Felsefi Açıdan Siyaset ve Eğitim Yönetiminde Meşruiyet Kaynaklarına İlişkin Bir Araştırma

Yıl 2021, Sayı: 39, 63 - 73, 30.06.2021

Turan Akman Erkılıç

Öz

Siyaset ve yönetim felsefesi bağlamlarında yönetimlerin meşruiyetleri tartışmalı bir konudur. Tarihsel gelişim sürecinde meşruiyet, farklı sosyal, ekonomik ve politik olgulara göre şekillenmiştir. Meşruiyet hala hem siyaset hem de örgütlerin yönetimi için önemli bir sorun alanıdır. Çalışmanın temel amacı, siyaset ve yönetim felsefesi bağlamında siyaset ve eğitim yönetiminde meşruiyet kaynakları ile sorunlarını değişik felsefeler bağlamında tartışmaktır. Bu amaçla siyaset ve eğitim yönetimin meşruiyet kaynaklarının alanyazında işlenişi, yorumlanışı ve sorunları alanyazın taramasına dayalı çalışılmıştır. Bu çalışma, alan taramasına dayalı yapılmış; sistematik derleme ve doküman analizine dayalı olarak desenlenmiş bir çalışmadır. Alan incelemesi çalışması belirli bir sınırlamaya bağlı ilişkili alanyazını taramaya dayalı akademik bir süreçtir. Bir araştırma süreci olarak alan incelemesi eleştirel inceleme ile zenginleştirilmiştir. Siyaset felsefesi bağlamında meşruiyet kaynakları; geleneksel, modern ve siyaset bilim açısından meşruiyet kaynaklarıdır. Bu bağlamda geleneksel meşruiyet kaynakları dinsel, monarşik ve oligarşik idealizm biçiminde üç grupta toplanmaktadır. Modern meşruiyet türleri ise cumhuriyet, demokratik cumhuriyet ve sosyalist cumhuriyet biçimde üç alt başlıkta toplanmaktadır. Siyaset bilimi açısından meşruiyet devlet egemenliği, demokratik devlet ve realist devlet anlayışları biçiminde oluşmaktadır. Çalışmada ayrıca devlete ya da yönetene ihtiyaç, siyaset ve yönetimde kimlerin neden yönettiği sorunu ile meşruiyet sorunu toplum (siyaset) ve örgüt yönetimleri bağlamlarında nitelik açısından nasıl oldukları tartışılmıştır. Bu bağlamda yönetene ihtiyaç olduğu; yönetme erkinin felsefi bakışa göre farklılaştığı ve siyaset ile eğitim örgütlerinin meşruiyet bağlamlarında farklılıklar gösterdiği belirlenmiştir. Meşruiyet sorununun farklı felsefeler açısından araştırılması farklı uzman görüşlerine dayalı nicel ve nitel araştırmaların yapılması önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Siyaset, Eğitim yönetimi, Felsefe

