TRT Kurumu’nun TRT Okul Kanalındaki Yayınlarının Ortaöğretim Biyoloji Dersi Öğretim Programı Kazanımları Açısından Analizi

Year 2016, Issue: 28, 189 - 214, 01.08.2016

Gülay Ekici Ayşegül Yıldırım

https://doi.org/10.14582/DUZGEF.712

Abstract

Bu araştırmanın temel amacı; Türkiye Radyo Televizyon Kurumu’nun TRT OKUL kanalında yayınlanan “Gerçek Hayatta Ne İşimize Yarayacak?” adlı programın ortaöğretim biyoloji dersi öğretim programının kazanımları açısından analiz etmektir. Araştırmada nitel model kapsamında durum çalışması deseni kullanılmıştır. Çalışma grubunu 42 biyoloji alan uzmanı oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak, MEB Ortaöğretim 9., 10., 11. ve 12. sınıf Biyoloji Dersi Kazanımlar Formları ve TRT’de Yayınlanan “Gerçek Hayatta Ne İşimize Yarayacak?” programı ile ilgili Değerlendirme Formu kullanılmıştır. Formların kodlayıcılar arasındaki ortalama uyum değerleri %85 ile % 92 arasında bulunmuştur. Toplanan verilerin değerlendirilmesinde betimsel istatistiksel işlemlerden frekans ve yüzde dağılımları hesaplanmıştır. Araştırmada elde edilen sonuçlar, “Gerçek Hayatta Ne İşimize Yarayacak?” adlı televizyon yayınının genel anlamda ortaöğretim 9., 10., 11. ve 12. sınıf biyoloji dersi öğretim programı kazanımlarını sağlamakta yetersiz kaldığı, ancak; programa ilişkin içerik, süre ve konunun işlenişine yönelik uzman değerlendirmelerinin olumlu yönde olduğunu olduğu sonucuna varılmıştır.

Keywords

Televizyon, kitle iletişim araçları ile eğitim, kamu hizmeti yayıncılığı, TRT, biyoloji dersi öğretim programı

The Analysis of the Television Programs of Radio Television High Council of Turkey on TRT School Channel in Terms of Gains in Secondary Education Biology Course Curriculum

Abstract

The main aim of the current study was to analyze the TV program that is called as “How does it serve in real life?” of Radio and Television High Council of Turkey on TRT School Channel in terms of gains in secondary school biology course curriculum. This research was designed in the case study method which is one of the qualitative research approaches. The data collection tools were applied to 42 domain experts in biology. As a data collection tool, the 9th, 10th, 11th and 12th Grades Biology Course Curriculum Gains Form of Ministry of Education and the Evaluation Form related to “How does it serve in real life?” program of TRT School channel were developed. The inter-rater reliability coefficient of the instruments varied between 85% and 92%. In data analysis, descriptive statistics were used, the frequencies and percentage distribution were calculated, and in light of this information, the findings and results were assessed. The findings of the current study showed that, “How does it serve in real life?” program failed to satisfy the gains of secondary education 9th, 10th, 11th, and 12th grades biology course curriculum. However, the evaluations of domain experts in terms of the content, timing, and discussion of the subjects of the TV program were positive.

Keywords

Television, media and education, public service broadcasting, TRT, biology curriculum

