THE RELATIONSHIP BETWEEN TEACHERS'PERCEPTIONS OF ORGANIZATIONAL HYPOCRIS AND HAPPINESS LEVELS

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 2, 132 - 152, 15.12.2019

Necdet Konan , Ayşegül Taşdemir

https://doi.org/10.31798/ses.655939

Cited By: 4

Öz

The main purpose of this research is to determine the relationship
between teachers' perceptions of organizational hypocrisy and happiness levels.
It was also tried to determine whether the perception level of the teachers is
significantly different according to gender, branch, type of school, completed
faculty, level of education, duration of service in the teacher and year of
service in the school. The population of this study that was carried out in the
relational research model, consists of 6342 teachers working in the central
districts of Malatya

province during the 2016-2017 academic year. The sample consisted of 416
teachers who were determined by simple random sampling from the purposive
sampling types. The data of the research were obtained by means of data
collection tool consisting of three parts; "Personal Information
Form", "Oxford Happiness Scale" and "Organizational
Hypocrisy Scale". Frequency and percentage analyze,
t-test, one way ANOVA (analysis of
variance), Pearson Correlation Coefficient Analysis were used in the analysis
of the data. A correlation analysis was carried out to determine the
relationship between teachers' perceptions of organizational hypocrisy and
happiness level. As a result of the analysis, it was found that there was a
negative and moderate correlation between teachers' perceptions of
organizational hypocrisy and happiness level. However, the perception level of
teachers did not show any significant difference according to gender, branch,
kind of school, completed faculty, level of education, duration of service in
teacher and service year in school.

Anahtar Kelimeler

Teacher, hypocrisy, happiness

ÖĞRETMENLERİN ÖRGÜTSEL İKİYÜZLÜLÜK ALGILARI İLE MUTLULUK DÜZEYLERİ ALGILARI ARASINDAKİ İLİŞKİ

Öz

Bu araştırmanın temel amacı, öğretmenlerin örgütsel ikiyüzlülük ve mutluluk düzeyleri algısı arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Ayrıca öğretmenlerin algı düzeylerinin cinsiyet, branş, okul türü, tamamladığı fakülte, öğrenim düzeyi, öğretmenlikteki hizmet süresi ve bulunduğu okuldaki hizmet yılına göre anlamlı bir farklılık olup olmadığı belirlenmeye çalışılmıştır. İlişkisel tarama modelinde gerçekleştirilen bu çalışmanın evreni, 2016-2017 eğitim-öğretim yılında Malatya ili merkez ilçelerinde görev yapan 6342 öğretmenden oluşmaktadır. Örneklem grubunu basit seçkisiz örnekleme tekniğiyle belirlenen 416 öğretmenden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri, “Kişisel Bilgi Formu”, “Oxford Mutluluk Ölçeği” ve “Örgütsel İkiyüzlülük Ölçeği” olmak üzere üç bölümden oluşan veri toplama aracı ile elde edilmiştir. Ulaşılan verilerin analizinde frekans ve yüzde analizleri, t testi, tek yönlü varyans analizi, Pearson Korelâsyon Katsayısı analizinden yararlanılmıştır. Öğretmenlerin örgütsel ikiyüzlülük ve mutluluk düzeyi algıları arasındaki ilişkiyi belirlemek için Korelasyon analizi yapılmıştır. Yapılan analiz sonucunda öğretmenlerin örgütsel ikiyüzlülük ve mutluluk düzeyi algıları arasında negatif yönlü ve orta düzeyde bir ilişki olduğu; öğretmenlerin algı düzeylerinin cinsiyet, branş, okul türü, tamamladığı fakülte, öğrenim düzeyi, öğretmenlikteki hizmet süresi ve bulunduğu okuldaki hizmet yılına göre anlamlı bir farklılık göstermediği belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Öğretmen, ikiyüzlülük, mutluluk

