Foucault ’ un iktidar ve direniş kavramlarina eleştiri

Yıl 2012, Sayı: 26, 23 - 40, 01.04.2012

Gülşen Ertürk Kemalettin Yiğiter

Öz

Bu makalede, Michel Foucault’nun sorunsal üçlemesi olan “ iktidar-direniş-üretim” kavramları eleştirel bir yaklaşımla incelenecek ve özünde, Foucault’ nun direniş kavramını güç ilişkilerine nasıl konumlandırdığı açıklanarak, toplumsal varoluş biçimleri olan “iktidar, mücadele, üretken direniş ve siyaset” çelişkileri yorumlanacaktır. Foucault, iktidar kavramını “kesintisiz süreklilik” olarak tanımlayarak, bu kavramı durağan bir temele sabitlemektedir. Bu süreklilik toplumsal varoluş biçimlerini- ki bunlar toplumun iktidar tarafından üretilen marjlarıdır tekleştirmekte ve doğal sonuç olan direniş kavramını oluşturmaktadır. Ancak; iktidarın bu metaçözümlenişi, kendisini iktidardan soyutlamaya çalışan üretici direniş kavramına engel teşkil etmektedir. Foucault, bu noktada direnişin üretici biçiminin güç ilişkilerine olumlu açıdan nasıl konumlandırdığını belirsiz bırakmış ve yukarıda sıralanan sebeplerle yapısökümcülüğün aksine, beklenmeyen yapısalcı bir kimlik oluşturmuştur

Anahtar Kelimeler

İktidar, üretici direniş, güç ilişkileri, yapısökümcülük, mücadele

Criticism on foucauldian power and resistance

Öz

In this article, Michel Foucault’s problematic triangle “power-resistance-productivity” will be discussed critically and how resistance is placed into power relations will substantially be portrayed, interpreting Foucault’s dilemmas while locating « power, struggle, productive resistance and politics as forms of social existence » in everyday relations. He positions power on a fixed base, determining it as “always constant”. This continuum singularizes forms of social existence these are margins created by power in a society – and leads to a corollary resistance, however; the meta-analysis of power constitutes an impediment to productive resistance which tries to get itself free from forms of power. Moreover, Foucault doesn’t manifest clear definitions in the placement of positive productivity in power relations and in view of reasons above, he displays an unexpected structuralist identity

Anahtar Kelimeler

Power, productive resistance, power relations, post-structuralism, struggle

Kaynakça

• Boyacıoğlu, Melek Acar “Operasyonel Risk ve Yönetimi” Bankacılar Dergisi Sayı 43, 2002
• Coles, Stuart. “An introduction to statistical modelling of etreme values” syf 45 Da Costa Lewis,Nigel Operational Risk with Excel and VBA: Applied Statistical Methods for Risk Management . syf 201 Fisher, R. A. and Tippett, L. H. C. (1928). Limiting forms of the frequency distribution of the largest or smallest member of a sample. Proceeding of Cambridge Philosophical Society
• Gençay,R. And Selçuk F.(2004) “Extreme value theory and Value-at-Risk:Relative performance in emerging markets” International Journal of Forecasting
• Gumbel, E. (1958), Statistics of Extremes, Colombia University Press, New York
• Holt, Tom. “Extreme Value Theory”, http://www.cru.uea.ac.uk/cru/projects/mice/ MICE_methods.pdf, (Erişim:12 Temmuz 2009
• Önalan, Ömer. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi Cilt:XVIII Sayı:1 İstanbul Syf 427 Reiss, R.D. and M. Thomas, (1997), Statistical Analysis of Extreme Values Birkhauser Verlag, Boston, MA
• Robert R. Kinnison, Applied Extreme Value Statistics, Battelle Press, 1985