Etik Liderliğin Katılımcı Karar Verme Üzerindeki Etkisinde İşe Bağlılığın Aracı Rolü

Yunus Eravcı; Esra Töre

doi:10.37217/tebd.1603448

Research Article

Etik Liderliğin Katılımcı Karar Verme Üzerindeki Etkisinde İşe Bağlılığın Aracı Rolü

Year 2025, Issue: Advanced Online Publication, 2577 - 2604, 28.12.2025

Yunus Eravcı Esra Töre

https://doi.org/10.37217/tebd.1603448

Abstract

Bu araştırmanın amacı, etik liderliğin katılımcı karar verme üzerindeki etkisinde işe bağlılığın aracı rolünü incelemektir. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Örneklem, 2023-2024 eğitim-öğretim yılında devlet okullarında görev yapan 408 öğretmenden oluşmaktadır. Veri toplamak amacıyla Kişisel Bilgi Formu, Etik Liderlik Ölçeği, İşe Bağlılık Ölçeği ve Karara Katılım Ölçeği kullanılmıştır. Veriler; tanımlayıcı istatistikler, bağımsız gruplar için t-testi, ANOVA, regresyon, korelasyon analizleri ve Sobel testi ile analiz edilmiştir. Araştırma bulgularına göre öğretmenlerin algılarına göre okul müdürlerinin etik liderlik özellikleri, işe bağlılık ve katılımcı karar verme düzeyleri yüksektir. Etik liderlik özellikleri, öğretmenlerin cinsiyeti, yaşı ve eğitim düzeyine göre anlamlı bir farklılık göstermezken, okul kademesine göre farklılık göstermektedir. Karar verme davranışları cinsiyet ve okul kademesine göre farklılık göstermezken, öğretmenlerin yaşı ve eğitim düzeyi açısından anlamlı farklılıklar gözlenmiştir. İşe bağlılık düzeyi yaşa göre farklılaşırken eğitim durumu ve okul kademesine göre değişmemektedir. Sonuç olarak etik liderlik hem katılımcı karar verme sürecini hem de işe bağlılığı pozitif yönde etkilemektedir. Aynı zamanda, işe bağlılık katılımcı karar verme sürecini pozitif etkilemekte ve etik liderlik ile katılımcı karar verme arasındaki ilişkide kısmi aracı rol üstlenmektedir.

Keywords

Etik liderlik , İşe bağlılık , Katılımcı karar verme , Öğretmen

References

Aksay, O. & Ural, A. (2008). Ortaöğretim öğretmenlerinin okulla ilgili kararlara katılımı. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(3), 433-460.
Amos, O., Siamoo, P., & Ogoti, E. (2022). Influence of collective decision-making in participative leadership style on improving the quality of education in public secondary schools in Arusha Region, Tanzania. British Journal of Education, 10(4), 69–85.
Aydın, T. (2010). İlköğretim okul yöneticilerinin etik liderlik özellikleri ile ilgili öğretmen görüşlerinin incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Bakker, A. B. & Demerouti, E. (2008). Towards a model of work engagement. Career Development International, 13(3), 209-223. https://doi.org/10.1108/13620430810870476
Baron, R. M. & Kenny, D. A. (1986). The moderator–mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), 1173.
Başaran, R. (2019). Ortaokullarda otantik liderlik ile işe bağlılık arasındaki ilişki. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir. Başyiğit, F. (2009). Öğretmenlerin karar alma sürecine katılım düzeylerinin örgütsel bağlılık düzeyleri ile ilişkisi. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Bellingham, R. (2003). Ethical leadership: Rebuilding trust in corporations. HRD.
Blau, P. M. (1964). Exchange and power in social life. John Wiley & Sons.
Bouwmans, M., Runhaar, P., Wesselink, R., & Mulder, M. (2017). Fostering teachers' team learning: An interplay between transformational leadership and participative decision-making? Teaching and Teacher Education, 65, 71–80.
Brown, M. E. & Treviño, L. K. (2006). Ethical leadership: A review and future directions. The Leadership Quarterly, 17, 595–616. https://doi.org/10.1016/j.leaqua.2006.10.004
Brown, M. E., Treviño, L. K., & Harrison, D. A. (2005). Ethical leadership: A social learning perspective for construct development and testing. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 97(2), 117-134. https://doi.org/10.1016/j.obhdp.2005.03.002
Bursalıoğlu, Z. (2010). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Pegem.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2021). Bilimsel araştırma yöntemleri (30. b.). Pegem Akademi.
Can, E. & Serençelik, G. (2017). Okul öncesi eğitim öğretmenlerinin okul yönetimine katılımlarının incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi(30), 525-542.
Cheng, J. W., Chang, S.-C., Kuo, J.-H., & Cheung, Y.-H. (2014). Ethical leadership, work engagement, and voice behavior. Industrial Management and Data Systems, 114(5), 817-831. https://doi.org/10.1108/IMDS-10-2013-0429
Clement, A. & Rencewigg, R. (2020). Qualities of effective teachers: Students’ perspectives. International Journal of Advances in Engineering and Management, 2(10), 365–368.
Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education (6. b.). Routledge.
Coyle-Shapiro, J. A. & Conway, N. (2005). Exchange relationships: Examining psychological contracts and perceived organizational support. Journal of Applied Psychology, 90(4), 774-781.
Cropanzano, R., Rupp, D. E., & Byrne, Z. S. (2003). The relationship of emotional exhaustion to work attitudes, job performance, and organizational citizenship behaviors. Journal of Applied Psychology, 88(1), 160.
Cropanzano, R. & Mitchell, M. S. (2005). Social exchange theory: An interdisciplinary review. Journal of Management, 31(6), 874-900.
Dawson, J. (1984). The principal’s role in facilitating teacher participation: Mediating the influence of the school context. Annual Meeting of the American Research Association’da sunulmuş bildiri. ERIC Document Reproduction Service No. ED 244 346.
Demirtaş, Ö. (2013). Etik liderlik davranışlarının algılanan etik iklim üzerindeki etkisi, örgütsel politik algılamaların aracı rolü. (Doktora Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Demirtaş, Z. & Alanoğlu, M. (2015). Öğretmenlerin karara katılımı ve iş doyumu arasındaki ilişki. Journal of Kirsehir Education Faculty, 16(2), 83-100.
Den Hartog, D. N. & Belschak, F. D. (2012). Work engagement and Machiavellianism in the ethical leadership process. Journal of Business Ethics, 107(1), 35-47. https://doi.org/10.1007/s10551-012-1296-4
Fattah, J., Yesiltas, M., & Atan, T. (2022). The impact of knowledge sharing and participative decision-making on employee turnover intention: The mediating role of perceived organizational support. SAGE Open, 12(4), 21582440221130294. https://doi.org/10.1177/21582440221130294
Güçlü, N., Özer, A., Kurt, T., & Koşar, S. (2015). Liderlik stilleri, karar verme stratejileri ve kişiliğin okullardaki karar sürecine etkilerinin çok düzeyli analizi. Journal of Human Sciences, 12(2), 1756-1791.
Gülcan, M., Kılınç, A., & Çepni, O. (2012). İlköğretim okulu müdürlerinin etik liderlik davranışları gösterme düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(1), 123-142.
Ham, S. H. & Lee, S. (2024). Participative decision-making and school innovativeness: An uncertainty management perspective. The Asia-Pacific Education Researcher, 33(3), 717–726. https://doi.org/10.1007/s40299-023-00674-7
Hayes, A. F. (2009). Beyond Baron and Kenny: Statistical mediation analysis in the new millennium. Communication Monographs, 76(4), 408-420.
Kahvecioğlu, M. (2022). Okul yöneticilerinin etik liderlik davranışları ile etik iklim arasındaki ilişkinin öğretmen algılarına göre incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel.
Kıral, E. (2022). İşe bağlılık ölçeğinin Türkiye öğretmen örnekleminde psikometrik özellikleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 11(2), 91-107.
King, R. (1996). Decision-making in schools. Routledge.
Köse, E. (2017). Yöneticilerin karar verme yetkinliğinin yönetsel performans üzerindeki etkileri. (Doktora Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Liu, S. & Yin, H. (2023). How ethical leadership influences professional learning communities via teacher obligation and participation in decision-making: A moderated-mediation analysis. Educational Management Administration & Leadership, 51(2), 345–364.
Luthans, F. (2002). The need for and meaning of positive organizational behavior. Journal of Organizational Behavior, 23(3), 695-706.
Macaspact, L. G. R. (2024). Employees' participation in decision-making and its influence on organizational commitment and organizational citizenship behavior. Divine Word International Journal of Management and Humanities, 3(4), 970–995.
Macey, W. H., Schneider, B., Barbera, K. M., & Young, S. A. (2009). Employee engagement: Tools for analysis, practice and competitive advantage. Wiley-Blackwell.
Martin, G. S., Resick, C. J., Keating, M. A., & Dickson, M. W. (2009). Ethical leadership across cultures: A comparative analysis of German and US perspective. Business Ethics: A European Review, 18(2), 127-144.
May, D. R., Gilson, R. L., & Harter, L. M. (2004). The psychological conditions of meaningfulness, safety and availability and the engagement of the human spirit at work. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 77(1), 11-37.
McLaughlin, M. W., Pfeffer, R. S., & Yee, S. (1986). Why teachers won’t teach. Phi Delta Kappan, 67, 420-425.
Meng, X., Zhang, H., Yang, B., Yang, L., & Liu, Y. (2024). Empowering innovation and performance in higher education: The transformative role of participative decision-making. Applied Mathematics and Nonlinear Sciences, 9(1), 1-18.
Meyer, J. P. & Herscovitch, L. (2001). Commitment in the workplace: Toward a general model. Human Resource Management Review, 11(3), 299-326.
Musengamana, I., Shaoan, M. M. R., Namanyane, T. M., Chineta, O. M., & McNamara, P. M. (2024). Teachers' perceptions towards decision-making processes: A case study of secondary schools in Rwanda. American Journal of Qualitative Research, 8(2), 136–152. https://doi.org/10.29333/ajqr/12137
Nassir, M. & Benoliel, P. (2023). The differences in the implications of participative decision-making and paternalistic leadership for teachers' perceived stress in the education system of the Israeli Arab minority. Journal of Educational Administration, 61(6), 623–645.
Nassir, M. & Benoliel, P. (2024). Teacher well-being and organizational citizenship behavior in the Arab educational system in Israel: The implications of teacher collective involvement in decision-making and organizational commitment. School Psychology, 39(3), 256–268. https://doi.org/10.1037/spq0000521
Nazir, T. & Shah, S. F. H. (2014). Mediating effect of knowledge sharing between participative decision-making, transformational leadership and organization performance. Journal of Management Info, 1(1), 1–5.
Nazaruddin, I., Sofyani, H., & Saleh, Z. (2020). The role of ethical leadership, organizational support, and participative decision-making in the implementation of effective performance measurement systems in higher education institutions. MOJEM: Malaysian Online Journal of Educational Management, 9(1), 38–57.
Rosenblat, Z. (2007). Teacher involvement in change: A cross-cultural study of principals’ and teachers’ perspectives. Annual Meeting of the American Educational Research Association’da sunulmuş bildiri, 8-12 Nisan, Chicago, IL, United States.
Rosenholtz, S. J. (1989). Teacher’s workplace. Longman.
Or, M. H. & Berkovich, I. (2023). Participative decision-making in schools in individualist and collectivist cultures: The micro-politics behind distributed leadership. Educational Management Administration & Leadership, 51(3), 533–553.
Sarafidou, J. O. & Chatziioannidis, G. (2013). Teacher participation in decision-making and its impact on school and teachers. International Journal of Educational Management, 27(2), 170–183. https://doi.org/10.1108/09513541311297587
Schaufeli W. B. Bakker A. B. (2004) Utrecht Work Engagement Scale. Preliminary manual, Version 1.1. http://www.wilmarschaufeli.nl/publications/Schaufeli/Test%20Manuals/Test_manual_UWES_English.pdf sayfasından erişilmiştir.
Schaufeli, W. B., Salanova, M., Gonzalez-Roma, V., & Bakker, A. B. (2002). The measurement of engagement and burnout: A two sample confirmatory factor analytic approach. Journal of Happiness Studies, 3(1), 71-92. https://doi.org/10.1023/A:1015630930326
Selçuk, M. H. & Karaca, Y. (2021). Beden eğitimi öğretmenlerinin işe bağlılıklarının incelenmesi. Akdeniz Spor Bilimleri Dergisi, 4(2), 229–240.
Sergiovanni, T. (1992). Moral leadership. Jossey-Bass.
Somech, A. & Bogler, R. (2002). Antecedents and consequences of teacher organizational and professional commitment. Educational Administration Quarterly, 38(4), 555-577. https://doi.org/10.1177/001316102237672
Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2013). Using multivariate statistics (6. b.). Pearson Education.
Tuna, M., Bircan, H., & Yeşiltaş, M. (2012). Etik Liderlik Ölçeği’nin geçerlilik ve güvenilirlik çalışması: Antalya örneği. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26(2), 143-155.
Van Knippenberg, D. & Sleebos, E. (2006). Organizational identification versus organizational commitment: Self‐definition, social exchange, and job attitudes. Journal of Organizational Behavior: The International Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behavior, 27(5), 571-584.
Vroom, V. & Yetton, P. W. (1973). Leadership and decision-making (c. 110). University of Pittsburgh.
Wekesa, D. M., Kiprotich, C. P., & Kwasira, J. (2013). An assessment of human resource management practices on organizational performance in private security firms in Kenya. International Journal of Human Resource Management and Research, 3(5), 11–18.
Yıldırım, A. (2010). Etik liderlik ve örgütsel adalet ilişkisi üzerine bir uygulama. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Yılmaz, E. (2006). Okullardaki örgütsel güven düzeyinin okul yöneticilerinin etik liderlik özellikleri ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. (Doktora Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Zhu, W., May, D. M., & Avolio, B. J. (2004). The impact of ethical leadership behavior on employee outcomes: The roles of psychological empowerment and authenticity. Journal of Leadership and Organizational Studies, 11(1), 16-28. https://doi.org/10.1177/107179190401100104

