Research Article
BibTex RIS Cite

Siyasî Meşruiyet Aracı Olarak Büveyhî Sikkeleri

Year 2024, Issue: 21, 111 - 135, 31.12.2024
https://doi.org/10.23897/usad.1529846

Abstract

934-1056 (h. 322-448) tarihleri arasında İran ve Irak coğrafyasında hüküm süren Büveyhîler aslen Deylem kökenlidir. Fakir bir aileden gelmekte olup geçimlerini paralı askerlik ile sağlamaktaydılar. Büyük kardeşleri İmâdüddevle lakaplı Ali b. Büveyh’in stratejik zekâsı sayesinde diğer Deylemliler arasından temayüz ederek Fars’ta kendi devletlerini kurmuşlardır. Küçük kardeşleri Ahmed b. Büveyh de ağabeylerinin yönlendirmesi ile 945 yılında Bağdat’a girerek Abbâsî Halîfesi Müstekfî-Billâh’ın emîrülümerâsı olmuştur. Böylece devletin Irak kolu da kurulmuştur. Ahmed b. Büveyh burada devrin icap ettirdiği şekilde halîfeden hilat, lakap ve sancak gibi saltanat alametlerini teslim almıştır. Bunun ardından halîfe, -daha evvel yapılmayan bir uygulama olarak- Büveyhoğullarına verdiği lakap ve künyenin, bütün altın ve gümüş paralar üzerine kendi adıyla birlikte basılması emrini vermiştir. Böylece başa geçen her Büveyhî emîri, bir saltanat alameti olarak kendi adına para bastırmaya başlamıştır. Darb edilen sikkeler üzerinde kelime-i tevhid ile birlikte dua ve ayetler, Büveyhî emîrlerinin adı ve lakabı, varsa kendilerine tabi olan hükümdar adı, dönemin halîfesi, darb yeri ve basım tarihi yer almaktadır. İslâmi vassikkelerde sınırlı sayıdaki tasvirli örneğin arasına, Büveyhî emîrlerinin, -eski İran modelinde bir devlet kurma idealinin de etkisiyle- kendilerini Sâsânî tâcı ve ünvanı ile darb ettirdikleri sikkeler dâhil edilebilir. Yapılan bu çalışmada bir hâkimiyet göstergesi olarak darb edilen sikke örnekleri üzerinden, Büveyhîlerin para bastırmaya gösterdikleri ehemmiyet hakkında bilgi verilerek bunlar üzerinden dönemin siyasi ve ekonomik olayları, emîrler arasında yaşanan otorite mücadeleleri, metbu-tabi ilişkileri ve halîfe ile olan münasebetleri okunmaya çalışılacaktır. Bunun yanında Büveyhî darphaneleri ve bunların işleyişi hakkında da bilgi verilecektir.

