The use of opposing elements
constitutes the main grid of dramatic works, and the consolidation of
antithetical forces in an array of conflicts creates unison of multiple
perspectives in such works. Renaissance drama, succeeding the medieval period,
predominantly hinges on the clash of antagonistic components in that
dichotomies are dissolved in the end. John Lyly’s Endymion, The Man in the Moon
is one of the Renaissance plays in which the playwright establishes his whole
work on different binary elements. This paper sets out to pinpoint three
conflicting elements in terms of the use of mythology and history, the
presentation of female stance and different types of love in Lyly’s play.
Zıt
unsurların kullanımı tiyatro eserlerinin esas yapısını oluşturur ve karşıt
güçlerin çeşitli çatışmalar içerisinde bir araya getirilmesi bu tür
çalışmalarda farklı bakış açılarının birlikteliğini sağlar. Ortaçağ dönemini
takiben, Rönesans tiyatrosu, çoğunlukla, ikiliklerin sonunda çözüldüğü zıt
öğelerin çarpışması üzerine kuruludur. John Lyly’in Endymion, The Man in the
Moon [Endymion, Ay’daki Adam] adlı eseri, yazarın tüm oyununu farklı zıt
unsurlar üzerine kurduğu Rönesans oyunlarından biridir. Bu çalışma, mitoloji ve
tarih kullanımı, kadın duruşunun sergilenişi ve farklı aşk türleri bağlamında
Lyly’nin oyunundaki üç çatışmalı unsuru irdelemeyi amaçlar.
Subjects | Creative Arts and Writing |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | January 31, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.