The Mediating Role of Job Commitment in the Effect of Ethical Leadership on Participative Decision-Making

Year 2025, Issue: Advanced Online Publication, 2577 - 2604, 28.12.2025

Yunus Eravcı Esra Töre

https://doi.org/10.37217/tebd.1603448

Abstract

The purpose of this study is to examine the mediating role of job commitment in the relationship between ethical leadership and participative decision-making. The study employed a relational survey design, a quantitative research method, and included 408 teachers during the 2023-2024 academic year. Data collection tools included the Personal Information Form, Ethical Leadership Scale, Job Commitment Scale, and Participation in Decision-Making Scale. The data were analysed using descriptive statistics, independent samples t-test, ANOVA, regression analysis, correlation analysis, and the Sobel test. The findings indicated that, according to teachers' perceptions, school principals exhibited high levels of ethical leadership, which was positively reflected in teachers’ job commitment and their participation in decision-making. Teachers’ perceptions of ethical leadership did not significantly vary by gender, age, or education level. However, significant differences emerged regarding the school level variable. Regarding teachers’ decision-making behaviours, there were no significant differences based on gender or school level, but they varied significantly in terms of age and education level. Job commitment levels also differed significantly based on age, though no significant variations were found for education level or school level. The results demonstrated that ethical leadership positively impacted both job commitment and participative decision-making. Furthermore, job commitment positively influenced participative decision-making and served as a partial mediator in the relationship between ethical leadership and participative decision-making.

Keywords

Ethical leadership , Job commitment , Participative decision-making , Teacher

References

Aksay, O. & Ural, A. (2008). Ortaöğretim öğretmenlerinin okulla ilgili kararlara katılımı. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(3), 433-460.
Amos, O., Siamoo, P., & Ogoti, E. (2022). Influence of collective decision-making in participative leadership style on improving the quality of education in public secondary schools in Arusha Region, Tanzania. British Journal of Education, 10(4), 69–85.
Aydın, T. (2010). İlköğretim okul yöneticilerinin etik liderlik özellikleri ile ilgili öğretmen görüşlerinin incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Bakker, A. B. & Demerouti, E. (2008). Towards a model of work engagement. Career Development International, 13(3), 209-223. https://doi.org/10.1108/13620430810870476
Baron, R. M. & Kenny, D. A. (1986). The moderator–mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), 1173.
Başaran, R. (2019). Ortaokullarda otantik liderlik ile işe bağlılık arasındaki ilişki. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir. Başyiğit, F. (2009). Öğretmenlerin karar alma sürecine katılım düzeylerinin örgütsel bağlılık düzeyleri ile ilişkisi. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Bellingham, R. (2003). Ethical leadership: Rebuilding trust in corporations. HRD.
Blau, P. M. (1964). Exchange and power in social life. John Wiley & Sons.
Bouwmans, M., Runhaar, P., Wesselink, R., & Mulder, M. (2017). Fostering teachers' team learning: An interplay between transformational leadership and participative decision-making? Teaching and Teacher Education, 65, 71–80.
Brown, M. E. & Treviño, L. K. (2006). Ethical leadership: A review and future directions. The Leadership Quarterly, 17, 595–616. https://doi.org/10.1016/j.leaqua.2006.10.004
Brown, M. E., Treviño, L. K., & Harrison, D. A. (2005). Ethical leadership: A social learning perspective for construct development and testing. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 97(2), 117-134. https://doi.org/10.1016/j.obhdp.2005.03.002
Bursalıoğlu, Z. (2010). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Pegem.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2021). Bilimsel araştırma yöntemleri (30. b.). Pegem Akademi.
Can, E. & Serençelik, G. (2017). Okul öncesi eğitim öğretmenlerinin okul yönetimine katılımlarının incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi(30), 525-542.
Cheng, J. W., Chang, S.-C., Kuo, J.-H., & Cheung, Y.-H. (2014). Ethical leadership, work engagement, and voice behavior. Industrial Management and Data Systems, 114(5), 817-831. https://doi.org/10.1108/IMDS-10-2013-0429
Clement, A. & Rencewigg, R. (2020). Qualities of effective teachers: Students’ perspectives. International Journal of Advances in Engineering and Management, 2(10), 365–368.
Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education (6. b.). Routledge.
Coyle-Shapiro, J. A. & Conway, N. (2005). Exchange relationships: Examining psychological contracts and perceived organizational support. Journal of Applied Psychology, 90(4), 774-781.
Cropanzano, R., Rupp, D. E., & Byrne, Z. S. (2003). The relationship of emotional exhaustion to work attitudes, job performance, and organizational citizenship behaviors. Journal of Applied Psychology, 88(1), 160.
Cropanzano, R. & Mitchell, M. S. (2005). Social exchange theory: An interdisciplinary review. Journal of Management, 31(6), 874-900.
Dawson, J. (1984). The principal’s role in facilitating teacher participation: Mediating the influence of the school context. Annual Meeting of the American Research Association’da sunulmuş bildiri. ERIC Document Reproduction Service No. ED 244 346.
Demirtaş, Ö. (2013). Etik liderlik davranışlarının algılanan etik iklim üzerindeki etkisi, örgütsel politik algılamaların aracı rolü. (Doktora Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Demirtaş, Z. & Alanoğlu, M. (2015). Öğretmenlerin karara katılımı ve iş doyumu arasındaki ilişki. Journal of Kirsehir Education Faculty, 16(2), 83-100.
Den Hartog, D. N. & Belschak, F. D. (2012). Work engagement and Machiavellianism in the ethical leadership process. Journal of Business Ethics, 107(1), 35-47. https://doi.org/10.1007/s10551-012-1296-4
Fattah, J., Yesiltas, M., & Atan, T. (2022). The impact of knowledge sharing and participative decision-making on employee turnover intention: The mediating role of perceived organizational support. SAGE Open, 12(4), 21582440221130294. https://doi.org/10.1177/21582440221130294
Güçlü, N., Özer, A., Kurt, T., & Koşar, S. (2015). Liderlik stilleri, karar verme stratejileri ve kişiliğin okullardaki karar sürecine etkilerinin çok düzeyli analizi. Journal of Human Sciences, 12(2), 1756-1791.
Gülcan, M., Kılınç, A., & Çepni, O. (2012). İlköğretim okulu müdürlerinin etik liderlik davranışları gösterme düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(1), 123-142.
Ham, S. H. & Lee, S. (2024). Participative decision-making and school innovativeness: An uncertainty management perspective. The Asia-Pacific Education Researcher, 33(3), 717–726. https://doi.org/10.1007/s40299-023-00674-7
Hayes, A. F. (2009). Beyond Baron and Kenny: Statistical mediation analysis in the new millennium. Communication Monographs, 76(4), 408-420.
Kahvecioğlu, M. (2022). Okul yöneticilerinin etik liderlik davranışları ile etik iklim arasındaki ilişkinin öğretmen algılarına göre incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel.
Kıral, E. (2022). İşe bağlılık ölçeğinin Türkiye öğretmen örnekleminde psikometrik özellikleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 11(2), 91-107.
King, R. (1996). Decision-making in schools. Routledge.
Köse, E. (2017). Yöneticilerin karar verme yetkinliğinin yönetsel performans üzerindeki etkileri. (Doktora Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Liu, S. & Yin, H. (2023). How ethical leadership influences professional learning communities via teacher obligation and participation in decision-making: A moderated-mediation analysis. Educational Management Administration & Leadership, 51(2), 345–364.
Luthans, F. (2002). The need for and meaning of positive organizational behavior. Journal of Organizational Behavior, 23(3), 695-706.
Macaspact, L. G. R. (2024). Employees' participation in decision-making and its influence on organizational commitment and organizational citizenship behavior. Divine Word International Journal of Management and Humanities, 3(4), 970–995.
Macey, W. H., Schneider, B., Barbera, K. M., & Young, S. A. (2009). Employee engagement: Tools for analysis, practice and competitive advantage. Wiley-Blackwell.
Martin, G. S., Resick, C. J., Keating, M. A., & Dickson, M. W. (2009). Ethical leadership across cultures: A comparative analysis of German and US perspective. Business Ethics: A European Review, 18(2), 127-144.
May, D. R., Gilson, R. L., & Harter, L. M. (2004). The psychological conditions of meaningfulness, safety and availability and the engagement of the human spirit at work. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 77(1), 11-37.
McLaughlin, M. W., Pfeffer, R. S., & Yee, S. (1986). Why teachers won’t teach. Phi Delta Kappan, 67, 420-425.
Meng, X., Zhang, H., Yang, B., Yang, L., & Liu, Y. (2024). Empowering innovation and performance in higher education: The transformative role of participative decision-making. Applied Mathematics and Nonlinear Sciences, 9(1), 1-18.
Meyer, J. P. & Herscovitch, L. (2001). Commitment in the workplace: Toward a general model. Human Resource Management Review, 11(3), 299-326.
Musengamana, I., Shaoan, M. M. R., Namanyane, T. M., Chineta, O. M., & McNamara, P. M. (2024). Teachers' perceptions towards decision-making processes: A case study of secondary schools in Rwanda. American Journal of Qualitative Research, 8(2), 136–152. https://doi.org/10.29333/ajqr/12137
Nassir, M. & Benoliel, P. (2023). The differences in the implications of participative decision-making and paternalistic leadership for teachers' perceived stress in the education system of the Israeli Arab minority. Journal of Educational Administration, 61(6), 623–645.
Nassir, M. & Benoliel, P. (2024). Teacher well-being and organizational citizenship behavior in the Arab educational system in Israel: The implications of teacher collective involvement in decision-making and organizational commitment. School Psychology, 39(3), 256–268. https://doi.org/10.1037/spq0000521
Nazir, T. & Shah, S. F. H. (2014). Mediating effect of knowledge sharing between participative decision-making, transformational leadership and organization performance. Journal of Management Info, 1(1), 1–5.
Nazaruddin, I., Sofyani, H., & Saleh, Z. (2020). The role of ethical leadership, organizational support, and participative decision-making in the implementation of effective performance measurement systems in higher education institutions. MOJEM: Malaysian Online Journal of Educational Management, 9(1), 38–57.
Rosenblat, Z. (2007). Teacher involvement in change: A cross-cultural study of principals’ and teachers’ perspectives. Annual Meeting of the American Educational Research Association’da sunulmuş bildiri, 8-12 Nisan, Chicago, IL, United States.
Rosenholtz, S. J. (1989). Teacher’s workplace. Longman.
Or, M. H. & Berkovich, I. (2023). Participative decision-making in schools in individualist and collectivist cultures: The micro-politics behind distributed leadership. Educational Management Administration & Leadership, 51(3), 533–553.
Sarafidou, J. O. & Chatziioannidis, G. (2013). Teacher participation in decision-making and its impact on school and teachers. International Journal of Educational Management, 27(2), 170–183. https://doi.org/10.1108/09513541311297587
Schaufeli W. B. Bakker A. B. (2004) Utrecht Work Engagement Scale. Preliminary manual, Version 1.1. http://www.wilmarschaufeli.nl/publications/Schaufeli/Test%20Manuals/Test_manual_UWES_English.pdf sayfasından erişilmiştir.
Schaufeli, W. B., Salanova, M., Gonzalez-Roma, V., & Bakker, A. B. (2002). The measurement of engagement and burnout: A two sample confirmatory factor analytic approach. Journal of Happiness Studies, 3(1), 71-92. https://doi.org/10.1023/A:1015630930326
Selçuk, M. H. & Karaca, Y. (2021). Beden eğitimi öğretmenlerinin işe bağlılıklarının incelenmesi. Akdeniz Spor Bilimleri Dergisi, 4(2), 229–240.
Sergiovanni, T. (1992). Moral leadership. Jossey-Bass.
Somech, A. & Bogler, R. (2002). Antecedents and consequences of teacher organizational and professional commitment. Educational Administration Quarterly, 38(4), 555-577. https://doi.org/10.1177/001316102237672
Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2013). Using multivariate statistics (6. b.). Pearson Education.
Tuna, M., Bircan, H., & Yeşiltaş, M. (2012). Etik Liderlik Ölçeği’nin geçerlilik ve güvenilirlik çalışması: Antalya örneği. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26(2), 143-155.
Van Knippenberg, D. & Sleebos, E. (2006). Organizational identification versus organizational commitment: Self‐definition, social exchange, and job attitudes. Journal of Organizational Behavior: The International Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behavior, 27(5), 571-584.
Vroom, V. & Yetton, P. W. (1973). Leadership and decision-making (c. 110). University of Pittsburgh.
Wekesa, D. M., Kiprotich, C. P., & Kwasira, J. (2013). An assessment of human resource management practices on organizational performance in private security firms in Kenya. International Journal of Human Resource Management and Research, 3(5), 11–18.
Yıldırım, A. (2010). Etik liderlik ve örgütsel adalet ilişkisi üzerine bir uygulama. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Yılmaz, E. (2006). Okullardaki örgütsel güven düzeyinin okul yöneticilerinin etik liderlik özellikleri ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. (Doktora Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
Zhu, W., May, D. M., & Avolio, B. J. (2004). The impact of ethical leadership behavior on employee outcomes: The roles of psychological empowerment and authenticity. Journal of Leadership and Organizational Studies, 11(1), 16-28. https://doi.org/10.1177/107179190401100104

