Sosyal hizmetler çalışanlarında iş doyumunun örgütsel bağlılığa etkisi

Yıl 2019, Cilt: 14 Sayı: 55, 195 - 216, 30.09.2019

Abdiqani Hirsi Murat Salepçioğlu

Öz

İstanbul Başakşehir Belediyesi’nde faaliyette bulunan Sosyal Hizmetler Merkezi çalışanlarının örgüte bağlılıkları ile iş doyumu arasındaki ilişkisini belirlemek amacıyla bu çalışma gerçekleştirilmiştir. Sosyal Hizmetler Merkezi’ndeki 210 sosyal hizmet çalışanının örgüte bağlılıklarını belirlemek amacıyla Meyer ve arkadaşlarının üç boyutlu Örgütsel Bağlılık Ölçeği, işe olan doyum düzeylerini belirlemek içinse Minesota İş Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Çalışanların demografik özelliklerini belirlemek için de cinsiyet, medeni durum, yaş, eğitim durumu, aylık gelir, mevcut kurumdaki çalışma süresi, kurumdaki pozisyon, kadro durumu ve çalışma şekilleri soruları sosyal hizmet çalışanlarına yöneltildi. Araştırma türü nicel araştırmadır. Araştırmada veri toplama yöntemi olarak anket yöntemi kullanılmıştır. Demografik soruların başta olduğu, iş doyumu ve örgütsel bağlılık anketleri kişilere kâğıda basılı şekilde sunulmuştur. Analizler için IBM SPSS v21 istatistik paket programı kullanılmıştır. Belediyede Sosyal Hizmetler Merkezi’nde çalışanların örgütsel bağlılık ve alt boyutları olan duygusal, normatif ve devam bağlılıkları ile iş doyumu arasındaki ilişkiyi tespit etmek için de Pearson Korelasyon testi yapılmıştır. Sonuç olarak sosyal hizmet çalışanlarının genel örgütsel bağlılık ve alt boyutu olan normatif bağlılık ile iş doyumu arasında anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel bağlılık, devam bağlılığı, duygusal bağlılık, normatif bağlılık, iş doyumu

