SINIF ÖĞRETMENLERİNİN OYUN TEMELLİ MATEMATİK ETKİNLİKLERİNE YÖNELİK GÖRÜŞLERİNİN İNCELENMESİ

Year 2021, Volume: 11 Issue: 3, 1366 - 1385, 27.09.2021

Osman Çil Funda Sefer

https://doi.org/10.24315/tred.814024

Cited By: 3

Abstract

Bu çalışma ile sınıf öğretmenlerinin oyun temelli matematik etkinliklerine yönelik görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Söz konusu amaç doğrultusunda geliştirilen bu nitel çalışmada olgubilim deseni uygulanmış olup elde edilen veriler içerik analizi metodu ile incelenmiştir. Sınıf öğretmenleri oyun temelli etkinliklerin aktif katılımı teşvik ettiğini, matematiksel bilginin somutlaştırılmasında yardımcı olduğunu, öğrenciler arasındaki sosyal etkileşimi artırdığını belirtmiştir. Etkinliklere yönelik hazırlıkların ve sınıf içi etkinlik uygulamalarının fazla zaman alması ve etkinliklerin sınıf yönetimini zorlaştırmasını ise oyun temelli etkinliklerin olumsuz etkileri olarak tanımlanmıştır. Sınıf öğretmenleri aynı zamanda oyun temelli etkinlikleri uygulayabilmek için yaratıcı oyunlar içeren kaynaklara, ucuz ve kolay hazırlanabilir materyallere ve hizmet içi eğitimlere ihtiyaç duyduklarını ifade etmiştir. Oyun temelli matematik etkinliklerini temel alan eğitimlerin ve eğitsel materyallerin EBA platformunun içerisinde hazırlanması ile sınıf öğretmenlerinin söz konusu ihtiyaçları etkin ve hızlı bir şekilde karşılanabilir. Bir sonraki matematik programı hazırlanırken öğretmenlerin kazanımları ve kazanımlara ayrılan süreleri daha özgür bir şekilde düzenleyebilmeleri fırsat sunulması, sınıf öğretmenlerinin zamana yönelik kaygılarının azaltılmasında ve oyun temelli matematik etkinliklerinin daha sık kullanılmasında etkili olacaktır.

Keywords

Sınıf öğretmenleri, oyun temelli matematik etkinlikleri, olumlu etkiler, olumsuz etkiler

Thanks

“Sınıf Öğretmenlerinin Oyun Temelli Matematik Etkinliklerine Yönelik Görüşlerinin İncelenmesi” isimli çalışmamızı yayımlama fırsatı sunduğu için Trakya Eğitim Dergisi' ne, söz konusu yayını değerlendirdikleri için ise editör kurulunuza teşekkürlerimizi sunarız.