References

  • Abbas Perviz. (1338). ez Arab ta Deyâlime. Tahran.
  • Abbott, Nabia. (1939). Two Buyid Coins in the Oriental Institute. The American Journal of Semitic Languages and Literatures, 56, 349-364.
  • Acara Eser, Meryem. (2005). Ankara Anadolu Medeniyetleri Müzesi’ndeki Bizans Maden Eserleri: Ağırlıklar ve Haçlar. 22. Araştırma Sonuçları Toplantısı (C. 2) (ss. 51-58). Ankara: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Amir Hasan Siddiqi. (1934). Caliphate and Kingship in Medieval Persian (Thesis of PhD). London University.
  • Artuk, İ ve Artuk, C. (1970). İstanbul Arkeoloji Müzeleri Teşhirdeki İslâmî Sikkeler Kataloğu (C. 2). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Artuk, İ. (1960). Abbasiler Devrinde Sikke. Belleten, XXIV/(93), 25-44.
  • Baker, C. D. (2016). The Lost Origins of the Daylamites: The construction of a new ethnic legacy for the Buyids. Rebecca Futo Kennedy and Molly Jones-Lewis (Ed.), The Routledge Handbook of Identity and the Environment in the Classical and Early Medieval Worlds. London: Routledge.
  • Bates, M. L. (1986). History, Geography and Numismatics in the Firstcentury of İslamic Coinage. Schweizerische Numismatische Rundschau, 65, 231-263.
  • Bates, Michael L. (1989). The Dirham Mint of the Northern Provinces of the Umayyad Caliphate. Armenian Numismatic Journal, 15, 89-112.
  • Bates, Michael L. (1996). The Abbâsid Coinage System, 833-946. Presented at the Annual Meeting of the Middle East Studies Association, 1-11.
  • Bilgin, S. K. (2024). Prestij, Kimlik ve Siyasî Rekabet Bağlamında Büveyhî Lakap ve Ünvanları. History Studies, XIV/(4), 491-512.
  • Bosworth, C. A. Sikka. EI2 (İng.) (C. 9, s. 591-592). Leiden: Brill.
  • Busse, H. (2004). Chalif und Grosskönig - Die Buyiden im Irak (945-1055). Beyrut.
  • Donohue, J. J. (2003). The Buwayhid Dynasty in Iraq 334H./945 to 403H./1012. Wadad Kadi ve Rotraud Wielandt (Ed.). Leiden: Brill.
  • Durdu, A. (2018). Ortaçağ Türk-Islâm Devletlerinde Kalpazanlık Faaliyetleri. Bilimname, XXXVI/(2), 527-555.
  • Dündar, A. ve Bakır, A. (2019). Büveyhî Hânedânı’nın Menkıbevî Kuruluşu ve Tarihi Arka Planı. History Studies, XI/(1), 10-44.
  • Ebu Ali Ahmed b. Muhammed İbn Miskeveyh. (2016). Tecâribü’l-Ümem (Kıvameddin Burslan Terc.) (Mehmet Şeker vd. Haz.). Ankara: TTK Yayınları.
  • Ebu Hayyân et-Tevhîdî. (2019). Kitâbü’l-İmtâ ve’l-Mu’ânese (Ahmed Emîn ve Ahmed ez-Zeyn Neşr.). Hindawi Vakfı.
  • Ebu İshâk İbrahim b. Hilâl b. İbrahim b. Zehrûn es-Sâbî el-Harrânî. (1987). Kitâbu’l-Münteza Mine’l Cüzi’l-evvel Mine’l Kitâbu’l-Ma‘rûf bi’t-Tâcî fî Ahbâri’d Devleti’d Deylemiyye, (Ahbâru E‘immeti’z-Zeydiyye fî Taberistân ve Deylemân ve Cîlân içinde) (Wilferd Madelung Neşr.). Beyrut.
  • Ebu Reyhan el-Birûnî. (2011). Maziden Kalanlar (el-Âsâr el-Bâkiye) (Ahsen Batur Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları,.
  • Erkoç, Murat. (2020). Selçuklu Devleti İle Büveyhi Devleti Arasında Yaşanan İktidar Mücadelesinin Bağdat’ta Yaşayan Sünnilerin ve Şiilerin Üzerine Etkisi. Tarih ve Gelecek Dergisi, VI/(2), 595-615.
  • Gençtürk, C. (2020). Büveyhîler’in İran Hâkimiyeti (Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Erzurum,
  • Grierson, P. (1960). The Monetary Reforms of 'Abd al-Malik: Their Metrological Basis and Their Financial Repercussions. Journal of the Economic and Social History of the Orient, III/(3), 241-264.
  • Gümüş, T. (2019). er-Ruzrâverî’nin “Zeylü Tecâribü’l-Ümem” Adlı Eserinin Çevirisi ve Değerlendirilmesi (29-207. Sayfalar) (Yüksek lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
  • Güner, A. (1992). Büveyhîler’den Adudu’d-devle ve Dönemi (338-372/949-983) (Doktora Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  • Güner, A. (1999). Büveyhîler’in Şiî-Sünnî Siyaseti. İzmir: Tibyan Yayıncılık.
  • Hamdullah Müstevfî-yi Kazvinî. (2018). Târîh-i Güzide (Mürsel Öztürk Çev.). Ankara: TTK Yayınları.
  • Hândmîr (Gıyâsüddîn b. Hâce Hümâmiddîn Muhammed). (1380/1960). Târîh-i Habîbü’s-Siyer fî Ahbâri Efrâdi’l-Beşer (C. 2) (Celâleddîn-i Hümâyî Neşr.). Tahran: İntişârât-ı Hayyam.
  • Hasan İbrahim Hasan. (t.y.). en-Nüzûmu’l-İslâmiyye. Kahire: Mektebetü’n-Nahdetü’l-Mısriyye.
  • Hatîb el-Bağdâdî (el-İmâmü’l-Hâfız Ebu Bekr Ahmed b. Ali b. Sâbit). (1422/2001). Medîneti’s-Selâm - Târîhu Bağdâd (C. 12) (Beşâr Avvâd Ma‘rûf Neşr.). Beyrut: Dâru’l-Garbi’l-İslâmî.
  • Hemedânî (Muhammed b. Abdülmelik). (1407/1987). Tekmiletü Târihi’t-Taberî, (Taberî-Târîhu’l-Ümem ve’l-Mülûk, Cilt: 11 İçinde). Dâru’l-Fikr.
  • Hilâl es-Sâbî Ebu’l-Hasan (Ebu’l-Hüseyin) Hilâl b. Muhassin b. İbrahim es-Sâbî el-Harrânî. (1406/1986). Rüsûmu Dâri’l-hilâfe (Mîhâîl Avvâd Neşr.). Beyrut.
  • Hizmetli, M. (2010). Abbâsîler Döneminde Para Basımı. İstem, 15, 79-110.
  • Hudûdü’l-Âlem Mine’l-Meşrik İle’l-Magrib. (2018). (Abdullah Duman ve Murat Ağarı Çev.). İstanbul: Ayışığı Kitapları.
  • İbn Hallikân. (1900). Vefayâtü’l-A’yân ve Enbâi Ebnâi’z-Zamân (C. 1) (İhsan Abbâs Thk.). Beyrut: Dâru Sâdır.
  • İbn Havkal. (2017). Sûrat el-Arz - 10. Asırda İslâm Coğrafyası (Ramazan Şeşen Çev.). İstanbul: Yeditepe Yayınevi.
  • İbn İsfendiyar. (1386/2007). Tarih-i Taberistan (C.1) (Tsh. Abbas İkbâl). Taberistan.
  • İbn Kesîr. (1995). el-Bidâye ve’n-Nihâye - Büyük İslam Tarihi (C. 11) (Mehmet Keskin Çev.). İstanbul: Çağrı Yayınları.
  • İbn Tağriberdî. (1992/1413). en-Nücûmü'z-Zâhire fî Mülûki Mısr ve'l-Kâhire (C. 4) (Muhammed Hüseyin Şemseddin Neşr). Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
  • İbnü’l-Cevzî (Ebu'l-Ferec Cemâleddin Abdurrahman b. Ali). (1412/1992). el-Muntazam fî Târîhi’l-Ümem ve’l-Mülûk (C. 14) (Muhammed-Mustafa Abdülkâdir Atâ Neşr.). Beyrut.
  • İbnü’l-Esîr. (1986). el-Kâmil fi’t-Tarih (C. 9-10) (Ahmet Ağırakça Çev.). İstanbul: Bahar Yayınları.
  • İbnü’l-İmâd (Ebu’l-Felâh Abdulhay b. Ahmed b. Muhammed). (1410/1989). Şezerâtü’z-Zeheb fî Ahbâri Men
  • Zeheb, (C. 4) (Abdulkadir el-Arnaût ve Mahmud el-Arnaût Neşr.). Beyrut: Dar-u İbn Kesîr.
  • İbnü’l-Verdî. (1417/1996). Târîhu İbnü’l-Verdî. Beyrut: Dârü’l-Kütûbi’l-İlmiyye.
