Tarih boyunca insanoğlu, birçok salgın hastalıkla karşılaşmıştır. İnsana kendini, dünyayı ve kurduğu uygarlığı sorgulama düşüncesini telkin eden bu salgınlar, insanlığın mevcut konumundan, değişen, önceki özelliklerinden farklılık gösteren başka bir boyuta taşınmasını sağlamıştır. İnsanoğlunun yeni şartlara intibakını, yaptığı hataları görmesini, salgına karşı tavrını resmeden pandemi dönemleri, aynı zamanda insanın korkusunu, zaaflarını, dirayetini, fedakârlığını, ilişkilerini, fırsatçılığını, mücadelesini ve yeni tedavi yöntemlerini deneme çabasını da ortaya koyar. Daha ziyade bilimsel alanların ilgilendiği bu durum, sanat dünyasında da zaman zaman işlenen konulardan biri olmuştur. Bu anlamda edebiyat dünyasında pandemi süreçlerinin konu edindiği veya söz edildiği eserlerden söz etmek mümkündür. Özelikle roman sanatının, bu bağlamda ön plana çıktığına şahit olunmaktadır. Konuyu işlemeleri bakımından Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın Hakka Sığındık ve Albert Camus’un Veba romanları dikkat çekmektedir. İki eserde de perspektif insana yoğunlaştırılarak, pandemi sürecinin insan üzerindeki etkisi ve insanoğlunun buna karşı tutumu ele alınmaktadır. Böylece iki yapıttan hareketle pandemi dönemlerindeki insan ve hastalık ilişkisi irdelenerek, salgınla ortaya çıkan esaret, endişe, korku, ölüm ve mücadele olguları ele alınmıştır. Bu çalışmada zikredilen iki eserdeki insan ve hastalık ilişkisi bağlamında, pandemi sürecinde beliren olguların kökeni ve yansımalarının tahlili amaçlanmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Tam Sayı |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Temmuz 2020 |
Gönderilme Tarihi | 15 Haziran 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: Salgın Hastalıklar Özel Sayısı |
Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.