KAYNAŞTIRMA ÖĞRENCİLERİNİN OKUMA EĞİTİMİNE YÖNELİK UYGULAMALAR

Year 2020, Volume: 20 Issue: 48, 667 - 686, 08.12.2020

Cafer Çarkıt

https://doi.org/10.21560/spcd.vi.580454

Abstract

Kaynaştırma,
özel eğitim ihtiyacı olan öğrencilere ihtiyaç duydukları eğitim hizmetlerinin
sağlanması amacıyla yürütülen faaliyetlerdir. Kaynaştırma öğrencilerine yönelik
gerçekleştirilecek okuma eğitimi onların topluma kazandırılmasında oldukça
önemli görülmektedir. Bu çalışmada kaynaştırma öğrencilerinin okuma eğitimine ilişkin
sınıf ve Türkçe öğretmenlerinin görüşleri ile gerçekleştirmiş oldukları
uygulamalar ele alınmaktadır. Araştırma Gaziantep ve Kayseri merkez ilçelerinde
görev yapan ve kaynaştırma eğitimi veren 5’i sınıf, 5’i Türkçe öğretmeni olmak
üzere toplam 10 öğretmen ile yürütülmüştür. Çalışmada nitel araştırma
yöntemlerinden durum çalışması kullanılmıştır. Araştırma verileri yarı
yapılandırılmış görüşme formuyla toplanmış ve içerik analizi ile çözümlenmiştir.
Öğretmenler bir ihtiyaç olması ve kaynaştırma öğrencilerinin kendilerini
ispatlamalarına olanak vermesi yönüyle yapılan okuma çalışmalarını önemli
görmektedirler. Birebir okuma ve tutor destekli okuma kaynaştırma
öğrencilerinin okuma eğitiminde en sık kullanılan yöntemler olarak
belirlenmiştir. Sınıfların kalabalık olması ile aile desteğinin olmaması ise
öğretmenlerin bu konuda yaşadıkları güçlükler olarak tespit edilmiştir.

Keywords

kaynaştırma, okuma, öğretmen, görüş, uygulama, durum çalışması

References

• Akyol, H. (2008). Yeni programa uygun Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Algozzine, B., Hancock, D. R. (2006). Doing case study research: A practical guide for begining researchers. New York: Teachers College Press.
• Aytaçlı, B. (2003). Durum çalışmasına ayrıntılı bir bakış. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 3 (1), 1- 9.
• Batu, S., Kırcaali İftar G. (2006). Kaynaştırma. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Cankaya Ö., Korkmaz, İ. (2012). İlköğretim I. kademede kaynaştırma eğitimi uygulamalarının sınıf öğretmenlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 1-16.
• Cemaloğlu, N. (2011). Veri toplama teknikleri nicel-nitel. (Edt. A. Tanrıöğen) Bilimsel araştırma yöntemleri.Ankara: Anı Yayıncılık.
• Çakıcı, D. (2005). Ön örgütleyicilerin okumaya yönelik tutum ve okuduğunu anlama üzerindeki etkileri. (Yayımlanmamış doktora tezi), Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Coşkun, E. (2002). Okumanın hayatımızdaki yeri ve okuma sürecinin oluşumu. TÜBAR-XI, Bahar, 231-244.
• Demirel, Ö. (2014). Yabancı dil öğretimi (8.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Denzin, N. K., Lincoln, Y. S. (2000). Handbook of Qualitative Research (2nd edn). Thousand Oaks, Sake
• Durmuş, M.(2013). Yabancılara Türkçe Öğretimi. Ankara: Grafiker Yayınları.
• Flyvbjerg, B. (2006). Five misunderstandings about case-study research. Qualitative Inquiry. 12 (2), 219-245.Gök, G., Erba, D. (2011). Okulöncesi eğitimi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin görüşleri ve önerileri. Internatioal Journal of Early Childhood Special Education, 3 (1), 66-87.
• Gömleksiz, M.N. (2004). Kitap okuma alışkanlığına ilişkin bir tutum ölçeğinin geçerlik ve güvenirliği. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(14), 185–195.
• Gözün; Ö., Yıkmış, N. (2005). İlköğretim müfettişlerinin kaynaştırma uygulamasına ilişkin görüş ve önerilerinin belirlenmesi. 14. Ulusal Özel Eğitim Kongresi, Bolu, Türkiye.
• Güneş, F. (2014). Türkçe öğretimi yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Pegem akademi.
• Koçak, A., Arun, Ö. (2006). İçerik analizi çalışmalarında örneklem sorunu. Selçuk İletişim, 4(3), 21- 28.
• Krippendorff, K. (1980) Content Analysis: An Introduction to is methodology. Sage, Beverly Hills.
• Lewis, R. B. & Doorlag, D. H. (1999). Teaching Special Students in General Education Classrooms. New Jersey: Merrill an Imprint of Prentice Hall.
• MEB (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB Yayınları.
• MEB (2018). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği. http://mevzuat.meb.gov.tr/dosyalar/1963.pdf (Erişim: 01.16.2019).
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Odom, S. L. (2000). Preschool inclusion: What we know and where we go from here. Topics in Early Childhood Special Education, 20, 20-27.
• OECD (1995). Integrating students with special needs into mainstream schools. Paris: OECD Publications.
• Sallabaş, M. E. (2008). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin okumaya yönelik tutumları ve okuduğunu anlama becerileri arasındaki ilişki. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (16), 141–155.
• Uysal, A. (2004). Kaynaştırma uygulaması yapan öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin görüşleri. 14. Ulusal Özel Eğitim Kongresi, Bolu, Türkiye.
• Ünal, E. (2006). İlköğretim öğrencilerinin eleştirel okuma becerileri ile okuduğunu anlama ve okumaya ilişkin tutumları arasındaki ilişki (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Yıldız, M. (2013). İlköğretim 3, 4 ve 5. Sınıf Öğrencilerinin Okuma Motivasyonlarının İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 38(168), 260-271.
• Yin, R.K. (2012). Aplications of case study research (3. edition). USA: SAGE Puplications.