EVDE EĞİTİM PROGRAMININ EISNER’IN EĞİTSEL UZMANLIK VE ELEŞTİRİ MODELİ’NE GÖRE DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2022, Cilt: 12 Sayı: 3, 1859 - 1882, 28.09.2022

Özgül Mutluer , Mehmet Gürol

https://doi.org/10.24315/tred.883811

Öz

Bu araştırmada, sağlık durumu nedeniyle okula devam edemeyen öğrencilerin evde eğitimi uygulamalarının Eisner’ın Eğitsel Eleştiri Modeli ile görüşmeler ve ders gözlemleri yapılarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Programın Eğitsel Eleştiri modeline göre derinlemesine ve bütüncül yaklaşım ile incelenmesinde olgubilim deseninden yararlanılmıştır. Araştırma 2019-2020 eğitim öğretim yılında Yalova il ve ilçelerindeki evde eğitim uygulamaları üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada 4 öğretmen, 4 öğrenci ve velisi, 4 okul yöneticisi ile görüşmeler yapılmış, araştırmacı tarafından 2 öğretmenin dersi gözlemlenmiştir. Araştırma kapsamında verilerin toplanmasında, evde eğitim uygulamalarını gerçekleştiren öğretmen, öğrenci ve velilerin uygulamaya ilişkin görüşlerini almak amacıyla yarı yapılandırılmış görüşmelerden, programın uygulanmasına ilişkin bilgi elde etmek amacıyla ders gözlemlerinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda, Eisner’ın Eğitsel Uzmanlık ve Eleştiri Modeli’ne göre değerlendirilen Evde Eğitim Programı’nın yürütülmesinde birtakım sorunlarla karşılaşılmaktadır. Bu sorunların başında, öğrencinin sosyal etkileşimden uzak kalması, eğitim ortamındaki araç-gereç eksikliği ve evde eğitim programının yalnızca miğfer dersleri (Hayat Bilgisi, Sosyal Bilgiler, Fen Bilimleri, Matematik, Türkçe, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi) kapsaması gelmektedir. Ayrıca öne çıkan önemli bir sonuç da, evde eğitim programının sağlık sorunları nedeniyle okula devam edemeyen öğrencilerin eğitim haklarının temin edilmesinde büyük bir önem taşımasıdır.
Evde eğitim programı sayesinde, sağlık problemi yaşayan öğrenciler, eğitimlerine ara vermek zorunda kalmamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Evde eğitim, Eisner, Eğitsel Eleştiri, Program değerlendirme

