Türkiye’de
mesleki ve teknik eğitim örgün olarak mesleki ve teknik liselerde yaygın olarak
mesleki ve teknik eğitim merkezlerinde yapılmaktadır. Kalkınma planları ve
şuralar Türkiye’de eğitimin mesleki ve teknik eğitim ağırlıklı
yapılandırılmasını hedeflese de uygulanan politikaların etkisiyle Cumhuriyet
tarihi boyunca mesleki ve teknik eğitimde öğrenci sayıları dönemlere göre
farklılık göstermiştir. Mesleki teknik eğitimde öğrenci sayılarını bu eğitime
sağlanan bazı imtiyazların ve olumsuzlukların etkilediği görülmektedir. Bunlar;
piyasadaki iş olanakları, yükseköğretime devam hakları, toplumda sosyal
statü kazanma unsurlarıdır.
Aileler
çocuklarının üniversiteye giriş sınavlarını kazanabilmeleri için, kurslar, özel
dersler vb. parasal kaynak ayırmaktadır. Gençlerde yükseköğrenim yapabilmek
için, merkezi sınavlara hazırlanarak zaman harcamaktadır. Üniversiteyi
bitirdikten sonrası ise, karşılaştıkları sorun işsizlik olmaktadır. Sanayinin ise, ara eleman gereksinimi bulunmaktadır.
Üniversite mezunu gençler çalışma zorunlulukları nedeniyle ara elaman
özelliğindeki işlerde çalışmak zorunda kalmaktadır. Beyaz yakalı işleri hayal edip üniversite okurken,
mavi yakalı işlerde işçi haline gelmektedirler. Bu durumda hayalleri beyaz olsa
da gerçekler mavi yakalı işler olmaktadır.
Cumhuriyet tarihi içinde mesleki ve teknik eğitimin en
fazla geliştiği dönem 1940-1950 yıllarıdır.
O dönem de, Sümerbank
işletmelerine ilave olarak, Etibank, Maden Teknik Arama gibi kuruluşların kurulduğu,
şeker, dokuma, cam, demir-çelik gibi fabrikaların açıldığı görülmektedir. 1940-1950 yılların mesleki eğitim ve istihdam
anlayışı ile günümüz arasındaki farklılıklar çalışmada irdelenmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 5 Nisan 2020 |
Gönderilme Tarihi | 28 Mart 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 24 Sayı: 1 |