Abstract
Fi’l-Lügati’t Türkiyye” gösterdiği çeşitli özellikler açısından bu dönemde yazılan diğer
sözlüklerden farklılıklar arz etmektedir. Her şeyden önce gramer kısmı bulunmayan
ve tematik bir sözlük özelliği gösteren bu eserin son bölümünün konuşma cümlelerine
ayrılması esere konuşma kılavuzu hüviyeti kazandırmaktadır. Memlûk Dönemi
sözlüklerinin tartışmalı meselelerinden biri olan ç~ş değişimi hususunda her iki şeklin
de tercih edildiği eserde, dönemin diğer sözlüklerinde ve eserlerinde hiç görülmeyen
veya ender rastlanan iki imla özelliği dikkat çekicidir. Bunlardan biri söz başında
y; diğeri ise v türemesidir.
Söz başında y türemesi e sesi ile başlayan sözcüklerde görülmektedir. Ancak bu
durum e sesi ile başlayan tüm sözcüklerde geçerli değildir. Bazı sözcüklerde bu türeme
görülürken bazılarında görülmemektedir.
Söz başında v türemesi ise o sesi ile başlayan sözcüklerde görülmektedir. Ancak
bazen dar-yuvarlak ünlü ile başlayan sözcüklerde de bu türemenin olduğunu görmek
mümkündür.
Bu çalışmada bir çağdaş Kıpçak lehçesi olan Kazak Türkçesinin konuşma dilinde
de görülen ve gramerler tarafından kaydedilen bu iki özelliğin bu lehçe ile ilişkisi
üzerinde durulacaktır.