Abstract
Milâdî 1914, hicrî 1332 tarihinde, Birinci Dünya Savaşı’nın başlarında Diyarbakır’ın Çermik ilçesinin Külüyan (yeni ismi Kalaş) köyünde doğmuş olan Muhammed Emin Er, Sarf, Nahv, Mantık, Vad’ı, İstiâre, Münazara, Beyân, Meâ’nî, Bedi’, Usûlu’d-din, Usulu’l-fıkh ve Kelâm gibi ilimleri şark medreselerinde tahsil etmiştir. Ayrıca, tasavvufta muhtelif mürşidlerin terbiyesinden geçmiştir. İlim tahsilinden sonra hayatı boyunca imamlık, vâizlik, müderislik, tebliğ gibi hizmetlerle meşgul olmuştur. Kendisi okuduğu bu ilimleri içeren Câmiu’l-Mütüni’d-Dirasiyye adında bir eser de te’lif etmiştir. Bu eserde yukarıda söz edilen bu ilimleri özetleyen “risâle” hacminde eserler yazmıştır.
Muhammed Emin Er Hoca, her ne kadar Diyarbakırlı olsa da O, ömrünün en verimli çağını Gaziantep’in Nizip ilçesinin Kertüşe (Kıratlı) köyü ile Gaziantep merkezde geçirmiştir. Bu sebeple bu çalışmada, Gaziantep’in dinî, ilmî ve kültürel hayatına katkısı olan bu zâtın risâlelerinden Fehmü’l-Fıkh fî Usûli’l-Fıkh adlı risâlesini esas alarak hem bu risâleyi tanıtacağız hem de hadis/sünnet usulüne yaklaşımını değerlendireceğiz.