Rönesans’ta İtalya’da ‘icad’ edilen ve
resim sanatına temel oluşturan Doğrusal Perspektif geometrik bir
konstrüksiyondur. Bu geometrik konstrüksiyonun ‘merkez’inde tek göze
indirgenmiş bir bakış noktası yer almakta ve buna göre ele alınan ‘mekan’ ve
mekanda yer alan tüm nesnelerin bu bakış noktasına göre görünüşleri bir yüzeyde
tespit edilmektedir. Doğrusal Perspektif, sadece bir realizasyon–resmetme
tekniği değil, yeni bir sanat anlayışının temelinde söz konusu olan matematik
içerikli bir sanatın en önemli bir tekniği ve bu yeni sanatın bir tür
sembolüdür. Rönesans sanatçısının, büyük bir merak ile yöneldiği doğayı kendi
gözlemleri ile yansıtma çabasında bu teknik ona, ‘mekanın konfigürasyonu’nda
(inşasında) rasyonel-akılcı belli bir temel sağlamıştı. Böylece Rönesansta
tasvir etme işi, rasyonel bir çabaya dönüştürülerek uygulamalı bir bilim olarak[1]
görülmüş, dünyayı (mekanı) anlama-kavrama çabasında ve çözümlemesinde sanatçılar
için önemli bir araç haline gelmişti. Bu
yönüyle Rönesans sanatı Avrupa’da modern bilim döneminin de adeta habercisi
olmuştur.
Rönesans’ta sanatçılar genelde gözlemeye
dayalı daha natüralist bir sanat yaklaşımını benimsemiştir. Ancak bu yaklaşımı sağlam
temeller üzerine kurma endişesi ile sanatta matematiksel yaklaşım öne çıkmaya
başlamıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Issue |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2019 |
Submission Date | April 15, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Issue: 44 |
Journal of Yüzüncü Yıl University Graduate School of Social Sciences is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).