Yöneten Birey Olmak ve Politik Okuryazarlık: Spor Bilimleri Fakültesi Öğrencileri Üzerine Bir İnceleme

Yıl 2022, Cilt: 3 Sayı: 3, 46 - 59, 31.12.2022

Burak Karababa Yunus Sinan Biricik

Öz

Bu araştırmada, spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin politik okuryazarlık düzeylerinin bazı değişkenlere göre tespit edilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada nicel araştırma yaklaşımlarından tarama yöntemi kullanılmıştır. Çalışma grubunu 2021-2022 eğitim-öğretim yılında bir kamu üniversitesinin Spor Bilimleri Fakültesinde öğrenim gören 243 öğrenciler oluşturmaktadır. Veri toplama sürecinde araştırmacılar tarafından oluşturulmuş “kişisel bilgi formu” ve öğrencilerin politik okuryazarlık düzeylerini belirlemeye yönelik “Politik Okuryazarlık Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS 22.0 paket programı ile analiz edilmiş olup tanımlayıcı istatistikler, Independent t-testi, tek yönlü varyans analizi (Anova) ve gruplar arasındaki farkın kaynağını belirlemek için de LSD testi uygulanmıştır. Yapılan analizler sonucunda erkek öğrencilerin, kadın öğrencilere oranla politik uzmanlık, politik ilgi alt boyutunda daha yüksek politik okuryazarlık düzeyine sahip oldukları tespit edilmiştir. Spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin politik okuryazarlık düzeylerinin geliştirilmesi adına seçmeli derslerde bu programa yer verilmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Politika, Okuryazarlık, Spor Bilimleri

