Spor Bilimleri Alanındaki Akademisyenlerin Öz Liderlik Düzeylerinin Politik Becerileri İle Karşılaştırılması

Year 2022, , 544 - 559, 20.08.2022

Cemal Özman , Selçuk Bora Çavuşoğlu

https://doi.org/10.47994/usbad.1084297

Abstract

Bu çalışmada spor bilimleri alanındaki akademisyenlerin öz liderlik düzeylerinin politik beceriler ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini Türkiye’de kamu ve vakıf üniversitelerinin spor bilimleri alanında çalışan akademisyenleri oluşturmaktadır. Çalışmaya 251 akademisyen katılmıştır. Araştırma konusuna yönelik Tabak, Sığrı ve Türköz (2013)’ün Türkçeye uyarladığı öz liderlik ölçeği veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Spor Bilimleri alanında görev yapan akademisyenlerin politik becerilerini belirlemek amacıyla ise Ferris ve arkadaşları (2005) tarafından geliştirilmiş ve Özdemir ve Gören (2015) tarafından eğitim örgütlerinde Türkçeye uyarladığı Politik Beceri Envanteri kullanılmıştır. Öz liderlik ve politik beceri ölçeklerine açımlayıcı faktör analizi kullanılmış olup, öz liderlik ölçeği 8 alt boyuta, politik beceri ölçeği ise 4 alt boyuta ayrılmıştır. Öz liderlik boyutunun sosyal zekâ alt boyutu ile aynı yönlü ve yüksek bir ilişki içinde olduğu; politik beceri boyutunun ise kişi-etki alt boyutu ile en yüksek aynı yönlü ilişkiye sahip olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Faktör analizi sonucu öz liderlik ölçeği için 8 alt boyut elde edilmiş Croanbah Alpha değerleri %50 nin altında kaldığı için düşünme odaklanma ve kendi gözleme çalışmadan çıkartılmıştır. Politik beceri ve öz liderlik ölçekleri arasında aynı yönlü %43 orta düzeyde bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu araştırma 18. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresinde bildiri olarak sunulmuştur.

Keywords

Öz Liderlik, Spor Bilimleri, Politik Beceri, Akademisyen

The Comparision Of Self-Leadership Levels Of Sports Sciences Academics With Their Political Skills

Abstract

The aim of this study is to compare the level of self-leadership of sports sciences academics with their level of political skills. The research sample included academics working in Sports Sciences in public and private universities in Turkey. This study consists of 251 academic participants. Regarding the research topic, Tabak, Sr and Türköz (2013) have used the self-leadership scale as a data collection tool to measure the validity and reliability tests of Tabak, Sr and Türköz (2013) that have been adapted to Turkish. To determine the political skills of academics in sports sciences, Ferris et al. (2005) developed a scale to assess them, and Özdemir and Gören (2015) used the Political Skills Inventory, which was adapted to Turkish. Exploratory factor analysis was used to examine self-leadership and political skill scales. The Scale of Self-Leadership is divided into 8 sub-dimensions and the Political Skill Scale into 4 sub-dimensions. In the correlation analysis, when there were no parametric cases, a non-parametric Spearman rank correlation coefficient was used. The results of the study concluded that there was a moderate relationship between political skills and self-leadership scales of 43%. This research was presented at the 18th International Sports Sciences Congress as a paper.

