Güvengenlik Psiko-Eğitim Programının Üniversite Öğrencilerinin Güvengenliklerini Arttırmaya Etkisi

Year 2019, Volume: 9 Issue: 1, 21 - 32, 15.04.2019

İzzet Parmaksız

https://doi.org/10.19126/suje.430095

Cited By: 1

Abstract

Bu araştırmada güvengenlik düzeyi düşük olan üniversite öğrencilerine
yönelik olarak alan uzmanlarınca yeniden gözden geçirilerek revize edilen
psiko-eğitim programının katılımcıların güvengenliklerini artırmada etkin bir
yöntem olup olmadığına bakılmıştır. 
Çalışma, ön-test, son-test ve izleme testi yapılarak düzenlenmiştir.
Çalışma uygulamanın etkisini karşılaştırmak için kontrol grubunun oluşturulduğu
deneysel modeldir. Araştırmanın çalışma grubu, 2017-2018 öğretim yılında Orta
Anadolu’da bir üniversitedeki Meslek Yüksek Okulunda öğrenim gören toplam 16
öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın deney grubunda 8, kontrol grubunda 8
öğrenci bulunmaktadır. Araştırmaya katılan öğrencilerin seçiminde
katılımcıların gönüllülüğü esas alınmıştır. Araştırma verilerinin toplanmasında
Voltan-Acar ve Öğretmen (2007)’in güvengenlik düzeyini ölçmek için üniversitede
öğrenim görenlere yönelik olarak geliştirdiği Voltan-Acar Kendini Belirleme
Ölçeği (Güvengenlik Ölçeği) kullanılmıştır. Deney grubundaki katılımcılar ile
kontrol grubundaki katılımcılar arasında güvengenlik düzeyleri açısından
farklılık incelenmiştir. Gruplar arası farklılığa bakmak amacıyla farklı
gruplar için Mann-Whitney U-testi kullanılmıştır. Aynı grubun kendi içindeki
değişimine bakmak için de Wilcoxon işaretli-sıralar tekniği tercih edilmiştir.
Çalışmanın sonunda güvengenlik psiko-eğitim programına katılanların güvengenlik
düzeylerinde anlamlı bir artış olmuştur. Bu eğitim güvengenlik ve sosyal beceri
kazanımı alanında teorik ve uygulamalı çalışmalara ve alan uzmanlarına katkı
sağlayacaktır. Ayrıca güvengenlik konusunda yeni araştırmaları da teşvik
edecektir.

Keywords

Güvengenlik, Psiko-Eğitim, Sosyal Beceri

The Effect of Assertiveness Psychoeducation Program on Increasing the Assertiveness of University Students

Abstract

This study examined whether or not the
psychoeducation program, which was revised by field experts for university
students with low assertiveness level, increased participants’
assertiveness.  The study was designed
using pretest, posttest and follow-up test. In order to compare the effect of
the program, the study employed the experimental model in which a control group
was formed. The study group consisted of a total of 16 students who were
attending a university’s vocational school in Central Anatolia during the
academic year of 2017-2018. There were eight students in the experimental group,
and eight in the control group. The participants were selected on a volunteer
basis. Developed by Voltan-Acar and Öğretmen (2007) to measure the
assertiveness levels of university students, Voltan-Acar Assertiveness
Inventory was used to collect the study data. The difference between the
assertiveness levels of the participants in the experimental and control group
was examined.  Mann-Whitney U-test was
used for different groups to analyze the differences between groups. Wilcoxon
signed ranks test was employed to analyze the change within the same group. At
the end of the study, there was a significant increase in the assertiveness
levels of the participants in the psychoeducation program. This training will
contribute to theoretical and practical studies and to field experts in the
field of assertiveness and social skills acquisition. It will also encourage
future studies on assertiveness.

