The importance of the ecology concept that expressed between the organism of including man and physical environment has increased nowadays. Especially, importance of ecology has increased constantly nowadays as a result of increasing urbanization and industrialization activities due to the unplanned construction and environmental issues. For a healthy society and individuals, on protecting and improving the quality of life the ecologic balance has become an indispensable element. In this context; in today's cities the growing population, housing and traffic congestion with monotonous work life push people from urban areas to natural environments. Thus people are moving away from urban life caused corrosive effects on people's physical and mental structures in this natural areas. The people are resting, and renewed physically and mentally. In this study, recreation values and the carrying capacity of recreation areas that has the richest potential for recreational activities were determined according to various criteria in Kahramanmaraş province. In addition, the questionnaire was made which reflects the solution of the people's mentioned problems. And the results of the survey were tested using SPSS computer program. Research results and based on conclusions have inferences.
Keywords: Kahramanmaraş, City, Recreation, Carrying Capacity, Recreational Potential
AKTEN, M. (2003). “Isparta İlindeki Bazı Rekreasyon Alanlarının Mevcut Potansiyellerinin Belirlenmesi”, Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi Seri: A, 2: 115-132.
ALTUNKASA, F., USLU, C. ve DOYGUN H. (1995). “Adana Kenti Örneğinde Kişi Basına Düsen Açık ve Yeşil Alan Miktarlarının İdeal Normlara Ulaşımını Sağlayabilecek Çözüm ve Önerilerin Geliştirilmesi”, I. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, Cilt I: 136-142,Trabzon.
ALTUNKASA, M.F. ve UZUN, G. (1997). Rekreasyonel Planlamada Arz ve Talep, Ç.Ü. Ziraat Fakültesi Genel Yayın No: 6, Adana.
AYDIN, İ. ve ÖZTEKİN, Y. (2010). “Kentsel Nüfusun Nefes Bahçeleri Mesire Yerlerine Bir Örnek: Değirmen Boğazı (Balıkesir)”, Uluslar arası Sosyal Araştırmalar Dergisi (The Journal of International Social Research), 3(14):88- 98.
BROADHURST, R. (2001). Managing Environments for Leisure and Recreation, GBR. Routledge Publishing, London.
DOUGLASS, R. W. (1977). Forest Recreation. Pergamon Press, New York.
GÖKDENİZ, A. (2003). Boş Zaman ve Rekreasyon Yönetimi, Detay Yayıncılık, Ankara.
GÜLEZ, S. (1990). “Ormaniçi Rekreasyon Potansiyelinin Belirlenmesi İçin Bir Değerlendirme Yöntemi”, İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi, Seri A, 40(2) : 132-147.
HANLEY, N. (1989). “Valuing Rural Recreation Benefits and Emprical Comparison of Two Approaches”, American J. of Agric. Economics, 40(3): 361–374.
HAZAR, A. (2003). Rekreasyon ve Animasyon, Detay Yayıncılık, Ankara.
KAHRAMANMARAŞ ORMAN İŞLETME MD. (2012), Rapor.
KARAKÜÇÜK, S. (2001), Rekreasyon: Boş Zamanları Değerlendirme, Bağırgan Yayınevi, Ankara.
KURDOĞLU, O. ve DÜZGÜNEŞ, E. (2011). “Artvin Kent Ormanının Rekreasyon Olanakları ve Kullanıcı Tercihlerinin İrdelenmesi”, Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 12(2):199-210.
ORTAÇEŞME, V., ÖZKAN, B., KARAGÜZEL, O., ATİK, M. ve AKPINAR, M.G. (1999). Kurşunlu Şelalesi Tabiat Parkının Ekonomik Değerinin Saptanması, Tarımsal Araştırma Projesi (TARP-2152), Antalya.
PAK, M., TÜRKER, M.F. ve KALINKÜTÜK, H. (2009). “Orman Kaynaklarının Rekreasyonel Hizmet Üretim Amaçlı İşletmeciliğinde Yaşanan Sorunlar ve Çözüm Önerileri (Kahramanmaraş İli Örneği)”, II. Ormancılıkta Sosyo- Ekonomik Sorunlar Kongresi, s.23-35,19-21 Şubat 2009, SDÜ, Isparta.
