İzmir ve ilçeleri birbirinden farklı kültürel değerlerin olduğu köklü tarihi ile geleceğe taşıyacağı pek çok mirası barındırmaktadır. Eski bir dokumacılık geleneğine sahip olan yörede Ödemiş ipekli dokumaları ve Tire Beledi dokumaları bu araştırma makalede ele alınarak geçmişten günümüze geçirdiği gelişmeler ile günümüzdeki üretim faaliyetleri değerlendirilmektedir. Ödemiş yöresel dokumalarından olan Ödemiş çarşafı, mendili, bürümcüğü, idare bezi, pembezar ve peştamal gibi dokumaların artık sadece sipariş usulü ile üretildiği ilçede dokumacılık faaliyetleri sınırlı sayıdaki işletme ve dokuma ustalarının çabaları ile devam etmektedir. Tire Beledi dokuması ise daha özel bir çerçevede dokuma ustası Saim Bayrı’nın vefatı neticesinde oluşan dokumacı yetiştirilmesi sorunları ve günümüzdeki üretim faaliyetleri çerçevesinde incelenmektedir. Bu çalışma üreticiler, yerel pazar ve müze ziyaretlerini kapsayan alan araştırması ve kaynak kişilerle görüşmeler sonucunda oluşan veriler ışığında geleneksel kumaşların alışılagelmiş ve yenilikçi teknikleri ile yeni kullanım alanları içindeki durumu sorgulanmaktadır. Sonuç başlığı altında, geleneksel kullanım alanlarını kaybetmiş bu kumaşların gelecek kuşaklara aktarılması ve sürdürülebilirliğinin sağlanması, yeni alanlarda kullanımlarının yaygınlaştırılması, üretim tekniklerinin korunması, dokumacıların ve dokuma ustası belgelerinin arttırılması gibi önemli temel konular değerlendirilmektedir.
İzmir and its districts hold various heritages that will continue into the future with their deep-rooted history with different cultural values. In the region, which has an old weaving tradition, Ödemiş silk weavings and Tire Beledi weavings are discussed in this article, and the current production activities are evaluated with the developments from past to present. Weaving activities continue with the efforts of a limited number of enterprises and weaving masters in the district, where weavings such as Ödemiş linen, handkerchiefs, crepe, idare cloth, pembezar, and loincloth, which are among the local weavings of Ödemiş, are now produced only by order. Tire Beledi weaving, on the other hand, is examined in a more specific context, within the framework of weaver training problems and current production activities, which occurred as a result of the death of the weaving master Saim Bayri. In this study, the condition of traditional fabrics in both traditional and innovative techniques and new usage areas are questioned in the light of the data obtained through field research including visits to manufacturers, local markets and museums and interviews with resource persons. In the conclusion, topics such as that of transferring these fabrics and skills to future generations and ensuring their sustainability, expanding their use in new areas, protecting production techniques, increasing the certificates of weavers and weaving masters are evaluated.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Derleme Makaleler |
Authors | |
Publication Date | September 30, 2022 |
Submission Date | July 15, 2022 |
Acceptance Date | September 7, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 İzmir Özel Sayısı |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.