Paydaş Yönetimi Yaklaşımı Doğrultusunda Kurumsal Sosyal Sorumluluk (KSS) ve Halkla İlişkilerin Rolü

Year 2021, , 528 - 539, 30.11.2021

Ayşe Gedikçi Öndoğan

https://doi.org/10.29249/selcuksbmyd.949761

Cited By: 3

Abstract

İşletmelerin meşruiyet kazanmak adına toplumsal talep ve baskılar doğrultusunda hareket etmesi ve sosyal açıdan sorumlu bir vatandaş olduğunu göstermesi gereksinimi Kurumsal Sosyal Sorumluluk (KSS) çalışmalarına verilen değerin artmasına neden olmuştur. Temel düzeyde doğruluk, adalet ve dürüstlük sorumluluklarının yanı sıra çevreye, topluma ve özellikle paydaşlarına karşı çeşitli sorumlulukları bulunan işletmelerin paydaş beklentileri doğrultusunda hareket etmesi gereksinimi giderek artmaktadır. Paydaş Yönetimi Yaklaşımı, KSS ile temelinde yatan ahlaki hareket anlayışı ve paydaşlarla iletişimi sağlamadaki rolü nedeniyle birbiriyle ilişkili kavramlardır. Paydaş algılarını olduğu kadar davranışlarını da olumlu yönde etkileme gücü nedeniyle bu iki kavram birbirini desteklemekte ve etki gücünü arttırmaktadır. Paydaşların beklenti ve gereksinimleri doğrultusunda geliştirilen KSS çalışmaları, işletme ile toplum adına çift yönlü bir kazanım elde edilmesine katkı sağlayacaktır. Literatür taramasına dayanan bu çalışma ile KSS’ye halkla ilişkilerin temel ilkesi ve bütünleştirici bir yönetim fonksiyonu olarak bakılmasının, Paydaş Yönetimi Yaklaşımı doğrultusunda işletmenin toplum tarafından kabulünü sağlayan önemli ve gerekli bir araç olduğu savunulmaktadır.

Keywords

Kurumsal Sosyal Sorumluluk, Paydaş Yönetimi Yaklaşımı, Halkla İlişkiler

Corporate Social Responsibility (CSR) in Line with Stakeholder Management Approach and the Role of Public Relations

Abstract

The need for businesses to act in line with social demands and pressures in order to gain legitimacy and to show that they are socially responsible citizens has led to an increase in the value given to Corporate Social Responsibility (CSR) studies. In addition to their responsibilities on accuracy, fairness and honesty, businesses have various responsibilities towards the environment, society and especially their stakeholders, and these responsibilities are increasing day by day. For this reason, businesses are expected to act in line with stakeholder expectations. In order to get the expected benefit from CSR activities, businesses need to put their stakeholders at the center as in line with the Stakeholder Management Approach, act according to the expectations and needs of their stakeholders, and support their CSR activities with the public relations practices. Stakeholder Management Approach and CSR is related concepts due to the moral action understanding underlying and its role in communicating with stakeholders. Stakeholder Management Approach and CSR support each other and increase their influence due to their power to positively affect stakeholder perceptions and behaviors. CSR studies developed in line with the expectations and needs of the stakeholders will contribute to a two-way gain for the business and the society. Based on a literature review, this study argues that considering CSR as the basic principle of public relations and an integrative management function is an important and necessary tool that ensures the acceptance of the business by the society.

Keywords

Corporate Social Responsibility, Stakeholder Management Approach, Public Relations

