TEACHER BELIEFS ON DEVELOPMENT OF WRITING SKILLS IN TEACHING TURKISH AS A SECOND LANGUAGE

Year 2023, , 1320 - 1339, 15.09.2023

Selçuk Doğan Mehmet Volkan Demirel

https://doi.org/10.7884/teke.1360034

Abstract

Writing skill, which is the last learned skill among the four basic language skills, requires many mental, physical and affective activities to be performed together. The writing process, which still has some mysteries despite its nearly five thousand-year history, has not yet been fully understood, although various models have been put forward. In understanding this process, the role of the instructors, who contribute to the development of writing skills and are the triggers of this writing process and the guide of various stages, cannot be denied. In this respect, it is thought that teachers' beliefs about writing skills affect the writing process.
The aim of this research is to determine the beliefs of teachers teaching Turkish at the Turkish Teaching Application and Research Center (TÖMER) operating within a state university about writing skills. The study was carried out with the case study method, one of the qualitative research designs. The study group consists of 9 instructors (5 men, 4 women) who teach Turkish as a second language. As a data collection tool, a semi-structured interview form developed by the researchers was prepared. Content analysis was used in the analysis of the data. The answers given by the participants were themed and interpreted by the researchers. In the findings obtained in the study, the beliefs of the participants about writing skills in teaching Turkish as a second language were revealed.

Keywords

Teaching Turkish, teaching a second/foreign language, writing skills, teaching beliefs

TÜRKÇENİN YABANCI / İKİNCİ DİL OLARAK ÖĞRETİMİNDE YAZMA BECERİSİNİN GELİŞTİRİLMESİNE İLİŞKİN ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİ VE İNANÇLARI

Abstract

Dört temel dil becerisi içerisinde en son öğrenilen beceri olan yazma becerisi, birçok zihinsel, fiziksel ve duyuşsal etkinliğin bir arada gerçekleştirilmesini gerekli kılar. Yaklaşık beş bin yıllık geçmişine rağmen hâlâ birtakım gizemleri barındıran yazma süreci çeşitli modellerin ortaya konulmasına rağmen henüz tam olarak anlaşılamamıştır. Bu sürecin anlaşılabilmesinde, yazma becerisinin gelişimine katkı sağlayan ve bu yazma sürecinin tetikleyicisi, çeşitli aşamaların yönlendiricisi konumunda olan öğreticilerin rolü yadsınamaz. Bu bakımdan öğretmenlerin yazma becerisine ilişkin inançlarının yazma sürecinin etkin işletilmesine yönelik etkisi olduğu düşünülmektedir.
Bu araştırmanın amacı bir devlet üniversitesi bünyesinde faaliyet gösteren Türkçe Öğretimi Uygulama ve Araştırma Merkezinde (TÖMER) Türkçe öğreten öğreticilerin yazma becerisine ilişkin inançlarını tespit etmektedir. Çalışma, nitel araştırma desenlerinden durum çalışması yöntemiyle gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubu, Türkçeyi ikinci dil olarak öğreten 9 öğretim elemanından (5 erkek, 4 kadın) oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu hazırlanmıştır. Verilerin analizinde içerik analizi kullanılmıştır. Katılımcıların verdiği cevaplar temalandırılarak araştırmacılar tarafından yorumlanmıştır. Çalışmada elde edilen bulgularda katılımcıların Türkçenin ikinci dil olarak öğretiminde yazma becerisine ilişkin inançları ortaya konulmuştur.

Keywords

Türkçe öğretimi, ikinci/yabancı dil öğretimi, yazma becerisi, öğretici inançları

References

• Arıcı, A. F. ve Ungan, S. (2017). Yazılı anlatım el kitabı. 4. bs. Ankara: Pegem Akademi.
• Aydın, E. (2022). Türkçe öğretmenlerinin yazma eğitimi uygulamalarında karşılaştıkları sorunlar ve çözüm önerileri. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19 (1), 12-26.
• Bandura, A. (1997). Self efficacy: the exercise of control. New York: W. H. Freeman and Company.
• Baş, B. (2015). Türkçe öğretimi açısından çocuk edebiyatı. 2. bs. Ankara: Pegem Akademi.
• Cresweell, J. W. (2013). Nitel araştırma yöntemleri: Beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni. (3. baskıdan çeviren Mesut Bütün, Selçuk Demir). Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Çalışkan, G. Ve Sur, E. (2022). Türkçe öğretmenlerinin sınıfta uyguladıkları konuşma ve yazma etkinliklerine yönelik görüşlerinin değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 10 (2), 401 – 417.
• Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. Ankara: Milli Eğitim Basımevi. (Aktaran: Karakoç Öztürk, B. (2012). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazma kaygılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Ç. Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(2), 59-72.)
• Dombaycı, M. A. ve Doğru, S. G. (2018). Felsefi eylem olarak yazma ve konuşma ilişkisi. Dört Öge Dergisi, (13), 43-58.
• Er, O., Biçer, N. ve Bozkırlı, K. Ç. (2012). Yabancılara Türkçe öğretiminde karşılaşılan sorunların ilgili alan yazını ışığında değerlendirilmesi, Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 1(2), 51-69.
• Güney, N. (2016). Öğretmenlerin yazma eğitimine yönelik düşünceleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 5 (2), 970-985.
• Kayabaşı, B. ve Karadağ Yılmaz, R. (2018). Sınıf öğretmeni adaylarının yazma alışkanlıkları, tercihleri, tutum ve inançları. Kastamonu Eğitim Dergisi, 27(6), 2529-2546.
• Maltepe, S. (2006). Yaratıcı yazma yaklaşımı açısından Türkçe derslerindeki yazma süreçlerinin ve ürünlerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Mete, F. ve Esendemir, N. (2020). Türkçe öğretmenlerinin yazma stratejilerine dair görüşleri. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17 (1), 579-602.
• Müldür, M. (2017). Öz düzenlemeye dayalı yazma eğitiminin ortaokul öğrencilerinin bilgilendirici metin yazma becerisine, yazmaya yönelik öz düzenleme becerisine ve yazma öz yeterlik algısına etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Pajares, M. F. (1992). Teachers’ beliefs and educational research: Cleaning up a messy construct. Review of Educational Research, 62(3), 307–332.
• Richardson, V. (1996). The Role of attitudes and beliefs in learning to teach. Handbook of Research on Teacher Education, 102-119.
• Takıl, N. (2016). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde yazma becerisini geliştirmeye yönelik bir eylem araştırması: Döngüsel yazma etkinliği. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 20(1), 299-312.
• Temizkan, M. ve Yalçınkaya, M. (2013). İlköğretim 6. 7. 8. sınıf Türkçe öğretmenlerinin yaratıcı yazma etkinliklerini uygulama durumları. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, (20), 70-91.
• Temizkan, M. (2021). Yaratıcı yazma süreci (Hikâye Yazma). 2. bs. Ankara: Pegem Akademi.
• Tepe, D. & Demir, K. (2012). Preschool teachers’ self efficacy beliefs scale. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (2), 137-158.
• Uygun, M. (2012). Öz düzenleme stratejisi gelişimi öğretiminin yazılı anlatıma, yazmaya yönelik öz düzenleme becerisine, kalıcılığa ve tutuma etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yamaç, A., Çeliktürk Sezgin, Z. ve Kocaarslan, M. (2016). “Sınıf öğretmeni adaylarının yazma ve yazma öğretimine ilişkin deneyim ve inançları. Turkish Studies - International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic-, 11(3), 2355-2370.