  • İbnü’t-Tıktaka. (2016). el-Fahrî (Devlet İdaresi, Halifeler, Vezirleri Tarihi, 632-1258) (Ramazan Şeşen Çev.). İstanbul: Bilge Kültür Sanat Yayınları.
  • İbrâhîm Selmân el-Kurevî. (2008). el-Büveyhîyyûn ve’l-Hilâfetü’l-Abbâsiyye. Mısır.
  • İmam Suyûtî. (2018). Halifeler Tarihi (Târîhu’l-Hulefâ) (Abdullah Gündüz Terc.). İstanbul: Asalet Yayınları.
  • İstahrî. (2015). Mesâlikü’l-Memâlik - Ülkelerin Yolları (Değerlendirme-Metin) (Murat Ağarı Çev.). İstanbul: Ayışığı Kitapları.
  • Kabir, Mafizullah. (1964). The Buwayhid Dynasty of Baghdad, Calcutta.
  • Kalkaşendî (Ebu’l-Abbâs Şihâbüddîn Ahmed b. Ali). (1340/1922). Subhu’l-a‘şâ fî Sınâati’l-inşâ (Muhammed Abdürresûl İbrahim Neşr.). Kahire: Matbaatü Daru’l-Kütübi’l-Mısriyye.
  • Kalkaşendî (Ebu’l-Abbâs Şihâbüddîn Ahmed b. Ali). (2019). Meâsirü’l-İnâfe fî Meâlimi’l-Hilâfe - Halifelik Kurumu Tarihi (Ramazan Şeşen Çev.). İstanbul: Yeditepe Yayınevi.
  • Kitâbu’l-uyûn ve’l-hadâik fi ahbâri’l-hakâik (Ömer es-Saîdî Neşr.). (1972). Dımaşk.
  • Kürkman, G. (2003). İslam Dönemi. Garo Kürkman (Ed.), Anadolu Ağırlık ve Ölçüleri (ss. 49-57). İstanbul: AKMED.
  • Lane-Poole, S. (1876). The Coins of the Mohammadan Dynasties in the British Museum, III-X. Reginald Stuard Poole (Ed.), London.
  • Lane-Poole, S. (2020). İslam Devletleri Tarihi – Başlangıçtan 1927 Yılına Kadar Samet Alıç (Ed.), (Halil Edhem Eldem Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları.
  • Mahmud Arafe Mahmud. (1999). Irak Büveyhîleri Dönemi Paraları ve Bunların Tarihi Değeri (Seyfullah Korkmaz Çev.). EÜ Sosyal Bilimler Üniversitesi Dergisi 8, 325-353.
  • Makrîzî (Takıyüddîn Ahmed b. Abdülkadir el-Makrîzî). (1953). el-Nukud el-Kadime ve’l-İslâmiye (İbrahim Artuk Çev.). Belleten, XVII/(67), s. 367-392.
  • Merçil, E. (1992). Büveyhîler. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 6, s. 496-500). Ankara: TDV Yayınları.
  • Mıynat, A. (2019). Ortaçağ İslâm Dünyasında Sıradışı Bir Para Birimi: Bakır Dirhemler. TAD 38/66, 192-207.
  • Miles, G. C. (1964). A Portrait of The Buyid Prince Rukn al-Dawlah. American Numismatic Society 11, 283-296.
  • Miles, G. C. (2007). Numismatics. The Cambridge History of Iran (C. 4, s. 364-377). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Minhâc-i Sirâc el-Cûzcânî. (1363/1944). Tabakât-ı Nâsırî – Târihû İran ve İslam (C. 1) (Abdulhayy Habîbî Neşr.). Tahran: Donyâ-yı Ketâb.
  • Minorsky, V. (1991). Daylam. EI2 (İng.) (C. 2, s. 190-200). Leiden: Brill.
  • Mîrhând (Muhammed b. Hâvendşâh b. Mahmûd). (1380/1960). Târîh-i Ravzatü’s-Safâ fî Sîreti’l-Enbiyâ ve’l- Mulȗk ve’l-Hulefâ (C. 4) (Cemşid Kiyanfer Neşr.). Tahran: İntişarat-ı Esatir.
  • Mîrhând (Muhammed b. Hâvendşâh b. Mahmûd). (2015). Ravzatu’s-Safâ fî Sîreti’l-Enbiyâ ve’l-Mülûk ve’l-Hulefâ (Tabaka-i Selçukiyye) (Erkan Göksu Terc.). Ankara: TTK Yayınları.
  • Mneymneh, Hassan. (2021). Târîhu ed-Devleti’l-Büveyhiyye es-Siyâsî ve’l-İctimâî ve es-Sekâfî - Büveyhîler Devleti Tarihi (Tarık Akarsu Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları.
  • Mukaddesî (Muhammed b. Ahmed). (2015). İslâm Coğrafyası (Ahsenü’t-Takâsîm) (Ahsen Batur Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları.
  • Nüveyrî (Ebu'l-Abbas Şihâbüddin Ahmed b. Abdilvehhab b. Muhammed). (1395-1405/1975-1985). Nihâyetü’l-Ereb fî Fünûni’l-Edeb (C. 23, 26) (Ali M. el-Bicâvî ve Hüseyin Nassar Neşr.). Kahire.
  • Ömerî (Şihabeddin b. Fazlullah). (2014). Mesâliku’l-Ebsâr – Türkler Hakkında Gördüklerim ve Duyduklarım (Ahsen Batur Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları.
  • Reşîdüddîn Fazlullâh. (2014). Câmi‘ü’t-Tevârîh (Zikr-i Târîh-i Âl-i Selçûk) (Erkan Göksu ve H. Hüseyin Güneş Terc.). İstanbul: Bilge Kültür Sanat Yayınları.
  • Sahillioğlu, H. (1994). Dinar. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 9, s. 352-355). Ankara: TDV Yayınları.
  • Sahillioğlu, H. (1994). Dirhem. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 9, s. 368-371). Ankara: TDV Yayınları.
  • Seccâdî, S. (1377/1957). Âl-i Bûye. Dâiretü’l-Meârif Büzürgi İslâmî (C. 1, s. 629).
  • Şebânkâreî (Muhammed b. Ali b. Muhammed). (2021). Mecma’u’l-Ensâb (Hânedanlar Tarihi) (Fahri Unan Çev.). Ankara: TTK Yayınları.
  • Tayeb el-Hibri. (1993). Coinage Reform Under the Abbâsid Caliph al-Ma'mûn. Journal of the Economic and Social History of the Orient, 36, 58-83.
  • Tekin, O. Sikke. (2009). Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 37, s. 179-184). Ankara: TDV Yayınları.
  • Tenûhî (Ebu Ali Muhassin b. Ali b. Muhammed). (1975). el-Ferec Bade’ş-Şidde (C. 2) (Abbûd eş-Şâlecî Neşr.). Beyrut: Dâru’l-Sâdır.
  • Tenûhî (Ebu Ali Muhassin b. Ali b. Muhammed). (1995). Nişvâru’l-Muhâdara ve Ahbâru’l-Müzâkere (Abbûd es-Sâlecî Neşr.). Beyrut: Dâru’l-Sâdır.
  • Uç, M. (2020). Büveyhî Hanedanlığı Döneminde Şîraz Şehri (320-454/932-1062) (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Ünal, G. (2018). Büveyhîler Hilafeti Abbâsîlerden Neden Almadılar?. Pesa Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, IV/(3), s. 405-416.
  • Vefa Muhammed Ali. (1990). el-Hilâfetu’l-Abbasiyye fî ahdi Tasalluti’l-Beveyhiyyîn. İskenderiye: Mektebu’l-Câmi el-Hadîs.
  • Waines, D. (1977). The Pre-Buyid Amirate: Two Views From The Past. International Journal of Middle East Studies, VIII/(3), 339-348.
  • Whitcomb, D. S. (1976). The Fars Hoard: A Buyid Hoard From Fars Province, Iran. Museum Notes (American Numismatic Society), 21, 161-250.
  • Yahya b. Said Antâkî. (1990). Târîhul-Antâkî (Ömer Abdüsselam Tedmurî Neşr.). Trablus.
  • Yazıcı, T. (1994). Deylem. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 9, s. 263-264). İstanbul: Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Zambaur, E. V. Dinâr. İslam Ansiklopedisi (C. 3, s. 591).
  • Zehebî (Ebu Abdillah Muhammed b. Ahmed b. Osman). (1987). Târîhu’l-İslâm (Ömer Abdusselâm Tedmurî vd. Neşr.). Beyrut.
  • https://www.acsearch.info/home.html Erişim Tarihi 27.3.2024.
  • https://www.numisbids.com Erişim Tarihi 17.4.2024.

