Rönesans’ta İtalya’da ‘icad’ edilen ve
resim sanatına temel oluşturan Doğrusal Perspektif geometrik bir
konstrüksiyondur. Bu geometrik konstrüksiyonun ‘merkez’inde tek göze
indirgenmiş bir bakış noktası yer almakta ve buna göre ele alınan ‘mekan’ ve
mekanda yer alan tüm nesnelerin bu bakış noktasına göre görünüşleri bir yüzeyde
tespit edilmektedir. Doğrusal Perspektif, sadece bir realizasyon–resmetme
tekniği değil, yeni bir sanat anlayışının temelinde söz konusu olan matematik
içerikli bir sanatın en önemli bir tekniği ve bu yeni sanatın bir tür
sembolüdür. Rönesans sanatçısının, büyük bir merak ile yöneldiği doğayı kendi
gözlemleri ile yansıtma çabasında bu teknik ona, ‘mekanın konfigürasyonu’nda
(inşasında) rasyonel-akılcı belli bir temel sağlamıştı. Böylece Rönesansta
tasvir etme işi, rasyonel bir çabaya dönüştürülerek uygulamalı bir bilim olarak[1]
görülmüş, dünyayı (mekanı) anlama-kavrama çabasında ve çözümlemesinde sanatçılar
için önemli bir araç haline gelmişti. Bu
yönüyle Rönesans sanatı Avrupa’da modern bilim döneminin de adeta habercisi
olmuştur.
Rönesans’ta sanatçılar genelde gözlemeye
dayalı daha natüralist bir sanat yaklaşımını benimsemiştir. Ancak bu yaklaşımı sağlam
temeller üzerine kurma endişesi ile sanatta matematiksel yaklaşım öne çıkmaya
başlamıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Tam Sayı |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2019 |
Gönderilme Tarihi | 15 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 44 |
Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.