GRUPLARDA BAĞLILIK VE PERFORMANS İLİŞKİSİ ÜZERİNE NİTEL BİR ÇALIŞMA

Year 2017, 16. UIK Special Issue, 481 - 490, 25.10.2017

Ünsal Sığrı

https://doi.org/10.18092/ulikidince.321651

Cited By: 4

Abstract

Araştırmanın amacı, grup bağlılığının grup performansına etkisinin
farklı gruplarda karşılaştırmalı olarak incelenmesidir. Grup bağlılığının, grup performansını artırması
beklenmektedir. Araştırmanın tasarımı, bir nitel
araştırma türü olan “yarı deney”dir. Araştırmada «amaçlı örnekleme»
yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini üniversitede
öğrencilerinden 5’er kişilik farklı özellik ve yapılardaki üç grup oluşturmuştur. Uygulamada, her grubun kendi performansını ve grup
bağlılığını gözlemleyebilmek maksadıyla oryantiring (koşarak hedef bulma) oyunu takımca oynatılmış ve hem
derecelendirilerek, hem de gözlem ve mülakat yapılarak ölçülmek istenen
sonuçlar ortaya konmaya çalışılmıştır. Araştırmanın
veri toplama teknikleri, mülakat
ve gözlemdir. Takım
oyunundan sonra grup içerisinde yer alan tüm üyelere açık uçlu soruları içeren bir
mülakat uygulanmış ve araştırmacı tarafından doğrudan gözlem yapılmış, elde
edilen veriler içerik analizi yöntemi
ile değerlendirilmiştir. Sonuç
olarak, akademik alanda daha başarılı olan
grup yarışmayı birinci, stajda başarılı olan grup ikinci, spor
takımlarında oynayan müsabakacı grup
yarışmayı üçüncü bitirmiştir. Akademik
başarısı yüksek olan grup süreçte anlaşmazlık ve uyumsuzluk yaşamamış, grup bağlılığı
diğer gruplara nazaran anlamlı bir
pozitif farklılık göstermiş ve grup içi
dayanışma, görevlerin başarılması ve hedeflere ulaşma aşamasında en başarılı
grup olarak değerlendirilmiştir. Her üç grup da, adaletli görev dağılımı ve takım
faaliyetlerine katkı sağlama konusunda olumlu bir yaklaşım sergilemiştir. 

Keywords

Grup bağlılığı, grup performansı, hedef bağlılığı, görev bağlılığı

References

• Aksu, M.B. (1996). İnsan İlişkilerinde Bir Boyut: Grup Davranışı. Fırat Üniversitesi Eğitim Yönetimi Dergisi, 3, 315-328.
• Ergün, E. ve Arslantürk, E.H. (2010). Karşılıklı Amaç Bağlılığı, Lider-Üye Etkileşimi ve Liderin Gücü-nün Etkinliği Üzerine Etkileri. Toplum Bilimleri Dergisi, 4(7), 147-176.
• Anderson, A.B. (1975). Combined Effects of Interpersonal Attraction and Goal Path Clarity on the Cohesiveness of Task-Oriented Groups. Journal of Personality and Social Psychology, 31(1), 68-75.
• Aşan, Ö. ve Aydın, E.M. (2006). Örgütsel Davranış. İstanbul: Arıkan Basımevi.
• Ataman, G. (2002). İşletme Yönetimi. İstanbul: Türkmen Kitapevi.
• Bachrach, D.G., Powell, B.C., Collins B.J., Richey, R.G. (2006). Effects of Task İnterdependence on the Relationship Between Helping Behavior and Group Performance. Journal of Applied Psychology, 91 (6), 1396-1405.
• Bales, R. (1958). Task Roles and Social Roles in Problem-Solving Groups. (içinde) E. Maccoby, T. Newcomb; E. Hartley (eds.) Readings in Social Psychology, NY: Holt, Rinehart & Winston, 46.
• Berkowitz, L. (1954). Group Standards, Cohesiveness and Productivity. Human Relations, 7(4), 509-519.
• Eren, E. (2003), Yönetim ve Organizasyon. İstanbul: Beta Yayınları.
• Deutsch, M. (1949). An Experimental Study of the Effects of Cooperation and Competition upon Group Process, Human Relations. 2(3), 199-231.
• Duran, U. ve Eren, V. (2005). Üç Bağlılık Unsuru Ekseninde Örgütsel Bağlılık. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 6 (2), 210-219.
• Festinger, L. (1950). Informal Social Communication. Psychological Review, 57(5), 71-282.
• Hogg, M. (2001). A Social Identity Theory of Leadership. Personality and Social Psychology Review, 5(3), 184-200.
• Keller, R.T. (1986). Predictors of the Performance of Project Groups in R&D Organizations. Aca-demy of Management of Journal, 29(4), 715-726.
• Koçel, T. (1995). İşletme Yöneticiliği. İstanbul, Beta Basım Yayım.
• Özkalp, E. (2004). Örgütsel Davranış. Eskişehir. Açıköğretim Fakültesi Yayını.
• Sığrı, Ü. (2011). Yönetimde Grup Dinamikleri. Ankara: Siyasal Kitapevi.
• Sumner, W.G. (1906). Folkways. New York: Ginn.