Kaynakça

• Akarsu, B. (2000). Çağdaş felsefe Kant'tan günümüze felsefe. İstanbul: İnkılap.
• Akbulut, Ö. Ö. (2009). Siyaset yönetim ilişkisi: kurumsal ve eleştirel bir yaklaşım. (2. Baskı). Ankara: Turhan.
• Aktan, C. C. (1999). Liberalizm ve sınırlı devlet. Yeni Türkiye dergisi, 25, 142-145.
• Alkan, C. (1983). Eğitim felsefesi. Bursa: Uludağ Üniversitesi.
• Aren, E. (2018). 100 soruda ekonomi el kitabı. (7. Baskı). Ankara: İmge.
• Aktan, C. C. (2018). Klasik liberalizm, neo-liberalizm, libertanizm. http://www.todaie.edu. tr/resimler/ekler/ (Erişim tarihi: 02. 02 2018).
• Aksarı, F. (2009). Organizasyonel meşruiyet yönetimi ve organizasyonların takım çalışmalarını benimseme nedenleri analizi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Bursa: Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Arslan, A. (2017). Felsefeye giriş. (24. Baskı). İstanbul: BB101.
• Aybek, Ş. (2013). Siyaset felsefesine giriş. (2. Baskı). Ankara: Maya.
• Aydın, H. (2006). Eğitimde modern ve postmodern modeller. Bilim ve gelecek dergisi, 33, 60-69.
• Aydın, M. (2015). Siyaset sosyolojisi bir sosyal kurum olarak siyaset. (4. Basım). İstanbul: Açılım Kitap.
• Başaran İ. E. (2000). Yönetim. (3. Basım). Ankara: Umut.
• Bakırcıoğlu (2012). Ansiklopedik eğitim ve psikoloji sözlüğü. Ankara: Anı.
• Bingöl, Y. (2013). Çağdaş yönetim biçimi olarak demokrasi. Siyaset felsefesi. (2. Baskı). içinde 122-149. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Burns N., Grove, S. K. (2011). Understanding nursing research. (5th Edition). New York: Elsevier.
• Cevizci, A. (2017). Felsefeye giriş. (6. Baskı). İstanbul: Say.
• Cevizci, A. 2011). Felsefeye giriş. (2. Baskı). Ankara: Nobel.
• Czarniawski, B. (2013). Richard Porty, Kadınlar ve yeni pragmatizm. H. Tsoukas ve R. Chia (Eds.), Felsefe ve örgüt teorisi içinde 365-383. A. M. Özkan (Çev. Ed.) Ankara: Nobel.
• Çilingir, L. (2014). Felsefeye giriş. (2. Baskı). İstanbul: Elis.
• Çüçen, A. K. (2012). Felsefeye giriş. Bursa: Sentez.
• Deephouse D., ve Carter S. 1998. Examination of differences between organizational legitimacy and organizational reputation. Journal of management studies, 42 (2), 25-38.
• Ekkjaer B. Simpson, B. (2013). Pragmatizm: Yaşamış ve yaşayan bir felsefe çağdaş örgüt teorisine ne sağlayabilir? H.
• Tsoukas ve R. Chia (Eds.), İ. Anıl (Çev. Ed.). Felsefe ve örgüt teorisi içinde 55-84. Ankara: Nobel Yayınları.
• Fidan, (2017). Kurumsalcılık yaklaşımları ve yeni kurumsalcılık perspektifinden eğitim örgütleri. Medeniyet eğitim araştırmaları dergisi, 1(1), 1-16.
• Fişek, K. (2005). Yönetim. (3. Basım). Ankara: Paragraf.
• Galvan, J. (2006). Writing literature reviews: a guide for students of the behavioral sciences (3rd Edition). Glendale: CA: Pyrczak.
• Giddens, A. (2006). Sociology. Cambridge: Polity.
• Griffin, R. W. (2008). Management. (9th Edition). New York: Hougton Mifflin Company.
• Gökçe, G., Gökçe, O. (2015). Siyaset kavramı anlam ve kapsamı. Siyaset Sosyolojisi (Ed. O. Gökçe). içinde 25-52. Konya: Çizgi.
• Gül, E. C. (2016). Postmodern sanrı ve yabancılaşma gerçeği. Toros Üniversitesi İİBF Sosyal Bilimler Dergisi. 3 (6), 75-107. http://dergipark.gov.tr/download/article-file/270064 (Erişim tarihi:04.10.2019).
• Gündoğan, A. O. (2010). Felsefeye giriş. İstanbul: Dem.
• Heywood, A. (2019). Siyaset (20. Baskı). (Çev. F. Bakırcı). İstanbul. Felix Kitap.
• Hilav, S. (2003). 100 soruda felsefe. İstanbul: Koç.
• Hitt, M. A; Black, J. S. ve Porter, L. W. (2005). Management. New Jersey: Pearson.
• Kale, N. (2009). Felsefiyat. Ankara: Pegem Akademi.
• Kalemci, R. A., Tüzün Kalemci, İ. (2008). Örgütsel alanda meşruiyet kavramının açılımı: kurumsal ve stratejik meşruiyet.
• Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi idari Bilimler Dergisi. 13 (2), 403-413.
