Sağlık Bilimleri Fakültesi Lisans ve Yüksek Lisans Öğrencilerinin Cinsel Eğitime Yönelik Görüşlerinin İncelenmesi

Yıl 2024, , 1 - 20, 16.07.2024

Şehnaz Ceylan , Feyza Yalman , Adile Dağ , Kevser Sarı , Selen Ulu

https://doi.org/10.17942/sted.1079697

Öz

Amaç: Bu çalışma Sağlık Bilimleri Fakültesi’nde okuyan Lisans ve Yüksek Lisans öğrencilerinin cinsel eğitime yönelik görüşlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır.
Gereç ve Yöntem: Nitel veri toplama teknikleri ile ele alınan bu araştırmada, yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Araştırma verileri araştırmacılar tarafından geliştirilen ‘Cinsel Eğitime Yönelik Görüş Anketi’ aracılığı ile toplanmıştır.
Bulgular: Öğrenciler cinsel gelişime yönelik bilgilerini büyük oranda okuldan (%53,3) edindiklerini, ilk cinsel eğitimlerini annelerinden (%21,0) aldıklarını yine anneden (%33,0) almak isteyeceklerini, aldıkları cinsel eğitimin yetersiz olduğunu (%73,3), eğitim hayatlarında cinsel gelişime yönelik yeterli eğitim aldıklarını (%63,3) belirtmişlerdir. Öğrenciler cinsel eğitimin 3-6 yaşlarında (%33,3), aile tarafından (%50,0) verilmeye başlanması gerektiği, daha sağlıklı bir cinsel eğitim için uzmanlar tarafından çocuklara yönelik cinsel eğitimler düzenlenebileceği (%50,0), öğrenciler bu eğitimleri verselerdi kendilerini yetersiz gördükleri yerlerde uzmanlara başvuracaklarını (%50,8) söylemişlerdir.
Sonuç: Öğrenciler cinsel gelişimi okudukları bölüm doğrultusunda farklı tanımlamışlardır. Öğrenciler ailede aldıkları cinsel eğitim konusunda kendilerini yeterli görmemektedir. Sağlık Bilimleri Fakültesinde cinsel gelişimi ve sağlığı içeren birçok ders bulunması sebebiyle öğrenciler okulda yeterli eğitimi aldıklarını düşünmektedirler. Öğrenciler cinsel eğitime erken yaşta ailede başlanması gerektiğini, çeşitli eğitim programlarıyla desteklenebileceğini belirtmiş, bu doğrultuda kendi cinsel eğitim programlarını tasarlamışlardır.

Anahtar Kelimeler

Cinsel gelişim, Cinsel eğitim, Sağlık bilimleri

Examination of the Opinions of Faculty of Health Sciences Undergraduate and Graduate Students towards Sexual Education

Öz

Aim: This study was conducted to determine the views of undergraduate and graduate students studying at the Faculty of Health Sciences on sexual education.
Materials and Methods: In this study, which was handled with qualitative data collection techniques, semi-structured interview technique was used. The research data were collected through the 'Opinion Questionnaire on Sexual Education' developed by the researchers.
Findings: The students mostly obtained their knowledge about sexual development from school (53.3%), they received their first sexual education from their mothers (21.0%), they would like to receive it from their mothers (33.0%), the sexual education they received was insufficient (73.3%), stated that they received adequate training on sexual development in their education life (63.3%). Students stated that sexual education should start at the age of 3-6 (33.3%), by the family (50.0%), sexual education for children could be organized by specialists for a healthier sexual education (50.0%), and if students were going to provide this education in places where they consider themselves inadequate they would apply to specialists (50.8%).
Conclusion: Students defined sexual development differently in line with the department they studied. Students don’t consider themselves sufficient about the sexual education they receive in the family. Since there are many courses on sexual development and health in the faculty of health sciences, students think that they have received adequate education at school. The students stated that sexual education should be started in the family at an early age, that it can be supported by various education programs, and they designed their own sexual education programs accordingly.