References

• Arslan, Ş. (2010). Televizyon Reklamlarının Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Tüketici Davranışlarına Etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Atay, M. & Öncü, E. (2003, 13-15 Ekim). Elektronik Bakıcı Televizyon. 1.Uluslararası Çocuk ve İletişim Konferansı: Milenyumda Çocuk ve İletişim. İstanbul.
• Aziz, A. (1975). Televizyonun Yetişkin Eğitimindeki Yeri ve Önemi. Ankara: TODAİE Yay.
• Aziz, A. (1982). Radyo ve Televizyonla Eğitim. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi EFAM Yay.
• Aydın, D (2009). TRT’nin Yaygın Eğitim Amaçlı Televizyon Yayınlarının (2004-2008) Kamu Hizmeti Yayıncılığı Açısından Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Balantekin, Y. (2009). 10-14 Yaş Arası Çocuklarda Televizyon Bağımlılığı Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Bassey, M. (1999). Case Study Research in Educational Settings. USA: Open University.
• Bilgin N (2006). Content Analysis Techniques and Case Studies in Social Sciences. Ankara: Siyasal Publication.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F.(2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Yayınları.
• Calverta, S. L. & Kotler, J. A. (2003). Lessons from Children’s Television: The Impact of the Children’s Television Act on Children’s Learning. Applied Developmental Psychology 24 (2003)275–335.
• Can, A. (1995). Okul Öncesi Çocuklara Yönelik Televizyon Programları İçinde Çizgi Filmlerin Çocukların Gelişimine ve İletişimine Etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tez). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Ceylan, S. (2010). Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde Çiftçi Eğitim Aracı Olarak Televizyonun Etkin Kullanımı ve Bereketin Adı GAP Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Ankara
• Christakis, D.A., Garrison, M.M. & Thakkar, R.R. (November, 2006). Educational TV has Positive Effects on Toddlers and Preschoolers.
• http://www.sheknows.com/parenting/articles/8028/educational-tv-has-positive-effects-on-toddlers-and- preschoolers adresinden, 02 Şubat 2014 tarihinde alınmıştır.
• Cohen, L., Manion, L. & Morrison, K. (2007). Research Methods in Education (6th ed.). New York, NY: Routledge.
• Coyne, I. (1997). Sampling in Qualitative Research. Purposeful and Theoretical Sampling: Merging or Clear Boundaries? Journal of Advanced Nursing, 26 (3), 623-630.
• Creswell, J.W. (2012). Educational Research: Planning, Conducting and Evaluating Quantitative and Qualitative Research ( 4th ed.). Boston: Pearson.
• Denzin, N.K. & Lincoln, Y.S. (1996). Strategies of Qualitative İnquiry. London: Sage Publications.
• Dinç, B. (2010). Ergenlik Döneminde Beden İmgesinin Gelişimi Üzerine Aile, Akran ve Televizyon Etkilerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Ertürk, Y.D. & Akkor, G.A. (2006). Çocuğunuzu Televizyona Teslim Etmeyin. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Given, L.M. (Ed.) (2008). The Sage Encyclopedia of Qualitative Research Methods. Sage: Thousand Oaks, CA.
• Göçen, G. (2011). Televizyonun Konuşma Eğitimine Etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
• Güney, K. (2008). İlköğretim Birinci Kademe 3. Sınıf Öğrencilerinin Televizyon İzleme Sürelerinin Hayat Bilgisi Dersindeki Başarılarına Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Karataş, K. (Ekim, 2010). Kitle İletişim Araçları İle Eğitim.
• http://kayhankaratas75900.blogcu.com/kitle-ilesim-ve-egitim/6838776 adresinden, 25.11.2013 tarihinde alınmıştır.
• Khodabandeh, S. (2010). Çevre Sorunları Açısından Küreselleşme Sürecinde Kitle İletişim ve Çevre İçin Eğitimin Önemi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Lackner, T.M. (1997). Enhancing Children’s Educational Television with Design Rationales and Justifications. University of California, Los Angeles.
• Lichtman, M. (2010). Qualitative Research in Education. Los Angeles: Sage Publications, Inc.
• McMillan, J.H. (2000). Educational Research: Fundamentals for the Consumer. New York: Longman.
• Miles, M.B. & Huberman, A.M. (1994). Qualitative Data Analysis. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Özgen, M. (1985). Radyo ve Televizyonda Eğitim Yayınları. C. Kavcar (Edit.) Kitle İletişim Araçları ve Eğitim Sempozyumu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yay.
• Patton, M.Q. (1990). Qualitative Evaluation and Research Methods. USA: Sage.
• Serhatlıoğlu, B. (2006). Televizyon Programlarının Okul Öncesi Eğitim Kurumuna Devam Eden 5-6 Yaş Grubu Çocuklarının Zihin ve Dil Gelişimini Etkileme Biçimlerine Yönelik Öğretmen ve Veli Görüşlerinin Belirlenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Şen, Ş. (2008). Ortaöğretim Öğrencilerinin Suça Yönelmesinde Kitle İletişim Araçlarının Rolü (İstanbul İli Bağcılar İlçesi Örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Ülkü, E. (2011). Kitle İletişim Araçlarının Öğrencilerden Sınıf içi Davranışlarına Etkisi Üzerine Öğretmen Görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
• Turam, E. (1996). 2000’li Yıllara Doğru Türkiye’de TV. İstanbul: Altın Kitapları Yayınevi.
• Varol, N. (1997). Radyo ve Televizyonun Eğitim Amaçlı Kullanımı. Türk Cumhuriyetleri ve Asya Pasifik Ülkeleri Uluslararası Eğitim Sempozyumu. Elazığ 24-26 Eylül 1997.
• Yıldırım, E. (2008). Çocuk ve Televizyonda Şiddet: 5 Yaşındaki Çocukların Anne- Babalarının Televizyondaki Şiddet İçerikli Yayınların Davranışlar Üzerindeki Etkilerine İlişkin Görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yüceer, B. (2007). TRT’de Yayınlanan Sanat Programlarının Sanat ve Eğitimine Katkısı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.