The Relationship between reason and religious text has engaged the agenda of
the philosophers, mutakallımîn and fukahâ for a long time. As a source of judgment, the
place of reason in understanding of religious texts and in contradiction of religious texts
discussed by Fukahâ. In addition, this relationship has shown itself in discussion Ra'ihadith and religious text-qıyas. Each school has identified the relationship between reason
and religious text within the framework of its functions. al-Ghazali, who considered logic
as a criterion for all sciences and criticized their methods by finding the inadequacies of
theologians, considered it necessary to benefit from the Aristotle logic, is one of the
theologians. al-Ghazali deals with the sciences of theology and usûl in the framework of
the logic makes the important his thought of the relationship between reason and religious
text. On the other hand, the understanding of al-Ghazali, which claimed to hampered the
development of philosophy, and make the reason dysfunctional, makes this work more
valuable. As alleged in the study, al-Gazzali did not make the reason dysfunctional; It was
concluded that he wanted to establish a balance between the reason and the religious text
as his predecessors such as Shafi and Ash'ari have done. This study is about Gazzali's
understanding of the relationship between reason and religious text and the channels that
feed his understanding on this issue.
Akıl nakil ilişkisi öteden beri filozof, kelamcı ve usulcülerin gündemini meşgul etmiş bir konudur. Bir hüküm kaynağı olarak, nasların anlaşılmasında ve naslar arası teâruzda aklın yeri, usulcülerin işlediği ve tartıştığı konulardandır. Bunun yanında bu ilişki reyhadis ve kıyas-nas geriliminde de kendisini göstermiştir. Her ekol kendi anlayışına göre akla yüklediği işlevler çerçevesinde akıl ile nakil arasındaki ilişkiyi belirlemiştir. Mantık ilmini bütün ilimler için ölçüt olarak kabul eden ve kelamcıların istidlallerini yetersiz bularak onların yöntemlerini eleştiren ve Aristo mantığından istifade etmeyi gerekli gören Gazzâlî de mezkûr mesele üzerinde önemle duran usulcülerdendir. Gazzâlî’nin, kelâm ve usul ilimlerini de mantık ilmi çerçevesinde ele alması onun akıl ile nakil arasındaki ilişkiye dair anlayışını önemli kılmaktadır. Diğer taraftan felsefeyi donuklaştırdığı, aklı işlevsiz kıldığı iddia edilen Gazzâlî’nin bu konudaki anlayışı bu çalışmayı daha değerli hale getirmektedir. Çalışmada iddia edildiği gibi Gazzâlî’nin aklı işlevsiz kılmadığı; selefleri Şâfiî ve Eş‘arîler gibi akıl-nakil arasında bir denge kurmak istediği sonucuna varılmıştır. Bu çalışma Gazzâlî’nin akıl nakil ilişkisi hakkındaki anlayışına ve onun bu konudaki anlayışını besleyen kanallara dairdir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | April 30, 2019 |
Submission Date | January 18, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Issue: 31 |
Usul Journal of Islamic Studies is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).