THE SOLUTIONS FROM 1920s TO THE EDUCATIONAL PROBLEMS in 2000s: WHAT HAS CHANGED SINCE DEWEY?

Yıl 2009, Cilt: 7 Sayı: 3, 667 - 689, 01.09.2009

Murat Bülbül

Öz

In Turkey, efforts of renewal and change in the field of education have been experienced since the
foundation of Republic. Yet in 1920s, foreign specialists like John Dewey were invited by Atatürk to
establish a new educational system. In this study, current educational problems in Turkey and
recommendations in Dewey’s report on our educational system during and after his visit to Turkey in
1924 are dealt with comparatively. Having evaluated findings and proposals in the report carefully, it is
shown that these are not only related to problems of the young Republic at present or in short-term; but
also these are put forward to comprehend problems which would likely be experienced in the future.
Examining our current educational problems through this perspective, it may be concluded that reasons
of most of them are based on negligence in the past and today, and ignorance of recommendations of
specialists like Dewey. On solving the similar and long-running educational problems and avoiding
jeopardizing the future of the country, daily political apprehensions and benefits should be abandoned
and professional staff in the field of educational sciences should be educated and hired for the positions
in Ministry of National Education.

Anahtar Kelimeler

John Dewey, educational problems, 1924 report

2000’Lİ YILLARIN EĞİTİM PROBLEMLERİNE 1920’LERDEN ÇÖZÜM ÖNERİLERİ: DEWEY’DEN BUGÜNE NE DEĞİŞTİ?

Öz

Türkiye’de Cumhuriyet’in kuruluşundan beri eğitim alanında yenileşme ve değişim çabaları
yaşanmaktadır. Henüz 1920’li yıllarda Atatürk tarafından yeni bir eğitim sisteminin kurulması için
yurtdışından John Dewey gibi uzmanlar davet edilmiştir. Bu çalışmada Türkiye’deki günümüz eğitim
problemleriyle, John Dewey’in 1924 yılında Türkiye’ye ziyareti esnasında ve sonrasında eğitim
sistemimizle ilgili raporlarında yer alan öneriler karşılaştırmalı bir biçimde ele alınmaktadır. Rapordaki
bulgular ve öneriler dikkatli bir biçimde değerlendirildiğinde, bunların yalnızca genç Cumhuriyetin
hâlihazırdaki ya da kısa vadedeki sorunlarına ilişkin olmadığı, gelecekte yaşanması olası sorunları da
kapsayacak biçimde ortaya kondukları görülmektedir. Çalışmada ele alınan günümüz eğitim sorunlarına
bu perspektiften bakıldığında, birçoğunun nedenlerinin geçmişteki ve günümüzdeki ihmallere ve de
Dewey gibi uzman kişilerin önerilerinin dikkate alınmamasına dayandığı sonucuna varılabilir. Yıllardır
süregelen benzer eğitim problemlerinin çözülmesinde ve ülkenin geleceğinin daha fazla riske
edilmesinden kaçınılmasında günlük siyasi kaygılar ve menfaatler bir kenara bırakılmalı, eğitim bilimleri
alanında uzman kadrolar eğitilerek bakanlık merkez teşkilatından taşra teşkilatlarına kadar bakanlık
örgütü içerisindeki tüm kademelerde görevlendirilmelidirler.

Anahtar Kelimeler

John Dewey, eğitim problemleri, 1924 raporu

Kaynakça

• Açıkalın, A. (1998). Toplumsal, kurumsal ve teknik yönleriyle okul yöneticiliği. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Alıcı, U. (2004). Milli Eğitim Bakanlığı, 'Eğitim Akademisi' Kuruyor. www.habervtirini.com. internetten 16.10.2007 tarihinde elde edilmiştir.
• Arslan, A. (2004). http://www.sabah.com.tr/2004/08/07/gnd104.html; İnternetten 15.10.2007 tarihinde elde edilmiştir.
• Bumin, K. (2006). Özel Okullara Devlet Yardımı (2). http://makale.turkcebilgi.com. İnternetten 19.10.2007 tarihinde elde edilmiştir.
• Bursalıoğlu, Z. (2002). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranışlar. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Bülbül, M. (2006). İlköğretim okul yöneticilerinin performanslarının 360 derece performans değerlendirme sistemiyle değerlendirmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Kocaeli Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
• Dewey, J. (1924). Türk eğitim sistemi hakkında rapor ve makaleler. Cumhuriyet, Eğitim Reformu ve Dewey. İstanbul: Forum İstanbul Enstitüsü Yayınları (2007), No:6.
• Gür, Ş. Ö. (2005). Eğitim yapıları okullar: Sümer tapınaklarından küresel tapınaklara. Mimarlık Dergisi, Mayıs-Haziran, 323.
• Güvenç, B. (2004). Nasıl bir eğitim? Küreselleşen dünyada bilgi toplumuna geçiş. Cumhuriyet, Eğitim Reformu ve Dewey. İstanbul: Forum İstanbul Enstitüsü Yayınları (2007) No:6.
• Kılıç, R. (2007). Okullarda şiddetin önlenmesi ve azaltılması, okullarda şiddetin önlenmesi: mevcut uygulamalar ve sonuçları. Ankara: TED Yayınları.
• KYGM. (2007). http://kygm.kulturturizm.gov.tr. İnternetten 10.11.2007 tarihinde elde edilmiştir.
• MEB.(2007). http://www.meb.gov.tr/haberler/haberayrinti.asp?ID=1235. İnternetten 13.11.2007 tarihinde elde edilmiştir.
• Özdemir, S. (2007). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Pınardağ, M. (2008). Milli Eğitim Bakanlığı Teftiş Alt Sisteminin Yeniden Yapılandırılmasına İlişkin Rapor, www.temsen.org.tr, internetten 16.02.2008 tarihinde elde edilmiştir.
• Rondinelli, D. A., Middleton J., Verspoor, A. M. (1990). Planning education reforms in developing countries. Durham and London: Duke University Pres.
• TBMM. (2006). 2006 Öğrenci Meclis Tutanakları. www.tbmm.gov.tr. İnternetten 15.10.2007 tarihinde elde edilmiştir.
• Tekeli, İ. (2004). Eğitim üzerine düşünmek. (2. Baskı) Ankara: TÜBA Yayınları.
• Tuzcu, G. (2003). Lisansüstü öğretim için yurtdışına öğrenci göndermenin planlanması. Milli Eğitim Dergisi, Güz, 160.
• Yıldırım, N. (2000). Sınıf öğretmenlerinin denetimlerinin objektifleştirilmesi. PAÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, Özel Sayı.
• YÖK. (2007). Türkiye’nin Yükseköğretim Stratejisi. www.yok.gov.tr internetten 19.11.2007 tarihinde elde edilmiştir. Yüksel, A. (2007). Özel Okulların Eğitime Ekonomik Katkıları. www.stratejikboyut.com; internetten 19.10.2007 tarihinde elde edilmiştir.