İngiltere Rusya Osmanlı İmparatorluğu XIX. Yüzyıl Misyonerlik Faaliyetleri Nüfuz Mücadelesi Kudüs Yahudi Göçü Great Britain Russia Ottoman Empire 19th Century Missionary Activities Incluence Struggle Jerusalem Jewish Immigration
İngiltere Rusya Osmanlı İmparatorluğu XIX. Yüzyıl Misyonerlik Faaliyetleri Nüfuz Mücadelesi Kudüs Yahudi Göçü Great Britain Russia Ottoman Empire 19th Century Missionary Activities Incluence Struggle Jerusalem Jewish Immigration
The confrontation of the two great political powers of the 19th century in the Eastern Mediterranean took place primarily in al-Quds (Jerusalem) and its surroundings. Britain's foreign policy at the time was to keep the route to India under its control whilst aware of the steps that Russia was taking in the region after the Napoleonic danger was eliminated. In other words, Britain followed a reactive eastern policy towards Russia. Russia's policy of access to warm-water ports (seas) had remained stable since Peter the Great. However, the policy of protecting Orthodox peoples with an ideological background continued to develop, influenced by the political, social and military developments in Russia. Russia, which viewed the Orthodox Arabs in Palestine and Syria as its subjects outside its borders, included this claim in all political treaties that resulted from victory over the Ottoman Empire. The fact that Russia began to gain influence over these citizens caused Britain to pursue a policy of influence in the region through the establishment of a consulate and missionary activities. As a result, Britain, unable to convert Orthodox Arabs and Jews to Protestantism, tended to protect Jews, who were Ottoman citizens, and began to encourage Jewish immigration to Palestine.
Great Britain Russia Ottoman Empire 19th Century Missionary Activities Incluence Struggle Jerusalem Jewish Immigration
XIX. Yüzyılın iki büyük siyasi gücünün Doğu Akdeniz’de karşı karşıya gelişleri öncelikle Kudüs ve çevresinde gerçekleşmiş, İngiltere’nin Hindistan yollarını kontrol altında tutmaya yönelik dış politikası Napolyon tehlikesinin bertaraf edilmesinden sonra Rusya’nın bölgede atacağı adımlara odaklanmıştır. Başka bir ifade ile İngiltere, Rusya karşısında reaktif bir Doğu politikası izlemiştir. Rusya’nın sıcak denizlere inme siyaseti Büyük Petro’dan beri sabit kalmış ancak ideolojik arka planında olan Ortodoksları himaye etme siyaseti Rusya’daki siyasal, sosyal, askeri gelişmelerden etkilenerek gelişmeye devam etmiştir. Filistin ve Suriye’deki Osmanlı tebaası olan Ortodoks Arapları kendi sınırları dışında kalan tebaası olarak gören Rusya’nın, Osmanlı İmparatorluğu karşısındaki zaferleri ertesindeki tüm siyasi antlaşmalarına bu iddiasını derç ettirmesi ve bu tebaa üzerinde nüfuz kurmaya başlaması, İngiltere’nin de bölgede konsolosluk ihdası ve misyonerlik faaliyetleri üzerinden nüfuz kurma siyaseti gütmesine sebep olmuştur. Sonuçta Ortodoks Arapları ve Yahudileri Protestanlığa ihtida ettiremeyen İngiltere Osmanlı tebaası olan Yahudileri himaye etmeye yönelmiş ve Rusya’ya yönelik reaktif Doğu politikası kapsamında Filistin’e Yahudi göçünü teşvik etmeye başlamıştır.
İngiltere Rusya Osmanlı İmparatorluğu XIX. Yüzyıl Misyonerlik Faaliyetleri Nüfuz Mücadelesi Kudüs Yahudi Göçü
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | International Relations |
Journal Section | research Article |
Authors | |
Publication Date | March 26, 2023 |
Submission Date | January 29, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 8 Issue: 1 |
This work is licensed under a Creative Commons BY-NC-SA 2.0 (Attribution-Non Commercial-Share Alike).