The insufficiency of the state judiciary, being the classical method of dispute resolution, due to various factors has initiated the exploration of alternative dispute resolution methods. With the impact of social and economic globalization, mediation practices have been adopted more and more in national and international platforms since the 1990s. The Turkish legislator did not remain silent to these developments; and, taking into consideration the heavy judicial burden, the duration of the cases, the contradictions in the decisions and the developments in European Union law, first introduced voluntary mediation followed by litigation (mandatory) mediation. Despite numerous legal regulations introduced in the recent years, system and infrastructure problems in mediation practices, mediator ethics and standardization are among the issues that stand out to be questioned. The role and importance of the evaluative mediator in the process of resolution of private law disputes through mediation, which is one of the alternative dispute resolution methods, is becoming more and more a subject of debate. In this study, we will examine mediation models in general, particularly facilitative mediation and evaluative mediation. In the second part of our study, the issue of evaluative mediation is assessed in terms of Turkish Law. The process of implementation of the "United Nations (UN) Convention on International Settlement Agreements Resulting from Mediation (Singapore Convention)" in Türkiye and evaluative mediation issues in terms of this Convention are the subjects of the third part. The opinions and recommendations reached pursuant to our national and international literature survey constitute the conclusion of our study.
Mediation evaluative mediation facilitative mediation HUAK Singapore Convention
Klasik uyuşmazlık çözüm yöntemi olan devlet yargısının çeşitli etkenlerle yetersizliği başka uyuşmazlık çözüm yolları arayışlarını başlatmıştır. Sosyal ve ekonomik küreselleşmenin de etkisiyle 1990’lı yıllardan itibaren arabuluculuk uygulamaları ulusal ve uluslararası platformlarda yerini almaya başlamıştır. Türk kanun koyucusu da bu gelişmelere sessiz kalmamış, ağır yargısal yük, davaların süresi, kararlardaki çelişkiler ve Avrupa Birliği hukukundaki gelişmeler nedeniyle önce ihtiyari arabuluculuk olmak üzere ardından dava şartı (zorunlu) arabuluculuk düzenlemeleri yapmıştır. Son yıllarda yapılan çok sayıda yasal düzenlemeye karşın arabuluculuk uygulamalarında sistem ile altyapı sorunu, arabulucuların etik ve standartdizasyonu konuları sorgulanması gereken konuların başında gelmektedir. Özel hukuk uyuşmazlıklarının alternatif uyuşmazlık çözüm yollarından olan arabuluculukla çözümünde değerlendirici arabulucunun süreçteki rolü ve önemi ise gün geçtikçe daha fazla tartışma konusu olmaktadır. Bu çalışmamızda ilk olarak genel olarak arabuluculuk modelleri ve bu modellerden kolaylaştırıcı arabuluculuk ile değerlendirici arabuluculuk incelenecektir. Çalışmamızın ikinci bölümünde Türk Hukuku açısından değerlendirici arabuluculuk, üçüncü bölümünde ise "Arabuluculuk Sonucunda Yapılan Milletlerarası Sulh Anlaşmaları Hakkında Birleşmiş Milletler (BM) Singapur Sözleşmesi"nin Türkiye yönünden yürürlüğe girme süreci ve Singapur Sözleşmesi açısından değerlendirici arabuluculuk konuları değerlendirilecektir. Çalışmamız, ulusal ve uluslararası literatür araştırmalarımızın sonucunda vardığımız görüş ve önerilerin yer aldığı sonuç kısmıyla tamamlanacaktır.
Arabuluculuk değerlendirici arabuluculuk kolaylaştırıcı arabuluculuk HUAK Singapur Sözleşmesi
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Özel Hukuk ve Medeni Yükümlülükler (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 14 Mart 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 29 Nisan 2024 |
Gönderilme Tarihi | 18 Ekim 2023 |
Kabul Tarihi | 13 Şubat 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 |
Ankara Barosu Dergisi TÜHAS atıf sistemini benimsemektedir.