Bu yazıda Türk
dillerinde yapım ve çekim ekleri arasındaki ilişki gözden geçirilecek ve bu
ekler arasında ara ekler olarak isimlendirilecek olan başka bir ek grubunun da
bulunduğu ileri sürülecektir. Burada ara ekler denildiğinde hem yapım hem de
çekim eklerinin özelliklerine ve işlevine sahip eklerden söz edilecektir. Bu
eklere isim soylu sözcüklerde +ki, +lığ, +sız ve +ça ekleri,
fillerdeyse çatı ekleri dâhildir. Bu ekler yeni bir sözcük yapan ekler olarak
görülmenin yanı sıra çekim ekleri olarak da nitelendiriliyor. Bu yazıda ara
eklerin Orhon yazıtlarındaki durumu incelenecek, bu durum çağdaş Türk
dilleriyle kıyaslanacak ve onların çağdaş Türk dillerindekinden farklı kullanım
özellikleri üzerinde durulacaktır.
In this paper, the relationship between derivational
and inflectional suffixes will be investigated and it will be suggested that
there is another suffix group between these two groups which is called marginal
suffixes. Here the term marginal suffixes are used to depict the suffixes with
the properties and functions of both derivational and inflectional suffixes.
These suffixes include +ki, +lïγ, +sïz, and +ča in nominal and
the suffixes of voice in verbs. Besides being seen as the suffixes making new
words, these suffixes are also qualified as inflectional suffixes. In this
paper, the status of marginal suffixes in Orkhon Inscriptions will be analysed,
this point will be compared to those in the modern Turkic languages, and their
usage that is different from the one in modern Turkic languages will be
specified.
Journal Section | Articles |
---|---|
Authors | |
Publication Date | June 8, 2017 |
Submission Date | June 8, 2017 |
Acceptance Date | April 24, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 |