Municipalities and Sustainability Practices in the Context of Governmental Public Relations: A Study on Metropolitan Municipalities in Turkey

Year 2022, , 31 - 53, 29.04.2022

Hatun Boztepe Taşkıran

https://doi.org/10.17829/turcom.1017789

Cited By: 2

Abstract

Governmental public relations includes public relations strategy and practices put forward by central and local governmental institutions. Public relations practices are essential for public institutions which are established with public capital and which aims to reveal the public interest through public service provision so as to achieve the goals successfully and to fulfill their institutional missions. In recent years, sustainability, which has been on the radar of the international organizations, governments, non-governmental organizations, private sector organizations and society, attracts interest as an issue needs to be managed in the context of governmental public relations. Sustainability, which private sector organizations attach importance in the context of responsibility, is also important in terms of public relations since it has got connections with a number of objectives public policy and applications. In this study, sustainability has been discussed in the context of governmental public relations. Sustainability practices of metropolitan municipalities in Turkey have been examined by conducting content analysis on corporate web sites. The content analysis has been implemented on the basis of sustainability development goals set by the United Nations Development Program. The findings obtained from the research have indicated that municipalities carry out activities for sustainability purposes. It has been detected that the sustainability practices mostly focus on ending hunger, ending poverty, improving health, qualified living, and quality education.

Keywords

Sustainability, Governmental Public Relations, Municipalities, Sustainability Reports, Corporate Web Sites

Kamusal Halkla İlişkiler Bağlamında Belediyeler ve Sürdürülebilirlik Uygulamaları: Türkiye’deki Büyükşehir Belediyeleri Üzerine Bir İnceleme

Abstract

Kamusal halkla ilişkiler, merkezi ve yerel yönetim kurumları tarafından ortaya konan halkla ilişkiler strateji ve uygulamalarını kapsamaktadır. Kamu kurumları, kamu sermayesiyle kurulmakta ve kamusal hizmet sunumu yoluyla kamu yararının ortaya çıkmasını amaçlamaktadır. Kamu kurumlarının amaçlarına başarılı biçimde ulaşabilmesi ve kurumsal misyonlarını yerine getirebilmesi için halkla ilişkiler uygulamaları gereklilik taşımaktadır. Sürdürülebilirlik son yıllarda uluslararası kuruluşların, devlet yönetimlerinin, sivil toplum kuruluşlarının, özel sektör kuruluşlarının ve toplumun gündeminde yer edinmiş bir konudur. Aynı zamanda da kamusal halkla ilişkiler bağlamında yönetilmesi gereken bir konu olarak ilgi uyandırmaktadır. Özel sektör kuruluşlarının sorumluluk yaklaşımı bağlamında önem atfettiği sürdürülebilirlik, kamusal politika ve uygulamalarla ilişkili birtakım amaçlarla bağlantılı olması nedeniyle kamusal halkla ilişkiler çabaları açısından da önem taşımaktadır. Bu çalışmada temel bir kamu kurumu olan belediyeler tarafından gerçekleştirilen sürdürülebilirlik uygulamaları kamusal halkla ilişkiler bağlamında ele alınmıştır. Türkiye’deki 30 büyükşehir belediyesinin Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı tarafından ortaya konan sürdürülebilirlik amaçlarına ulaşmaya yerel düzeyde katkı sunacak uygulamalar gerçekleştirip gerçekleştirmediklerinin, hangi sürdürülebilirlik amaçlarına yoğunlaştıklarının tespit edilmesi amaçlanmış ve belediyelerin web siteleri üzerinden içerik analizi tekniğinin kullanımıyla bir inceleme yapılmıştır. Elde edilen bulgular, belediyelerin sürdürülebilirlik amaçlarına yönelik faaliyetler gerçekleştirdiklerine işaret etmiş; sürdürülebilirlik uygulamalarında çoğunlukla açlığın sona erdirilmesi, yoksulluğun bitirilmesi, sağlık ve nitelikli yaşam ile kaliteli eğitim amaçlarına yoğunlaşıldığı tespit edilmiştir.

Keywords

Sürdürülebilirlik, Kamusal halkla ilişkiler, Belediyeler, Sürdürülebilirlik raporları, Kurumsal web sayfası