SANDAL, E.K., KARADEMİR, N. ve TOROĞLU, E. (2011). “Kahramanmaraş Çevresinde Rekreasyon Faaliyetlerine Katılım Düzeylerinin Yaş ve Gelir Durumuna Göre Karşılaştırılması”, KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1):141- 162.
TEZCAN, M. (1994). Boş Zaman Değerlendirilmesi Sosyolojisi, Atilla Kitabevi, Ankara.
TIRAŞ, M. (2008). “Kahramanmaraş’ta Günübirlik Rekreasyon Alanına Bir Örnek: Başkonuş”, Doğu Coğrafya Dergisi, 20:35-44.
TÜİK (DİE), 1927-2011 Yılları Arasında Yayınlanan Nüfusla İlgili Çeşitli Veriler, Ankara.
YILMAZ, H., KARAŞAH, B. ve ERDOĞAN YÜKSEL, E. (2009), “Gülez Yöntemine Göre Kafkasör Kent Ormanının Rekreasyonel Potansiyelinin Değerlendirilmesi”, Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 10(1):53- 61.
İnternet Kaynakları:
http://www.kahramanmaras.bel.tr –Hizmetler-2011.
http://web.ogm.gov.tr, 10.04.2013.
http://www.kmtso.org.tr, 12.04.2013.
Kahramanmaraş İlindeki günübirlik rekreasyon alanlarının potansiyelinin belirlenmesi ve kullanımı ile ilgili sorunlar
İnsanın da dahil olduğu organizma ile fiziki çevre arasındaki iki yönlü ilişkiyi ifade eden ekoloji kavramının önemi günümüzde artan şehirleşme ve özellikle sanayileşme faaliyetleri neticesinde ortaya çıkan plansız yapılaşma ve çevresel sorunlar nedeniyle gittikçe artmıştır. Sağlıklı bir toplum ve birey için hayat kalitesini koruma ve geliştirme adına ekolojik denge vazgeçilmez bir unsur haline gelmiştir. Bu bağlamda değerlendirildiğinde günümüz şehirlerinde artan nüfus, konut ve trafik yoğunluğu ile sanayileşmenin getirdiği monoton iş hayatı insanları bulundukları kentsel alanın dışındaki doğal ortamlara itmektedir. Böylece insanlar bu doğal ortamlarda kentsel hayatın fiziksel ve ruhsal yapıları üzerinde neden olduğu yıpratıcı etkilerden bir ölçüde kurtulmakta, bedenen ve ruhen dinlenmekte ve yenilenmektedir. Bu araştırmada Kahramanmaraş ilindeki rekreasyon faaliyetleri için zengin potansiyele sahip ve mesire yeri olarak kullanılan alanların rekreasyon değerleri ve taşıma kapasiteleri çeşitli kriterlere göre belirlenmiştir. Ayrıca bu alanların kullanımı konusunda halkın düşüncelerini yansıtan anket uygulaması yapılarak sonuçları SPSS programında test edilmiştir. Araştırma sonuçları ve buna dayalı çıkarımlar ortaya konmuştur.
Anahtar Kelimeler: Kahramanmaraş, Şehir, Rekreasyon, Taşıma Kapasitesi, Rekreasyon Potansiyeli.
AKTEN, M. (2003). “Isparta İlindeki Bazı Rekreasyon Alanlarının Mevcut Potansiyellerinin Belirlenmesi”, Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi Seri: A, 2: 115-132.
ALTUNKASA, F., USLU, C. ve DOYGUN H. (1995). “Adana Kenti Örneğinde Kişi Basına Düsen Açık ve Yeşil Alan Miktarlarının İdeal Normlara Ulaşımını Sağlayabilecek Çözüm ve Önerilerin Geliştirilmesi”, I. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, Cilt I: 136-142,Trabzon.