There are 65 citations in total.

Details

Primary Language	Turkish
Subjects	Education Management, Leadership in Education
Journal Section	Research Article
Authors	Yunus Eravcı This is me 0009-0003-3468-3073 Esra Töre 0000-0001-9133-6578
Submission Date	December 18, 2024
Acceptance Date	September 27, 2025
Early Pub Date	December 28, 2025
Publication Date	December 28, 2025
Published in Issue	Year 2025 Issue: Advanced Online Publication

Cite

APA	Eravcı, Y., & Töre, E. (2025). Etik Liderliğin Katılımcı Karar Verme Üzerindeki Etkisinde İşe Bağlılığın Aracı Rolü. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi(Advanced Online Publication), 2577-2604. https://doi.org/10.37217/tebd.1603448

Aim & Scope

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi’nin temel amacı bilimsel bilginin üretilmesine ve yaygınlaştırılmasına katkıda bulunarak insanlık için yararlı sonuçlar sağlamaktır. Bu doğrultuda özellikle eğitim bilimleri alanında zorunlu eğitimin her kademesi, yükseköğretim ve yaygın eğitimdeki eğitim süreçlerinin geliştirilmesine; araştırmacıların bilimsel çalışmaları sonucunda elde ettikleri bilimsel bilgileri ücretsiz ve açık erişim politikası kapsamında, bilimsel yönteme uygun şekilde yayınlamalarına; eğitim sürecinin tüm paydaşlarının gelişimlerini desteklemek için eğitim bilimsel gelişmeleri hiçbir ücret ödemeden, kendi dillerinde takip edebilmelerine olanak tanımak amaçları arasında yer almaktadır.

Dergi kapsamında, eğitim bilimleri alanına katkı sağlayan, Türk eğitim sisteminin tüm paydaşlarına kılavuzluk edecek sonuçlara sahip konular yer almaktadır.

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi;

• Eğitim bilimleri,
• Öğretmen eğitimi,
• Fen ve matematik eğitimi,
• Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi,
• Güzel sanatlar eğitimi,
• Özel eğitim,
• Türkçe ve sosyal bilimler eğitimi,
• Temel eğitim,
• Yabancı diller eğitimi

gibi alanlarda kuram ve uygulamaya katkı sağlayan; disiplinler arası bir yaklaşımla, görgül çalışmaları ve derleme türü (en son literatürü kapsamlı bir şekilde kapsayan yazılar, meta-analiz çalışmaları, model önerileri, olgu sunuları, tartışmalar vb.) özgün araştırmaları kapsamına alır.

Author Guidelines

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi’nde yayınlanacak makalelerin aşağıda açıklanan kurallar dikkate alınarak düzenlenmeleri ve dergi ana sayfasında formlar bölümünde yer alan MAKALE YAZIM ŞABLONU'na uygun olarak hazırlanmaları gerekmektedir. Aşağıda belirtilen yazım kurallarına uymayan ve şablona uygun olarak hazırlanmayan yazılar değerlendirme sürecine alınmamaktadır.

Genel Kurallar
1. Makalede okuyucunun, çalışmanın her aşamasını anlama ve değerlendirmesine imkân tanıyacak bir anlatım kullanılmalıdır.
2. Makalede kullanılan anlatım olabildiğince sade, anlaşılabilir, öz ve kısa olmalıdır.
3. Makale metninde Türk Dil Kurumunun imlâ (yazım) kılavuzu örnek alınmalı, yabancı sözcükler yerine olabildiğince Türkçe sözcükler kullanılmalıdır. Türkçede alışılmamış sözcükler yazıda kullanılırken ilk geçtiği yerde yabancı dildeki karşılığı parantez içinde verilmelidir.
4. Makale içerisinde yazara ait olmayan her türlü bilgi, veri, görüş aktarılırken sahibinin ve kaynağının belirtilmesi zorunludur.
5. Makalede, Amerikan Psikologlar Birliği (APA) tarafından yayınlanan ‘Publication Manual of American Psychological Association’ 7. Baskı kaynak gösterme kuralları temel alınmalıdır.

Yazım Kuralları
1. Makalede, yazı Microsoft Word kelime işlemci programı ile Paletino Linotype ile 10 punto kullanılarak 1,5 satır aralıklı ve 2,5 cm’lik kenar boşlukları bırakılarak ve 30 sayfayı geçmeyecek şekilde yazılmalıdır.
2. Paragraf başları 1,25 cm içeriden başlamalı, daha fazla boşluk verilmemelidir.
3. Tablo, şekil resim, grafik ve benzerlerinin metin içerisinde ilgili yere yerleştirilmesi gerekmektedir. Bu görsellerin derginin sayfa boyutları dışına taşmamasına dikkat edilmelidir.
4. Makale; başlık (Türkçe ve İngilizce), öz (Türkçe ve İngilizce, anahtar kelimeler dâhil), ana metin, kaynaklar, genişletilmiş İngilizce özet (extended summary), ekler (varsa) ve yazar beyanlarını içermelidir.
5. Makalenin özel bölümlerine ilişkin olarak, aşağıda açıklanan detaylı yazım kuralları dikkate alınmalıdır.
6. Aday makaleler tüm yazar, kurum ve diğer bilgileri içerecek şekilde hazırlanmalıdır. Hakem değerlendirmesi için isimsiz dosya editörlüğümüzce hazırlanmaktadır.

