Investigation of Sense of Humor and Empathic Tendency Levels of Gifted and Talented Students

Yıl 2023, , 626 - 648, 30.08.2023

Melike Şule Yıldız , Serap Emir

https://doi.org/10.37217/tebd.1207572

Cited By: 1

Öz

This study aims to reveal the relationship between the humor understanding and empathic tendencies of gifted and talented students. In addition, sense of humor and empathic disposition levels were examined in terms of several variables. For these purposes, causal comparison and relational survey model, which are quantitative research methods, were used together in the research. The study group of the research consists of 6th and 7th-grade secondary school students studying at Science and Art Centers in İstanbul. 105 female and 104 male gifted and talented students participated in the study. The data of the study were obtained through the “Multidimensional Humor Scale for School-aged Children” and “Child and Adolescent KA-SI Empathic Tendency Scale”. In the analysis of the data, Independent Sample T, Kruskall Wallis H tests, and Pearson Correlation coefficient were used. The findings from the research are: while the humor understanding levels of the gifted and talented students differed significantly based on the grade level and the education level of the father; the levels of empathic tendency showed a significant difference based on the gender and educational level of the mother. As a result of the research, it was found that there was a moderately positive and significant relationship (r=0.356) between the sense of humor and empathic tendencies of gifted and talented students. It can be concluded that as gifted and talented students' sense of humor increases, their empathic tendency levels increase moderately as well.

Anahtar Kelimeler

Gifted and talented, Sense of humor, Empathic tendency

Özel Yetenekli Öğrencilerin Mizah Anlayışı ve Empatik Eğilim Düzeylerinin İncelenmesi

Öz

Bu araştırmada özel yetenekli öğrencilerin mizah anlayışları ile empatik eğilimleri arasındaki ilişkiyi ortaya koymak amaçlanmıştır. Ayrıca mizah anlayışı ve empatik eğilim düzeyleri çeşitli değişkenler açısından incelenmiştir. Bu amaçlar doğrultusunda araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden nedensel karşılaştırma ve ilişkisel tarama modeli birlikte kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul ilinde bulunan Bilim ve Sanat Merkezlerinde okuyan 6. ve 7. sınıf öğrencileri oluşturmaktadır. Araştırmaya 105 kız, 104 erkek özel yetenekli öğrenci katılmıştır. Araştırmanın verileri “Çok Boyutlu Mizah Anlayışı Ölçeği” ve “Ergenler için Empatik Eğilim Ölçeği (KA-Sİ EEF)” aracılığıyla elde edilmiştir. Verilerin analizinde Bağımsız Örneklem T, Kruskall Wallis H testleri ve Pearson Korelasyon katsayısından yararlanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgular şunlardır: Özel yetenekli öğrencilerin mizah anlayış düzeyleri sınıf düzeyi ve baba eğitim düzeyine göre anlamlı farklılık gösterirken, empatik eğilim düzeyleri cinsiyet ve anne eğitim düzeyine göre anlamlı farklılık göstermiştir. Araştırmanın sonucunda özel yetenekli öğrencilerin mizah anlayışları ile empatik eğilimleri arasında orta düzeyde pozitif anlamlı bir ilişki (r= 0,356) bulunmuştur. Özel yetenekli öğrencilerin mizah anlayışları arttıkça empatik eğilim düzeylerinin de orta düzeyde arttığı söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Özel yetenek, Mizah anlayışı, Empatik eğilim