• Kaşık, S. (2015). Bilimsel araştırma ve makale türleri. https://www.sametkasik.com.tr/bilimsel-arastirma-makale-turleri.html (Erişim tarihi: 21.09 2018).
• Kaya, Y. K. (1993). Eğitim yönetimi: kuram ve Tüğrkiye’deki uygulama. (5. Baskı). Ankara: Set Ofset.
• Keskin, U. (2012). Yönetim felsefesi. İstanbul: Değişim.
• Kışlalı, A. T. (2016). Siyaset bilimi. (17. Baskı). Ankara: İmge.
• Kocaoğlu, M. Altındal, U. (2017). Siyasal liberalizmde birey imgesi: eleştirel bir bakış. Birey ve toplum, 7 (13), 59-78.
• Küçükali, R. (2015) Yönetim felsefesi. (2. Basım). Ankara: Nobel.
• Linstead, S. Fulop, L., Lilley, S. (2009). Management & organization a critical text. (2nd Edition).New York: Palgrave Macmillan.
• Lipset, S. M. (2008). Robert Michels, Demokrasi ve Oligarşinin Tunç Kanunu. (Çev. T. Dereli). Çalışma ve Toplum 11-38. http://www.calismatoplum.org/sayi19/michels.pdf (Erişim tarihi: 02.10 2018).
• Malkoç, E. S. (2017). Siyasi Yönetimde Meşruiyet Sorunu. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 7(15), 85-97.
• Marks, K. (1998). Artı-değer teorileri birinci kitap. (Çev. Y. Findancı). Ankara: Sol.
• Merriam, S. (1988). Case study research in education: a qualitative approach. San Fransisco: Jossey –Bass. http://psycnet.apa.org/record/1989-97006-000 30 09 2018 (Erişim tarihi: 19.09.2019).
• Michels, R. (2001). Political parties. (Çev. E. ve C. Paul). Ontario: Batoche Books.
• Miles, M. B. ve Huberman, A.M. (1994). Nitel veri analizi: genişletilmiş bir kaynak kitap. (S. Akbaba ve A. A. Ersoy, Çev.) Ankara: Pegem Akademi.
• Mumcu, A. (1997). Atatürk ilkeleri ve inkılap tarihi 2. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi.
• Peet, R. (2011). İktidarın coğrafyası küresel ekonomi politika nasıl yaratıldı? (Çev. O. Etiman ve B. Göktaş). Ankara: Maki.
• Plunkettt, W. R, Attner, R. F. ve Allen G S. (2008). Management meeting and exceeding customer expectations. (9the dition). Mason: Thomson Higher Education.
• Politzer, G. (2019). Felsefenin temel ilkeleri. İstanbul. Flipper.
• Rallis, H. M. (2018). Guidelines for writing a literature review. http://www.duluth.umn. edu/~hrallis/guides/researching/litreview.html (Erişim tarihi:30.09 2018).
• Robbins S. P., Coulter, M. (2009). Management. (10th Edition). New Jersey: Pearson.
• Sarıca, M. (2017). 100 soruda siyasal düşünce tarihi. İstanbul: Milenyum.
• Sönmez, V. (2016). Eğitim felsefesi. (2. Basım). Ankara: Anı.
• Sönmez, V. (2010). Bilim felsefesi. (2. Baskı). Ankara: Anı.
• Timuçin, A. (2007). Felsefeye giriş. İstanbul: Bulut.
• Tunçel, A. (2013). Liberalizm ve toplulukçuluk. Siyaset felsefesi. (2. Baskı). içinde 2-26. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Topdemir, H. G. (2008). Felsefe. Ankara: Pegem Akademi.
• Topses, G. (2006). Eğitimin felsefi temelleri Eğitim bilimine giriş (Ed. L. Küçükahmet). Ankara: Nobel.
• Tozlu, N. (2003). Eğitim felsefesi. İstanbul: Milli Bakanlığı.
• Üredi, L. (2009). Eğitimin felsefi temelleri. Eğitim bilimine giriş içinde. (Ed. L. Kıroğlu ve C. Elma). Ankara: Pegem Akademi.
• Üstüner, M. Eğitimin bilimsel temelleri Eğitim üzerine. (Ed. E. Toprakçı). Ankara: Ütopya.
• Yayla, A. (2002). Liberalizm. Ankara: Liberte.
• Yayla, A. (2014). Siyaset teorisine giriş. (5. Baskı). İstanbul: Kesit.
• Yazıcı, S. (2017). Felsefeye giriş. (7. Baskı). İstanbul: Yeni İnsan.
• Vergin, N. (2008). Siyaset sosyolojisi kavramlar tanımlar yaklaşımlar. (6. Baskı). İstanbul: Doğan Kitap.
• Woodcock, G. (1996). Anarşizm bir düşünce ve hareketin tarihi. (Çev. A. Türker). İstanbul: Kaos.
• Yıldırım, M. (2011). Pragmatizm ve yeni kamu işletmeciliği. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 29 (1), 187-208.
• Yıldırım, A. ve Şimşek H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.