ALTUNKASA, M.F. ve UZUN, G. (1997). Rekreasyonel Planlamada Arz ve Talep, Ç.Ü. Ziraat Fakültesi Genel Yayın No: 6, Adana.
AYDIN, İ. ve ÖZTEKİN, Y. (2010). “Kentsel Nüfusun Nefes Bahçeleri Mesire Yerlerine Bir Örnek: Değirmen Boğazı (Balıkesir)”, Uluslar arası Sosyal Araştırmalar Dergisi (The Journal of International Social Research), 3(14):88- 98.
BROADHURST, R. (2001). Managing Environments for Leisure and Recreation, GBR. Routledge Publishing, London.
DOUGLASS, R. W. (1977). Forest Recreation. Pergamon Press, New York.
GÖKDENİZ, A. (2003). Boş Zaman ve Rekreasyon Yönetimi, Detay Yayıncılık, Ankara.
GÜLEZ, S. (1990). “Ormaniçi Rekreasyon Potansiyelinin Belirlenmesi İçin Bir Değerlendirme Yöntemi”, İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi, Seri A, 40(2) : 132-147.
HANLEY, N. (1989). “Valuing Rural Recreation Benefits and Emprical Comparison of Two Approaches”, American J. of Agric. Economics, 40(3): 361–374.
HAZAR, A. (2003). Rekreasyon ve Animasyon, Detay Yayıncılık, Ankara.
KAHRAMANMARAŞ ORMAN İŞLETME MD. (2012), Rapor.
KARAKÜÇÜK, S. (2001), Rekreasyon: Boş Zamanları Değerlendirme, Bağırgan Yayınevi, Ankara.
KURDOĞLU, O. ve DÜZGÜNEŞ, E. (2011). “Artvin Kent Ormanının Rekreasyon Olanakları ve Kullanıcı Tercihlerinin İrdelenmesi”, Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 12(2):199-210.
ORTAÇEŞME, V., ÖZKAN, B., KARAGÜZEL, O., ATİK, M. ve AKPINAR, M.G. (1999). Kurşunlu Şelalesi Tabiat Parkının Ekonomik Değerinin Saptanması, Tarımsal Araştırma Projesi (TARP-2152), Antalya.
PAK, M., TÜRKER, M.F. ve KALINKÜTÜK, H. (2009). “Orman Kaynaklarının Rekreasyonel Hizmet Üretim Amaçlı İşletmeciliğinde Yaşanan Sorunlar ve Çözüm Önerileri (Kahramanmaraş İli Örneği)”, II. Ormancılıkta Sosyo- Ekonomik Sorunlar Kongresi, s.23-35,19-21 Şubat 2009, SDÜ, Isparta.
SANDAL, E.K., KARADEMİR, N. ve TOROĞLU, E. (2011). “Kahramanmaraş Çevresinde Rekreasyon Faaliyetlerine Katılım Düzeylerinin Yaş ve Gelir Durumuna Göre Karşılaştırılması”, KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1):141- 162.
TEZCAN, M. (1994). Boş Zaman Değerlendirilmesi Sosyolojisi, Atilla Kitabevi, Ankara.
TIRAŞ, M. (2008). “Kahramanmaraş’ta Günübirlik Rekreasyon Alanına Bir Örnek: Başkonuş”, Doğu Coğrafya Dergisi, 20:35-44.
TÜİK (DİE), 1927-2011 Yılları Arasında Yayınlanan Nüfusla İlgili Çeşitli Veriler, Ankara.
YILMAZ, H., KARAŞAH, B. ve ERDOĞAN YÜKSEL, E. (2009), “Gülez Yöntemine Göre Kafkasör Kent Ormanının Rekreasyonel Potansiyelinin Değerlendirilmesi”, Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 10(1):53- 61.
Sandal, E., & Kandemir, N. (2013). Kahramanmaraş İlindeki günübirlik rekreasyon alanlarının potansiyelinin belirlenmesi ve kullanımı ile ilgili sorunlar. Türk Coğrafya Dergisi(60), 25-36. https://doi.org/10.17211/tcd.30387