Profesyonel Eğlence Üretiminin Şizofrenisi: Nightcrawler’da İmaj Avı ve Avcıları…

Yıl 2016, Cilt: 1 Sayı: 1, 8 - 31, 07.06.2016

Serdar Öztürk

Öz

Eğlence en temel insani ihtiyaçlar arasında yer alsa da, eğlenceyi iki kategori altında sınıflandırabiliriz: yukarıdan eğlence ve aşağıdan eğlence. Yukarıdan önce gösteri toplumuyla ilintiliyken, aşağıdan eğlence seyirlik toplumla bağlantılıdır. Medya sektöründe ve diğer alanlarda profesyonel söylem, kültür ve eğlence endüstrisinin insanların boş zaman faaliyetlerini baskıladığı ve toplum üzerinde hegemonya kurduğu gösteri toplumuna katkı yapmaktadır. 1980’lerden sonra ortaya çıkan neo-televizyon yayıncılık anlayışında gösteri toplumunun ve eğlencenin öncelikli olduğu anlaşılmaktadır. Bu çalışmada, Dan Gilroy’un yönetmenliğini yaptığı 2014 yapımı Nightcrawler (Gece Vurguncusu) filmi, bazı sosyal teorik anlayışlar ve temel felsefi terimlerden yararlanılarak, günümüz toplumunda şiddet yönelimli imajların doğasını açıklamak için analiz edilmektedir. Büyük gözlere sahip ve etrafındaki imajlar hakkında meraklı olan imaj avcısı Lou, gerçekliği ve imajları yakalamakta ve manipüle etmekte ve daha sonra kendisini başkalarına göstermek ve para kazanmak için medya ile pazarlık yapmaktadır. Filmin alt metninden, bu tip eğlence üretiminde sorumlu üç ayaklı bir yapı olduğunu iddia etmekteyim: İmaj avcıları (Lou), imaj dağıtıcıları (medya) ve imaj alımlayıcıları (izleyiciler). Yukarıdan eğlence üretiminden kaçınmak için, tüm tarafların imajların ve profesyonel söylemin tuzağının farkında olması gerekmektedir

Anahtar Kelimeler

Neo-televizyon, imaj avcısı, eğlence üretimi, sinema felsefesi

The Schizophrenia of the Professional Entertainment Industry: Image Hunting and Hunters in the Nightcrawler…

Öz

Although entertainment is a basic human need, we can classify it into two categories: topdown entertainment and entertainment from the bottom up. The first one is connected to spectacle of society whereas the latter is related to spectacle society. Professional discourse in the media sector and in other areas contributes to the spectacle of society where culture or entertainment industry dominates the leisure time of people and sets up hegemony over the society. The neo-television, which emerged after 1980s, manifests the spectacle of society and entertainment comes to first in the concept of broadcasting. In this study, I would like to analyze Nightcrawler (2014), which was directed by Dan Gilroy, by using some social theory concepts and basic philosophical terms in order to clarify the nature of violent images in today’s society. The image hunter Lou, who has big eyes and is curious about every image around him, catches and manipulates both reality and images and then tries to bargain with the media in order to show himself off in front of others and makes money as well. From the subtext of the movie, I claim that there is a triangle that is responsible for entertainment production: image catchers (Lou), image distributers (media) and image receptionists (viewers). In order to get rid of top-down entertainment, all parts have to have an awareness of the image and of professional discourse traps

Anahtar Kelimeler

Neo-television, image hunter, entertainment production, film philosophy

Kaynakça

• Kitaplar ve Makaleler
• Ali, Sabahattin. (2013). Kürk Mantolu Madonna. İstanbul: YKY. 59. Basım.
• Barbier ve Lavenir. (2003). Diderot'dan İnternete Medya Tarihi. İstanbul: Okuyan Us Yayınları.
• Başgöz, İlhan. (2005). “‘Ömür Biter Yol Bitmez’: Bir İletişim Olayı Olarak Taşıt Yazıları”, Türk(iye) Kültürleri içinde, (Der. Gönül Pultar ve Tahire Erman) (Ankara: Tetragon). ss. 39-64.
• Bolt, Barbara. (2013). Yeni Bir Bakışla Heidegger. İstanbul: Kolektif Kitap.
• Deleuze, Gilles ve Claire Parnet. (1990). Diyaloglar. İstanbul: Bağlam.
• Eco, Umberto. (1992). “Narrative Structures in Fleming”, Gender, Language and Myth içinde. (Ed. Gleenwood Irons). Toronto, Buffola ve London: University of Toronto Press. ss. 182.
• Fraser, Ian. (2008). Hegel ve Marx’ta İhtiyaç Kavramı (Ankara: Dost).
• Goffman, Erving. (2009). Günlük Yaşamda Benliğin Sunumu (İstanbul: Metis).
• Hall, Stuart vd. (1982). Policing the Crises: Mugging, the State, and Law, and Order. London vd.: The Macmillan Press. 5. Basım.
• Huizinga, Johan. (2006). Oyunun Toplumsal İşlevleri Üzerine Bir Deneme. 2. Basım. İstanbul: Ayrıntı.
• Kant, Immanuel. (2011). Yargı Yetisini Eleştirisi. 2. Basım. İstanbul: İdea.
• Melville, Herman. (2014) Kâtip Bartlebly. İstanbul: Kırmızı Kedi.
• Mosco, Vincent. (2009). The Political Economy of Communication. California: Sage.
• Ritzer, George. (2000). Büyüsü Bozulmuş Dünyayı Büyülemek. İstanbul: Ayrıntı.
• Rorty, Richard. (1995). Olumsallık, İroni ve Dayanışma. İstanbul: Ayrıntı.
• Said, Edward. (2009). Entelektüel Sürgün, Marjinal, Yabancı. 3. Basım. İstanbul: Ayrıntı.
• Spinoza, Benedictus. (2009). Etika. Ankara: Dost.
• Tanpınar, Ahmet Hamdi. (2000). Saatleri Ayarlama Enstitüsü. 7. Basım. İstanbul: Dergâh.
• Toffoletti, Kim. (2014). Yeni Bir Bakışla Baudrillard. İstanbul: Kolektif Kitap.
• Çözümlemede Yararlanılan Filmler
• Dreams (Akira Kurosawa, 1991).
• Birdman veya Cahilliğin Umulmayan Erdemi (Alejandro González Iñárritu, 2014).
• The Salt of the Earth (Wim Wenders ve Juliano Ribeiro Salgado, 2014).
• Network (Sidney Lumet, 1976).
• Did You Hear About Morgans? (Marc Lawrance, 2000).