Buyid Coins as an Instrument of Political Legitimacy

Year 2024, Issue: 21, 111 - 135, 31.12.2024
https://doi.org/10.23897/usad.1529846

Abstract

The Buyids, originating from the Daylamites, rose to prominence in the political landscape of Iran and Iraq during the period spanning from 934 to 1056 CE (322 to 448 AH). They came from modest backgrounds and made their living as mercenaries. Their ascent to power marked a significant transformation from their modest origins, with their elder brother Ali b. al-Buwayh, known as Imād al-Dawla, played a pivotal role in their consolidation of authority. Imād al-Dawla's astute strategic intelligence distinguished the Buyids among their Daylamite peers, leading to the establishment of their state in Fars. In a momentous turn of events in 945 CE, Ahmad b. Buwayh, guided by his elder brothers, ventured into Baghdad and was appointed the amir al-umara by the Abbasid Caliph al-Mustaqfī-Billāh, laying the foundation for the Buyid presence in Iraq. This appointment was accompanied by symbolic gestures of sovereignty, including the bestowal of the khilat, epithet (laqab), and banner by the caliph himself. Particularly noteworthy was the caliph’s decision to inaugurate a novel practice whereby the Buyid laqabs and title were inscribed alongside his own on gold and silver coins, legitimizing Buyid’s rule. Subsequently, each Buyid emir who assumed power began minting coins bearing their name, embodying symbols of their sovereignty. These coins typically featured elements such as tawhid, prayers, verses from the Quran, the name and title of the Buyid emir, if minted by one of their vassals, the name of the ruler of that state, the reigning caliph, as well as details regarding the mint location and date. Of particular interest are depictions on some coins portraying Buyid emirs adorned with the Sasanian crown and title, suggesting a conscious emulation of the ancient Iranian model of kingship. This study seeks to delve into the multifaceted significance of Buyid coinage as a reflection of sovereignty, utilizing these numismatic artifacts as windows into the political, economic, and power dynamics of the era. By examining the coins minted under the Buyid rule, this research aims to elucidate the complexities of authority struggles among emirs, their interactions with subjects, and their relationship with the Abbasid caliphate. Furthermore, it endeavors to shed light on the Buyids' deliberate emphasis on coin minting to assert and legitimize their rule while also providing insights into the operational aspects of Buyid mints and their broader historical significance.

