Türkiye’de Turizm Animasyonlarında Somut Olmayan Kültürel Miras Ulusal Unsurlarından Yararlanma ve Türk Gecesi Gösterileri Sorunu

Year 2021, Volume: 8 Issue: 2, 111 - 129, 29.12.2021

Hassan Ayvacı , Bilgehan Gülcan

Abstract

Türk turizminde yaygın olan Her Şey Dahil konaklama anlayışı, misafirlerin bulundukları çevre ile temasını sınırlandırmakta ve ev sahibi ülkenin kültürünü tanımalarını ve onu deneyimleme imkanlarını önemli ölçüde engellemektedir. Türkiye’nin sahip olduğu zengin somut olmayan kültür mirası (SOKÜM), bu anlayış içindeki tesislerde yaygın biçimde uygulanan farklı türdeki animasyon etkinliklerinin içeriğine kaynaklık ederek, söz konusu engelin aşılmasını sağlayabilecek önemli bir fırsat sunmaktadır.
Bu çalışmanın amacı, Türkiye’deki turizm animasyonlarında SOKÜM ulusal unsurlarından yararlanma düzeyini ve animasyon ürünlerini geliştiren profesyonel yöneticilerin bu konudaki yaklaşımlarını ortaya koymaktır. Araştırma verileri bir kıyı destinasyonu olan Manavgat’ta 24 otel eğlence müdürü ve 2 bağımsız organizasyon şirketi yöneticisinden ve bir kültür destinasyonu olan Kapadokya’daki 6 eğlence işletmesi yöneticisinden yüz yüze yapılan mülakatlar ile toplanmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, animasyon etkinliklerinde SOKÜM ulusal unsurlarından özellikle Türk Geceleri baskın olmak üzere gece eğlenceleri kapsamında yararlanıldığı, bunun dışındaki çocuk animasyonu ve farklı içerikli gündüz etkinliklerinde ise oldukça düşük düzeyde yararlanıldığı ortaya çıkmıştır. Düşük yararlanma düzeyinde, profesyonel yöneticilerin SOKÜM ulusal unsurları hakkında bilgi ve farkındalık düzeyinin yetersiz olmasının temel etken olduğu anlaşılmaktadır. Bununla birlikte hemen tüm yöneticilerin farklı ve ilgi çekici animasyon etkinlikleri geliştirebilmek için SOKÜM ulusal unsurlarından yararlanmaya olumlu baktıkları ortaya çıkmış ve yöneticilerin çoğunluğu SOKÜM ulusal unsurlarına yönelik eğitim ihtiyacı içinde olduklarını dile getirmişlerdir.