References

• Adıgüzel, Adnan (2014). “İnsanlık Onurunu Koruma ve Kırma Arasında Hayırseverlik Anlayışı”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, I, s. 69-92.
• Akmeşe, Halil (2017). Muhasebede Sosyal Yaklaşımlar, Eğitim Yayınevi, Konya.
• Aksak, Emel Özdora, Ferguson, Mary Ann ve Duman, Şirin Atakan (2016). “Corporate Social Responsibility and CSR Fit as Predictors of Corporate Reputation: A Global Perspective”. Public Relations Review, 42, s. 79-81.
• Aktan, Coşkun C. ve Börü, Deniz (2007). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk”. Kurumsal Sosyal Sorumluluk: İşletmeler ve Sosyal Sorumluluk (ed.) Coşkun Can Aktan, İGİAD Yayınları, İstanbul, s. 6-24.
• Aydede, Ceyda (2007). Yükselen Trend Kurumsal Sosyal Sorumluluk, MediaCat Yayınları, İstanbul.
• Aydınalp, Güzin Ilıcak (2013). Halkla İlişkiler Ekseninde Kurumsal Sosyal Sorumluluk, Nobel Akademik Yayıncılık, İstanbul.
• Bakan, Ömer ve Kalender, Ahmet (2007). “Halkla İlişkiler Bağlamında Kurumsal İtibar ve Sosyal Sorumluluk”. İletişim ve Ötesi. (ed.) Bilal Arık ve Mustafa Şeker, Tablet Yayınları, Konya, s. 345-370.
• Bayraktaroğlu, Gül, İlter, Burcu ve Tanyeri, Mustafa (2009). Kurumsal Sosyal Sorumluluk: Pazarlamada Yeni Bir Paradigmaya Doğru, Literatür Yayıncılık, İstanbul.
• Becan, Cihan (2011). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kavramının Paydaş Teorisi ve İletişim Yaklaşımı Açısından Değerlendirilmesi: Bankaların Basın Bültenlerine Yönelik Bir İçerik Analizi”, Selçuk İletişim, 7 (1), s. 16-35.
• Bonsu, Samuel (2019). “Corporate Social Responsibility: Assessing the Alignment of Theory and Practice Utilizing Case Studies”, Journal of Marketing and Management, 10 (1), s. 1-18.
• Brown, Jill A. and Forster, William R. (2013). “CSR and Stakeholder Theory: A Tale of Adam Smith”. J Bus Ethics, 112, s. 301–312.
• Carroll, Archie B. (1991). “The Pyramid of Corporate Social Responsibility: Toward the Moral Management of Organizational Stakeholders”, Business Horizons, 34 (4), s. 39-48.
• Carroll, Archie B. (2015). “Corporate Social Responsibility: The Centerpiece of Competing and Complementary Frameworks”. Organizational Dynamics, 44, s. 87-96.
• Carroll, Archie B. (2016). “Carroll’s Pyramis of CSR: Taking Another Look”, International Journal of Corporate Social Responsibility, 1, s. 1-8.
• Carroll, Archie B. (2018). “Corporate Social Responsibility (CSR) and Corporate Social Performance (CSP)”, (ed.) Robert W. Kolb, The SAGE Encyclopedia of Business Ethics and Society, s. 746-754.
• Chaffee, Eric C. (2017). “The Origins of Corporate Social Responsibility”, University of Cincinnati Law Review, 85, s. 347-373.
• Clarkson, Max B. E. (1995). “A Stakeholder Framework for Analyzing and Evaluating Corporate Social Performance”. The Academy of Management Review, 20 (1), s. 92-117.
• Coşkun, Gül (2010). Kurumsal Pazarlama ve Sosyal Sorumluluk, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Çakırkaya, Murat (2016). İtibar Yönetimi: Perakende Sektöründe İtibar Yönetimi, Eğitim Kitabevi, Konya.
• Davis, Keith (1960). “Can Business Afford to Ignore Social Responsibilities”, California Management Review, 2, s. 70-76.
• Demirtaş, Mine (2015). “Türkiye'de Yapılan Kurumsal Sosyal Sorumluluk Faaliyetlerinin Uluslararası Gelişmeler Bağlamında Değerlendirilmesi”, Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Kurumsal İtibar (ed.) Mine Demirtaş, Derin Yayınları, İstanbul, s. 1-54.
• Donaldson, Thomas and Preston, Lee E. (1995). “The Stakeholder Theory of the Corporation: Concepts, Evidence and Implications”. The Academy of Management Review, 20 (1), s. 65-91.
• Erdem, Hüsamettin (2016). “Ahlak ve Sorumluluk”, Ahilik ve Meslek Ahlakı (ed.) Ömer Akdağ ve Meltem Kurtuluş, KTO Karatay Üniversitesi, Konya, s. 349-364.
• Ersöz, Halis Yunus (2009). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk”. İşletmelerde İş Etiği (ed.) Sabri Orman ve Zeki Parlak, İstanbul Ticaret Odası, İstanbul (Yayın No: 2009-23), s. 131-170.
• Fisk, Peter (2010). Sürdürülebilir Büyüme: İnsanlar, Gezegen ve Kâr (çev.) Eren Yıldırım, MediaCat Yayınları, İstanbul.
• Freeman, R. Edward ve Dmytriyev, Sergiy D. (2017).” “Corporate Social Responsibility and Stakeholder Theory: Learning From Each Other”. Symphonya Emerging Issues in Management, 1, s. 7-15.
