Mevlânâ Celâleddîn
Rumî’nin ahlak öğretisinde mutluluk konusunun ele alındığı bu çalışmada Mevlânâ’nın
mutluluk kavramına yüklediği anlamların incelenmesi ve etik değerinin gösterilmesi
hedeflenmiştir. Bu nedenle bu çalışmada daha çok literatür taraması ve temel
kaynakların incelenmesine dayalı bir yöntem kullanılmıştır. Araştırma sonunda
Hz. Mevlânâ’nın geçici bedensel hazlardan ziyade kalıcı ruhî hazlara dayalı
dinî-tasavvufi yönü ağır basan bir “manevî mutluluk” anlayışı
geliştirdiği görülmüştür. Onun, mutluluğu daha çok insanın Allah ile kurduğu
psikolojik bir birlik bilinci içerisinde aradığı ve “gönül huzuru” veya
“sükûn hâli” ile ifade ettiği sonucuna ulaşılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2018 |
Gönderilme Tarihi | 19 Haziran 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 2 Sayı: 1 |