Kaynakça

• Arslan, Y. (2015). Türkiye’de kitlesel bir eğitim topluluğu: Gezerek özel eğitim hizmeti veren öğretmenler ve sorunları. Dokuz Eylül Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 3(4), 139-153.
• Aslan, A. (2017). Evde eğitim hizmetlerinde yer alan öğretmen, veli ve yetkililerin evde eğitim hizmetlerine yönelik görüşler. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ağrı.
• Atılgan, G. (2018). Öğretmenlerin ve ebeveynlerin evde eğitim hizmetine yönelik görüşlerinin ve uygulama sürecinin incelenmesi. (Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi). Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kahramanmaraş.
• Aydın, Ş. P. & Pehlivan, Z. (2000). Ev okulu uygulaması: Amerika Birleşik Devletleri örneği. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 33(1), 91-97.
• Aydoğan, İ. (2007). Ev okulları. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 2, 72-85.
• Aydın, İ. P. (2002). Alternatif okullar. Ankara: Pegem Akademi.
• Bauman, J. K. (2002). Home Schooling in the United States: Trends and characteristics. A Peer- Reviewed Scholarly Journal, 10, 1-21.
• Bolat, E. Y. (2018). Süreğen hastalığı olan çocuklar ve hastane okulları. Milli Eğitim Dergisi, 47, 163-186.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Cook, K. B., Bennett, K. E., Lane, J. D., & Mataras, T. K. (2013). Beyond the brick walls: Homeschooling students with special needs. https://scholarworks.iu.edu/journals/index.php/pders/article/view/12997/19394 adresinden erişildi. (Erişim Tarihi: 18/10/2019).
• Creswell, J. W., & Miller, D. L. (2000). Determining validity in qualitative inqury. Theory Into Practice, 39(3), 124-130.
• Çalışoğlu, M., & Aslan, A. (2017). The views of teachers about home education services. Journal of Education and Practice, 8(24), 150-163.
• Çerkezköy Rehberlik ve Araştırma Merkezi. (2016). Evde eğitim. http://cerkezkoyram.meb.k12.tr/meb_iys_dosyalar/59/02/752677/dosyalar/2016_ 12/19013821_evdeeitim.pdf adresinden erişildi. (Erişim Tarihi: 29/10/2019).
• Eisner, E. W. (1985). The educational ımagination. New York; London: Macmillan.
• Eisner, E. W. (1994). The educational imagination: On the design and evaluation of school programs (3rd ed.) Upper Saddle River, NJ: Merrill Prentice Hall.
• Eisner, E.W. (1998). The enlightened eye: Qualitative ınquiry and the enhancement of educational practice. Prentice Hall: Ohio.
• Eisner, E. W. (2002). What can education learn from the arts about the practice ofeducation? John Dewey Lecture. http://www.infed.org/biblio/eisner_arts_and_the_practice_of_education.htm adresinden erişildi. (Erişim Tarihi: 29/10/2019).
• Çiftçi, S. (2016). Türkiye’de evde eğitim uygulamalarının bu eğitimi veren öğretmenlerin görüşlerine göre değerlendirilmesi. 1st Internatıonal Academic Research Congress, 3285-3289. Ankara: Pegem Akademi.
• Gültekin, G., & Baran, G. (2005). Hastalık ve çocuk. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 8(8).
• Isenberg, J. (2007). What have we learned about home schooling? PeabodyJournal of Education, 82(2-3), 387–409.
• Kara, B. (2017). Dünyada ve Türkiye’de zihinsel engellilerde eğitim. The Journal of Academic Social Science Studies, 61, 277-288.
• Kartal, S. E. (2014). Eğitim paydaşlarının görüşlerine göre alternatif bir okul: Ev okulları. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
• Knuth, J. D., & Johnson, S. A. (2010). A descriptive analysis of homeschooling children with autism. http://csus-dspace.calstate.edu/handle/10211.9/540 adresinden erişildi. (Erişim Tarihi: 01/11/2019).
• Korkmaz, H., & Duman, G. (2014). Public understanding about homeschooling: A preliminary study. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 116, 3891-3897.
• Kramer, J.B. (2015). The place of Eisner’s educational connoisseurships and criticism in Jewish education. International Journal of Jewish Research, 8, 67-79.
• Kumral, O. (2010). Eğitsel Eleştiri Modeli İle Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Öğretim Programının Değerlendirilmesi- Bir Durum Çalışması. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
• Kumral, O., & Saracaloğlu, A. S. (2011). Eğitsel eleştiri modeliyle sınıf öğretmenliği meslek bilgisi dersleri programının değerlendirilmesi. E-Journal of New World Sciences Academy. 6(1), 106-114.
• Linkoln, Y. S., & Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry. California: Sage Publication, Lüleburgaz Rehberlik Ve Araştırma Merkezi. (2016). Evde eğitim hizmeti. http://luleburgazram.meb.k12.tr/meb_iys_dosyalar/39/05/887851/dosyalar/2016 05/02052818_evdeetm.pdf adresinden erişildi. (Erişim Tarihi: 29/10/2019).
• Marsh, C. S. (1992). Curriculum practices and issues. Roseville: McGraw-Hill.
• Marsh, C. J., &Willis, G. (2007). Curriculum: Alternative approaches, ongoing issues, Pearson Merrill Prentice Hall: New Jersey.
• MEB (2010). Evde ve Hastanede Eğitim Hizmetleri Yönergesi. https://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2012_10/02031840_evde_hastanede_ egitim_hiz_yonergesi.pdf adresinden erişildi. (Erişim Tarihi: 30/10/2019).
• MEB (2015). Evde eğitim hizmetleri kılavuz kitapçığı. http://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2015_07/27060154_mebevde4.sra.pdf adresinden erişildi. (Erişim Tarihi: 29/10/2019).
• Medlin, R. G. (2013). Homeschooling and the question of socialization revisited. Peabody Journal of Education, 88(3), 284-297.
• Merriam, S. B. (1998). Qualitative research and case study applications in education. California: Jossey-Bass. Ornstein, A.C., & Hunkins, F.P. (2004). Curriculum. Foundations, Principles, and Issues. (4rd ed.). Needham Heights: Allyn & Bacon.
• Pavlides, M. (2014). Homeschooling children with disabilities: Balancing freedom and responsibility. http://www.rdsjournal.org/index.php/journal/article/view/394 adresinden erişildi. (Erişim Tarihi: 28/10/2019).
• Peker, E. A., & Taş, E. (2017). Evde eğitim uygulaması üzerine bir durum çalışması: Evde fen eğitimi. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 139-174.
• Sarı, H., Kızılkaya, A. E., & Karaca, M. A. (2015). Evde eğitim hizmeti alan ailelerin beklentileri ve çözüm önerileri. Erasmus+ Projesi, Ankara.
• Semerci, Ç. (1998). Mesleki ve teknik eğitim fakültesi programlarının değerlendirilmesi (Program değerlendirme modeli ve ölçme araçlarının geliştirilmesi). (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Susam, B., Bridge, E. N., & Şahin, F. (2018). Sağlık durumları nedeniyle okula devam edemeyen öğrencilerin evde eğitimine ilişkin veli görüşleri. Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2, 15-22.
• Şad, S. N. & Akdağ, M. (2010). Evde Eğitim (Homeschooling). Milli Egitim, 188, 19-31.
• Taşdemir, M., & Bulut, A. S. (2015). Ev okulu uygulaması üzerine bir durum çalışması: Kuram ve özel eğitimde uygulama. International Journal Of Eurasia Social Sciences, 6(19), 138-157.
• Tösten, R. E. (2013). Alternatif okullar kapsamında ev okullarının durumu. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 37-49.
• Yüksel, G. (2010). How to conduct a qualitative program evaluation in the light of Eisner's connoisseurship and criticism model. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 1(2), 78-83.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, N., Talas, S., Yazıcı, L., Nural, H., Çelebi, İ., Çetin, K.,… Çaylak, M. (2015). Evde eğitim alan öğrencilerin eğitim süreçlerinin değerlendirilmesi (Tokat ili örneği). Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırma Dergisi, 1(1), 33-52.