Makale Bölümlerine İlişkin Detaylı Yazım Kuralları
1. Başlık
Araştırmanın başlığı araştırmanın temel konusunu, eğer varsa bağımlı ve bağımsız değişkenleri kapsayacak iyi seçilmiş, araştırmanın içeriğini açık şekilde yansıtan ve kapsayıcı nitelikte olmalıdır.
Türkçe başlık, 16 punto ile kalın yazı tipinde yazılmış, bağlaçlar hariç her sözcüğün ilk harfi büyük olacak şekilde en fazla 10-12 kelimeden oluşmalı ve ortalı hizalanarak makalenin ilk sayfasında yer almalıdır.
İngilizce başlık, Türkçe başlığın hemen altında ortalı hizalanarak yer almalı, 16 punto ile kalın yazı tipi kullanılmadan yazılmalıdır.

2. Öz ve Anahtar Kelimeler
Araştırmanın Türkçe ve İngilizce özetleri araştırmanın amacını, yöntemini, araştırmada varılan sonucu ve verilen başlıca önerileri kapsamalıdır. Öz, Türkçe ve İngilizce olmak üzere ‘Öz’ ve ‘Abstract’ başlıkları altında ilgili yerlerde aynı formatta yazılmalıdır.
Özler, 150-200 kelimeden oluşmalı, 9 punto ile tek satır aralığı kullanılarak iki yana yaslı şekilde yazılmalıdır. Özlerde makaleye ilişkin temel bilgiler tek bir paragraf içinde sunulmalıdır. Özette herhangi bir kaynağa atıf yer almamalıdır. Ayrıca herhangi bir kısaltma ya da istatistiki ifade kullanılmamalıdır. Özler, makalenin ilk sayfasını aşmayacak şekilde şablona yerleştirilmelidir.
Anahtar kelimeler, çalışmanın bütünlüğünü yansıtan en az 4 en çok 6 kelimeden oluşmalı, Türkçe ve İngilizce olmak üzere her iki dilde “Anahtar Kelimeler” ve “Keywords” başlıkları altında ilgili yerlerde aynı formatta yazılmalıdır. 9 punto ile tek satır aralığı kullanılarak sağa yaslı hizalanmalı ve her bir anahtar kelimenin ilk harfi büyük harfle yazılmalıdır.

3. Ana Metin
Ana metin, Türkçe ve İngilizce özün devamında yeni bir sayfada başlamalıdır. Ana metinde tüm bölümlerin yazımında özne olarak belirsiz üçüncü tekil şahıs kullanılmalıdır.
Görgül makalelerde metin, sırasıyla giriş, yöntem, bulgular, tartışma ve sonuç ana bölümlerinden oluşmalıdır. Ana metin “Giriş” başlığı yazılarak başlamalı, yöntem, bulgular, tartışma ve sonuç bölümleri yeni bir sayfadan başlamadan izleyen sayfalarda yer almalıdır. Derleme türü makalelerde ise çalışmanın özelliklerine bağlı olarak bu sıra izlenmeyebilir.

Giriş Bölümü
Giriş bölümünde, gerekçeleri ile birlikte problem ve araştırmanın kuramsal ya da kavramsal çerçevesi ortaya konulmalıdır. Test edilecek hipotezler ve dayanakları belirtilmeli ya da araştırmanın amacı ifade edilmelidir. Nitel araştırmalarda araştırmanın dayandığı kuram ve paradigma bu kısımda açıklanmalıdır. Tanımlar, kısaltmalar, varsayımlar ve sınırlılıklar, eğer varsa, bu bölümde gerekçeleri ile birlikte sunulmalıdır. Araştırmanın bu bölümü bir bütün olarak verilebileceği gibi gerektiğinde alt başlıklar eklenerek de verilebilir.
Giriş bölümünü sırasıyla yöntem, bulgular, tartışma ve sonuç bölümleri izlemelidir. Derleme türü makalelerde ise çalışmanın özelliklerine bağlı olarak bu sıra izlenmeyebilir. Yöntem, Bulgular, Tartışma ve Sonuç bölümleri yeni bir sayfadan başlamamalı, bir bölüm bittikten sonra diğer bölüm aynı sayfada devam ettirilmelidir. Ana metinde mutlaka bölüm başlıkları ve istenilirse alt başlıklar yer almalıdır.
Metin içi atıflarda parantez içinde birden fazla kaynağa atıf yapıldığında kaynaklar alfabetik sıralanmalıdır. İki ve çok yazarlı atıflarda, tüm Türkçe metinde “ve”, tüm İngilizce metinde “and”, kaynakçada ise “&” kullanılmalıdır. Atıflarda kısaltmalar kullanıldığında ilk kullanımda uzun hali ile birlikte verilmelidir. APA 7 kuralları doğrultusunda 3 ve daha fazla yazarlı kaynaklara atıf yapıldığında hem metin içinde hem de parantez içinde “vd.” gönderimi kullanılmalıdır.
Dosyanın tamamında gereksiz boşluklardan kaçınılmalıdır. Tüm metin dosya sonuna kadar birbirini takip etmelidir.

Yöntem Bölümü
Yöntem bölümü, araştırmanın yöntemi, deseni, örneklem (araştırmaya özgü olarak çalışma grubu ya da araştırma grubu şeklinde de adlandırılabilir), veri toplama araçları ve verilerin analizi alt bölümlerinden oluşmalıdır. Yöntem bölümünde, araştırmada izlenecek yöntem araştırmanın tekrarına imkân verecek şekilde açık ve anlaşılır bir dille ifade edilmelidir. Eğer izlenecek yöntemin gerekçeleri problem bölümünde tartışılmamış ise burada mutlaka tartışılmalıdır. Veri toplama araçlarının özellikleri, geliştirilmesi, geçerliliği ve güvenilirliği konusunda bilgi verilmelidir. Verilerin analizinde kullanılan istatistiksel teknikler, kullanılma amacı, kullanılan anlamlılık düzeyleri içerik ya da tematik analiz aşamaları belirtilmelidir.
Araştırmanın etik kurul izni ile ilgili bilgiler (kurul adı, tarih ve sayı no) makalenin son sayfasında belirtildiği gibi bu bölümde de açıklanmalı ayrıca olgu sunumlarında, bilgilendirilmiş gönüllü olur/onam formunun imzalatıldığına dair bilgiye de burada yer verilmelidir.

Bulgular Bölümü
Bulgular araştırmanın denencelerini test etmek amacı ile kullanılan istatistiksel analizleri, her değişkene ait ortalama ve standart sapma değerlerini içermelidir. Tablolar ve şekiller çalışmada açıklandığı ilgili bölümde yer almalıdır. Bu bölümde bulgular, araştırmanın amacına uygun olarak sıra ile sunulmalıdır. Tablolarda verilen bilgiler yazı ile tekrar edilmemeli ancak tabloda dikkati çeken özel durumlara işaret edilmelidir.
Bulgularda istatistiksel tekniklere dayalı sonuçlar rapor edilirken alanyazında ilgili tekniğe ilişkin rapor edilmesi gereken değerler dikkate alınmalı ve metin içinde değerler aşağıda açıklandığı şekilde yazılmalıdır.
Korelasyon ve kay-kare değerleri rapor edilirken denek sayısı (n) ve t, F çoklu karşılaştırmalar (Tukey testi gibi) rapor edilirken serbestlik derecesi (sd) mutlaka verilmelidir. Regresyon analizleri rapor edilirken R, R2, F, Beta, t ve p değerleri; faktör analizi rapor edilirken ise her bir faktör altındaki maddelerin faktör yükleri ve her bir faktörün açıkladığı varyans bilgileri verilmelidir. Ondalıklı sayılar verilirken, sayının tam kısmı da yazılıyorsa virgül (,) ile ayrılmalı (ör. 3,45), sayının tam kısmı yazılmıyorsa nokta (.) ile gösterilmelidir (ör. p<.05). Ayrıca tüm eşitlikler tek bir ifade olduğundan boşluksuz kullanılmalıdır (ör. F=3,45; p<.05)
Nitel araştırma bulguları ise araştırmanın amacına uygun olacak şekilde gerektiğinde katılımcıların doğrudan alıntılarına yer verilerek bu kısma yerleştirilmelidir. Varsa katılımcıların doğrudan alıntıları aşağıda örneklendiği gibi italik ve hem sağdan hem soldan birer cm girintili olarak verilmeli, katılımcılar anonimleştirilmelidir.

Tartışma Bölümü
Tartışma bölümü, araştırma bulgularının literatür ışığında açıklanmasını, tartışılmasını içermelidir. Bu bölümde araştırmacı tarafından bulgulara yönelik yapılan yorumlar kesinlikle gerçekler olarak sunulmamalı, çalışma bulguları ilgili alanyazın bulguları ile karşılaştırılarak ele alınmalıdır. Yorumlar diğer araştırma sonuçları ile birlikte değerlendirilmeli, destekleyen, farklı çıkan bulgulara işaret edilmeli, bunlardan ne anlaşılması gerektiğine işaret edilmeli, gerektiğinde bulgulara ilişkin tahminlere de yer verilmelidir.
Ana metinde bulgular ve tartışma bölümleri bir bütün hâlinde birlikte verilebileceği gibi farklı bölümler olarak da sıra ile sunulabilir.

Sonuç Bölümü
Sonuç bölümünde araştırmanın amacına uygun, araştırma temel sorusuna cevap niteliğinde bir sonuç ortaya konulmalıdır. Sonuç bölümü mutlaka araştırmanın bulgularına dayalı ve onlarla açıklanabilen bir yapıda olmalıdır.
Araştırmanın bulguları ve ulaşılan sonuç kapsamında alanyazına ve alana yönelik uygulama ve araştırma önerilerine “Sonuç” bölümünde veya “Sonuç ve Öneriler” alt başlığı altında yer verilmelidir. İlgili bölümde öneriler istenilirse numaralandırılarak da sıra ile sunulabilir.

4. Tablolar
Metin içerisinde ele alındığı ilgili yerlerde sunulmalıdır. Tablo numarası ve tablo başlığı tablonun üstünde yer almalıdır. Tablolar başlıkları ile birlikte metinde ortalı olarak hizalanmalı, tablo numarası koyu yazılmalı, tablo başlığında yer alan tüm kelimelerin ilk harfi ise büyük yazılmalıdır. Tablonun içerisinde tanım, açıklama veya başlık niteliğindeki ilk satırda yer alan bilgiler italik ve koyu yazılmalıdır.
Tablolar 10 punto ve tek satır aralığında yazılmalıdır ancak tabloların derginin sayfa boyutları dışına taşmaması gerekir. Bu kapsamda tablolarda ihtiyaç duyulduğunda 8 puntoya kadar küçültülebilir.
Tablolar bir kaynaktan alıntılanıyorsa, tablonun altında kaynağın tüm künyesinin belirtilmesi gerekmektedir.