References

  • Abbas Perviz. (1338). ez Arab ta Deyâlime. Tahran.
  • Abbott, Nabia. (1939). Two Buyid Coins in the Oriental Institute. The American Journal of Semitic Languages and Literatures, 56, 349-364.
  • Acara Eser, Meryem. (2005). Ankara Anadolu Medeniyetleri Müzesi’ndeki Bizans Maden Eserleri: Ağırlıklar ve Haçlar. 22. Araştırma Sonuçları Toplantısı (C. 2) (ss. 51-58). Ankara: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  • Amir Hasan Siddiqi. (1934). Caliphate and Kingship in Medieval Persian (Thesis of PhD). London University.
  • Artuk, İ ve Artuk, C. (1970). İstanbul Arkeoloji Müzeleri Teşhirdeki İslâmî Sikkeler Kataloğu (C. 2). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Artuk, İ. (1960). Abbasiler Devrinde Sikke. Belleten, XXIV/(93), 25-44.
  • Baker, C. D. (2016). The Lost Origins of the Daylamites: The construction of a new ethnic legacy for the Buyids. Rebecca Futo Kennedy and Molly Jones-Lewis (Ed.), The Routledge Handbook of Identity and the Environment in the Classical and Early Medieval Worlds. London: Routledge.
  • Bates, M. L. (1986). History, Geography and Numismatics in the Firstcentury of İslamic Coinage. Schweizerische Numismatische Rundschau, 65, 231-263.
  • Bates, Michael L. (1989). The Dirham Mint of the Northern Provinces of the Umayyad Caliphate. Armenian Numismatic Journal, 15, 89-112.
  • Bates, Michael L. (1996). The Abbâsid Coinage System, 833-946. Presented at the Annual Meeting of the Middle East Studies Association, 1-11.
  • Bilgin, S. K. (2024). Prestij, Kimlik ve Siyasî Rekabet Bağlamında Büveyhî Lakap ve Ünvanları. History Studies, XIV/(4), 491-512.
  • Bosworth, C. A. Sikka. EI2 (İng.) (C. 9, s. 591-592). Leiden: Brill.
  • Busse, H. (2004). Chalif und Grosskönig - Die Buyiden im Irak (945-1055). Beyrut.
  • Donohue, J. J. (2003). The Buwayhid Dynasty in Iraq 334H./945 to 403H./1012. Wadad Kadi ve Rotraud Wielandt (Ed.). Leiden: Brill.
  • Durdu, A. (2018). Ortaçağ Türk-Islâm Devletlerinde Kalpazanlık Faaliyetleri. Bilimname, XXXVI/(2), 527-555.
  • Dündar, A. ve Bakır, A. (2019). Büveyhî Hânedânı’nın Menkıbevî Kuruluşu ve Tarihi Arka Planı. History Studies, XI/(1), 10-44.
  • Ebu Ali Ahmed b. Muhammed İbn Miskeveyh. (2016). Tecâribü’l-Ümem (Kıvameddin Burslan Terc.) (Mehmet Şeker vd. Haz.). Ankara: TTK Yayınları.
  • Ebu Hayyân et-Tevhîdî. (2019). Kitâbü’l-İmtâ ve’l-Mu’ânese (Ahmed Emîn ve Ahmed ez-Zeyn Neşr.). Hindawi Vakfı.
  • Ebu İshâk İbrahim b. Hilâl b. İbrahim b. Zehrûn es-Sâbî el-Harrânî. (1987). Kitâbu’l-Münteza Mine’l Cüzi’l-evvel Mine’l Kitâbu’l-Ma‘rûf bi’t-Tâcî fî Ahbâri’d Devleti’d Deylemiyye, (Ahbâru E‘immeti’z-Zeydiyye fî Taberistân ve Deylemân ve Cîlân içinde) (Wilferd Madelung Neşr.). Beyrut.
  • Ebu Reyhan el-Birûnî. (2011). Maziden Kalanlar (el-Âsâr el-Bâkiye) (Ahsen Batur Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları,.
  • Erkoç, Murat. (2020). Selçuklu Devleti İle Büveyhi Devleti Arasında Yaşanan İktidar Mücadelesinin Bağdat’ta Yaşayan Sünnilerin ve Şiilerin Üzerine Etkisi. Tarih ve Gelecek Dergisi, VI/(2), 595-615.
  • Gençtürk, C. (2020). Büveyhîler’in İran Hâkimiyeti (Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Erzurum,
  • Grierson, P. (1960). The Monetary Reforms of 'Abd al-Malik: Their Metrological Basis and Their Financial Repercussions. Journal of the Economic and Social History of the Orient, III/(3), 241-264.
  • Gümüş, T. (2019). er-Ruzrâverî’nin “Zeylü Tecâribü’l-Ümem” Adlı Eserinin Çevirisi ve Değerlendirilmesi (29-207. Sayfalar) (Yüksek lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
  • Güner, A. (1992). Büveyhîler’den Adudu’d-devle ve Dönemi (338-372/949-983) (Doktora Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  • Güner, A. (1999). Büveyhîler’in Şiî-Sünnî Siyaseti. İzmir: Tibyan Yayıncılık.
  • Hamdullah Müstevfî-yi Kazvinî. (2018). Târîh-i Güzide (Mürsel Öztürk Çev.). Ankara: TTK Yayınları.
  • Hândmîr (Gıyâsüddîn b. Hâce Hümâmiddîn Muhammed). (1380/1960). Târîh-i Habîbü’s-Siyer fî Ahbâri Efrâdi’l-Beşer (C. 2) (Celâleddîn-i Hümâyî Neşr.). Tahran: İntişârât-ı Hayyam.
