Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

ERMENİ DİASPORASI VE KÜLTÜRLEŞME STRATEJİLERİ: LÜBNAN, FRANSA VE ABD ÖRNEKLERİ ÜZERİNDE BİR İNCELEME

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 2, 31 - 48, 05.12.2018

Öz

Osmanlı
İmparatorluğu içerisinde özellikle Doğu Anadolu bölgesinde ikamet eden Ermeni
nüfus 19.Yüzyılda yavaş bir şekilde, 20.Yüzyıl başlarında ise gerek 1915’te
meydana gelen trajik olayların etkisiyle gerekse Osmanlı İmparatorluğu’nun
dağılma süreci sırasında bölgede meydana gelen etnik, kültürel ve ekonomik
sıkıntılar nedeniyle büyük kitlesel göç hareketlerinde bulunmuştur. Bu kitlesel
göçler Ermeni Diasporası’nı; Yahudi Diasporası, Yunan (Rum) Diasporası gibi
klasik diasporaların birisi haline getirmiştir. Bu çalışmada Osmanlı
İmparatorluğu topraklarından göç eden Ermeni nüfusun, bu nüfusun en çok göç
ettiği üç ülkede, Lübnan, Fransa ve ABD, tercih ettiği kültürleşme stratejileri
incelenmiştir Bahse konu inceleme sürecinde anılan ülkelerdeki Ermeni
diasporasının ve ev sahibi toplumun sosyal, tarihsel ve politik dinamikleri
üzerinde durulmuştur. Çalışmanın sonucunda ise Ermeni Diasporası’nın Lübnan’da
ayrılma (seperation) ve bir oranda ayırma (segration), Fransa ve ABD ‘de ise büyük
oranda asimilasyon (assimilation) ve nispeten az oranda entegrasyon
(integration) stratejilerini tercih ettikleri sonucuna ulaşılmıştır.




Kaynakça

  • Anderson, M.S. (1966). The Eastern Question, 1773-1922. New York: St.Martin Press.
  • Armeniangogo (2018). Armenian Diaspora Population and Churches in USAhttps://armeniagogo.com/armenian-diaspora/(14.11.2018)
  • Bakalian, A. P. (2013). Armenian Americans . From Being to Feel ing Armenian. New York:Transaction Publishers.
  • Berry, J. W. (1997). Immigration, Acculturation, and Adaption. International Association of Applied Psychology, 48(1): 4-38.
  • Berry, J. W. ve Sam D. (1996). Acculturation and Adaptation. Handbook of Cross-Cultural Pyshology, 3(1): 12-40.
  • Brubaker, R. (2005). The ‘Diaspora’ diaspora. Ethnic and Racial Studies, 28(1): 3-26.
  • Cohen, R. (2008). Global Diasporas: An Introduction. Oxon: Routledge.
  • Dadrian, V. N. (1995). The History of the Armenian Genocide. Oxford: Oxford University Press.
  • Damadyan, M. (2009). Bir Ermeni Komitecinin Hatıraları. (Çev.:H. Selvi) İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Halaçoğlu, Y. (2009). Ermeni Tehciri. İstanbul: Bablıali Kültür Yayıncılığı.
  • Gürün, K. (1983). Ermeni Dosyası. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • IPFS (2018). Armenians in France.https://ipfs.io/ipfs/QmXoypizjW3WknFiJnKLwHCnL72vedxjQkDDP1mXWo6uco/wiki/Armenians_in_France.html (13.11.2018)
  • İskefiyeli, Z. (2007). Ermeni Kimliğinin Oluşumunda Din Faktörü: Hıristiyanlık, Kilise ve Misyonerler. Akademik İncelemeler Dergisi, 2(1): 23-46.
  • Kor, Z. T. (2011). Ortadoğu’nun Aynası: Lübnan. İstanbul: İHH Kitap.
  • Longrigg, S. H. (1968). Syria and Lebanon Under the French Mandate. Beyrut: Libraiere Du Liban.
  • Kymlicka, W. (1995). Multicultural Citizenship. Oxford: Clarendon Press.
  • Mandel, M. (2003). In the Aftermath of Genocide: Armenians and Jews in Twentieth Century France. Durham: Duke University Press.
  • Murphy H.B.M. (1995). Migration and the Major Mental Disorder. Mobility and Mental Health, 177(1): 221-249
  • Nalbandian, L. (1963). The Armenian Revolutionary Movement, The Development of Armenian Political Parties Through the Nineteenth Century. Berkeley: University of Californian University Press.
  • Nalbandian, L. (1963). The Armenian Revolutionary Movement. Berkeley: Californian University Press.
  • Ortaylı, İ. (1985).Tanzimattan Cumhuriyete Yerel Yönetim Geleneği. İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Ortaylı, İ. (2017). İmparatorluğun En Uzun Yüzyılı. İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Panossian, R. (2006).The Armenians From Kings to Merchants and Commissars. New York: Colombia University Press.
  • Richmond, A. (1993). Reactive Migration: Sociological Perspectives on the Refugee Movements, Journal of Refugee Studies, 6(1): 7-24.
  • Sert, S. (2005). Haçlıların Son Kurbanı: Ermeniler. İstanbul: Kum Saati Yayınları.
  • Suny, R. G. (1993). Looking Towards Ararat, Armenia in Modern History. Indiana: Indiana University Press.
  • Şimşir, B.N. (2007). Ermeni Meselesi 1774-2005. Ankara: Bilgi Yayınları.
  • Şimşir, B.N. (2000). Şehit Diplomatlarımız (1973-1994). Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Waldstreicher, D. (1989). The Armenian Americans. New York: House Publishers.
  • Walker, C. J. (1980). Armenia: The Survival of A Nation. Londra: St.Martin Press.
Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 2, 31 - 48, 05.12.2018