5. Şekiller
Metin içerisinde ele alındığı ilgili yerlerde sunulmalıdır. Şekil numarası ve şekil başlıkları şeklin altında yer almalıdır. Şekiller başlıkları ile birlikte metinde ortalı olarak hizalanmalı, şekil numarası italik yazılmalı, şekil başlığında sadece ilk kelimenin ilk harfi büyük yazılmalıdır.
Şekillere kaynak verilmesi gerektiği durumlarda kaynak parantez içinde, tüm künyesi ile şekil başlığı yanında sunulmalıdır.
Şekillerin derginin sayfa boyutları dışına taşmaması gerekmektedir. Bu kapsamda şekiller metin içine yerleştirilirken hem ilgili boyutlara hem de şekil içinde sunulan görsel veya bilgilerin anlaşılır olduğuna dikkat edilmesi gerekmektedir. Özel baskı gerektiren şekil ve fotoğraflarla ilgili giderler, yazar tarafından karşılanmaktadır.

6. Kaynaklar
Kaynaklar, yeni bir sayfaya geçilmeden metin içerisinde izleyen sayfada yer almalıdır. Metin içerisinde atıf verilen her kaynak kaynakçada yer almalı ve benzer şekilde, kaynakçada yer alan her kaynağın da metin içinde atıf olarak gösterilmesi gerekmektedir.
Kaynaklar, APA7 temel kaynak gösterme kurallarına göre verilmelidir.
Kaynaklar, 1,25 cm değerinde asılı girinti şeklinde listelenmeli, 1,5 satır aralığı ile yazılmalıdır.
Metin içinde kaynağın belirtilmesi aşağıda verilen örneklerde sunulduğu gibi yazarın soyadı, yayın tarihi ve gerekli durumlarda sayfa numarası eklenerek yapılmalı, dipnot eklenerek yapılmamalıdır.

6.1. Metin İçi Kaynak Gösterme
• Metin içi kaynak gösterme farklı şekillerde yapılabilmektedir:
Örnek 1: Küçükahmet (2002) tarafından gerçekleştirilen araştırmada …..
Örnek 2: Küçükahmet’e (2002) göre,"........"(s. 15)...
Örnek 3: ….. etkisi olduğu görülmektedir (Küçükahmet, 2002).

• Yazar sayısına bağlı olarak örnek metin için kaynak gösterme:
Tek yazarlı çalışmalar: (Küçükahmet, 2002)
İki yazarlı çalışmalar: (Yüksel ve Özdemir, 2015)
Üç ve daha fazla yazarlı çalışmalar: Metin içi atıf verirken, ilk atıftan itibaren ilk yazarın soyadının yanına vd. belirtilmelidir.
Örnek atıf: (Yılmaz vd., 2012)

• Cümle sonunda, parantez içinde birden fazla esere atıfta bulunuluyor ise, kaynaklar alfabetik sıra ile verilmelidir.
Örnek atıf: ….(Bacanlı, 2001; Gysbergs ve Henderson, 1997; Küçükahmet, 2002).

• Kurum ve kuruluşlara ait çalışmalar:
Örnek ilk atıf: (Millî Eğitim Bakanlığı [MEB], 2014)
Sonraki atıflar: (MEB, 2014)

• Yazarı bilinmeyen çalışmalar:
Eğer yazarı bilinmeyen web kaynaklı bir çalışmaya metin içi atıf verilecek ise makale ya da bölüm başlığı uygun yere kadar kısaltılarak yıl ile birlikte verilir.
Örnek atıf: (“Teknoloji Nereye Gidiyor”, 2017)

• İlk kaynağa ulaşılamadığı durumlarda yapılacak metin içi atıflar:
Örnek: (Bloom 1956’dan aktaran Yıldırım, 2012). Yıldırım (2012) ile ilgili künye bilgileri kaynakçada yer alır. Bloom ile ilgili künye bilgilerine yer verilmesine gerek yoktur.

6.2. Kaynaklar Bölümü
• Kaynaklar bölümünde kaynaklar alfabetik sıra ile sunulmalıdır.
• Birden fazla yazarlı Türkçe ve Yabancı kaynaklar için son yazarın soyadından önce ‘&’ yazılmalıdır.
• Makaledeki yazar sayısı 7 veya daha az ise tüm yazarlar kaynakçada belirtilmelidir.
• Yazar sayısı 8 ve daha fazla ise ilk 6 yazarın isimleri yazılır, araya üç nokta eklendikten sonra son yazarın soyadı ile kapatılıp yıl ile birlikte belirtilmelidir.

6.2.1. Kitap ve Kitap Bölümleri
Küçükahmet, L. (2002). Öğretimde planlama ve değerlendirme. Nobel.
Byram, M. (1997). Teaching and assessing intercultural communicative competence. Multilingual Matters.

6.2.1.2. Editörlü kitaplar
Güçlü, N. (Ed.). (2000). Sınıf yönetimi. Nobel Yayın Dağıtım.
Buttjes, D. & Byram, M. (Ed.). (1991). Mediating languages and cultures: Towards an intercultural theory of foreign language education. Multilingual Matters.

6.2.1.3. Editörlü kitapta bölüm
Kukul, V. (2013). Oyunla ilgili tarihsel gelişim ve yaklaşımlar. M. A. Ocak (Ed.), Eğitsel dijital oyunlar içinde (s. 19-31). Pegem Akademi.
Warschauer, M. (2005). Sociocultural perspectives on CALL. J. L. Egbert & G. M. Petrie (Ed.), CALL research perspectives içinde (s. 41-51). Lawrence Erlbaum.

6.2.1.4. Çeviri kitaplar
Hellman, H. (2001). Büyük çekişmeler: Bilim tarihinden seçilmiş on tartışma (F. Baytok, Çev.). TÜBİTAK.

6.2.2. Dergi Makaleleri
6.2.2.1. Doi numarası verilmiş dergi makaleleri
Eğer yayının doi numarası varsa aşağıdaki örnekteki gibi kaynakçada gösterilir.
Yılmaz, R. & Kılıç-Çakmak, E. (2012). Educational interface agents as social models to influence learner achievement, attitude and retention of learning. Computers & Education, 59(2), 828-838. https://doi.org/10.1016/j.compedu.2012.03.020

6.2.2.2. Doi numarası verilmemiş dergi makaleleri
Eğer yayının doi numarası yoksa ancak yayına çevrim içi olarak erişildiyse bu durumda yayının url olarak erişim adresi verilir.
Yılmaz, B. (2005). Türkiye’de kamu yönetiminin yeniden yapılandırılması süreci ve halk kütüphaneleri. Türk Kütüphaneciliği, 19, 56-77. http://www.tk.org.tr sayfasından erişilmiştir.

6.2.2.3. Magazin dergisi makaleleri
Bilgici, Z. (2016, Temmuz). Ebeveynimiz geleceğimizi nasıl etkiliyor? Bilim ve Teknik(584), 32-33.

6.2.3. Çevrim içi Gazete Yazısı
Eğer yazıya çevrim içi olarak erişildiyse URL adresini vermek gerekir.
Hakan, A. (2015, Aralık 23). Dış politikada 7 olay 7 yorum. Hürriyet. https://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/ahmet-hakan/dis-politikada-7-olay-7-yorum-%2040030640 sayfasından erişilmiştir.
Schwartz, J. (1993, September 30). Obesity affects economic, social status. The Washington Post, s. 1-4. https://www.washingtonpost.com/archive/politics/1993/09/30/obesity-affects-economic-social-status/87aff38c-a24d-4d5f-99e5-e0d7f73ff9d9/ sayfasından erişilmiştir.

6.2.4. Sempozyum ve Konferanslar
Küçük, E. & Doğan, F. (2009, Eylül). Okul öncesi dönemde hayvan kavramının oluşumu. V. Ulusal Okul Öncesi Eğitimi Kongresinde sunulmuş poster bildiri, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Dinçer, S., Şenkal, O. & Sezgin, M. E. (2012). Fatih projesi kapsamında öğretmen, öğrenci ve veli koordinasyonu ve bilgisayar okuryazarlık düzeyleri. Akademik Bilişim 2013 Konferansı’nda sunulmuş bildiri, Akdeniz Üniversitesi, Antalya. http://ab.org.tr/ab13/bildiri/13.pdf sayfasından erişilmiştir.
Levin, B. B., He, Y. & Allen, M. H. (2010). What do they believe now? A cross-sectional longitudinal follow-up study of teachers’ beliefs in action. Annual Meeting of the American Educational Research Association'da sunulmuş bildiri, Denver, CO, April 2010. http://www.aera.net/repository sayfasından erişilmiştir.

6.2.4.1. Düzenli yayımlanan çevrim içi bildiriler
Bogatyreova, M. (2016). Creative capital of foreign language education – the driving force of knowledge society. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 236, 235-239. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2016.12.015
Wyver, S., Bundy, A., Naughton, G., Tranter, P., Sandseter, E. B. & Ragan, J. (2010). Safe outdoor play for young children, s. Paradoxes and consequences. S. Howard (Ed.), Proceedings of the AARE International Education Research Conference içinde. AARE. http//www.aare.edu.au/10pap/2071WyverBundyNaughtonTranterSandseterRagen.pdf sayfasından erişilmiştir.

6.2.4.2. Çevrim içi erişilen konferans bildiri özeti
Çınar, M., Doğan, D. & Seferoğlu, S. S. (2015, Şubat). Eğitimde dijital araçlar: Google sınıf uygulaması üzerine bir değerlendirme. Akademik Bilişim Konferansı’nda sunulan bildiri, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir. http://ab2015.anadolu.edu.tr sayfasından erişilmiştir.

6.2.5. Araştırma Raporları
Araştırma raporlarını kaynakçada gösterirken kullanılacak format şu şekilde olmalıdır.
T.C. Kalkınma Bakanlığı, Bilgi Toplumu Dairesi. (2015). Bilgi Toplumu Stratejisi ve Eylem Planı (Yayın No. 2939). http://www.kalkinma.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
Kessy, S. S. A. & Urio, F. M. (2006). The Contribution of Microfinance Institutions to Poverty Reduction in Tanzania (Research Report No. 06.3). http://www.repoa.or.tz/documents_storage/Publications/Reports/06.3_Kessyand.pdf sayfasından erişilmiştir.

6.2.6. Doktora ve Yüksek Lisans Tezleri
Çetin, E. (2016). Okul öncesi çocukların problem çözme sürecinde teknoloji destekli şematik düzenleyicilerin kullanımına yönelik bir durum çalışması. (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
McNeil, D. S. (2006). Meaning through narrative: A personal narrative discussing growing up with an alcoholic mother. (Master’s Thesis). Available from ProQuest Dissertations and Theses database. (UMI No. 1434728)

6.2.7. Bir Web Sitesinde Belirli Bir Sayfa
Yazının yazarı belli ise;
Karabağ, S. (2015). Eğitim ölçme ve değerlendirme sürecidir. http://egtbil.gazi.edu.tr/posts/view/title/prof.-dr.-servet-karabag%27in-hurriyet%27teki-kose-yazisi-129819 sayfasından erişilmiştir.
Shakespeare, W. (1623). Antony and Cleopatra. http://www.shakespeare-online.com/quotes/antonyquotes.html sayfasından erişilmiştir.

