SUMMARY PEACE AS A UNIVERSAL VALUE AND THE HISTORY OF PEACE EDUCATION

Yıl 2013, Cilt: 172 Sayı: 172, 131 - 150, 01.02.2013

Özgür Aktaş Mustafa Safran

Öz

There are some values adding a meaning into human’s life and beautifying it. Of these values, peace is the leading one. The purpose of the current study was to determine what the concept of peace means and what kind of values it bears within peace, a value. The study was carried out on literature scanning. Depending on the knowledge obtained in the literature, information concerning the concept of peace and discussions were given place. Peace could be a concept that can be obtained through treaties between states. On the other hand, nations desire a life full of peace within their inner structures. The concept of peace is a value one wishes to have between individuals. Peace does not only mean lack of wars and violence, but it also contains such concepts as comfort, trust, prosperity, equality, justice and so on. Peace has also quietude in itself. Again, there is respect for nature and living creatures other than human being in a place full of peace. What is ideal is not negative peace which means having no wars and violence. Ideal peace is a positive one where there are no wars and violence, in addition to that justice and equality. There is no discrimination and othering in a place where positive peace exists. There is freedom of expression and press. Again, fair elections can be made in the places where positive peace exists. Such institutions as United Nations and UNESCO stress that peace can be taught. Therefore UNESCO added the value of peace in their programs. “Nobel Award for Peace” has become an award granted to honor people contributing to world peace. On the other hand, while Peace Education was regarded as a part of the science of history and religious education in the 19th century, it was adopted as an independent discipline in the second period of 20th century.

Anahtar Kelimeler

Value, Peace, Peace Education, History education

EVRENSEL BİR DEĞER OLARAK BARIŞ VE BARIŞ EĞİTİMİNİN TARİHÇESİ

Öz

İnsanoğlunun yaşamına anlam katan hayatını güzelleştiren değerler vardır. Bu değerlerin başında gelenlerden birisi ise barıştır. Bu çalışmanın amacı barış kavramının ne anlama geldiğini ve bir değer olan barışın içerisinde hangi değerleri barındırdığını ortaya koymaktır. Çalışma literatür taramasına dayanmaktadır. Litatürdeki bilgilerden yola çıkılarak barış kavramı ile ilgili bilgilere ve tartışmalara yer verilmiştir. Barış devletlerarasında antlaşmayla sağlanabilen bir kavram olabilmektedir. Bunun yanında devletler kendi içyapılarında da barış dolu bir yaşam arzu etmektedirler. Barış kavramı bireylerin diğer bireylerle aralarındaki ilişkilerinde olması arzu edilen bir değerdir. Barış sadece savaşların ve şiddetin yokluğu anlamına gelmemektedir. Bununla beraber huzur, güven, refah, adalet, eşitlik gibi kavramları da içermektedir. Barış aynı zamanda insanın kendi iç huzurunu da içerir. Yine barış dolu bir ortamda doğaya ve insan dışındaki canlılara karşı da saygı vardır. İdeal olan barış savaşların ve şiddetin olmaması anlamına gelen negatif barış değildir. İdeal olan barış savaşların ve şiddetin olmadığı bunlara ek olarak adaletin, eşitliğin olduğu pozitif barıştır. Pozitif barışın olduğu yerde ayrımcılık ve ötekileştirme yoktur. Buralarda söz ve basın hürriyeti vardır. Yine pozitif barışın olduğu yerlerde adaletli seçimler yapılmaktadır. Birleşmiş Milletler ve UNESCO gibi kuruluşlar barışın öğretilebilir bir değer olduğunu vurgulamaktadırlar. Bu nedenle UNESCO eğitim programlarına barış değerini de katmıştır. “Nobel Barış Ödülü” ise dünya barışına katkı sağlayan insanları onurlandırmak için verilmektedir. Diğer bir taraftan da Barış Eğitimi 19. yüzyılın başında tarih biliminin ve din eğitiminin bir parçası olarak görülürken 20. yüzyılın ikinci yarısında bağımsız bir disiplin olarak kendisini kabul ettirmiştir.

Anahtar Kelimeler

Değer, Barış, Barış Eğitimi, Tarih eğitimi.

