Öz
Bu araştırmanın amacı, kendi talepleri sonucu çocukları kurum bakımına alınmış olan
ebeveynlerin yaşam deneyimlerini eko-sistem yaklaşımı temelinde incelemektir. Nitel
araştırma yöntemi kullanılarak çocukları için Ankara Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğüne
2014 ile 2016 yılları arasında kurum bakımı talebinde bulunan 13 ebeveyn ile derinlemesine
görüşmeler yapılmıştır. Araştırma sonucunda; ebeveynlerin anne ve baba olmaya ilişkin
algılarının toplumsal cinsiyet söylemlerinden etkilendiği, kendilerini yetersiz gördükleri,
kurum bakımını son çare olarak değerlendirdikleri, karşılaştıkları sorunlarla baş edemedikleri
noktada kurum bakımına yöneldikleri, ortak noktalarının sorunlar ile baş etmede sosyal
desteklerinin yetersizliği olduğu ortaya çıkmıştır. Ebeveynler çocuklarını kurum bakımına
vermeyi kayıp olarak algılayıp yas süreci tepkileri deneyimlemiştir. Ebeveynlerin çocukları
ile iletişimleri sürmektedir. Ebeveynin çocuk bakımı sorununa yönelik önlemler koruyucu
önleyici nitelikte olmalı ve kurumlararası işbirliğine dayanmalıdır. Kurum bakımında olan
çocukların aileleri ile koruyucu sosyal hizmet müdahaleleri planlanmalıdır. Çocuklarını
istismar-ihmal etmeyen ve yalnızca sosyoekonomik koşullar nedeniyle kurum bakımı talep
eden ebeveynlerin çocukları için kurum bakımı hizmeti düşünülmemelidir.