Kaynakça

• Aslanhan, S. (2004). Başarı ve mutluluk için hayata gülümse. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
• Aydın, B. (2010). Üniversite öğrencilerinin duygusal zekâ düzeyleri ile psikolojik sağlamlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Trabzon.
• Aydemir, E. R. (2008). Dindarlık ve mutluluk ilişkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ondokuzmayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
• Aypay, A. ve Eryılmaz, A. (2011). Relationships of high school sdutent’ subjective well-being and school burnout. International Online Journal of Educational Sciences, 3(1), 181-199.
• Berends, M. (2006). Survey methods in educational research. In J. L. Green, G. Camilli & P. B. Elmore (Eds), Complementary methods in education research (pp. 623-640). USA: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Cenkseven, F. ve Akbaş, T. (2007). Üniversite öğrencilerinde öznel ve psikolojik iyi olmanın yordayıcılarının incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(27), 43-65.
• Doğan, T. ve Akıncı-Çötok, N. (2011). Oxford Mutluluk Ölçeği Kısa Formunun Türkçe uyarlaması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(36), 165-172.
• Eryılmaz A. ve Ercan L. (2011). Öznel iyi oluşun cinsiyet, yaş grupları ve kişilik özellikleri açısından incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 4(36), 139-151.
• Fassin, Y. ve Buelens, M. (2011). The hypocrisy-sincerity continuum in corporate communication and decision making: A model of corporate social responsibility and business ethics practices. Management Decision, 49(4), 586-600.
• Fernando M. ve Gross M. (2006). “Workplace spiritually and organizational hypocrisy: The Holy Water-Gate Case”, Faculty of Commerce – Paper.
• Field, L. K. ve Buitendach, J. H. (2011). Happiness, work engagement and organisational commitment of support staff at a tertiary education institution in South Africa. SA Journal of Industrial Psychology, 37(1), 1-10.
• Haller, M. ve Hadler, M. (2006). How social relations and structures can produce happiness and unhappiness: An ınternational comparative analysis. Social Indicators Research, 75 (2), 169–216.
• Heidmets, M. ve Liik, K. (2014). School principal’s leadership style and teacher’s subjective well being at school. Romania, 35(9), 200.
• Kahveci, G., Karagül Kandemir, İ. ve Bayram, S. (2019). Öğretmenlerin örgütsel ikiyüzlülük ile örgütsel adalet algıları arasındaki ilişkinin incelenmesi. İlköğretim Online, 18(2),788-807.
• Keng, H. Ah ve Hooi, S. Wang (1995). Assessing quality of life in Singapore: An exploratory study, Social Indicators Research, 35 (1), 71–91.
• Kılıçoğlu, G. (2015, 7-9 Mayıs). Okullardaki söylem ve eylemler birbirleriyle tutarlı mı? Örgütsel ikiyüzlülük ve örgütsel adalet arasındaki ilişkinin incelenmesi. 10. Eğitim Yönetimi Kongresi, (s.349-350), Gaziantep: Gaziantep Üniversitesi.
• Kılıçoğlu, G. (2017). Örgütsel ikiyüzlülük ve bütünlüğün Türkiye bağlamında incelenmesi: Teorik bir çözümleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 23(3), 465-504.
• Kılıçoğlu, G., Yılmaz-Kılıçoğlu, D. ve Karadağ, E. (2017): Do Schools Fail to “Walk Their Talk”? Development and Validation of a Scale Measuring Organizational Hypocrisy, Leadership and Policy in Schools, DOI: 10.1080/15700763.2017.1371762.
• Kousha, M. ve Mohseni, N. (2000). Are ıranians happy? A comparative study between Iran and the United States, Social Indicators Research, 52 (3), 259–289.
• Lipson, M. (2007). Peacekeeping: Organized hypocrisy?. European Journal of International Relations, 13(1), 5-34.
• Michalos, C. A. (2005). Education, happiness and well-being, Social Indicators Research, 87(3) 347-366.
• Moçoşoğlu, B. ve Kaya, A. (2018). Okul yöneticileri ve öğretmenlerin örgütsel sessizlik ile örgütsel mutluluk düzeyleri arasındaki ilişki: Şanlıurfa ili örneği. Harran Maarif Dergisi, 3(1), 52-70.
• Perez, L. F. R. ve Robson, K. (1999). Ritual legitimation, de-coupling and the budgetary process: managing organizational hypocrisies in a multinational company. Management Accounting Research, 10(4), 383-407.
• Saygın, Y. ve Arslan, C. (2009). Üniversite öğrencilerinin sosyal destek, benlik saygısı ve öznel iyi oluş düzeylerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, (28), 207 -222.
• Selim, S. (2008). Life satisfaction and happiness in Turkey, Social Indicators Research, 88 (3), 531–562.
• Şahin, M., Aydın, B., Sarı, S. V., Kaya, S. ve Pala, H. (2010). Öznel iyi oluşu açıklamada umut ve yaşamda anlamın rolü. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(3), 827-836.
• Şişman, M. (2012). Eğitimde mükemmellik arayışı: Etkili okullar (3. Baskı). Ankara: Pegem Yayıncılık.
• TDK(2018a).http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.5b1ccf84e39999.60718313 adresinden 11.04.2018 tarihinde alınmıştır.
• Tingaz, E.O. (2013). Beden eğitimi ve spor öğretmenliği ile bazı öğretmen adaylarının duygusal zekâ ve mutluluklarının karşılaştırılması. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Uçan, A. (2013). Cinsiyetleri farklı lise öğrencilerinin öznel iyi oluşlarının toplumsal konum ile ilgili risk alma ve göç değişkenlerine göre incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Mersin Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Mersin.
• Wesarat, P. O., Sharif, M. Y. ve Majid, A. H. A. (2015). A conceptual framework of happiness at the workplace. Asian Social Science, 11(2), 78-88.