Kaynakça

• Akad, M. T. (2011). Modern Savaşın Temel Kavramları, İstanbul: KitabYayınevi.
• Aristophanes. (1941). Eşekarıları, Kadınlar Savaşı (Çev. Sebahattin Eyüboplu ve Azra Erhat). III. Baskı, İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Aristophanes (2012). Barış (Çeviren, Oyunlaştıran, Yöneten. Yücel Erten, Ankara: Ankara Devlet Tiyatroları.
• Bar-Tal, D., Rosen Y and Zehngut R. N. (2010). Peace education in societies involved in intractable conflicts goals, conditions, and directions, Handbook on Peace Education, pp. 287-301 (Ed by. Gavriel Salamon and Edward Cairns). P Psychology Press.
• Bilgen, B. (2010). Toplumsal barış için eğitimin yeniden yapılandırılması uluslararası sempozyumu. Toplumsal Tarih Dergisi, İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları, 199, 8- 10.
• Bilgiç, A. (2012). 20.YY. sorunlarına bir bakış: Nobel barış ödülleri, Yenilikçi Tarih Öğretimi Etkinlik Örnekleri, Baş Editör. Hüseyin Köksal, Ankara: Harf Eğitim Yayıncılığı, 259-271.
• Bjesrstedt Ake. (1993). Peace education in schools around the world at the beginning of the 1990s, Peace Education : Global Perspectives, pp. 146-169, Stockholm: Almqevist & Wiksell İnternational.
• Cogrigt, D. (2008). Peace a History of Movements and İdeas, Newyork: Cambridge University Press.
• Demirtaş, A. (1991). Barış, savaş ve eğitim, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6, 41-46.
• Harris, I, M. (1999). Types of peace education, In A Raviv., D.B-Tall and L Oppenheimer (Eds). How Children Understand War and Peace: A Call for Peace Education, 299-317.
• Harris I, M. (2010). Peace education in regions of tranquillity, Handbook on Peace Education, pp. 287-301, Ed by. Gavriel Salamon and Edward Cairns, P Psychology Press.
• Hirş, E. (1947). Kant’ın ebedi barış üzerindeki felsefî denemesi, Kenan Matbaası, İstan- bul.
• Noe, N. (2008). Hope for peace, Transforming Education For Peace (Edited by, Jing Lin, Edward J. Brantmeier and Christa Bruhn). Charlotte and North Carolina, 143-162
• Oktay, C. (2012). Modern Toplumlarda Savaş ve Barış, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniver- sitesi Yayınları.
• Peage J. S. (2000). Can history teach us peace, Peace Review, 12(3). 441-448.
• Peage, J. (2008). Peace Education, Charlotte: Information Age Publishing,
• Piaget, J. (1989). Is education for peace possible? The Quarterly Journal Of The Jean Piaget Society, 17, 5-9.
• Safran, M ve ATA, B. (1996), “Barışçı tarih eğitimi üzerine çalışmalar; Türkiye’de tarih ders kitaplarında Yunanlılara ilişkin kullanılan dil ve Yunanlılara ilişkin öğrenci görüşleri”, GÜ. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 11–26.
• Souza, L. Sperb T. M and McCarty S. (2006). Brazilian Children’s Conceptions of peace, war and violence. Peace and Conflict: Journal of Peace Psychology, 12 (1), 49-63.
• Tekeli, İ. (2007). Birlikte Yazılan ve Öğretilen Tarihe Doğru, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Thelin, B. (1996). Early tendencies of peace education, Peabody Journal of Education, 71(3). 95-110.
• Tolstoy, L. (2009). Tanrı’nın Egemenliği İçinizdedir (çev. Domik Pamir). İstanbul: Kaos.
• Tolstoy, L. (2010). Savaş ve Barış I (Çev. Zeki Baştımar). İstanbul: Can Yayınları
• Vriens, L. and Aspeslagh, R. (1985). Peace Education as Alternating Between the Person and the Structure, 20 (3/4). Toronto.
• Volkan, V. (1996). Bosnia- Herzegoniva: Ancident Fuel of Modern İnferno, Mind & and Human İnteraction, 7, 110-127.
• Wilson, T.W. (1985). The Global Environment and the quest for peace : A Revulation in the scale of things, Social Education, March, 201-204.
• Yılmaz, M. E. (2007). Soğuk Savaş Sonrası Dönemde Etnik Çatışmalar, Ankara: Nobel Yayınları. www.tsk.gov.tr