Türkiye’de Yem Bitkileri Üretiminin Bölgelere Göre Karşılaştırılması

Year 2020, Volume: 7 Issue: 4, 1065 - 1071, 20.10.2020

Ozan Öztürk

https://doi.org/10.30910/turkjans.753946

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Türkiye İstatistik Kurumu İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflaması dikkate alınarak Türkiye’deki 26 bölgenin yem bitkileri yetiştiriciliği bakımından farklılık ve benzerliklerinin ortaya konulmasıdır. Çalışmanın materyalini Türkiye İstatistik Kurumundan elde edilen ikincil veriler oluşturmuştur. Yem bitkileri ekim alanları ve üretim miktarları kullanılarak bölgeler arasındaki ilişkiler çok boyutlu ölçekleme analizi yöntemi ile ortaya konulmuştur. İzmir bölgesinin birinci boyutta en önemli ayrıştırıcı bölge olduğu, Balıkesir bölgesinin ise ikinci boyutta pozitif yükler bakımından en önemli ayrıştırıcı bölge olduğu görülmekte olup bunu Erzurum bölgesi izlemektedir. Van bölgesinin birinci boyutta aldığı en yüksek negatif değerle yem bitkileri yetiştiriciliği bakımından en farklı bölge olduğu, Konya bölgesinin ise aldığı en yüksek negatif değerle ikinci boyutta diğer bölgelerden ayrıldığı belirlenmiştir. Türkiye yem bitkileri üretimi incelendiğinde, yem bitkileri yetiştiriciliğinin belli bir sistematik içerisinde olmadığı tespit edilmiştir. Tüm tarımsal ürünlerde olduğu gibi yem bitkileri yetiştiriciliğinde de üretim planlamasının yapılması, bu planlama yapılırken bölgelerin ekolojik koşullarının yanında doğal yem kaynağı olan çayır mera varlıklarının ve ağırlıklı olarak yetiştiriciliği yapılan hayvan türlerinin de dikkate alınması gerekmektedir.

Keywords

Çok boyutlu ölçekleme, ekim alanı, üretim miktarı

References

• Adanacıoğlu, H., Artukoğlu, M. ve Güneş, E. 2017. Türkiye’de tarımsal kredi performansının çok boyutlu ölçekleme yaklaşımıyla analizi. Tarım Ekonomisi Dergisi, 23(2): 195-204.
• Adanacıoğlu, H., Taşkın, T., Kandemir, Ç. ve Koşum, N. 2018. Türkiye’de keçi yetiştiriciliği ekonomisinin bölgelere göre çok boyutlu ölçekleme analizi ile karşılaştırılması. Ege Üniv. Ziraat Fak. Derg., 55(3): 245-253.
• Çelik, S. 2009. Çağrı merkezlerinde performans değerlendirme. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Çelik, Ş. 2015. Çok boyutlu ölçekleme analizi ile hayvancılık açısından Türkiye’de illerin sınıflandırılması. Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi. 31(4): 1-6.
• Çukur, T., Saner, G. ve Güler, H. 2010. Türkiye'de tarımsal mekanizasyon düzeyi ve tarım makineleri parkının çok boyutlu ölçekleme analizi ile incelenmesi: Ege Bölgesi örneği. Adnan Menderes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 7(2): 33-40.
• Doğan, İ. 2003. Kuzularda büyümenin çok boyutlu ölçekleme yöntemi ile değerlendirilmesi. Uludağ Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi Dergisi. 22(1-2-3): 33-37.
• Gevrekçi, Y., Ataç, F.E., Takma, Ç., Akbaş, Y. ve Taşkın, T. 2011. Koyunculuk açısından Batı Anadolu illerinin sınıflandırılması. Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 17(5): 755-760.
• Johnson, R. ve Wichern, D. 1992. Applied Multivariate Statistical Analysis (3th ed.). Prentice Hall, USA.
• Kruskal, J.B. 1964. Nonmetric multidimensional scaling: a numerical method. Psychometrika, 29:115–129.
• Kalaycı, Ş. 2006. SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Asil Yayınevi, 2006, s.379.
• Tatlıdil, H. 1996. Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistiksel Analiz, Ankara.
• Turgut, Ö. 2016. Orta Anadolu illerinin tarımsal yapısının çok boyutlu ölçekleme ve kümeleme analizleri ile belirlenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Kırşehir.
• TÜİK, 2018. İstatistik Göstergeler. http://www.tuik.gov.tr.
• Ustaahmetoğlu, E. 2005. Marka konumlandırmada çok boyutlu ölçekleme tekniğinin uygulanması. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli.
• Wickelmaier, F. 2003. An introduction to MDS. Reports from the Sound Quality Research Unit).
• Yiğit, E. 2007. Çok boyutlu ölçekleme yöntemlerinin incelenmesi ve bir uygulama. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Samsun.