Kaynakça

• Akhan, O. (2011). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının politika bilimine yönelik eğilimlerinin belirlenmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14, 37-68.
• Altun, A. (2005). Gelişen teknolojiler ve yeni okuryazarlıklar. Ankara: Anı Yayınları. Aslan, H.M. (2019). Ortaokul 7. sınıf öğrencilerinin politik okuryazarlık becerilerinin incelenmesi, (Yüksek Lisans Tezi), Kafkas Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kars.
• Aşıcı, M. (2009). Kişisel ve sosyal bir değer olarak okuryazarlık. Değerler Eğitimi Dergisi, 7(17), 9-26.
• Badlan, K. (2016). Explorations into young people's political literacy. (Unpublished Doctoral Thesis), Anglia Ruskin University.
• Bochel, H. (2009). Political literacy. Active Learning and Active Citizenship: Theoretical Contexts, 150-159.
• Chrastka, J. (2017). Creating tomorrow's civic leaders by learning to be civically engaged today. Young Adult Library Services, 15(4), 13-16.
• Çınar, M. (2019). Coğrafya lisans öğrencilerinin politik okuryazarlık düzeylerinin belirlenmesi.
• Denver, D., ve Hands, G. (1990). Does studying politics make a difference? The political knowledge, attitudes and perceptions of school students. British Journal of Political Science, 20(2), 263-279.
• Dinçer, Ö. (2004). Stratejik yönetim ve işletme politikası. İstanbul: Beta.
• Doğanay, A., Çuhadar, A., ve Sarı, M. (2007). Öğretmen adaylarının siyasal katılımcılık düzeylerine çeşitli etmenlerin etkisinin demokratik vatandaşlık eğitimi bağlamında incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 50, 213-246.
• Dunn, W. N. (2015). Public policy analysis. Routledge. Dunn, W. N., (2004). Public policy analysis: an introduction, Pearson, 3. Baskı, New Jersey.
• Dursun., D. (2007). Ortaöğretim gençliğinin demokrasi düşünceleri. (Kurşunlu Ve Bayramören örneği). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Duverger, M. (2004). Siyaset sosyolojisi, (çev. Ş. Tekeli). İstanbul: Varlık Yayınları, 74. Faiz, M., ve Dönmez, C. (2019). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının politik okuryazarlık düzeyleri. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 9(2), 475-501.
• Fyfe, I. (2007). Hidden in the curriculum: Political literacy and education for citizenship in Australia. Melbourne Journal of Politics, 32, 110-134.
• Görmez, E. (2018). Güncellenen sosyal bilgiler programının politik okuryazarlık becerisi bakımından yeterliliği. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(18), 109-114.
• Güneş, F. (2000). Uygulamalı okuma yazma öğretimi. Ankara: Ocak Yayınları. Heclo, H. (1978). The new american political system. A. K. (Editör) içinde, Issue Networks and Executive Establishment (87-124). Washington, D.C.: American Enterprise Institute.
• Heywood, A. (2011). Siyaset, (çev. B.B. Özipek,; B. Şahin,; M. Yıldız,; Z. Kopuzlu,; B. Seçilmişoğlu ve A.Yayla). İstanbul: Liberte Yayınevi, 21- 67.
• Heywood, A. (2017). Siyaset. (Çev. B. Özipek, B. Seçilmişoğlu, A. Yayla, H. Y. Başdemir). Ankara: Adres Yayınları.
• Horvath, S. (2018). Political literacy in classical democracy: A theoretical perspective. ECPR General Conference, Hamburg.
• Huddleston, T., ve Rowe, D. (2006). Political Literacy: Process or product? London: Citizenship Foundation.
• Hunter, P., ve Rack, J. (2016). Advancing young citizens political literacy. Teaching and Learnıng, 23-28.
• Kapani, M. (2017). Politika bilimine giriş. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Kellner, D. (2001). New technologies/new literacies: Reconstructing education fort he nwe millenium. International Journal of Technology and Design Education, 11, 67-81.
• Köksal, H., ve Erol., M. (2021). Politik okuryazarlık ölçeğinin geliştirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(1), 444-471.
• Kress, G. (2003). Literacy in the new media age. London: Routledge. Lockyer, A., Crick, B., Annette, J. (2003). Education for democratic citizenship. Issues of theory and practice. USA: Ashgate Publishing Limited.
• Nwaubani, O., Nwabuko, L. O., Okeke, J. N., ve Sette, D. C. (2016). Political literacy as correlate of civic consciousness level of senior secondary school students in Nsukka Educatıon zone, Enugu State, Nigeria. Transylvanian Review, 24(12).
• Potter, W. J. (2009). Arguing for a general framework for mass media scholarsip, Third Eddition, United States of America: Sage Publication.
• Ravitch, D. (1991). Democracy: What it is and how toteach it. Social Studies. Copyright Clearance Center.
• Ripley, R. B. ve Franklin, G. A. (1987). Congress, the bureaucracy, and public policy (4.Baskı). Chicago: Dorsey Press.
• Snavely, L. ve Cooper, N. (1997). The information literacy debate. The Journal of Academic Librarianship, 23(1), 9-13.
• Spengler, S. (2004). educators' perceptions of a 21st century digital literacy framework. degree of doctor of education. Walden University College of Education.
• Tabachnick, B. G., ve Fidel, L. S. (2015). Using multivariate statistics, (Baloğlu, M., Çev. Ed.).Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Tarhan, Ö. (2015). Sosyal bilgiler öğretmeni adaylarının politik okuryazarlığına ilişkin görüşleri. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(9), 649-669.
• Turan, İ. (1985). The role of legislatures in policy processes. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, Özel Sayı No. 2, 267-289.
• Westholm, Anders, Arne Lindquist, ve Richard G. Niemi (1990). Education and the making of the informed citizen: Political literacy and the outside world. In Orit Ichilov (ed.), Political Socialization, Citizenship Education, and Democracy. New York: Teachers'
• College. Akt: Cassel, C. A., & Lo, C. C. (1997). Theories of political literacy. Political Behavior, 19(4), 317-335.
• Zaller, J. R. (1992). The Nature and Origins of Mass Opinion. Cambridge: Cambridge
• University Press. Akt: Kus, Z. (2015). Political literacy status of pre-service social studies teacher. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 177, 197-202.