  • Hasan İbrahim Hasan. (t.y.). en-Nüzûmu’l-İslâmiyye. Kahire: Mektebetü’n-Nahdetü’l-Mısriyye.
  • Hatîb el-Bağdâdî (el-İmâmü’l-Hâfız Ebu Bekr Ahmed b. Ali b. Sâbit). (1422/2001). Medîneti’s-Selâm - Târîhu Bağdâd (C. 12) (Beşâr Avvâd Ma‘rûf Neşr.). Beyrut: Dâru’l-Garbi’l-İslâmî.
  • Hemedânî (Muhammed b. Abdülmelik). (1407/1987). Tekmiletü Târihi’t-Taberî, (Taberî-Târîhu’l-Ümem ve’l-Mülûk, Cilt: 11 İçinde). Dâru’l-Fikr.
  • Hilâl es-Sâbî Ebu’l-Hasan (Ebu’l-Hüseyin) Hilâl b. Muhassin b. İbrahim es-Sâbî el-Harrânî. (1406/1986). Rüsûmu Dâri’l-hilâfe (Mîhâîl Avvâd Neşr.). Beyrut.
  • Hizmetli, M. (2010). Abbâsîler Döneminde Para Basımı. İstem, 15, 79-110.
  • Hudûdü’l-Âlem Mine’l-Meşrik İle’l-Magrib. (2018). (Abdullah Duman ve Murat Ağarı Çev.). İstanbul: Ayışığı Kitapları.
  • İbn Hallikân. (1900). Vefayâtü’l-A’yân ve Enbâi Ebnâi’z-Zamân (C. 1) (İhsan Abbâs Thk.). Beyrut: Dâru Sâdır.
  • İbn Havkal. (2017). Sûrat el-Arz - 10. Asırda İslâm Coğrafyası (Ramazan Şeşen Çev.). İstanbul: Yeditepe Yayınevi.
  • İbn İsfendiyar. (1386/2007). Tarih-i Taberistan (C.1) (Tsh. Abbas İkbâl). Taberistan.
  • İbn Kesîr. (1995). el-Bidâye ve’n-Nihâye - Büyük İslam Tarihi (C. 11) (Mehmet Keskin Çev.). İstanbul: Çağrı Yayınları.
  • İbn Tağriberdî. (1992/1413). en-Nücûmü'z-Zâhire fî Mülûki Mısr ve'l-Kâhire (C. 4) (Muhammed Hüseyin Şemseddin Neşr). Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
  • İbnü’l-Cevzî (Ebu'l-Ferec Cemâleddin Abdurrahman b. Ali). (1412/1992). el-Muntazam fî Târîhi’l-Ümem ve’l-Mülûk (C. 14) (Muhammed-Mustafa Abdülkâdir Atâ Neşr.). Beyrut.
  • İbnü’l-Esîr. (1986). el-Kâmil fi’t-Tarih (C. 9-10) (Ahmet Ağırakça Çev.). İstanbul: Bahar Yayınları.
  • İbnü’l-İmâd (Ebu’l-Felâh Abdulhay b. Ahmed b. Muhammed). (1410/1989). Şezerâtü’z-Zeheb fî Ahbâri Men
  • Zeheb, (C. 4) (Abdulkadir el-Arnaût ve Mahmud el-Arnaût Neşr.). Beyrut: Dar-u İbn Kesîr.
  • İbnü’l-Verdî. (1417/1996). Târîhu İbnü’l-Verdî. Beyrut: Dârü’l-Kütûbi’l-İlmiyye.
  • İbnü’t-Tıktaka. (2016). el-Fahrî (Devlet İdaresi, Halifeler, Vezirleri Tarihi, 632-1258) (Ramazan Şeşen Çev.). İstanbul: Bilge Kültür Sanat Yayınları.
  • İbrâhîm Selmân el-Kurevî. (2008). el-Büveyhîyyûn ve’l-Hilâfetü’l-Abbâsiyye. Mısır.
  • İmam Suyûtî. (2018). Halifeler Tarihi (Târîhu’l-Hulefâ) (Abdullah Gündüz Terc.). İstanbul: Asalet Yayınları.
  • İstahrî. (2015). Mesâlikü’l-Memâlik - Ülkelerin Yolları (Değerlendirme-Metin) (Murat Ağarı Çev.). İstanbul: Ayışığı Kitapları.
  • Kabir, Mafizullah. (1964). The Buwayhid Dynasty of Baghdad, Calcutta.
  • Kalkaşendî (Ebu’l-Abbâs Şihâbüddîn Ahmed b. Ali). (1340/1922). Subhu’l-a‘şâ fî Sınâati’l-inşâ (Muhammed Abdürresûl İbrahim Neşr.). Kahire: Matbaatü Daru’l-Kütübi’l-Mısriyye.
  • Kalkaşendî (Ebu’l-Abbâs Şihâbüddîn Ahmed b. Ali). (2019). Meâsirü’l-İnâfe fî Meâlimi’l-Hilâfe - Halifelik Kurumu Tarihi (Ramazan Şeşen Çev.). İstanbul: Yeditepe Yayınevi.
  • Kitâbu’l-uyûn ve’l-hadâik fi ahbâri’l-hakâik (Ömer es-Saîdî Neşr.). (1972). Dımaşk.
  • Kürkman, G. (2003). İslam Dönemi. Garo Kürkman (Ed.), Anadolu Ağırlık ve Ölçüleri (ss. 49-57). İstanbul: AKMED.
  • Lane-Poole, S. (1876). The Coins of the Mohammadan Dynasties in the British Museum, III-X. Reginald Stuard Poole (Ed.), London.
  • Lane-Poole, S. (2020). İslam Devletleri Tarihi – Başlangıçtan 1927 Yılına Kadar Samet Alıç (Ed.), (Halil Edhem Eldem Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları.
  • Mahmud Arafe Mahmud. (1999). Irak Büveyhîleri Dönemi Paraları ve Bunların Tarihi Değeri (Seyfullah Korkmaz Çev.). EÜ Sosyal Bilimler Üniversitesi Dergisi 8, 325-353.
  • Makrîzî (Takıyüddîn Ahmed b. Abdülkadir el-Makrîzî). (1953). el-Nukud el-Kadime ve’l-İslâmiye (İbrahim Artuk Çev.). Belleten, XVII/(67), s. 367-392.
  • Merçil, E. (1992). Büveyhîler. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 6, s. 496-500). Ankara: TDV Yayınları.
  • Mıynat, A. (2019). Ortaçağ İslâm Dünyasında Sıradışı Bir Para Birimi: Bakır Dirhemler. TAD 38/66, 192-207.
  • Miles, G. C. (1964). A Portrait of The Buyid Prince Rukn al-Dawlah. American Numismatic Society 11, 283-296.
