Bu araştırmada Ankara ilinde suça
sürüklenmiş olan 165 çocuk üzerinden bir değerlendirme yapılmıştır. Bu bağlamda
çocukların ve ailelerin sosyo-demografik özellikleri, çocukların ve ailelerin
suç kayıt durumu, çocukların ne tür suçlara karıştığı ve çocuklara yönelik ne
gibi koruyucu ve destekleyici tedbir kararı alındığı gibi çeşitli hususlara yer
verilmiştir. Çocukların annesinin suç kayıt durumuna bakıldığında annelerin
%33,3’ünün; babaların %47,3’ünün daha evvel bir suç olayına karıştığı
görülmektedir. Suça sürüklenen çocukların kardeşlerinin suça sürüklenme durumu
incelendiğinde kardeşlerin %34,5 oranla daha evvel en az bir kere suç eyleminde
bulunduğu görülmektedir. Bu nedenle ailelerin çoğunda bir suç kültürü geliştiği
ve çocukların da model alma yoluyla suça karıştıkları söylenebilmektedir.
Çocukların %92,7 oranla daha evvel suça karıştığı ve suç işlemede mükerrer
davrandıkları görülmektedir. Çocukların, hırsızlık (%26,1), kavga (%22,4),
kasten yaralama (%17,5), uyuşturucu kullanımı, bulundurma veya satışı (%6,6),
Tehdit-hakaret (%4,8) suçlarına karıştıkları görülmektedir. Çocuklara suç
olgusuna dair bu fikir nereden aklınıza geldi diye sorulduğunda çocukların
%65’inin suç davranışını çevreden gördüğünü ifade etmiştir. Yüzde 44’ü ise
cahillik, sinir, tartışma ve kimseden, kendimden gibi yanıtlar vermiştir.
Çocukların az bir kısmı %3,5 suçu aile ve akrabalarından gördüğünü ifade
etmiştir. Bu çocukların model alsa da, ailelerini koruyan bir yaklaşımına
işaret etmektedir. 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu kapsamında hakkında koruyucu
ve destekleyici tedbir kararı verilen çocuk sayısı 13’tür (%7,8). Bu nedenle
çocuklara verilen tedbir kararlarının sınırlı olduğu görülmektedir. Çalışmada
bu sonuçlara ilişkin çeşitli öneriler getirilmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 5 Nisan 2020 |
Gönderilme Tarihi | 20 Mart 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 24 Sayı: 1 |