References

• Adams, C. A. & Frost, G. R. (2006). Accessibility and functionality of the corporate web site: Implications for sustainability reporting. Business Strategy and the Environment, 15, 275-287.
• Agostino, D. (2013). Using social media to engage citizens: A study of Italian municipalities. Public Relations Review, 39(3), 232-234.
• Alcaraz-Quiles, F. J., Navarrow-Galera, A. & Ortiz-Rodrigues, D. (2015). Factors determining online sustainability reporting by local governments. International Review of Administrative Sciences, 81(1), 79-109.
• Balta Peltekoğlu, F. (2007). Halkla ilişkiler nedir?. Genişletilmiş 5. baskı, İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım. Baskin, O., Aronoff, C. & Lattimore, D. (1997). Public relations the profession and the practice. 4th edition,Boston: McGraw Hill.
• Başok, Yurdakul, N., Dinçer, M. K. & Coşkun, G. (2011). Belediyelerde halkla ilişkiler yönetimi: İzmir ili belediyelerine yönelik bir araştırma. Akademik Yaklaşımlar Dergisi, 2(2), 198-229.
• Berger, B. K. (2005). Power over, power with, and power to relations: Critical reflections of public relations, the dominant coalition, and activism. Journal of Public Relations Research, 17(1), 5-28.
• Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı-UNDP (2021). Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı sürdürülebilir gelişme amaçları listesi. Retrieved from https://www.undp.org/sustainable-development-goals. Boztepe, H. (2014). Kamusal halkla ilişkiler. İstanbul: Derin Yayınları.
• Büchner, L. M. (2012). Corporate social responsibility and sustainability from a global, European and corporate perspective: Corporate social responsibility and sustainable governance. Eurolimes, 13, 41-55.
• Cho, M., Park, S. Y. & Kim, S. (2021). When an organization violates public expectations: a comparative analysis of sustainability communication for corporate and nonprofit organizations. Public Relations Review, 47,1-9.
• Cutlip, S. M., Center, A. H. & Broom, G. M. (2006). Effective public relations. 9th edition. New Jersey: Pearson Education Inc.
• Dolea, A. (2012). Institutionalizing government public relations in Romania after 1989. Public Relations Review, 38, 354-366.
• Eraslan Yayınoğlu, P. (2005). Yerel yönetim kuruluşlarında halkla ilişkiler işlevi ve yeni yaklaşımlar. Selçuk İletişim Dergisi, 3(4), 41-52.
• Faber, B., Budding, T. & Gradus, R. (2020). Assessing social media use in Dutch municipalities: political, institutional, and socio-economic determinants. Government Information Quarterly, 37, 1-9.
• Grunig, J. E. (2006). After 50 years: The value and values of public relations. The Institute for Public Relations 45th Annual Distinguished Lecture, New York, 1-7.
• Güllüpınar, H. (2013). Public relations in strategic management: The case of metropolitan municipalities in Turkey. Turkish Studies, 8(6), 215-231.
• Güzelcik Ural, E. (2006). Stratejik halkla ilişkiler uygulamaları. İstanbul: Birsen Yayınevi.
• Hagelstein, J., Einwiller, S. & Zerfass, A. (2021). The ethical dimension of public relations in Europe: digital channels, moral challenges, resources, and training. Public Relations Review, 47, 1-9.
• Haro-de-Rosario, A., Saez-Martin, A. & Caba-Perez, M. C. (2018). Using social media to enhance citizen engagement with local government: Twitter or Facebook?. New Media & Society, 20(1), 29-49.
• Herbohn, K., Walker, J. & Loo, H. Y. M. (2014). Corporate social responsibility: The link between sustainability disclosure and sustainability performance. Abacus A Journal of Accounting, Finance and Business Studies, 50(4), 422-459.
• Herzig, C. & Schaltegger, S. (2006). Corporate sustainability reporting. In S. Schaltegger, M. Bennett & R. Burritt (Eds.) Sustainability Accounting and Reporting (301-324). New York: Springer.
• Holtzhausen, D. R. (2000). Postmodern values in public relations. Journal of Public Relations Research, 72(1), 93-114.
• Huang, Y. C., Wu, F. & Huang, Q. (2017). Does research on digital public relations indicate a paradigm shift? An analysis and critique of recent trends. Telematics and Informatics, 34, 1364-1376.
• Ihlen, Ø. & Shin, S. (2015). How public relations works: Theoretical roots and public relations perspectives. Public Relations Review, 33, 243-248.
• Kanar Taslak, E. & Boztepe Taşkıran, H. (2021). Kamusal halkla ilişkiler ve dijital iletişim uygulamaları: İstanbul ilçe belediyeleri üzerine bir araştırma. İletişim ve Diplomasi, 5, 3-24.
