Bu çalışmada, Osmanlı tefsir literatürünün önemli örneklerinden biri olan Molla
Gûrânî’nin Ğâyetu’l-emânî isimli tam tefsiri, kaynakları, yöntemi ve özgünlüğü
açısından özet bir şekilde tanıtılmıştır. Ğâyetu’l-emânî, Beyzâvî tefsirinden biraz
daha az hacimde yazılmış bir dirâyet tefsiridir. Temel kaynakları Zemahşerî’nin
Keşşâf’ı ve Beyzâvî’nin Envâru’t-tenzîl’i olmakla birlikte, çeşitli açılardan bu iki
esere ilmî tenkitler yöneltmektedir. Ğâyetu’l-emânî’yi, tefsir tarihi içerisinde özgün
kılan en önemli husus, bu eleştirileridir. Çoğunun isâbetli olduğu anlaşılan bu tenkitler,
müfessirin ilmî dirâyetini göstermesi dışında, tefsirin iki büyük otoritesine
pek çok açıdan ciddi eleştiriler yöneltebilmesine imkan sağlayan bir bilimsel özgüvene
ve özgün düşünme kabiliyetine de sahip olduğuna işaret etmektedir.
This study briefly introduces Molla Kûrânî’s complete exegesis of the Qur’an,
Ghâyat al-Amânî, focusing on its sources, methodology and originality. One of
the important examples of Ottoman tafsir literature, Ghâyat al-Amânî is written
according to dirâya method and encompasses less space than Baydâwi’s tafsir
in volume. Although its essential sources are the tafsirs of Zamakhsharî and
Baydâwi, it contains fundamental critique on these two works. Such critique
can be regarded as the main characteristic that imbues Ghâyat al-Amânî with
originality and exceptionality in the history of Qur’anic exegesis. As such, they
reflect the authority of the writer in his field. It also shows that he has scholarly
self-confidence and ability to think freely both of which enable him to criticize the
greatest authorities of the field of tafsir
Other ID | JA87KJ34TG |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | September 1, 2011 |
Submission Date | September 1, 2011 |
Published in Issue | Year 2011 Issue: 18 |