Keywords

Turizm, animasyon, somut olmayan kültürel miras (SOKÜM), rekreasyon

References

• Acar, F. (1999). Animasyon Aktivitelerinde Kullanılabilecek Türk Folkloru Öğelerinin Turist Tatmini Üzerine Etkileri (Antalya Örneği), Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Akdağ, G. ve Akgündüz, Y. (2010). Konaklama İşletmeleri Açısından Animasyon Faaliyetlerinin Önemi Ve Kuşadası Otelleri Üzerine Bir İnceleme. V. Lisansüstü Turizm Öğrencileri Araştırma Kongresi, 229-239.
• Akgöz, E. (2003). Turizm İşletmelerindeki Türk Gecelerinin Türk Kültürünü Tanıtmaya Katkıları, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Ayvacı, H. ve Gülcan, B. (2017). Türkiye’de Turizm Animasyonlarında Somut Olmayan Kültürel Miras (Soküm) Ulusal Unsurlarına Bakış. Journal Of Recreation And Tourism Research, 4 (Special Issue 1 ), 207-223.
• Çeribaşı, S. (1994). Antalya İlindeki I. Sınıf Tatil Köyleri ve 4–5 Yıldızlı Otellerde Animasyon Hizmetleri, Yüksek Lisans Tezi, Gazi üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Çetiner, H. (2017). Animasyon Aktivitelerinde Kullanılan Kültürel Motiflerin Değerlendirilmesi. Avrasya Zirvesi (1. Uluslararası Kültür Ve Turizm Kongresi), 106
• Dalkılıç, G. ve Mil, B. (2017). Otel İşletmelerinde Rekreasyon ve Boş Zaman Yönetimi: Sahil Otelleri Örneği. Yorum-Yönetim-Yöntem Uluslararası Yönetim-Ekonomi ve Felsefe Dergisi, 5(1) 29-42.
• Demir, M. ve Demir, Ş.Ş. (2015). The Evaluation of Hotel Animation Services from Managersand Tourists Perspective. International Journal of Social Sciences and Education Research, 1 (1), 44-61.
• Dinç, S. (1999). Cumhuriyet Döneminde Yapılan Milli Eğitim Şûraları Ve Alınan Kararların Uygulamaları (1923–1960). Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Genelge 2008 http://teftis.kulturturizm.gov.tr/TR,14823/mevlevilik-ve-sema-torenleri-hakkinda-genelge.html
• Genelge 2013 http://teftis.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/44706,06-haziran-2013-sayili-yazi.pdf?0
• Genelge 2016 http://www.bursakulturturizm.gov.tr/Eklenti/46268,genelge-2016-2-15072016.pdf?0
• Gökdeniz, A. ve Dinç, Y. (2000). Konaklama İşletmelerinde Animasyon Faaliyetlerinin Hizmet Satışlarına Etkisi. Anatolia Turizm Araştırmaları Dergisi, 11(2), 99-106.
• Gülcan, B. (2010). Türkiye’de Kültür Turizminin Ürün Yapısı ve Somut Kültür Varlıklarına Dayalı Ürün Farklılaştırma İhtiyacı. İşletme Araştırmaları Dergisi, 2(1), 99-120.
• Gülcan, B. (2009). Turizmin Disipliner Evrimi. Gazi Üniversitesi Ticaret Ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi(1), 186-206.
• Güven, V.,N. (2006). Uygulamalı Halkbilim Açısından Antalya Ve Çevresi Kültür Turizmi ve Kültür Animasyonları, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Hazar, A. (2009). Rekreasyon ve Animasyon. (Üçüncü Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Kahveci, Ş. (1994). Türkiye’deki Beş Yıldızlı Otel İşletmelerinde Gerçekleştirilen Animasyon Aktivitelerinin Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Karaman, M., Özgürel, G. ve Bingöl, Z. (2016). Turizm Pazarlamasında Animasyon Aktivitelerinin Bir Araç Olarak Değerlendirilmesi, Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi,Yıl: 6 (6), Sayı:11, s:599-618.
• Kozak, M. ve Coșar, Y. (2017). Foca Club Med: İts History, Characteristics And Consequences For The Turkish Tourism İndustry. Anatolia: Turizm Arastirmalari Dergisi, 28(1), 39-57.
• Mckercher, B. (2002). Towards A Classification of Cultural Tourists. International Journal of Tourism Research, 4(1), 29-38.
• Oğuz, Ö. (2013). Terim Olarak Somut Olmayan Kültürel Miras. Milli Folklor Dergisi, 25 (100), 5 - 13.
• Richards, G. (1996). Production And Consumption Of European Cultural Tourism. Annals Of Tourism Research, 23(2), 261-283.
• Türkay, O.; Korkutata, A.; Şengül, S.; Solmaz, S.A. (2015). Animasyon Hizmetlerinin Rekabet Gücüne Katkısı: Otel İşletmelerinde Katılımcı ve Pazar Yönlü Örgüt Kültürünün Etkileri Bağlamında Bir Araştırma, Bartın Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 6 (12), s:79-102.
• Türker, A. ve Çelik, İ. (2012). Somut Olmayan Kültürel Miras Unsurlarının Turistik Ürün Olarak Geliştirilmesine Yönelik Alternatif Öneriler. Yenifikir Dergisi, 9, 86-98.