• Friedman, Milton (2007). “The Social Responsibility of Business is to Increase its Profits”, Corporate Ethics&Corporate Governance (by) Zimmerli, Walther Ch, Holzinger, Markus; Richter, Klaus, Springer-Verlag, Berlin Heidelberg, s. 173-178.
• Garriga, Elisabet ve Mele, Domenec (2004). “Corporate Social Responsibility Theories: Mapping the Territory”. Journal of Business Ethics 53, s. 51–71.
• Gedikçi Öndoğan, Ayşe (2021). Kurumsal Sosyal Sorumluluğun Kurumsal İtibara Etkisi, Hiperyayın, İstanbul.
• GfK (2018). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Araştırması. https://www.gfk.com/tr/icgoerueler/report/kurumsal-sosyal-sorumluluk-arastirmasi-2018. Erişim Tarihi: 15.01.2021.
• Harrison, Jeffrey S. and Wicks, Andrew C. (2021). “Harmful Stakeholder Strategies”. J Bus Ethics 169, s. 405–419.
• Hohnen, Paul (2007). Corporate Social Responsibility: An Implementation Guide for Business (ed.) Jason Potts, International Institute for Sustainable Development (IISD), Manitoba Canada. http://www.iisd.org/pdf/2007/csr_guide.pdf. Erişim Tarihi: 20.03.2021.
• Jarolimek, Stefan (2016). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk İletişiminde Ölçme Sorunları” (çev.) Seçil Deren Van Het Hof, Kurumsal Sosyal Sorumlulukta Güncel Yönelim ve Yaklaşımlar (ed.) Sibel Hoştut ve Seçil Deren Van Het Hof, Nobel, Ankara, s. 117-136.
• Kağnıcıoğlu, Deniz (2007). Endüstri İlişkileri Boyutuyla Sosyal Sorumluluk. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Karatepe, Selma ve Ozan, Mehmet Seyda (2017). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Kurumsal İtibar İlişkisi Üzerine Bir Değerlendirme”, Akademik Yaklaşımlar Dergisi, 8 (2), s. 80-101.
• Kotler, Philip ve Lee, Nancy (2017). Kurumsal Sosyal Sorumluluk (çev.) Sibel Kaçamak, MediaCat Yayınları, İstanbul.
• Köroğlu, Çağrı ve Ersöz, Hüseyin Önlem (2015). “Muhasebe Meslek Mensuplarının Bakış Açılarından Kurumsal Sosyal Sorumluluk Muhasebe İlişkisi”, Journal of Accounting, Finance and Auditing Studies, 1 (3), s. 123-153.
• Leiva, Ricardo, Ferrero, Ignacio ve Calderon, Reyes (2016) “Corporate Reputation in the Business Ethics Field: Its Relation With Corporate Identity, Corporate Image, and Corporate Social Responsibility”, Corporate Reputation Review, 19 (4), s. 299–315.
• Mahon, John F. (2002). “Corporate Reputation: Research Agenda Using Strategy and Stakeholder Literature”, Business & Society, 41 (4), s. 415-445.
• Özgener, Şevki (2000). “Ahlâk ve Sosyal Sorumluluk: İmalat Sanayinde Bir Uygulama”, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Özüpek, M. Nejat (2005). Kurum İmajı ve Sosyal Sorumluluk, Eğitim Yayınevi, Konya.
• Peltekoğlu, Filiz Balta (2014). Halkla İlişkiler Nedir? (8. Baskı), Beta Basım Yayım, İstanbul.
• Perez, Andrea, Martinez, Patricia ve Rodriguez del Bosque, Innacio (2013). “The Development of a Stakeholder Based Scale for Measuring Corporate Social Responsibility in the Banking Industry”, Service Business, 7(3), s. 459-481.
• Porter, Michael E. ve Kramer, Mark R. (2005). “Kurumsal Hayırseverliğin Sağladığı Rekabet Avantajı”. Harvard Business Review Dergisinden Seçmeler: Şirketlerin Toplumsal Sorumluluğu (çev.) Murat Çetinbakış, MESS, İstanbul, s. 35-69.
• Schwartz, Mark S. ve Carroll, Archie B. (2003). “Corporate Social Responsibility: A Three-Domain Approach”, Business Ethics Quarterly, 13 (4), s. 503-530.
• TİSK (2016). Herkes İçin Kurumsal Sosyal Sorumluluk Projesi: Türkiye Sürdürülebilirlik Raporlaması Ulusal İnceleme Raporu. http://tisk.org.tr/wp-content/uploads/2016/04/CSR.pdf. Erişim Tarihi: 02.02.2021.
• Türker, Duygu (2009). “Measuring Corporate Social Responsibility: A Scale Development Study”. J Bus Ethics, 85, s. 411–427.
• Vural, Z. Beril Akıncı ve Coşkun, Gül (2011). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Etik”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 1, s. 61-87.
• Yamak, Sibel (2007). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kavramının Gelişimi, Beta, İstanbul.
• Yılmaz, İlker (2016). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk, Sosyal Performans ve Finansal Performans”, Kurumsal Sosyal Sorumlulukta Güncel Yönelim ve Yaklaşımlar (ed.) Sibel Hoştut ve Seçil Deren Van Het Hof, Nobel, Ankara, s. 17-38.