Sanatta
maddesizleşme tartışmaları sonucunda, belgenin sanat nesnesini ikame eden bir
araç olarak kullanılmaya başlandığı 1960lardan farklı olarak
teknolojik/bürokratik dokümantasyonunun (Groys) yaşamı biçimlendirdiği
günümüzde sanat dökümantasyonu farklı bir anlam kazanır. Yaşamla arasında başka
türlü bir ilişki kurmaya çalışan sanat üretiminin başvurduğu araç/ aracı olarak
“belgelemek” ve “sunmak” arasındaki farkta temellenen günümüz sanatında
dökümantasyon belgenin ikincil statüsünde bir kaymaya işaret eder. Bu metin,
sanatta belge kullanımının, belgesel retoriğin aldığı bu yeni biçimi Francis Alÿs’in
pratiği üzerinden incelemeyi amaçlar. Alÿs’in “Döngü” isimli işini referans
noktası olarak alarak sanatta belge kullanımının sanat nesnesi, sanat üretimi, sanat
ve yaşam arasındaki ilişkiyi göz önüne alarak irdeler.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 22 Haziran 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 19 |