• Karsak, B., Yılmaz Altuntaş, E. & Sancar Demren, G. A. (2018). Stratejik iletişim yönetiminde dijital kanalların önemi: halkla ilişkiler uygulayıcılarının dijital kanal kullanımlarına yönelik niteliksel bir araştırma. Halkla İlişkiler ve Reklam Çalışmaları E-Dergisi, 1(1), 6-17.
• Ki, H. J. & Shin, S. (2015). Organization sustainability communication (osc): Similarities and differences of osc messages in the United States and South Korea. Computers in Human Behavior, 48, 36-43.
• Lovari, A. & Parisi, L. (2015). Listeninig to digital publics: Investigating citizens’ voices and engagement within Italian municipalities’ Facebook pages. Public Relations Review, 41(2), 205-213.
• Lyle, S. P. (2004). Archiving of annual reports on Fortune 500 corporate web sites. Journal of Business & Finance Librarianship, 10(1), 3-12.
• Milne, M. J. & Gray, R. (2007). Future prospects for corporate sustainability reporting. In D. Gibassier & J. Unerman (Eds.) Sustainability Accounting and Accountability (184-207). London: Routledge.
• Moreno, A. & Capriotti, P. (2009). Communicating CSR, citizenship and sustainability on the web. Journal of Communication Management, 13(2). 157-175.
• Morhardt, J. E. (2010). Corporate social responsibility and sustainability reporting on the internet. Business Strategy and the Environment, 19, 436-452.
• Newig, J., Schulz, D., Fischer, D., Hetze, K., Laws, N., Lüdecke, G. & Rieckmann, M. (2013). Communication regarding sustainability: Conceptual perspectives and exploration of societal subsystems. Sustainability, 5, 2976-2990.
• Okay, A. & Okay, A. (2012). Halkla İlişkiler Kavram Strateji ve Uygulamaları. Genişletilmiş 5. Basım. İstanbul: Der Yayınları.
• Özgen, E. (2006). Kurumsal sosyal sorumluluk projeleri. İstanbul: Mavi Ağaç Kültür Sanat Yayıncılık.
• Özgen, E. (2019). Hedef kitlenin dijital dönüşümü. In E. B. Sarıoğlu (Ed.) Dijital Halkla İlişkiler (15-28). Konya: Eğitim Yayınevi.
• Özüpek, N. (2013). Belediyelerde halkla ilişkiler, 2. baskı, Konya: Eğitim Yayınevi.
• Pieczka, M. (2011). Public relations as dialogic expertise? Journal of Communication Management, 15(2), 108– 124.
• Reber, B. H. & Kim, J. K. (2006). How activist groups use websites in media relations: Evaluating online press rooms. Journal of Public Relations Research, 18(4), 313-333.
• Rikhardsson, P, Andersen, A. J. R. & Bang, H. (2002). Sustainability reporting on the internet: A study of the Global Fortune 500. Greener Management International, 40, 57-75.
• Rivero, O. & Theodore, J. (2014). The importance of public relations in corporate sustainability. Global Journal of Management and Business Research, 14(4), 20-24.
• Roper, J. (2012). Environmental risk, sustainability discourse, and public relations. Public Relations Inquiry, 1(1), 69-87.
• Sayımer, İ. (2012). Sanal ortamda halkla ilişkiler, 2. Baskı, İstanbul: Beta Basım.
• Signitzer, B. & Prexl, A. (2008). Corporate sustainability communications: Aspects of theory and professionalization. Journal of Public Relations Research, 20, 1-19.
• Solmaz, B. & Görkemli, H. N. (2012). Büyükşehir belediyeleri ve sosyal medya kullanımı. Akdeniz İletişim Dergisi, 18, 9-20.
• Sommerfeldt, E. J. & Yang, A. (2018). Notes on a dialogue: twenty years of digital dialogic communication research in public relations. Journal of Public Relations Research, 30(3), 59-64.
• Steyn, B. & Niemann, L., (2014). Strategic role of public relations in enterprise strategy, governance and sustainability-a normative framework. Public Relations Review, 40(2), 171-183.
• Tewari, R. & Dave, D. (2012). Corporate social responsibility: communication through sustainability reports by Indian and multinational companies. Global Business Review, 13(3), 393-405.
• T. C. İç İşleri Bakanlığı (2021). Türkiye’nin büyükşehirleri listesi. Retrieved from https://www.e-icisleri.gov.tr/ Anasayfa/MulkiIdariBolumleri.aspx.
• Tortop, N. (1990). Halkla İlişkiler. Ankara: Gazi Üniversitesi Basın Yayın Yüksekokulu Basımevi.
• Vercic, D., Vercic, A. T. & Sriramesh, K. (2015). Looking for digital in public relations. Public Relations Review, 41, 142-152.
• Wang, D. H. M., Chen, P. H., Yu, T. H. K. & Hsiao, C. Y. (2015). The effects of corporate social responsibility on brand equity and firm performance. Journal of Business Research, 68, 2232-2236.
• Watson, T. & Noble, P. (2005). Evaluating Public Relations. London: Kogan Page.
• Wolf, K. & Archer, C. (2018). Public relations at the crossroads: the need to reclaim core public relations competencies in digital communication. Journal of Communication Management, 22(4), 494-509.
• Zavattaro, S. M. (2010). Municipalities as public relations and marketing firms. Administrative Theory & Praxis, 32(2), 191-211