Yazının yazarı belli değil, site resmi bir kuruma ait ise;
Harvard University (2015). About Harvard. http://www.harvard.edu/about-harvard sayfasından erişilmiştir.
Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi (t.y.). Sosyoloji programının genel bilgileri. http://auzefsosyoloji.istanbul.edu.tr/program-genel-bilgi2.html sayfasından erişilmiştir.

Yazının yazarı belli değil, site resmi bir kuruma ait değilse;
Bilgi ekonomisi (2014). https://tr.wikipedia.org/wiki/Bilgi_ekonomisi sayfasından erişilmiştir.
Knowledge economy (2015). https://en.wikipedia.org/wiki/ Knowledge_economy sayfasından erişilmiştir.

7. Genişletilmiş İngilizce Özet (Extended Summary)
Genişletilmiş İngilizce özet, “Extended Summary” başlığı altında kaynaklardan sonra verilmeli ve metin içerisinde izleyen sayfada yer almalıdır. Bu bölümde, makalenin İngilizce geniş özetine yer verilmelidir. Özet, 1000-1200 kelime arasında olmalı ve makalenin her bir alt bölümüne ilişkin temel bilgileri içermelidir.

8. Ekler
Araştırmada kullanılan ölçekler gibi ek bilgiler verilmek isteniyorsa bu bölümünde onlara yer verilmeli, ekler yeni sayfaya geçilmeden Genişletilmiş İngilizce Özet bölümünden sonra sunulmalıdır.

9. Yazar Beyanları
Makalenin son sayfasında araştırmacıların beyanlarına yer verilmelidir. Bu kapsamda araştırmacıların katkı oranı beyanında ve etik kurul beyanında bulunmaları gerekmekte varsa destek, teşekkür ve çatışma beyanlarını belirtmeleri istenmektedir.
Katkı Oranı Beyanı kısmında makaleyi hazırlayan araştırmacıların katkı oranlarının dağılımına kısaca yer verilmelidir.
Destek ve Teşekkür Beyanı kısmında makaleyi destekleyen kurum ve kuruluş bilgilerine ya da yazar olarak yer almayıp araştırmacılara destek olan kişilere yer verilmelidir. Destek veren kurum, kuruluş ya da araştırmacı yoksa, olmadığı beyan edilmelidir.
Çatışma Beyanı kısmında araştırmacıların araştırma ile ilgili diğer kişi veya kurumlarla yaşanabilecek çıkar çatışmaları belirtilmelidir. Çıkar çatışması yok ise olmadığı beyan edilmelidir.
Etik Kurul Beyanı kısmında etik kurul izni gerektiren araştırmalar için izinle ilgili bilgiler yer almalıdır. Bu kapsamda etik kurul izninin alındığı kurul adı, tarih ve sayı numarası verilmelidir. Etik kurul gerektirmeyen bir çalışma ise bu durum beyan edilmelidir.

10. Derleme Çalışmalarına Yönelik Özel İlkeler
Türk Eğitim Bilimleri Dergisi’nde yer alacak yayınlar iki ana grupta toplanmaktadır. İlk grupta geçerlik ve güvenirlik çalışmaları ile sınırlı kalmayacağı umulan görgül çalışmalar, ikinci grupta ise aşağıda belirtilen dört grupta toplanan gözden geçirme, model önerme ve olgu sunuları çalışmalarıdır. Bu çalışmalar, yurt içinde ve dışında yaygın olarak üzerinde durulan ya da ilgi gören konularda en son literatürün kapsamlı bir şekilde sunulduğu derlemelerdir.

Okuyucu kitlesinin yararlanabileceği konulardaki görgül çalışmaların derlenmesi ya da gözden geçirilmesi
Birinci grupta yer alan yazılardaki esas, okuyucuya bir alanı değişik boyutları ile tanıtmak ve geniş bir perspektif sunabilmektir. Hedef, çoğunluğunu akademisyen, uygulayıcı ve öğrencilerin oluşturduğu okuyucu kitlesini kuramsal ve görgül literatürdeki farklı sorular, yaklaşımlar ve bulgularla tanıştırmak ve bu konuda güvenilir, zengin bir kaynak oluşturmaktır. Bu yazılarda yapılmış olan çalışmaların, yaklaşımların ve bulguların tekdüze bir şekilde sunulmasının önüne geçilmesi amaçlanmaktadır. Diğer bir deyişle, bu yazılarda iki boyutlu literatür özetlemeleri yerine, yeni sorular ve çalışmalara zemin hazırlayabilecek nitelikte akademik ürünlerin oluşturulması hedeflenmektedir.
Derleme makaleleri araştırma makalelerinden farklı bir ana metin düzenlemesinde yazılmaktadır. Bu çalışmalarda ana hatlarıyla giriş bölümü daha geniş ele alınmakta ve bu bölümde çalışma amacı ve yazı gerekçesi açıklanmaktadır. Bu çalışmalarda yöntem ve bulgular bölümü yer almaz, tartışma bölümü ise giriş bölümü gibi geniş bir şekilde aynı konuda yapılmış çalışmaları ve onların sentezini kapsamaktadır. Bu bölümlerden sonra sonuç anlamında bir yorum ve değerlendirme kısmı yer almaktadır.

Okuyucu kitlesinin yararlanabileceği konularda eğilim araştırmaları
İkinci grup yazılarda, belirli bir alanda yayımlanmış olan çalışmaların niceliksel olarak yorumu ve gözden geçirilmesi hedeflenmektedir. Bu gruptaki yazıların birinci gruptakilerden farkı, gözden geçirilen yazıların görgül çalışmalar ile sınırlandırılmış olmasıdır.

Kuramsal literatürlerdeki birikimlerin neden-sonuç ilişkilerini içeren model önerileri şeklinde sunulması
Bu grupta yer alan çalışmalar ise, belirli bir konuda yayımlanmış olan görgül çalışmaların niceliksel değil istatistiksel ya da meta-analitik yöntemlerle gözden geçirilip özetlenmesi olarak tanımlanmıştır. Bir konuda yapılmış görgül çalışmaların bulgularının istatistiksel olarak birikimli bir şekilde ifade edilmesinde kullanılan bir teknik olan meta analizi, olayları ve ilişkileri anlamak için, tek bir çalışmada gerçekleşmesi olası olmayan geniş bir perspektif sağlar.

Olgu sunuları ve tartışmalar
Olgu sunularının temel hedefi ise, uygulamalı alanda çalışanlar arasındaki bilgi alış verişini geliştirmek ve uygulamalı alanlardakiler için iyi bir kaynak oluşturmaktır. Amaç, olguların sadece aktarılması değil, içsel tutarlığı olan belirli bir kuramsal çerçeve içerisinde sunulup tartışılması ve hatta farklı kavramlar açısından irdelenmesidir.

Ethical Principles and Publication Policy

Yayın Etiği

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi'nin yayın süreçleri, bilginin bilimsel yöntemle tarafsız biçimde üretilmesi, geliştirilmesi ve paylaşılması esasına göre yürütülür.

Bilimsel yöntemin uygulanması ve tarafsızlığın sağlanması sürecinde çift taraflı kör hakem değerlendirmesi süreci önem taşımaktadır. Bilimsel üretimin gerçekleştirilmesinde yayın sürecinin tüm bileşenleri; yayıncı, editörler, yazar(lar) ve hakemlerin etik ilkelere uymak zorundadır. Bu kapsamda Türk Eğitim Bilimleri Dergisi’ne ait yayın sürecinin tüm bileşenlerinin, Yayın Etiği Komitesi’nin (Committee on Publication Ethics, COPE) kılavuzları ve politikaları doğrultusunda etik ilkelere uyması gerekmektedir. Ayrıca TR Dizin tarafından 21.02.2020 tarihinden itibaren geçerli olan etik kurul onayına ilişkin kuralı da derginin temel etik ilkelerindendir.

TR Dizin Dergi Değerlendirme Kriterleri Madde 8: “Sosyal bilimler dâhil olmak üzere tüm bilim dallarında yapılan ve etik kurul kararı gerektiren çalışmalar için etik kurul onayı alınmış olmalı, bu onay makalede belirtilmeli ve belgelendirilmelidir. Etik kurul izni gerektiren çalışmalarda, izinle ilgili bilgiler (kurul adı, tarih ve sayı no) yöntem bölümünde ve ayrıca makale ilk/son sayfasında yer verilmelidir. Olgu sunumlarında, bilgilendirilmiş gönüllü olur/onam formunun imzalatıldığına dair bilgiye makalede yer verilmesi gereklidir.”

Yazar(lar)dan derleme makaleler için etik kurul onayı istenmez. Bununla birlikte etik kurul kararı gerektirmeyen makalelerde de, etik kurul kararının gerekmediği, makalenin ilk/son sayfasında ve yöntem bölümünde belirtilmelidir.

Makalelerde intihal yapılması, kullanılan verilerin manipüle edilmesi, çarpıtılması ve uydurma verilerin kullanılması gibi etik ihlaller tespit edilirse, makale yazar(lar)ının çalıştığı kuruma bu durum resmi yollardan bildirilir ve makale reddedilir. Dergi, editörler ve/veya hakemler tarafından verilen dönütlere göre yazar(lar)dan analiz sonuçlarına ilişkin çıktı dosyalarını isteme hakkına sahiptir.

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, dergiye gönderilen makalelerden benzerlik raporu talep etmektedir. Benzerlik oranı kaynaklar hariç en fazla %20 olabilir. Dergi tarafından da Turnitin benzerlik taramasından geçirilen makalelerin daha yüksek benzerlik oranına sahip olduğunun tespiti durumunda, makale yazar(lar)ı tarafından düzeltildiği takdirde ön değerlendirmeden geçer.

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi’nde yayınlanması kabul edilen makalelerin telif hakları dergiye ait olmakla birlikte, yayınlanan makalelerin içerikleri ile ilgili her türlü yasal sorumluluk yazar(lar)a aittir.

Yayıncının Etik Sorumlukları

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi’nin yayıncısı olan Gazi Üniversitesi, kamu yararını gözeten ve kâr amacı gütmeyen bir kamu yükseköğretim kuruluşudur.

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2003 yılından bu yana, Türk eğitim bilimleri alanında bilimsel bilginin yaygınlaşması çabasını, Gazi Üniversitesi ve Gazi Eğitim Fakültesi’nin yönetsel desteği ile sürdürmektedir.

Gazi Üniversitesi elinde bulundurduğu iletişim gücünü hiçbir çıkar gözetmeden kullanmak ve hedef kitlesini doğru yönlendirmekle yükümlüdür. Gazi Üniversitesi, derginin web sayfasında derginin açık, elektronik ve ücretsiz erişimini sağlar.

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Editörler Kurulu’nu, Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi’nde görev yapan beş öğretim üyesi oluşturur. Ayrılan üyenin yerine üniversite tarafından yeni üye görevlendirilir. Süresi dolan üyenin süresi uzatılabilir.

