Comparing Religious Moral Teachings within Pearl with Contemporary Medieval Literature

Yıl 2025, Cilt: 6 Sayı: 3, 23 - 29, 30.09.2025

Serap Sarıbaş

https://doi.org/10.52835/19maysbd.1606954

Öz

Pearl, a 14th-century poem, stands as a significant piece of Medieval Literature, embodying numerous prevalent themes and literary genres of its era. As an elegiac work, it utilizes the dream vision to convey moral instruction and promote religious enlightenment. This motif of spiritual enlightenment was particularly widespread during the Medieval period, serving as a form of solace amidst the pervasive turmoil. Written in the aftermath of the Black Death, which marked a profound period of suffering, Pearl reflects the era's desperate need for relief. In the face of such widespread devastation, the only path to salvation was perceived through the acknowledgment of personal sin, repentance, and a renewed commitment to God (Mark, 2020). As a result, literature flourished, providing psychological and emotional reprieve for a distressed populace, particularly in Europe. In this context, authors began distancing themselves from the Catholic Church's authority, choosing instead to individually explore religious themes through works such as elegies and poetry. The poet artfully intertwines these elements within a religious framework, employing allegory and biblical references to emphasize themes of grace, salvation, and divine justice. This is exemplified by the portrayal of the Pearl Maiden, symbolizing spiritual purity, and the depiction of the heavenly Jerusalem (Revelation 21:10–21). Through an analysis of the conventions of medieval literature, this paper will explore the ways in which allegorical characters and their settings integrate with the overarching themes and genre of the poem, highlighting the distinctive qualities that set Pearl apart from other contemporaneous works of the period.

Anahtar Kelimeler

Medieveal Literature , Elegy , Dream Vision , Spiritual Journey , Courtly Love

Pearl (İnci) Şiiri’ndeki Dini Ahlaki Değerlerin Çağdaş Ortaçağ Edebiyatı İle Karşılaştırılması

Öz

Pearl, on dördüncü yüzyılda yazılmış ve Ortaçağ Edebiyatı'nın önemli bir parçası olarak kabul edilen bir şiirdir. Bu şiir, o dönemde yaygın olan birçok tekrarlayan tema ve türü sergilemektedir. Bir efsane biçimi olarak, bu şiir, dini aydınlanma aracılığıyla ahlaki öğretinin ya da davranışların hayal görme yolu ile tasvirini sunmaktadır. Ortaçağ’da dini aydınlanma kullanımı, özellikle insanlara bir rahatlama aracı olarak sıklıkla karşılaşılan bir durumdur. Pearl, Kara Veba'dan sonra yazılmıştır; bu dönem, özellikle “bu felaketin sonlandırılmasının tek yolunun, kişinin kendi günah ve suçluluğunu kabul etmesi, tövbe etmesi ve Tanrı'ya yeninden adanması” olduğu bir dönüm noktasıdır (Mark, 2020). Bu süreçle birlikte, psikoloji aracılığıyla edebiyat, Avrupa halkının içsel kayıplarını doldurmaya başlamıştır; yazarlar, özellikle Katolik rahiplerinin dini otoritesinden uzaklaşarak, bireysel olarak dini keşfetmeye başlamışlardır; bunu da ağıtlar veya şiirler gibi formlar aracılığıyla gerçekleştirmişlerdir. Şair, dini bir çerçeveyle bu öğeleri iç içe geçirerek, lütuf, kurtuluş ve ilahi adalet temalarını vurgulamak için alegori ve İncil göndermeleri kullanır; bu, Pearl şiirinde analtılan kızın manevi saflığının ve cennetsel Kudüs’ün (Vahiy 21:10-21) temsilinde açıkça görülmektedir. Ortaçağ edebiyatının gelenekleri üzerinden yapılan bu inceleme, alegorik karakterlerin kullanımı ve mekanın, şiirin tema ve türünü nasıl şekillendirdiğini ve bu öğelerin, aynı dönemde yazılmış diğer Ortaçağ edebiyatı eserlerinden Pearl'ı nasıl ayrışrırdığını araştıracaktır.

Anahtar Kelimeler

Medieval Literature , Elegy , Dream Vision

Kaynakça

• Augustine. (1991). The Confessions. (H. Chadwick, Trans.). Oxford University Press. (Original work published 398 CE).
• Bahony, E. (1892). Beatrice: Dante's Symbol of Divine Wisdom. Florence University Press.
• Beal, J. (2022). Alliterative Structures and Clerical Registers in Late Medieval Verse. *Cambridge Medieval Studies*, 18(2), 145–171.
• Boethius. (1999). The Consolation of Philosophy. (V. E. Watts, Trans.). Penguin Classics. (Original work written ca. 524 CE).
• Bynum, C. W. (1987). Holy Feast and Holy Fast: The Religious Significance of Food to Medieval Women. University of California Press.
• Carruthers, M. (1998). The Craft of Thought: Meditation, Rhetoric, and the Making of Images, 400–1200. Cambridge University Press.
• Dante Alighieri. (1939). The Divine Comedy: Inferno. (C. H. Sisson, Trans.). Oxford University Press. (Original work published ca. 1320).
• Dante Alighieri. (1946). Purgatorio. (J. D. Sinclair, Trans.). Oxford University Press. (Original work published ca. 1320).
• Dante Alighieri. (1948). Paradiso. (J. D. Sinclair, Trans.). Oxford University Press. (Original work published ca. 1320).
• Jacoff, R. (1999). Dante and the Origins of Italian Literary Culture. Fordham University Press.
• Langland, W. (2006). Piers Plowman. (E. Talbot Donaldson, Trans.). W. W. Norton & Company. (Original work published ca. 1360).
• Morgan, K. (2018). Langland and the Politics of Allegory. Oxford University Press.
• Pearl. (1975). In J. R. R. Tolkien (Trans.), Sir Gawain and the Green Knight, Pearl, and Sir Orfeo. (pp. 1–69). George Allen & Unwin. (Original work composed ca. 14th century).
• Petroff, E. (1981). Women and Liturgy in Medieval Literature. *Mystics Quarterly*, 16(2), 179–187.
• The Seafarer. (2014). In A. Williamson (Ed.), Old English Elegies. (pp. 1–5). Broadview Press.
• The Wanderer. (2014). In A. Williamson (Ed.), Old English Elegies. (pp. 1–4). Broadview Press.
• Weston, J. (1999). Sir Gawain and the Green Knight [Translated]. In A. C. Spearing (Ed.), Medieval English Verse. (pp. 53–65). Penguin Classics.