Kaynakça

• Akarsu, Ö. & Mutlu, B. (2017). Üstün yetenekli çocukları anlamak: Çocukların sosyal ve duygusal sorunları. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 7(2), 112-116.
• Akın, A. & Bilgin, O. (2015). Çocuklar için çok boyutlu mizah anlayışı ölçeğinin Türkçe formu: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Journal of International Social Research, 8(37), 684-688.
• Akkan, H. (2012). Üstün zekâlı 6-8. sınıf öğrencilerinin iki farklı akademik ortamdaki sosyometrik statülerine göre empatik eğilimleri, yaşam doyumları ve aile yaşantıları. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Arnold, J., Patterson, F., Silvester, J., Robertson, I., Cooper, C. & Burnes, B. (2005). Work psychology: Understanding human behavior in the workplace (4. b.). Harlow, United Kingdom: Pearson Education.
• Arslan, D. (2018). Ortaokul öğrencilerinde ASİS ile ölçülen zekâ ve mizah üretme yeteneği ilişkisi. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Bergen, D. (2009). Gifted children's humor preferences, sense of humor, and comprehension of riddles. Humor, 22(4), 419–436. https://doi.org/10.1515/HUMR.2009.024
• Canzler, L. (1980). Humor and the primary child. https://eric.ed.gov/?id=ED191583 sayfasından erişilmiştir.
• Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences (2. b.). New Jersey: LEA Publishers.
• Cohen, J. (1992). A power primer. Psychological Bulletin, 112(1), 155-159.
• Davis-Kean, P. E. (2005). The influence of parent education and family income on child achievement: the indirect role of parental expectations and the home environment. Journal of Family Psychology, 19(2), 294-304. https://doi.org/10.1037/0893-3200.19.2.294
• Demir, S. & Konik, A. (2021). Examining the relationship between the sense of humor and the social exclusion perceived by gifted and talented students. Shanlax International Journal of Education, 9(2), 60-67.
• DeWied, M., Goudena, P. P. & Matthys, W. (2005). Empathy in boys with disruptive behavior disorders. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 46, 867-880. https://doi.org/10.1111/j.14697610.2004.00389.x
• Ekiz, D. (2020). Bilimsel araştırma yöntemleri yaklaşım, yöntem ve teknikler (6. b.). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Fern, T. L. (1991). Identifying the gifted child humorist. Roeper Review, 14(1), 30-34. https://doi.org/10.1080/02783199109553378
• Field, A. (2009). Discovering statistics using SPSS (3. b.). London: Sage Publications.
• Fogel, A., Dickson, K. L., Hsu, H. C., Messinger, D., Nelson‐Goens, G. C. & Nwokah, E. (1997). Communication of smiling and laughter in mother‐infant play: Research on emotion from a dynamic systems perspective. New Directions for Child and Adolescent Development, 1997, 5-24. https://doi.org/10.1002/cd.23219977702
• Frew, E. (2006). The humor tourist: A conceptualization. Journal of Business Research, 59, 643-646. https://doi.org/ 10.1016/j.jbusres.2006.01.004
• Green, S. B. & Salkind, N. J. (2014). Using SPSS for Windows and Macintosh: Analyzing and understanding data (7. b.). New Jersey: Pearson.
• Greengross, G. & Miller, G. (2011). Humor ability reveals intelligence, predicts mating success, and is higher in males. Intelligence, 39(4), 188-192. https://doi.org/10.1016/j.intell.2011.03.006
• Halfpenny, C. C. & James, L. A. (2020). Humor styles and empathy in junior-school children. Europe's Journal of Psychology, 16(1), 148-166. https://doi.org/10.5964/ejop.v16i1.1934
• Hampes, W. P. (2010). The relation between humor styles and empathy. Europe’s Journal of Psychology, 6(3), 34-45. https://doi.org/10.5964/ejop.v6i3.207
• Holt, D. G. & Willard-Holt, C. (1995). An exploration of the relationship between humor and giftedness in students. International Journal of Humor Research, 8(3), 257-271. https://doi.org/10.1515/humr.1995.8.3.257