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Editörler Kurulu’nun Sorumlulukları

• Türk Eğitim Bilimleri Dergisi'ne başvurusu yapılan her makaleden, başvuru sürecinden yayınlanma sürecine kadar tüm süreçlerden Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Editörler Kurulu sorumludur. Bu sorumluluk, dergiyle ilgili konularda verilen kararlarda bilimsel yöntemin uygulanmasını gerektirir. Yayıncı ve Editörler Kurulu arasındaki ilişki bağımsızlık ilkesine dayanır; editörlerin alacağı tüm kararlar yayıncıdan ve diğer kişi ve kuruluşlardan bağımsızdır.

• Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Editörler Kurulu, dergiyi sürekli geliştirmeye ve yayın niteliğini yükseltmeye çaba gösterir.

• Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Editörler Kurulu, yayın, kör hakemlik, değerlendirme süreci, etik ilkeler gibi dergi politikalarının belirlenmesi ve uygulanmasını sağlar.

• Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Editörler Kurulu, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi'nde yayınlanmış makale yazar(lar)ının telif hakkını korur.

• Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Editörler Kurulu, makale ve dergi yayın sürecinde fikri mülkiyet hakları, bilimsel-etik olmayan davranışlarla ilgili önlemleri almada sorumludur.

• Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Editörler Kurulu, yazar(lar)ın bilgi gereksinimlerini içeren bir “Yazar Rehberi” hazırlar, gerektiğinde günceller.

• Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Editörler Kurulu, her makalenin kayıtlarını, dergiyle ilgili yazışmaları elektronik olarak saklar.

Editörler ve Alan Editörlerinin Etik Sorumlulukları

• Editörler; hakemlerin, yazar(lar)ın, araştırmacı, uygulayıcı ve okuyucuların bilgi gereksinimlerini karşılamaya, gerektiğinde dönüt vermeye, yayın sürecinde düzeltme ve/veya açıklama gerektiren konularda açıklık ilkelerine göre davranmaya çaba gösterir.

• Editörler, yazar(lar)ın cinsiyet, dini veya politik inançları, etnik veya coğrafi kökenleri üzerine ayrım yapmaksızın görevlerini yerine getirir, dengeli, objektif ve adil bir şekilde hareket eder.

• Editörler, makalelerin yayınlanmasına karar verirken makalelerin özgün olmasına, bilimsel alanyazına, okuyucu, araştırmacı ve uygulayıcılara katkı sağlamasına özen gösterir.

• Editörler, makalelerle ilgili olumlu ya da olumsuz karar verirken, makalelerin özgün değeri, alana katkısı, araştırma yönteminin geçerliği ve güvenirliği, anlatımın açıklığı ile derginin amaç ve kapsamını göz önünde bulundurur.

• Editörler, derginin yayın politikaları arasında bulunan kör hakemlik ve değerlendirme süreci politikalarını uygular, hakemlerin kimlik bilgilerini gizli tutar, her makalenin yansız ve süresi içinde değerlendirilmesini sağlar.

• Editörler, makaleleri alan editörlerine, uzmanlık alanlarını dikkate alarak gönderir, değerlendirmelerin yansız ve bağımsız yapılmasını destekler.

• Alan editörleri, makaleleri hakemlere, uzmanlık alanlarını dikkate alarak gönderir, değerlendirmelerin yansız ve bağımsız yapılmasını destekler. Alan editörleri, her makale için, farklı kurumlardan olmasına özen göstererek en az iki hakem atar. Bu hakemlerden en fazla biri makale için ret kararı verdiği takdirde üçüncü hakem ataması gerçekleştirir.

• Editörler, makalenin yansız değerlendirilmesi için alan editörleri, hakemler ve yazar(lar) arasındaki çıkar çatışması-çıkar birliği olup olmamasını göz önünde bulundurur.

• Editörler, hakem havuzunun geniş bir yelpazeden oluşması ve sürekli güncellenmesi için arayış içinde olur.

• Editörler, akademik görgü kurallarına uymayan ve bilimsel olmayan değerlendirmeleri engeller.

• Editörler, yazar(lar)ın ifade özgürlüğünü destekler.

• Editörler, yayın sürecinde görev alan üyelerle etkili bir iletişim içinde olur, belirli aralıklarla toplantılar düzenler.

• Editörler, değerlendirilen makalelerdeki kişisel verilerin korunmasını sağlar; yazar, hakem ve okuyucuların bireysel verilerini korur.

• Editörler; makalelerde insan ve hayvan haklarının korunmasına özen gösterir, makalenin katılımcılarının açık onayının belgelendirilmesini önemser, etik kurul kararı gerektiren görgül makalelerin katılımcılarına ilişkin etik kurul onayı olmadığında makaleyi reddeder.

• Editörler; görevi kötüye kullanmaya karşı önlem alır. Görevi kötüye kullanmaya yönelik yakınmalar olduğunda, nesnel bir soruşturma yaparak, konuyla ilgili bulguları paylaşır.

• Editörler, makalelerdeki hata, tutarsızlık ya da yanlış yönlendirmelerin düzeltilmesini sağlar.

• Editörler, yayınlanan makalelerin fikri mülkiyet hakkını korur, ihlal olması durumunda derginin ve yazar(lar)ın haklarını savunur. Ayrıca yayınlanan makalelerin içeriğinin başka yayınların fikri mülkiyet haklarını ihlal etmemesi konusunda gerekli önlemleri alırlar; özgünlük-benzerlik denetimini yapar.

• Editörler, dergide yayınlanan makalelere yönelik tutarlı eleştirileri dikkate alır, eleştirilen makalelerin yazar(lar)ına yanıt hakkı tanır.

• Editörler, makalelerde gönderim ve kabul tarihlerini yayınlar.

• Editörler olumsuz sonuçları içeren çalışmaları da göz önünde bulundurur.

Hakemlerin Etik Sorumlulukları

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, makale değerlendirme sürecinde yazar(lar)ın hakemleri, hakemlerin de yazar(lar)ı tanımadıkları çift taraflı kör hakemlik ilkesi uygular. Hakemler yazar(lar) ile doğrudan iletişim kuramaz; makale değerlendirme formları ve metin üzerinde belirtilen notlar ile düzeltme istemleri dergi yönetim sistemi üzerinden editörlerce yazar(lar)a iletilir. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi’ne başvurusu yapılan makaleleri değerlendirecek hakemler şu etik sorumlulukları taşımalıdır:

• Hakemler yalnız uzmanlık alanı ile ilgili makaleleri değerlendirmeyi kabul etmelidir.

• Hakemler, değerlendirmeyi yansızlık ve gizlilik içinde yapmalıdır. Bu ilke gereğince inceledikleri makaleleri bilimsel ve etik kurallara uygun şekilde değerlendirmeli, kimliğini açığa çıkaracak herhangi bir bilgi vermekten kaçınmalıdır.

• Hakemler, çıkar çatışması-çıkar birliği olduğunu anladıklarında, makaleyi değerlendirmeyi reddederek, editörlere bilgi vermelidir.

• Hakemler, değerlendirmeyi akademik görgü kurallarına uygun biçimde, yapıcı bir dille yapmalı; hakaret ve düşmanlık içeren kişisel yorumlardan kaçınmalıdır.

• Hakemler değerlendirmesini kabul ettikleri makaleyi süresi içinde değerlendirmelidirler.

Yazar(lar)ın Etik Sorumlulukları

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi'ne makale başvurusu yapan yazar(lar)ın etik sorumlulukları:

• Yazar(lar), başka yerde yayınladığı ya da yayınlanmak üzere gönderdiği bir makalesini veya aynı anda birden fazla makalesini Türk Eğitim Bilimleri Dergisi'ne göndermemeli ve bu kuralları kabul ettiklerini dergiye ait Telif Hakkı Devir Formu’nu doldurarak bildirmelidir.

• Yazar(lar), Türk Eğitim Bilimleri Dergisi'ne özgün makale göndermelidir.

• Makale yazarın lisansüstü tezinden ya da bir projeden üretildiyse, yazar(lar) bunu makalede ilk sayfada ilgili yerde belirtmelidir.

• Makalenin bir kısmı ya da tamamı herhangi bir bilimsel sempozyumda/kongrede sunulmuş ise yazar(lar) bunu makalede ilk sayfada ilgili yerde belirtmelidir.

• Yazar(lar), makale yazımı sırasında yararlandıkları kaynaklara etik ilkeler doğrultusunda doğru biçimde atıf yapmalıdır.

• Yazar(lar), makalelerindeki benzerlik oranını tespit etmeli, %20 sınırını aşmadığı takdirde dergiye göndermelidir.

• Makaleye katkı sağlamayan kişilerin adı, yazar olarak yazılmamalı; yayınlanmak üzere başvurusu yapılan bir makalenin yazar sırasını değiştirme, yazar çıkartma veya yazar ekleme önerilmemelidir. Eş yazarların makalelerdeki katkı oranı, makale sonunda ilgili yerlerde beyan edilmelidir.

• Yayınlanma başvurusu yapılan makaleyle ilgili çıkar çatışması-çıkar birliği olan kişileri editörlere bildirmeli, makale sonunda ilgili yerlerde bu bilgiye yer vermelidir.

• Yazar(lar), makale sonunda ilgili yerde varsa destek ve teşekkür beyanında bulunmalıdır.

• Yazar(lar), değerlendirme sürecinde kendilerinden makalelerine ilişkin bilgi ya da ham veri istenmesi durumunda beklenen bilgileri editörlere sunmalıdır.

• Yazar(lar), yayınlanan makalelerine ilişkin verileri 5 yıl süreyle saklamakla yükümlüdür.

• Yazar(lar)ın, değerlendirme aşamasındaki ya da elektronik ortamda yayınlanmış makalesiyle ilgili bir hatayı fark ettiğinde bilgi vermek, düzeltmek ya da geri çekmek için editörle iletişime geçmesi gerekir.

• Yazar(lar), etik kurul kararı gerektiren görgül araştırmalar için etik kurul onayı aldığını; etik kurul adı, karar tarihi ve sayısını aday makalenin ilk sayfasında ilgili yerde ve yöntem bölümünde belirtmeli, etik kurul kararını gösteren belgeyi makalenin başvurusuyla birlikte sisteme yüklemelidir. Ayrıca olgu sunumlarında aydınlatılmış olur/onam formunun alındığına ilişkin bilgiye makalede yöntem kısmında yer vermelidir.

• Yazar(lar), veri toplama sürecinde etik ilkelere özen gösterdiklerinin kanıtlarını (başkalarının ölçek, anket, fotoğraf gibi belgelerinin kullanılması için kendilerinden izin alınması gibi) makale içinde sunmalıdır. Makalelerde araştırma ve yayın etiği ile fikir ve sanat eserleri için telif hakları düzenlemelerine uyulduğu belirtilmelidir. Araştırma insan ve hayvan denekler üzerinde gerçekleştirilmiş ise araştırmanın etik ilkelere uygun gerçekleştirildiği bildirilmelidir.

• Yazar(lar)dan derleme makaleler için etik kurul onayı istenmez. Bununla birlikte etik kurul kararı gerektirmeyen makalelerde de, etik kurul kararının gerekmediği, makalenin ilk/son sayfasında ve yöntem bölümünde belirtilmelidir.

