Yabancı kavramı, genel olarak bulunduğu ülkeye vatandaşlık bağı ile
bağlı olmayan kişiyi ifade etmektedir. Yabancı kavramının kapsamına devlet
vatandaşlarının yanı sıra hiçbir devlet vatandaşlığına sahip olmayan
vatansızlar, göçmenler, mülteciler, sığınma talebinde bulunan diğer yabancılar
ve özel statülü yabancılar da
girmektedir.
Türk Hukukunda sığınma talebinde
bulunan yabancılara mülteci, şartlı mülteci, ikincil koruma ve geçici koruma
gibi farklı statüler verilmektedir. Uluslararası koruma sağlanan yabancılar, “mülteci”, “şartlı mülteci” ve “ikincil
koruma” statüsü sahipleridir. Bunlara ek olarak, yalnızca kitlesel sığınma
durumlarında söz konusu olan bir başka sığınma türü de “geçici koruma”dır.
Mülteciler, belirli sebeplerle (ırkı, dini, tabiiyeti, belli bir
toplumsal gruba mensubiyeti veya siyasi düşünceleri) zulme maruz
kalacaklarından korkan ve bu korkularında haklı olan bundan dolayı da
ülkelerinde bulunmaları mümkün olmayan kimselerdir. Mültecilerin Hukuki
Statüsüne İlişkin 1951 Cenevre Sözleşmesi ve Sözleşme’ye ek 1967 New York
Protokolü mültecilere ilişkin temel düzenlemeler niteliğindedir. Mültecilerin,
Devletlerinin korumasından yoksun olmaları, özel statülü yabancılar olarak
değerlendirilmeleri durumlarının özenle ele alınmasını gerektirmektedir.
Çalışma ve sosyal güvenlik hakları, temel insan hakları arasında yer
almaktadır. Uluslararası sözleşmeler ve Anayasamızda koruma altına alındığı
üzere, çalışma hakkı ve sosyal güvenlik hakkı vatandaş - yabancı ayrımı
yapılmaksızın herkes için vardır.
Çalışmamızda mülteci kavramı
ayrıntılı olarak ele alınacaktır. Mülteciler hakkında bilgi verilirken sıklıkla
karıştırılmaları dolayısıyla uluslararası koruma kapsamındaki diğer yabancılara
ve geçici koruma statüsü sahiplerine değinilecektir. Ardından başvuru sahibi
kimseler ile mültecilerin çalışma ve sosyal güvenlik hakları üzerinde
durulacaktır.
The term foreigner generally refers to the
person, who is not affiliated to the country where he or she lives, by means of
citizenship. This term also includes state citizens as well as stateless
individuals, immigrants, refugees and other foreigners seeking asylum and
special status foreigners.
According to the Turkish Laws, the
foreigners to whom international protection is provided are those that hold the
status of “refugee”, “conditional refugee” and “secondary protection”. Besides, another
type of asylum is “temporary protection”
which takes place only in case of massive influx.
Refugees are those people that are afraid of
being subject to oppression due to certain reasons (race, religion,
nationality, belonging to a particular social group or political opinions) and
that are right about this fear and therefore, not able to stay in their own
countries. The basic regulations about refugees are 1951 Convention Relating to
the Status of Refugees and its appendix 1967 New York Protocol. The fact that
refugees are deprived of the protection of states and are assessed as special
status foreigners should be treated delicately.
Rights to work and social security are recognized
as fundamental human rights. As protected by international conventions and our
Constitution; right to work and right to social security exist for everyone
irrespective of whether they are citizens and foreigners.
In our study, we will deal with the term
refugee comprehensively. While we provide information about refugees, we will
also mention the other foreigners who are under international protection as
well as those holding temporary protection. Subsequently, we will focus on
rights to work and social security of applicants and refugees.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Law in Context |
Journal Section | PRIVATE LAW |
Authors | |
Publication Date | July 31, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Issue: 2 |