• Holt, D. G. (1996). Positively humorous: Teaching gifted middle school students to use positive humor to cope with stress. Gifted Child Today, 19(1), 18-39. https://doi.org/10.1177/107621759601900108
• Hurren, B. L. (2006). The effects of principals’ humor on teachers’ job satisfaction. Educational Studies, 32(4), 373-385. https://doi.org/10.1080/03055690600850321
• İşitmez, O. (2020). Üstün yetenekli çocuklarda duygusal zeka, empati ve problem çözme becerisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Karasar, N. (2010). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kaya, A. & Siyez, D. M. (2010). KA-Sİ çocuk ve ergenler için empatik eğilim ölçeği: geliştirilmesi geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 35(156), 110-125. http://egitimvebilim.ted.org.tr/ sayfasından erişilmiştir.
• Kellner, R. & Benedek, M. (2016). The role of creative potential of intelligence for humor production. Psychology of Aesthetics, Creativity and the Arts, 11(1), 52-59. https://doi.org/10.1037/aca0000065
• Klavir, R. & Gorodetsky, M. (2001). The processing of analogous problems in the verbal and visual-humorous (cartoons) modalities by gifted/average children. Gifted Child Quarterly, 45(3), 205-215. https://doi.org/10.1177/001698620104500305
• Kök, M. & Demiralp, C. (2018). Özel yetenekli öğrencilerin bazı demografik değişkenlere göre empatik becerilerinin incelenmesi. TURAN: Stratejik Arastirmalar Merkezi, 10(38), 222-230. https://www.proquest.com/ sayfasından erişilmiştir.
• Kuru, A. (2017). Ön ergenlik dönemindeki üstün zekâlı gençlerin empati algısının benlik saygısına etkisinin incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Long, D. L. & Graesser, A. C. (1988). Wit and humor in discourse processing. Discourse Processes, 11(1), 35-60. https://doi.org/10.1080/01638538809544690
• Lyon, C. (2006). Humour and the young child: A review of the research literature. Television, 19, 4-9. Maccoby, E. (2002). Parenting effects: Issues and controverties. J. G. Borkowski, L. S. Ramey & M. Bristol-Power (Ed.), Parenting and the child’s world: Influences on academic, intellectual and social-emotional development içinde (s. 35-46). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
• Martin, R. A. & Dutrizac, G. (2004). Humor styles, social skills, and quality of interactions with close others: A prospective daily diary study. Annual Conference of the International Society for Humor Studies’de sunulmuş bildiri, Dijon, France.
• Martin, R. A., Puhlik-Doris, P., Larsen, G., Gray, J. & Weir, K. (2003). Individual differences in uses of humor and their relation to psychological well-being: Development of the Humor Styles Questionnaire. Journal of Research in Personality, 37(1), 48-75. https://doi.org/10.1016/S0092-6566(02)00534-2
• McGhee, P. E. (1976). Sex differences in children's humor. Journal of Communication, 26(3), 176–189. https://doi.org/10.1111/j.1460-2466.1976.tb01922.x
• Meyer, J. C. (2000). Humor as a double-edged sword: Four functions of humor in communication. Communication Theory, 10(3), 310-331. https://doi.org/10.1111/j.1468-2885.2000.tb00194.x
• Morreall, J. (1991). Humor and work. Humor—International Journal of Humor Research, 4(3–4), 359–374. https://doi.org/10.1515/humr.1991.4.3-4.359
• Nilsen, D. L. F. & Nilsen, A. P. (1987). Parenting creative children: The role and evolution of humor. The Creative Child and Adult Quarterly, 12(1), 53-61. https://psycnet.apa.org/ sayfasından erişilmiştir.
• Oğurlu, Ö. & Yaman, Y. (2010). Üstün zekalı/yetenekli çocuklar ve iletişim. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(28), 213-223.
• Özbaş, E. (2010). Üstün ve normal zekâ düzeyine sahip 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin ebeveyn kabul ret düzeylerini algılayışlarıyla empati düzeyleri arasındaki ilişki. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Perrone-McGovern, K. M., Oliveira-Silva, P., Simon-Dack, S., Lefdahl-Davis, E., Adams, D., McConnell, J. & Gonçalves, Ó. F. (2014). Effects of empathy and conflict resolution strategies on psychophysiological arousal and satisfaction in romantic relationships. Applied Psychophysiology and Biofeedback, 39, 19-25. https://doi.org/10.1007/s10484-013-9237-2