Keywords

Assertiveness, Psychoeducation, Social Skill

References

• Akeren, İ. (2017) Üniversite öğrencilerinde algılanan sosyal destek ve güvengenlik ile psikolojik yardım ihtiyacının incelenmesi. (Yüksek lisans tezi) Eğitim Bilimleri Enstitüsi. Atatürk Üniversitesi, Erzurum
• Alberti, R., & Emmons, M. (2002). Kendinize yatırım yapın, atılganlık (Çev. Katlan, S.), Ankara: HYB Yayıncılık.
• Arı, R. (1989). Üniversite öğrencilerinin baskın ben durumları ile bazı özlük niteliklerinin ben durumlarına, atılganlık ve uyum düzeylerine etkisi. Doktora tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Ateş, B. (2011). Ortaöğretim öğrencilerinin algıladıkları sosyal destek ile atılganlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Ateş, B. (2013) İlköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin atılganlık puanlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1),50-66.
• Bishop, S. (2013). Develop your assertiveness. USA: Kogan Page.
• Deniz, M. E. (1997). Üniversite öğrencilerinin cinsiyet ve kültürel farklara dayalı atılganlıkları üzerinde bir atılganlık eğitimi denemesi. Yüksek lisans tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Güdek, K., (2014) Terapötik iletişim ve sosyal çalışma. İstanbul: Nobel Tıp Kitapevi.
• Huey, W. C., Rank, R. C. (1984). Effects of counselor and peer-led group assertive training on black adolescent aggression. Journal of Counseling Psychology, 31(1), 95.
• Karahan, T. F. (2005) Bir iletişim ve çatışma çözme beceri eğitimi programı'nın üniversite öğrencilerinin güvengenlik düzeylerine etkisi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(2).
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi (25. Baskı). Ankara: Nobel Yayın.
• Keser, İ. (2013). Atılganlık eğitiminin bedensel engelli ergenlerin beden imajı, benlik saygısı ve kendilerine yönelik tutumları üzerindeki etkinliğinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Kılınç, H. (2011) İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin benlik tasarımlarının atılganlık düzeyi ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Morgan. B.. Leung. P. (1980). Effects of assertion training on acceptance of disability by physically disabled university. Journal of Counseling Psychology. 27(2): 209-21.
• Öz, S. ve Aysan, F. (2012). Öfke yönetimi eğitiminin okul psikolojik danışmanlarının öfkeyle başa çıkma ve güvengenlik becerilerine etkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4 (6), 52-69.
• Özabacı, N. (2006). Çocukların sosyal becerileri ile ebeveynlerin sosyal becerileri arasindaki ilişki üzerine bir araştirma. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16 (1), 163-179.
• Pamuk, U. E. (2013) Ortaokul öğrencilerinin atılganlık düzeyi ile akran baskısı arasındaki ilişki ( İstanbul ili Tuzla ilçesi örneği). Yüksek lisans tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Parmaksız, İ. , Hamarta, E., (2017) Grup rehberliği çalışması - Sosyal beceri eğitimi ile utangaçlığı yenme. Evin Ofset, Malatya
• Rathus, S. A. (1973). A 30-İtem schedule for assessing assertive behavior. Behavior therapy, 4(3), 398-406.
• Seçer, İ., Akbaba, S. ve Ay (2014). The effect of group counseling program on 8 th grade students' assertiveness levels. University of Gaziantep Journal of Social Sciences, 13(1).
• Tan, S. (2006). Ergenlerde stresle başa çıkma tarzlarının atılganlık düzeyi ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Topukçu, H. (1982). Atılganlık eğitiminin ilkokul çocuklarının atılganlık düzeyine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Ugürol, Y. (2010). Atılganlık Becerilerini geliştirme eğitimi programının ilköğretim 7. Sınıf öğrencilerinin zorbalığa uğrama düzeylerinin azaltılmasına etkisi. YİBO örneği. Doktora tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Trabzon.
• Uz-Baş, A. (2010). Sınıf-temelli bir sosyal beceri eğitimi programının ilköğretim dördüncü sınıf öğrencilerinin güvengenlik ve saldırganlık düzeyleri üzerindeki etkisi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7 (2), 731-747.
• Uz-Baş, A. (2017). Kişiler arası ilişkiler ve iletişimde güvengenlik. Pegem Atıf İndeksi, 174-194.
• Voltan, N. (1980). Rathus atılganlık envanteri geçerlik ve güvenirlik çalışması. Psikoloji Dergisi, 10, 23-25.
• Voltan-Acar, N. (2004) Ne kadar farkındayım?- Gestalt terapi. Ankara: Babil Yayınları, 2. Baskı
• Voltan-Acar, N. ve Öğretmen, T. (2007). Kendini belirleme (güvengenlik) ölçeği geliştirme çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 3(27), 67-78.
• Voltan-Acar, N., Arıcıoğlu, A., Gültekin, F. ve Gençtanırım, D. (2008). Üniversite öğrencilerinin güvengenlik düzeylerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35, 342-350.
• Waksman, S. A. (1984). Assertion training with adolescent. Adolecence, 19 (73), 123-130.
• Yatağan, T. (2005). Atılganlık eğitimi programının ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin atılganlık düzeyine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.