Aim: This study aims to examine the relationship between digital game addiction and physical activity proficiency among university students.
Method: The study was conducted with 404 students enrolled in the Faculties of Sport Sciences at Ağrı İbrahim Çeçen University, Ardahan University, Iğdır University, and Kars Kafkas University, located in the Eastern Anatolia region of Turkey. Data were collected using a random sampling method through both face-to-face and online surveys. The “Digital Game Addiction Scale for University Students” and the “Physical Activity Scale” were used in the study. Since the data did not show normal distribution, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis H, and Spearman correlation tests were applied.
Results: The findings revealed no statistically significant relationship between digital game addiction and physical activity proficiency among university students (p > .05), suggesting that time spent on digital games does not directly affect physical activity levels. However, a noteworthy result emerged in the “at school” sub-dimension of the physical activity proficiency scale, where significant differences were observed between universities (p < .05). This may indicate that the level of facilities and opportunities for physical activity offered by universities plays a decisive role in shaping students’ perception and participation in daily movement behaviors.
Conclusion: The results suggest that the relationship between digital game addiction and physical activity proficiency is not as strong as previously assumed. However, university environments may have a critical influence on students' physical engagement. This implies that institutional structures, rather than individual habits alone, play a vital role in shaping healthy lifestyle behaviors.
Amaç: Bu çalışmanın amacı, dijital oyun bağımlılığı ile üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite yeterliliği arasındaki ilişkiyi incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Çalışma, Türkiye’nin Doğu Anadolu bölgesinde bulunan Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi, Ardahan Üniversitesi, Iğdır Üniversitesi ve Kars Kafkas Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültelerinde öğrenim gören 404 öğrenciyle yürütülmüştür. Veriler, tesadüfi örnekleme yöntemiyle yüz yüze ve çevrimiçi yollarla toplanmıştır. Araştırmada “Üniversite Öğrencileri İçin Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği” ve “Fiziksel Aktivite Ölçeği” kullanılmıştır. Normal dağılım göstermeyen veriler için Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis H ve Spearman korelasyon analizleri uygulanmıştır
Bulgular: Araştırma sonuçları, üniversite öğrencilerinde dijital oyun bağımlılığı ile günlük fiziksel aktivite yeterliliği arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmadığını ortaya koymuştur (p > .05). Bu durum, dijital oyun oynama süresinin fiziksel aktivite düzeylerini doğrudan etkilemediğini göstermektedir. Ancak dikkat çeken bir diğer bulgu, fiziksel aktivite yeterliliği ölçeğinin “okulda” alt boyutunda üniversiteler arasında anlamlı farklılıkların bulunmasıdır (p < .05). Bu bulgu, bazı üniversitelerin fiziksel aktiviteye yönelik ortam ve fırsatlar sunma düzeyinin öğrencilerin günlük hareketlilik algısını ve katılım davranışlarını şekillendirmede belirleyici bir rol oynadığını ifade edebiliriz
Sonuç: Bu araştırmanın bulguları, dijital oyun bağımlılığı ile fiziksel aktivite yeterliliği arasındaki ilişkinin sanıldığı kadar güçlü olmadığını, ancak üniversite ortamlarının öğrencilerin fiziksel hareketliliği üzerinde belirleyici bir etkiye sahip olabileceğini göstermektedir. Bu durum, bireysel alışkanlıklardan ziyade kurumsal yapının, sağlıklı yaşam davranışlarını şekillendirmede kilit rol oynadığını ortaya koymaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Physical Training and Sports Pedagogy |
Journal Section | Article |
Authors | |
Early Pub Date | August 16, 2025 |
Publication Date | August 30, 2025 |
Submission Date | May 13, 2025 |
Acceptance Date | July 24, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 9 Issue: 2 |