• Pinderhughes, E. E. & Zigler, E. (1985). Cognitive and motivational determinants of children's humor responses. Journal of Research in Personality, 19(2), 185-196. https://doi.org/10.1016/0092-6566(85)90027-3
• Pierson, E. E., Kilmer, L. M., Rothlisberg, B. A. & McIntosh, D. E. (2012). Use of brief intelligence tests in the identification of giftedness. Journal of Psychoeducational Assessment, 30(1), 10-24. https://doi.org/10.1177/0734282911428193
• Romero, E. J. & Cruthirds, K. W. (2006). The use of humor in the workplace. Academy of Management Perspectives, 20(2), 58-69. https://doi.org/10.5465/amp.2006.20591005
• Saltuk, S. (2006). Üniversite öğrencilerinin mizah tarzları. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Shapiro, L. E. (2017). Yüksek EQ’lu bir çocuk yetiştirmek anne babalar için duygusal zekâ rehberi (Ü. Kartal, Çev.) İstanbul: Varlık Yayınları.
• Scheel, T. (2017). Definitions, theories, and measurement of humor. T. Scheel & C. Gockel (Ed.), Humor at work in teams, leadership, negotiations, learning and health içinde (s. 9-29). Switzerland: Springer International Publishing.
• Shade, R. (1991). Verbal humor in gifted students and students in the general population: A comparison of spontaneous mirth and comprehension. Journal for the Education of the Gifted, 14(2), 134-150. https://doi.org/10.1177/0162353291014002
• Southam, M. (2005). Humor development: An important cognitive and social skill in the growing child. Physical & Occupational Therapy in Pediatrics, 25(1-2), 105-117. https://doi.org/ 10.1080/J006v25n01_07
• Sroufe, L. A. & Wunsch, J. P. (1972). The development of laughter in the first year of life. Child Development, 43, 1326-1344. https://doi.org/10.2307/1127519
• Titrek, O. (2016). IQ’dan EQ’ya: Duyguları zekice yönetme (5. b.). Ankara: Pegem Akademi.
• Türk Dil Kurumu. (2023). Mizah. Güncel Türkçe sözlük. https://sozluk.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
• Ulus, L., Yaman, Y. & Yalçıntaş-Sezgin, E. (2019). Üstün yetenekli çocukların mizah anlayışları. Turkish Journal of Giftedness & Education, 9(1), 61-78.
• Weisfeld, G. E. (1993). The adaptive value of humor and laughter. Ethology and Sociobiology, 14(2), 141-169. https://doi.org/10.1016/0162-3095(93)90012-7
• Wu, C., Lin, H. & Chen, H. (2016). Gender differences in humor styles of young adolescents: Empathy as a mediator. Personality and Individual Differences, 99, 139-143. https://doi.org/10.1016/j.paid.2016.05.018
• Yalçın, H., Obalı, İ. & Öztüren, A. (2021). Özel yetenekli çocukların mizah duyguları ve arkadaşlık ilişkileri. KTO Karatay Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 2(3), 119-134.
• Yıldız, M. Ş. (2019). Özel yetenekli ve normal gelişim gösteren ilkokul (2-4. sınıf) öğrencilerinin duygusal zekâ düzeylerinin karşılaştırılması. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Ziv, A. (1983). The influence of humorous atmosphere on divergent thinking. Contemporary Educational Psychology, 8(1), 68–75. https://doi.org/10.1016/0361-476X(83)90035-8
• Ziv, A. (1990). Humor and giftedness. Gifted International, 6(2), 42-51. https://dx.doi.org/10.1080/15332276.1990.11672733
• Ziv, A. & Gadish, O. (1990). Humor and giftedness. Journal for Education of the Gifted, 13(4), 332-345. https://doi.org/10.1177/016235329001300404
• Ziv, A. (2010). The social function of humor in interpersonal relationships. Society, 47, 11-18. https://doi.org/10.1007/s12115-009-9283-9
• Zoll, C. & Enz, S. (2005). A questionnaire to assess affective and cognitive empathy in children. Journal of Child Psychology and Psychiatry, and Allied Disciplines, 15, 165-174. https://nbn-resolving.org/urn:nbn:de:bvb:473-opus-2359 sayfasından erişilmiştir.