The aim of this study is to determine environmental sensitivity of producers in pesticide use in rice, corn and wheat production, in Alacam, Bafra and Terme districts of Samsun province. Data of this study were obtained random selection of the survey method from 99 producers of 15 villages. Also we benefited from data of local and foreign literature and state institutions and organizations. The survey data cover production year of 2011. According to study the agricultural organizations are visited by farmers although they are not satisfactorily operated. Farmers ask to pesticide dealer-agricultural engineer for advising before using pesticides (48.8%) and dose adjustment (33.34%), and they provide pesticides (70.70%) when pests are came into view. All of the farmers have not enough information about pesticides residue on products. On the other hand, farmers remove pesticide packages either by burning (67.67%), putting under the earth (26.26%) or throw into the recycling box (6.06%) after application. Applied of each method is adverse impact a certain level on the environment and also consequently on living organisms. Therefore the deposit should be collected by the pharmaceutical packaging and similar applications and should be controlled
Özet
Bu çalışmanın amacı, Samsun ili Alaçam, Bafra ve Terme ilçelerinde çeltik, mısır ve buğday üretiminde; üreticilerin tarımsal ilaç kullanımında çevresel duyarlılıklarını belirlemektir. Bu çalışmanın verileri basit tesadüfi örnekleme yöntemi ile 15 köyden 99 çiftçiden anket yoluyla sağlanmıştır. Bunun dışında yerli ve yabancı literatür ve devlet enstitüleri ve organizasyonlarından da yararlanılmıştır. Çalışma verileri 2011 üretim yılını kapsamaktadır. Araştırma sonuçlarına göre; Tarımsal kuruluşlar yeterli düzeyde olmasa da çiftçiler tarafından ziyaret edilmektedir. Çiftçiler kimyasal ilaçların seçiminde (%48,8) ve doz ayarlamasında (%33,34) oranında ilaç bayisi-ziraat mühendisine danışmakta, ilaçları zararlılar görülmeye başladığında (%70,70) temin etmektedirler. Ayrıca üreticilerin %67,67’si ilaçlamadan sonra ilaç ambalajlarını yakarak, %26,26’sı toprağa gömerek ve %6,06’sı da poşetleyerek çöp kutusuna atarak imha etmektedirler. Her bir yöntemin çevreye ve dolaysıyla da canlı yaşamına belirli bir düzeyde olumsuz etkisi olmaktadır. Bu nedenle ilaç ambalajlarının depozito ve benzeri bir uygulama ile toplanıp kontrol altına alınması gerekmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Naturel Sciences |
Authors | |
Publication Date | July 16, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 Volume: 8 Issue: 2 |