Kaynakça

• [1] Allen, N.J., Meyer, J.P. (1990). The Measurement and Antecedents of Affective, Continuance, and Normative Commitment to the Organization. Journal of Occupational Psychology, 1(63): 1-18. [2] Aysoy, M. (2006). Sosyal Devletin Sosyolojisi. Sosyal Politikalar Dergisi, (1): 31-35. [3] Balay, R. (2000). Yönetici ve Öğretmenlerde Örgütsel Bağlılık. Nobel Yayın Dağıtım, s.76-79, Ankara. [4] Başaran, İ.E. (2000). Örgütsel Davranış İnsanın Üretim Gücü. Feryal Matbaası, s. 199. [5] Ceylan, A. (2005). Örgütsel Davranışın Bireysel Boyutu. GYTE Yayını. s. 38, Gebze. [6] Çetin, M.Ö. (2004). Örgüt Kültürü ve Örgütsel Bağlılık. Nobel Yayınları, s. 90-98, Ankara. [7] Erdoğan, İ. (2010). İşletme Yönetiminde Örgütsel Davranış. Dönence Basın Yayın, s.16-17, İstanbul. [8] Eryılmaz, B. (2011). Kamu Yönetimi (4. baskı). Okutman Yayıncılık, s. 89-94, İstanbul. [9] Esen, B.N. (1970). Anayasa Hukuku, Genel Esaslar. Ayyıldız Matbaası, s. 372-373, Ankara. [10] Grusky, D. (1996). Career Mobility and Organizational Commitment. Administrative Science Quarterly (10): 488-503. [11] Hamamcı, C. (2007). Yerel Yönetimler Reformunu Destekleme Programı Kitap Dizisi 1-Belediye Yönetimi. Türkiye ve Ortadoğu İdaresi Enstitüsü. s. 27, İstanbul. [12] Heffner, S.T., Rentsch, J.R. (1990). Organizational Commitment and Social Interaction: A Multiple Constituencies Approach. Journal of Vocational Behavior 1(14): 471-490. [13] İbicioğlu, H. (2000). Örgütsel Bağlılıkta Paradigmatik Uyumun Yeri. D.E.Ü. İ.İ.B.F. Dergisi, 15(1): 13-22. [14]İnce, M., Gül, H. (2005). Yönetimde Yeni Bir Paradigma: Örgütsel Bağlılık. Çizgi Kitabevi, s. 1, Konya. [15] Kargün, M. (2011). Futbol Hakemlerinin İş Tatmini ve Mesleki Tükenmişlik Düzeylerinin Çeşitli Faktörler Açısından İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi SBE. s. 81, Malatya. [16] Keith, E.M., Azhar, N. 2008). Applied Regression Analysis and Multivariable Methods, Thomson Higher Education, USA. s. 179. [17] Ketchand, A., Strawser, J. (2001). Multiple Dimensions of Organizational Commitment: Implications for Future Accounting Research. Behavioral Research in Accounting, 13(1): 221-251. [18] Koç, M. (2012). İş Tatmini Duygusal Tükenmişlik ve Örgütsel Bağlılık Arasındaki ilişkinin incelenmesi: Şırnak Geçici Köy Koruculuğu Örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi SBE. s. 33. [19] Meyer, J.P., Irving, P. G., Allen, N.J. (1998). Examination of the Combined Effects of Work Values and Early Work Experiences on Organizational Commitment. Journal of Organizational Behavior, 19(1): 29-52. [20] Özbek, N. (2006). Cumhuriyet Türkiyesi’nde Sosyal Güvenlik ve Sosyal Politikalar. İstanbul Emeklilik Gözetim Merkezi Yayınları, s.55. [21] Özkalp, E., Kırel, Ç. (2010). Örgütsel Davranış (4. baskı). Ekin Basım Yayım Dağıtım, s. 114, Bursa. [22] Resmi Gazete. (2005a, 07 13). 03.07.2005 tarih ve 5393 sayılı Belediye Kanunu. [23] Resmi Gazete. (2005b, 10 09). İl Özel İdaresi ve Belediye Hizmetlerine Gönüllü Katılım Yönetmeliği. [24] Resmi Gazete. (2006, 08 16). Büyükşehir Belediyeleri Özürlü Hizmet Birimleri Yönetmeliği. [25] Resmi Gazete. (2007, 04 11). Belediye Zabıta Yönetmeliği. [26] Resmi Gazete. (2009, 10 08). Kent Konseyi Yönetmeliği. [27] Saygun, M., Çakmak, A., Köse, K. (2004). Kırıkkale İlinde Üç Farklı Hastanede Çalışan Hekimlerin Mesleki İş Doyumu. T Klin J Med Sci, 24 (1): 219-229. [28] Schermerhorn, J.R., Hunt, J.G., Osborn, R.N. (1994). Managing Organization Behavior (Firth b.). John Willey&Sons. s. 144. [29] Şimşek, M.Ş., Akgemci, T., Çelik, A. (2001). Davranış Bilimlerine Giriş ve Örgütlerde Davranış (2. baskı). Nobel Yayın Dağıtım, s. 136, Ankara. [30] Taşçı, F. (2007). 1980 Sonrası Türkiye’de Sosyal Yardımların Analizi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans, İstanbul Üniversitesi SBE. s. 62, İstanbul. [31] Tepe, A. (2004). Örgütsel İletişimin Örgütsel Bağlılığa Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi SBE. s. 37, İstanbul. [32] Tomanbay, İ. (2013). Sosyal Hizmete Giriş. Anadolu Üniversitesi Yayınları, s. 51, Eskişehir. [33] Yaylı, H. (2012). “Türk Belediye Sisteminde Personelin Yönetime Katılması Üzerine Bir Araştırma. Karadeniz Araştırmaları Dergisi, 9(35): 61-80.