Yayın Politikası

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, yılda üç kez (Nisan, Ağustos ve Aralık) elektronik ortamda yayınlanan, çift kör hakemlik sürecini gözeten, ulusal hakemli ve bilimsel bir dergidir. Derginin yayın dili Türkçedir.

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, bilimsel çalışmaların ilerletilebilmesi için bilgiye kolay ulaşılabilir olması gerektiğinin bilincinde bir dergi olarak, hakemli dergi literatürünün açık erişimli olması girişimini destekler ve yayınlanan tüm yazıları herkesin okuyabileceği ve indirebileceği çevrim içi bir ortamda ücretsiz olarak sunar. Bilimin ilerlemesinde bilgi paylaşımının rolü düşünüldüğünde, açık erişim, araştırmacılar ve okuyucular için büyük önem taşımaktadır. Bu sebeple bu dergide yer alan makaleler, yazar(lar)ına ve orijinal kaynağa atıfta bulunulduğu sürece kullanılabilir. Yazar(lar)dan veya yayıncılardan izin alınması gerekmez.

Türk Eğitim Bilimleri Dergisi’ne gönderilen makaleler, şablonun, ek dosyaların ve benzerlik oranının uygunluğunun kontrol edildiği ön değerlendirme aşamasına alınır. Bu aşamadan geçen makalelere, konu alanına göre alan editörü atanır. Alan editörü, farklı kurumlardan olmak üzere konu alanına uygun iki hakem ataması gerçekleştirir. İki hakemden de “aynen kabul edilebilir” ya da “düzeltmelerden sonra yayınlanabilir” kararı çıktığı takdirde, makalenin kabul alması alan editörünün değerlendirmesi sonrası yapılır. Hakemler makaleyi revizyondan sonra tekrar görmek istediklerinde, yazar(lar) tarafından düzeltilmiş makale, talep eden hakemlere ikinci tur değerlendirmesi olarak gönderilir. Tüm değerlendirme süreçleri sonunda iki hakemden de onay alan makale, alan editörü değerlendirmesinden sonra kabul edilir. Bir hakemin ret vermesi durumunda, alan editörü üçüncü bir hakem atar. Toplamda iki ret alan makale alan editörü tarafından reddedilir. Makale kabul onayı aldıktan sonra Türkçe ve İngilizce dil düzeltilerine gönderilir, kaynak kontrolleri gerçekleştirilir. Bu süreçler yazar(lar)la birlikte yürütülür. Yazar(lar) düzeltme sürecini gerçekleştirdikten sonra makaleye sayfa numarası verilerek mizanpajı yapılır. Mizanpaj sonrası yazar(lar)a son okumaya gönderilir. Yazar(lar)dan yayın onayı alındıktan sonra makale yayınlanır. Hangi makalelerin gelecek sayıda yayınlanacağı, derginin yoğunluğuna bağlı olarak ve makalelerin gönderim ve kabul tarihleri gözetilerek editör kurulu tarafından belirlenir. Makalelerin hangi sırada yayınlanacağı da makalelerin konu alanları göz önünde bulundurularak editör kurulu tarafından belirlenir.

Price Policy

Indexes

Citation Indexes

	i2or
	Academic Keys
	ASOS Index
	Türk Eğitim İndeksi
	EBSCOhost
	DRJI
	SOBIAD
	TR Dizin
	Scientific Indexing Services
	ResearchBib
	Journal Factor
	CiteFactor

Journal Boards

Baş Editör

Gürcü KOÇ

Curriculum Development in Education, Curriculum Evaluation in Education, Philosophical and Social Foundations of Education, Early Childhood Education, Quality Assurance in Higher Education, Accreditation of Undergraduate and Graduate Education Programs

Editörler

Galip YÜKSEL

Galip Yüksel, Gazi Üniversitesi Rehberlik ve Psikolojik Danışma Anabilim Dalından mezun oldu (1987). Aynı üniversitede Psikolojik Danışma ve Rehberlik alanında Yüksek Lisans (1990) ve doktora eğitimlerini (1997) tamamladı.
Yüksel, akademik iş yaşamına 1992 yılında Gazi Üniversitesi Psikolojik Danışma ve Rehberlik Anabilim Dalında öğretim görevlisi olarak başladı, daha sonra yardımcı doçent (2000-2005) ve doçent (2005-2010) olarak çalıştı. 2010 yılından bu yana da profesör olarak aynı anabilim dalında çalışmaktadır.
Yedek Subay olarak vatani görevini yapan Yüksel, G.Ü. Tıp Fakültesi Sigara Bıraktırma Ünitesi kuruluşunda gönüllü olarak çalıştı (2001), Michigan State Üniversitesi (2003) ve Florida Üniversitesi’nde (2016) misafir öğretim üyesi olarak bulundu.
Bölüm başkan yardımcılığı (2005-2013), Göç Araştırma ve Uygulama Merkezi müdür yardımcılığı (2003–2008) ve Psikolojik Danışma ve Rehberlik anabilim dalı başkanlığı yaptı.
Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisinde editör yardımcısı olarak çalışan Yüksel, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi editörler kurulu ve Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği (TPDR) üyesidir.
Gazi Üniversitesi Öğretim Elemanları Profili (2003) ve Türkiye Üniversiteleri Araştırmalarında (2006) proje başkan yardımcısı, Dezavantajlı Çocukların Eğitime Etkin Katılımı (2006) ve Ergenlerin Çalışma Anlayışının İncelenmesi projelerinde proje yürütücüsü olarak çalıştı.
Akademik Değerlendirme ve Kalite Geliştirme Kurulu Üyesi olarak görev yaptı (2005-2010; 2019-2020).
Yüksel, makale ile kitap bölümlerinin yanında Yaşam Boyu Gelişim: Gelişim Psikolojisi (13. Baskı) (Santrock, 2021), Yaşam Boyu Gelişim: Gelişim Psikolojisi (19.Baskı)(Santrock, 2025) Eğitim Psikolojisi: Kuram ve Uygulama (Slavin, 2019) ve Yardım sanatını öğrenme: Temel yardım becerileri ve teknikleri (Young, 2021) kitaplarının çeviri editörüdür. Psikolojik danışma ve rehberlik anabilim dalında lisans ve lisansüstü düzeyinde dersler yürütmekte ve danışmanlıklar yapmakladır.
Halen, Gazi Eğitim Fakültesi Psikolojik Danışma ve Rehberlik Anabilim Dalı öğretim üyesi olarak; psikolojik danışman eğitimi ve yetkinlikleri, çevrimiçi psikolojik danışma, sosyo-duygusal gelişim, öğrenme ve gelişimde kültürel perspektifler üzerine araştırmalarını sürdürüyor.

Psychological Counseling and Guidance, Family Counseling, School Counseling, Psychological Counseling Education, Psychological Foundations of Education

Kemal ÖZTEMEL

Psychological Counseling and Guidance, Career Counseling, School Counseling

Gürcü KOÇ

Curriculum Development in Education

Necati CEMALOĞLU

Prof. Dr. Necati CEMALOĞLU, 1965 yılında Kastamonu’da doğdu. 1983–1984 eğitim – öğretim yılında Gazi Üniversitesi, Kastamonu Eğitim Yüksekokulu’ndan mezun oldu. Trabzon ve Ankara’da öğretmenlik ve okul müdürlüğü yaptı. Öğretmenlik yaptığı dönemlerde, Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Eğitim Yönetimi, Teftişi, Planlaması ve Ekonomisi anabilim dalından 1992-1993 eğitim-öğretim yılında mezun oldu. MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı'nda, matematik komisyonu üyeliği ve maarif müfettişliği yaptı. Ankara ve Gazi Üniversitesi’nde "Eğitim Yönetimi" alanında master yapan Cemaloğlu, Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi’ne araştırma görevlisi olarak göreve başladı. Doktora eğitiminden sonra 2004 yılında yardımcı doçent, 2008 yılında doçent ve 2014 yılında profesör olarak atandı.
Amerika Birleşik Devleti'nde "Michigan State University" ve University of Florida’ya misafir öğretim üyesi statüsüyle gitti. MEB - Dünya Bankası - Kurumsal Performans Yönetimi Ulusal Danışmanı, MEB - TÜBİTAK, e-denetim - e-performans Ulusal Danışmanı, değişik bakanlıklarda ve üniversitelerde stratejik plan danışmanlığı yaptı. Cemaloğlu, yılda 100'ün üzerinde eğitim, yönetim, liderlik ve denetim üzerine konferans vermektedir.
Yayımlanmış 32 kitabı, kitaplarda bölümü, 500’ün üzerinde ulusal gazete makalesi, SSCI ve diğer indexlerde taranan 112 makalesi, katıldığı ulusal ve uluslar arası kongre - sempozyum bulunmaktadır. Evli ve iki çocuk babası olan Cemaloğlu, İngilizce bilmekte ve halen Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi'nde, Eğitim Yönetimi anabilim dalında görev yapmaktadır. Cemaloğlu, 2019 yılında “Başöğretmen Onur Ödülü”, “2020 Yılında Bilge Tonyukuk Eğitime Hizmet Ödülü” almıştır.

Education, Education Management

Editör Yardımcısı

Aysun ÖZTÜRK

Education, Higher Education Studies, Educational Sociology

Yazım ve Yayın Editörü

Kürşat KAYA

Turkish Education

Türkçe Dil Düzeltisi

Gamze DELİOĞLU

Turkish and Social Sciences Education

Zekeriya MERDİN

Turkish Folklore in the Türkiye Field, Turkish Language and Literature Education

Hilal KOCABAŞ

Education Management

İngilizce Dil Düzeltisi

Funda KURT KESKİN

Education, Curriculum and Instration , Program Development and Qualifications in Higher Education, Internationalization in Higher Education

Mehtap ÜNAL ÇALIŞKAN

Curriculum Development in Education, Curriculum Evaluation in Education, Readiness in Education, Instructional Technologies, Lifelong learning, Teacher Education and Professional Development of Educators

Mizanpaj Editörü

Mustafa KARATAŞ

Mathematics Education

Article Files

Full Text

The Journal of Turkish Educational Sciences is published by Gazi University.

Etik Liderliğin Katılımcı Karar Verme Üzerindeki Etkisinde İşe Bağlılığın Aracı Rolü

Abstract

Keywords

References

The Mediating Role of Job Commitment in the Effect of Ethical Leadership on Participative Decision-Making

Abstract

Keywords

References

Details

Cite

Aim & Scope

Author Guidelines

Ethical Principles and Publication Policy

Price Policy

Indexes

Citation Indexes

i2or

Academic Keys

ASOS Index

Türk Eğitim İndeksi

EBSCOhost

DRJI

SOBIAD

TR Dizin

Scientific Indexing Services

ResearchBib

Journal Factor

CiteFactor

Journal Boards

Baş Editör

Editörler

Editör Yardımcısı

Yazım ve Yayın Editörü

Türkçe Dil Düzeltisi

İngilizce Dil Düzeltisi

Mizanpaj Editörü