  • Miles, G. C. (2007). Numismatics. The Cambridge History of Iran (C. 4, s. 364-377). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Minhâc-i Sirâc el-Cûzcânî. (1363/1944). Tabakât-ı Nâsırî – Târihû İran ve İslam (C. 1) (Abdulhayy Habîbî Neşr.). Tahran: Donyâ-yı Ketâb.
  • Minorsky, V. (1991). Daylam. EI2 (İng.) (C. 2, s. 190-200). Leiden: Brill.
  • Mîrhând (Muhammed b. Hâvendşâh b. Mahmûd). (1380/1960). Târîh-i Ravzatü’s-Safâ fî Sîreti’l-Enbiyâ ve’l- Mulȗk ve’l-Hulefâ (C. 4) (Cemşid Kiyanfer Neşr.). Tahran: İntişarat-ı Esatir.
  • Mîrhând (Muhammed b. Hâvendşâh b. Mahmûd). (2015). Ravzatu’s-Safâ fî Sîreti’l-Enbiyâ ve’l-Mülûk ve’l-Hulefâ (Tabaka-i Selçukiyye) (Erkan Göksu Terc.). Ankara: TTK Yayınları.
  • Mneymneh, Hassan. (2021). Târîhu ed-Devleti’l-Büveyhiyye es-Siyâsî ve’l-İctimâî ve es-Sekâfî - Büveyhîler Devleti Tarihi (Tarık Akarsu Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları.
  • Mukaddesî (Muhammed b. Ahmed). (2015). İslâm Coğrafyası (Ahsenü’t-Takâsîm) (Ahsen Batur Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları.
  • Nüveyrî (Ebu'l-Abbas Şihâbüddin Ahmed b. Abdilvehhab b. Muhammed). (1395-1405/1975-1985). Nihâyetü’l-Ereb fî Fünûni’l-Edeb (C. 23, 26) (Ali M. el-Bicâvî ve Hüseyin Nassar Neşr.). Kahire.
  • Ömerî (Şihabeddin b. Fazlullah). (2014). Mesâliku’l-Ebsâr – Türkler Hakkında Gördüklerim ve Duyduklarım (Ahsen Batur Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları.
  • Reşîdüddîn Fazlullâh. (2014). Câmi‘ü’t-Tevârîh (Zikr-i Târîh-i Âl-i Selçûk) (Erkan Göksu ve H. Hüseyin Güneş Terc.). İstanbul: Bilge Kültür Sanat Yayınları.
  • Sahillioğlu, H. (1994). Dinar. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 9, s. 352-355). Ankara: TDV Yayınları.
  • Sahillioğlu, H. (1994). Dirhem. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 9, s. 368-371). Ankara: TDV Yayınları.
  • Seccâdî, S. (1377/1957). Âl-i Bûye. Dâiretü’l-Meârif Büzürgi İslâmî (C. 1, s. 629).
  • Şebânkâreî (Muhammed b. Ali b. Muhammed). (2021). Mecma’u’l-Ensâb (Hânedanlar Tarihi) (Fahri Unan Çev.). Ankara: TTK Yayınları.
  • Tayeb el-Hibri. (1993). Coinage Reform Under the Abbâsid Caliph al-Ma'mûn. Journal of the Economic and Social History of the Orient, 36, 58-83.
  • Tekin, O. Sikke. (2009). Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 37, s. 179-184). Ankara: TDV Yayınları.
  • Tenûhî (Ebu Ali Muhassin b. Ali b. Muhammed). (1975). el-Ferec Bade’ş-Şidde (C. 2) (Abbûd eş-Şâlecî Neşr.). Beyrut: Dâru’l-Sâdır.
  • Tenûhî (Ebu Ali Muhassin b. Ali b. Muhammed). (1995). Nişvâru’l-Muhâdara ve Ahbâru’l-Müzâkere (Abbûd es-Sâlecî Neşr.). Beyrut: Dâru’l-Sâdır.
  • Uç, M. (2020). Büveyhî Hanedanlığı Döneminde Şîraz Şehri (320-454/932-1062) (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Ünal, G. (2018). Büveyhîler Hilafeti Abbâsîlerden Neden Almadılar?. Pesa Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, IV/(3), s. 405-416.
  • Vefa Muhammed Ali. (1990). el-Hilâfetu’l-Abbasiyye fî ahdi Tasalluti’l-Beveyhiyyîn. İskenderiye: Mektebu’l-Câmi el-Hadîs.
  • Waines, D. (1977). The Pre-Buyid Amirate: Two Views From The Past. International Journal of Middle East Studies, VIII/(3), 339-348.
  • Whitcomb, D. S. (1976). The Fars Hoard: A Buyid Hoard From Fars Province, Iran. Museum Notes (American Numismatic Society), 21, 161-250.
  • Yahya b. Said Antâkî. (1990). Târîhul-Antâkî (Ömer Abdüsselam Tedmurî Neşr.). Trablus.
  • Yazıcı, T. (1994). Deylem. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 9, s. 263-264). İstanbul: Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Zambaur, E. V. Dinâr. İslam Ansiklopedisi (C. 3, s. 591).
  • Zehebî (Ebu Abdillah Muhammed b. Ahmed b. Osman). (1987). Târîhu’l-İslâm (Ömer Abdusselâm Tedmurî vd. Neşr.). Beyrut.
  • https://www.acsearch.info/home.html Erişim Tarihi 27.3.2024.
  • https://www.numisbids.com Erişim Tarihi 17.4.2024.
There are 89 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Numismatics, Political and Civilization History of Islam, Medieval History (Other)
Journal Section Articles
Authors