References

• Açıkgöz, K. Ü. (2003). Aktif öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Aktay, S., & Keskin, T. (2016). Eğitim bilişim ağı (EBA) incelemesi. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 2(3), 27-44.
• Aslan-Akın, F. ve Atıcı, B. (2015). Oyun tabanlı öğrenme ortamlarının öğrenci başarısına ve görüşlerine etkisi. Turkish Journal of Educational Sciences, 2(2), 75-102.
• Bacanlı, H. (2003). Gelişim ve öğrenme. Ankara: Nobel Yayın.
• Baykul, Y. (2003). İlköğretimde matematik öğretimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Bragg, L. (2007). Students’ conflicting attitudes towards games as a vehicle for learning mathematics: A methodological dilemma. Mathematics Education Research Journal, 19(1), 29-44.
• Charles, C. M. (2003). Öğretmenler için Piaget ilkeleri. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Demirel, Ö. (2015). Öğretim ilke ve yöntemleri öğretme sanatı. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Gökbulut, Y. ve Yücel-Yumuşak, E. (2014). Oyun destekli matematik öğretiminin 4. sınıf kesirler konusundaki erişi ve kalıcılığa etkisi. Turkish Studies, 9(2), 673-689.
• Gökşen, C. (2014). Oyunların çocukların gelişimine katkıları ve Gaziantep çocuk oyunları. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 52, 229-259.
• Grabinger, R. S. ve Dunlap, J. C. (1995). Rich environments for active learning: A definition. Association for Learning Technology Journal, 3(2), 5-34.
• Hanus, M. D. ve Fox, J. (2015). Assessing the effects of gamification in the classroom: A longitudinal study on intrinsic motivation, social comparison, satisfaction, effort, and academic performance. Computers & Education, 80, 152-161.
• Hazar, Z. ve Altun M. (2018). Eğitsel oyunlara yönelik öğretmen görüşleri ve yeterliliklerinin incelenmesi. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 13(1), 52-72.
• Hogle, J. G. (1996). Considering games as cognitive tools: In search of effective "edutainment." (p. 28). ERIC Clearinghouse.
• Huang, W., Batura, A. ve Seah, T. L. (2020). The design and implementation of “unplugged” game-based learning in computing education. Retrieved May 27, 2020, from https://osf.io/preprints/socarxiv/ykq82/
• İnce, M. ve Işır, Ö. (2016). Oyun destekli eğitim yoluyla sanat tabanlı bir uygulama (Workshop). İnönü Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (1), 225-236.
• Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N. ve Kök, M. (2007). Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 324-340.
• Ku, O., Chen, S. Y., Wu, D. H., Lao, A. C. ve Chan, T. W. (2014). The effects of game-based learning on mathematical confidence and performance: High ability vs. low ability. Journal of Educational Technology & Society, 17(3), 65-78.
• Lee, L. C. ve Hao, K. C. (2015). Designing and evaluating digital game-based learning with the ARCS motivation model, humor, and animation. International Journal of Technology and Human Interaction (IJTHI), 11(2), 80–95.
• Lincoln, Y. S. ve Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry. California: Sage Publications.
• Marsell, M. (2009). Child and mental therapy. İstanbul: Ekinoks Publications.
• MEB (2018a). Matematik dersi öğretim programı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
• MEB (2018b). 2023 eğitim vizyonu. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
• Mitchell, S. A. ve Oslin, J. L. (1999). An investigation of tactical transfer in net games. European Journal of Physical Education, 4(2), 162-172.
• Nachimuthu, K. ve Vijayakumari, G. (2011). Role of educational games improves meaningful learning. Journal of Educational Technology, 8(2), 25-33.
• Oğuzkan, A. F. (1981). Eğitim terimleri sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu (TDK) Yayın.
• Rosas, R., Nussbaum, M., Cumsille, P., Marianov, V., Correa, M., Flores, P., … Salinas, M. (2003). Beyond Nintendo: design and assessment of educational video games for first and second grade students. Computer & Education, 40 (1), 71-94.
• Sykes, J., ve Reinhardt, J. (2012). Language at play: Digital games in second and foreign language teaching and learning. In J. Liskin‐Gasparro & M. Lacorte (Series Eds.), Theory and practice in second language classroom instruction (pp. 1– 157). New York: Pearson‐Prentice Hall.
• Tamer K., Pulur A. (2001). Beden eğitimi ve sporda öğretim yöntemleri. Ankara: Ada Yayınları.
• ter Vrugte, J., de Jong, T., Vandercruysse, S., Wouters, P., van Oostendorp, H. ve Elen, J. (2015). How competition and heterogeneous collaboration interact in prevocational game-based mathematics education. Computers & Education, 89, 42-52.
• Vos, L. (2015). Simulation games in business and marketing education: How educators assess student learning from simulations. The International Journal of Management Education, 13(1), 57-74.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldız, E., Şimşek, Ü. ve Araz, H. (2016). Dolaşım sistemi konusunda eğitsel oyun yönteminin kullanılmasının öğrencilerin akademik başarı ve fen öğrenimi motivasyonu üzerine etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13 (36), 20-32.
• Zaman, B. ve Abeele, V. V. (2007). Towards a likeability framework that meets child-computer interaction & communication sciences. In Proceedings of the 6th international conference on Interaction design and children, (pp. 1-8).