Keywords

Self-Leadership, Sports Science, Political Skill, Academician

References

• Ahearn, K. K., Ferris, G. R., Hochwarter, W. A., Douglas, C., & Ammeter, A. P. (2004) Leader Political Skill and Team Performance. Journal of Management 30, 309-327.
• Aslan, H., Çalık, T., & Er, E. (2019). İlkokul Öğretmenlerinin Öğretmen Liderliği ve Politik Beceri Algılarının İncelenmesi. İlköğretim Online 18(3), 1087-1098.
• Atay, S. (2010). Geliştirilebilir Yönetim Becerisi: Teorik ve Ampirik Yönleriyle “Politik Yeti”. Amme İdaresi Dergisi 43(2), 65-80.
• Blass, F. R., & Ferris, G. R. (2007). Leader Reputation: The Role of Mentoring, Political Skill, Contextual Learning, and Adaptation. Human Resource Management 46(1), 5-19.
• Burns D. D. (1980) Feeling Good: The New Mood Therapy. New York: William Morrow.
• Çolak, E. (2014). Korelasyon Analizi. Erişim Adresi: http://eczacilik.anadolu.edu.tr/bolumSayfalari/belgeler/ecz2014%2012_20140527094539.pdf, Erişim Tarihi: 05.03.2022
• D’Intino R. S., Goldsby M. G., Houghton J. D., & Neck C. P. (2007) Self- Leadership: A Process for Entrepreneurial Succes. Journal of Leadership and Organizational Studies 13(4), 105-120.
• Dumangöz P. D. & Özman, C. (2022). Sporda Liderlik ve Yönetim Feminizasyonuna İlişkin Bir İnceleme. 2. Uluslararası Spor ve Sosyal Bilimlere Multidisipliner Yaklaşım Kongresi, 9 Nisan, İstanbul.
• Ellis, A. (1977). The Basic Clinical Theory of Rational Emotive Therapy. New York: Springer Publishing Company.
• Erdal A., & Murat Ö. (2005). Özel Sektör Örgütlerinde Politik Beceri ile İzlenim Yönetimi İlişkisi. Yönetim Bilimleri Dergisi 16(31), 311.
• Ferris, G. R., Perrewé, P. L., Anthony, W. P., & Gilmore, D. C. (2000). Political Skill at Work. Organizational Dynamics 28(4), 25-37.
• Ferris, G. R., Treadway, D. C., Kolodinsky, R. W., Hochwarter, W. A., Kacmar, C, J., Douglas, C., & Frink, D. D. (2005). Development and Validation of the Political Skill Inventory. Journal of Management 31(1), 126-152.
• Garipağaoğlu, B. Ç., & Güloğlu, B. (2015). Öğretmen Adaylarında Öz Liderlik Becerilerinin Yordayıcısı Olarak Öğrenilmiş Güçlülük ve Denetim Odağı. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 15(2), 147-162.
• Houghton, J. D., & Jinkerson, D. L. (2007). Constructive Thought Strategies and Job Satisfaction: A Preliminary Examination. J. Bus. Psychol 22(1), 45-53.
• Houghton, J. D., & Neck, C. P. (2002). The Revised Self- Leadership Questionnaire: Testing a Hierarchical Factor Structure for Self-Leadership. Journal of Managerial Psychology 17(8), 672-692.
• Karasar, N. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Manz, C. C. (1992). Mastering Self-Leadership: Empowering Yourself for Personal Excellence. New Jersey: Prentice Hall, Pearson Publishing Company.
• Manz, C. C., & Jr Sims, H. P. (1980). Self-Management as a Substitute for Leadership: A Social Learning Theory Perspective. Academy of Management Review 5(3), 361-367.
• Manz, C. C., & Neck, C. P. (2004). Mastering Selfleadership: Empowering Yourself for Personal Excellence. Upper Saddle River NJ: Prentice Hall, Pearson Publishing Company.
• Manz, C. C. (1986). Self-Leadership: Toward An Expanded Theory of Self-Influence Processes in Organizations. Academy of Management Review 11(3), 585-600.
• Markham, S. E., & Markham, I. S. (1995). Self-Managementand Self Leadershipreexamined: A Levels of Analysisperspective. LeadershipQuarterly 6, 343-359.
• Mayes, B. T., & Allen, R. W. (1977). Toward A Definition of Organizational Politics. Academy of Management Review 2(4), 672-678.
• Neck, C. P., & Houghton, J. D. (2006). Two Decades of Self-Leadership Theory and Research: Past Development Present Trends and Future Possibilities. Journal of Managerial Psychology 21(4), 270-295.
• Özdemir, M., & Gören, S. Ç. (2015). Politik Beceri Envanterinin Eğitim Örgütlerinde Geçerlik ve Güvenirlik Çalışmaları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi 21(4), 521-536.
• Özgenel, M., & Bozkurt, B. N. (2020). Okul Mutluluğunu Yordayan Bir Faktör: Öğretmenlerin Politik Becerileri. Turkish Journal of Educational Studies 7(2), 130-149.
• Özgenel, M., & Nair, A. (2020). Okul Müdürlerinin Liderlik Stillerini Yordayan Bir Faktör: Politik Beceriler. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 56, 182-205.
• Pearce, C. L., & Manz, C. C. (2005). The New Silver Bullets of Leaders-hip: The Importance of Self-and Shared Leadership in Knowledge Work Organizational. Organizational Dynamics 34(2), 130-140.
• Pfeffer, J. (1981). Power in Organization. Boston: Pitman. p005.net. Erişim Adresi: www.p005.net/analiz/korelasyonanalizi#:~:text=KORELASYON%20ANAL%C4%B0Z%C4%B0&text=Verilerin%20normal%20da%C4%9F%C4%B1l%C4%B1ma%20sahip%20olmas%C4%B1,den%20daha%20k%C3%BC%C3%A7%C3%BCk%20olmas%C4%B1%20gerekir Erişim Tarihi: 25.07.2022
• Robbins, S. P., & Judge, T. A. (2013). Örgütsel Davranış. (Çev. ve Ed.). İ. Erdem. Ankara: Nobel.
• Tanrıöğen, Z. M., Baştürk, R., & Başer, M. U. (2014). İlköğretim Okul Müdürlerinin Algılarına Göre Dört Liderlik Çerçevesi Modeli Kullanımı. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi 3(1), 348-358.
• Tabak, A., Sığrı, Ü., & Türköz, T. (2013). Öz Liderlik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması Çalışması. Bilig 67, 213-246.
• Uğurlu, E., & B. Bostancı, A. (2017). Öğretmenlerin Politik Yetileri ile Örgütsel Muhalefet Düzeyleri Arasındaki İlişki. Journal of Human Sciences 14(4), 4050-4064.
• Williams, S. (1997). Personalityand Self-Leadership. Human Resource Management Review 7, 139-155.