Anahtar Kelimeler

sexual development, sex education, health sciences

Kaynakça

• Bozdemir N, Özcan S. Cinselliğe ve cinsel sağlığa genel bakış. Turkish Journal of Family Medicine and Primary Care, 2011;5(4).
• Deniz ME.Erken Çocukluk Döneminde Gelişim: Ankara, Türkiye, 2017;s 285.
• Ulusoy A. Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi: Ankara, Türkiye. 2013;s 140.
• Gümüşoğlu F. Ders kitaplarında toplumsal cinsiyet. Toplum ve Demokrasi Dergisi, 2014;2(4).
• Atabek E. Çocuktan beklentiler. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 2018;2(2):459-71.
• Bayhan P, Artan İ. Çocuk gelişimi ve eğitimi. 2004, İstanbul Morpa Kültür Yayınları.
• Güneş A. Mahremiyet Eğitimi: 2016, İstanbul, Türkiye. s 31.
• Ceylan Ş, Çetin A. Sexual education given to the families of three–five year old children Attending to a Preschool Education Institution and its analysis. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 2015;2(3):41-59.
• Eliküçük A ve Sönmez S. 6 yaş çocuklarının cinsel gelişim ve eğitimiyle ilgili ebeveyn görüşlerinin incelenmesi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 2011;7(25):45-62.
• Set T, Dağdeviren N, Aktürk Z. Ergenlerde cinsellik. Genel Tıp Dergisi, 2006;16(3), :137-41.
• Hamamcı Z, Sevim SA. Türkiye’de aile rehberliği çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2004;3(22):77-87.
• Güler S, Yöndem ZD. The effect of group guidance activities regarding adolescence and sexual health education on knowledge and attitudes of 6th graders. Elementary Education Online, 2007;6(1):2-10.
• Zeren F. Gürsoy E. Neden cinsel sağlık eğitimi? Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 2018;8(1):29-33.
• Corngold J. Misplaced priorities: Gutmann’s democratic theory, children’s autonomy, and sex education policy. Studies in Philosophy and Education, 2011;30(1):67-84.
• Büyüköztürk Ş, Kılıç-Çakmak E, Akgün Ö, Karadeniz Ş, Demirel F. Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri Pegem Akademi, 2008.
• Haktanır G. Okul Öncesi Eğitimde Güncel Konular. İstanbul: Morpa Yayınları. 2005, s, 147-162.
• PAHO Staff, & World Health Organization. Health in the Americas (Vol. 1). Pan American Health Org, 2002.
• Diiorio C, Kelley M, Hockenbery-Eaton M. Communication about sexual issues:mothers, fathers, and friends. Journal of Adolescent Health 1999;24(3):181-9.
• Vefikuluçay D, Zeyneloğlu S, Eroğlu K, Taşkın L. Kafkas Üniversitesi son sınıf öğrencilerinin toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin bakış açıları. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 2007;14(2):26-38.
• Uzun Ö, Yıldırım V, Uzun E. Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olan ergenlerde sosyal medya kullanım alışkanlıkları ve sosyal medya bağımlılığı, benlik saygısı ve algılanan sosyal destek ilişkisi. Turkish Journal of Family Medicine and Primary Care, 2016;10(3):142-7.
• Moore MJ, Rienzo BA. Utilizing the SIECUS guidelines to asses sexuality education in one state: content scope and importance. Journal of School Health, 2000;70(2):56-60.
• Ardıç F. Ankara’nın iki lisesindeki adölesanların üreme sağlığı konusunda bilgi ve tutumları üzerine bir inceleme. Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Ana Bilim Dalı Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi, 1992, Ankara.
• Can R, Erenoğlu R, Tambağ H. Hemşirelik öğrencilerinin cinsiyet eşitliğine bakışı. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 2018;7(4):3039-58.
• Akın A. Uluslararası kararlar panelinde üreme sağlığı konusunda Türkiye’deki uygulamalar 6. Ulusal Halk Sağlığı Kongresi Kitabı. 1998(Nisan):22-6
• Aral N, Baral G, Bulut Ş, Çimen S. Çocuk Gelişimi 2. Turan Ofset, İstanbul.
• Bulut A. Çocuklukta cinsel eğitim. Türkiye Aile Hekimliği Dergisi, 2007;2(2):53-7.
• Gürşimşek I, Günay D. Çocuk kitaplarında cinsiyet rollerinin işlenişinde kullanılan dilsel ve dil dışı göstergelerin değerlendirilmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 2005;18:53-63
• Coşkun A, Kızılkaya N, Arslan E. Lise öğrencilerine yönelik üreme sağlığı eğitim programı modeli. IV. Ulusal Hemşirelik Eğitimi Sempozyumu, 1997;10(12):126-33.
• Kristiana S, Jamaris M, Sumantri MS. Utilization of demonstration methods as sex education in early childhood. International Journal of Multidiciplinary and Current Research, 2006;6:811-4.
• Ganji J, Emamian MH, Maasoumi R, Keramat A, Khoei EM. The existing approaches to sexuality education targeting children: A review article. Iran J Public Health. 2017Jul;46(7):890–8