Sevgi Kübra Bilgin 0000-0003-1248-691X

Publication Date December 31, 2024
Submission Date August 7, 2024
Acceptance Date November 19, 2024
Published in Issue Year 2024 Issue: 21

Cite

APA Bilgin, S. K. (2024). Siyasî Meşruiyet Aracı Olarak Büveyhî Sikkeleri. Selçuk Üniversitesi Selçuklu Araştırmaları Dergisi(21), 111-135. https://doi.org/10.23897/usad.1529846
AMA Bilgin SK. Siyasî Meşruiyet Aracı Olarak Büveyhî Sikkeleri. usad. December 2024;(21):111-135. doi:10.23897/usad.1529846
Chicago Bilgin, Sevgi Kübra. “Siyasî Meşruiyet Aracı Olarak Büveyhî Sikkeleri”. Selçuk Üniversitesi Selçuklu Araştırmaları Dergisi, no. 21 (December 2024): 111-35. https://doi.org/10.23897/usad.1529846.
EndNote Bilgin SK (December 1, 2024) Siyasî Meşruiyet Aracı Olarak Büveyhî Sikkeleri. Selçuk Üniversitesi Selçuklu Araştırmaları Dergisi 21 111–135.
IEEE S. K. Bilgin, “Siyasî Meşruiyet Aracı Olarak Büveyhî Sikkeleri”, usad, no. 21, pp. 111–135, December 2024, doi: 10.23897/usad.1529846.
ISNAD Bilgin, Sevgi Kübra. “Siyasî Meşruiyet Aracı Olarak Büveyhî Sikkeleri”. Selçuk Üniversitesi Selçuklu Araştırmaları Dergisi 21 (December 2024), 111-135. https://doi.org/10.23897/usad.1529846.
JAMA Bilgin SK. Siyasî Meşruiyet Aracı Olarak Büveyhî Sikkeleri. usad. 2024;:111–135.
MLA Bilgin, Sevgi Kübra. “Siyasî Meşruiyet Aracı Olarak Büveyhî Sikkeleri”. Selçuk Üniversitesi Selçuklu Araştırmaları Dergisi, no. 21, 2024, pp. 111-35, doi:10.23897/usad.1529846.
Vancouver Bilgin SK. Siyasî Meşruiyet Aracı Olarak Büveyhî Sikkeleri. usad. 2024(21):111-35.

Selçuk University Journal of Seljuk Studies is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).