Öz

Kaynakça

  • Anderson, M.S. (1966). The Eastern Question, 1773-1922. New York: St.Martin Press.
  • Armeniangogo (2018). Armenian Diaspora Population and Churches in USAhttps://armeniagogo.com/armenian-diaspora/(14.11.2018)
  • Bakalian, A. P. (2013). Armenian Americans . From Being to Feel ing Armenian. New York:Transaction Publishers.
  • Berry, J. W. (1997). Immigration, Acculturation, and Adaption. International Association of Applied Psychology, 48(1): 4-38.
  • Berry, J. W. ve Sam D. (1996). Acculturation and Adaptation. Handbook of Cross-Cultural Pyshology, 3(1): 12-40.
  • Brubaker, R. (2005). The ‘Diaspora’ diaspora. Ethnic and Racial Studies, 28(1): 3-26.
  • Cohen, R. (2008). Global Diasporas: An Introduction. Oxon: Routledge.
  • Dadrian, V. N. (1995). The History of the Armenian Genocide. Oxford: Oxford University Press.
  • Damadyan, M. (2009). Bir Ermeni Komitecinin Hatıraları. (Çev.:H. Selvi) İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Halaçoğlu, Y. (2009). Ermeni Tehciri. İstanbul: Bablıali Kültür Yayıncılığı.
  • Gürün, K. (1983). Ermeni Dosyası. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • IPFS (2018). Armenians in France.https://ipfs.io/ipfs/QmXoypizjW3WknFiJnKLwHCnL72vedxjQkDDP1mXWo6uco/wiki/Armenians_in_France.html (13.11.2018)
  • İskefiyeli, Z. (2007). Ermeni Kimliğinin Oluşumunda Din Faktörü: Hıristiyanlık, Kilise ve Misyonerler. Akademik İncelemeler Dergisi, 2(1): 23-46.
  • Kor, Z. T. (2011). Ortadoğu’nun Aynası: Lübnan. İstanbul: İHH Kitap.
  • Longrigg, S. H. (1968). Syria and Lebanon Under the French Mandate. Beyrut: Libraiere Du Liban.
  • Kymlicka, W. (1995). Multicultural Citizenship. Oxford: Clarendon Press.
  • Mandel, M. (2003). In the Aftermath of Genocide: Armenians and Jews in Twentieth Century France. Durham: Duke University Press.
  • Murphy H.B.M. (1995). Migration and the Major Mental Disorder. Mobility and Mental Health, 177(1): 221-249
  • Nalbandian, L. (1963). The Armenian Revolutionary Movement, The Development of Armenian Political Parties Through the Nineteenth Century. Berkeley: University of Californian University Press.
  • Nalbandian, L. (1963). The Armenian Revolutionary Movement. Berkeley: Californian University Press.
  • Ortaylı, İ. (1985).Tanzimattan Cumhuriyete Yerel Yönetim Geleneği. İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Ortaylı, İ. (2017). İmparatorluğun En Uzun Yüzyılı. İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Panossian, R. (2006).The Armenians From Kings to Merchants and Commissars. New York: Colombia University Press.
  • Richmond, A. (1993). Reactive Migration: Sociological Perspectives on the Refugee Movements, Journal of Refugee Studies, 6(1): 7-24.
  • Sert, S. (2005). Haçlıların Son Kurbanı: Ermeniler. İstanbul: Kum Saati Yayınları.
  • Suny, R. G. (1993). Looking Towards Ararat, Armenia in Modern History. Indiana: Indiana University Press.
  • Şimşir, B.N. (2007). Ermeni Meselesi 1774-2005. Ankara: Bilgi Yayınları.
  • Şimşir, B.N. (2000). Şehit Diplomatlarımız (1973-1994). Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Waldstreicher, D. (1989). The Armenian Americans. New York: House Publishers.
  • Walker, C. J. (1980). Armenia: The Survival of A Nation. Londra: St.Martin Press.
Toplam 30 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Caner Övsan Çakaş 0000-0003-0199-7765

Yayımlanma Tarihi 5 Aralık 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 2 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Çakaş, C. Ö. (2018). ERMENİ DİASPORASI VE KÜLTÜRLEŞME STRATEJİLERİ: LÜBNAN, FRANSA VE ABD ÖRNEKLERİ ÜZERİNDE BİR İNCELEME. Akademik MATBUAT, 2(2), 31-48.