BİLİM VE SANAT MERKEZLERİNDE VERİLEN PİYANO EĞİTİMİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2017, Sayı: 64, 138 - 149, 31.12.2017

Tuğba Çağlak Eker , Nezihe Şentürk

Öz

Bireylerin eşit donanımsal özelliklerle dünyaya gelmediği, insanlığın başlangıcından beri bilinmektedir. Vücut işleyişindeki görevli organ ve yapıların yanında, insan zekasındaki farklılıklar da büyük önem arz etmektedir. Günümüzde psikiyatristlerce uygulanan zeka ölçekleri sayesinde, çocukların zeka düzeyleri saptanabilmekte ve uygun eğitim programlarına yönlendirilmektedirler. Araştırmamızda ele alacağımız zeka gruplarından, üstün zekalı/üstün yetenekli öğrencilere eğitim veren belli başlı okulların içinde, en yaygın olanı Milli Eğitim Bakanlığına bağlı Bilim ve Sanat Merkezleridir. Bu merkezlerde öğrencilerin yetenek alanları, resim, müzik ve genel zihinsel yetenek olarak belirlenmiştir ve müzik eğitimi kapsamındaki çalgı eğitiminde keman, gitar, flüt eğitimi verildiği görülürken, çoğunlukla piyano eğitimi verildiği bilinmektedir. Bu sebeple piyano eğitimi önem kazanmaktadır. Müzikal ve teknik beceriler ile teorik bilgilerin başarılı bir şekilde kazanılması beklenen piyano eğitimi sürecinin iyi planlanması gerekmektedir. Araştırmamızın amacı, Bilim ve Sanat Merkezleri‟nde verilen piyano eğitiminin incelenmesidir. Buradan hareketle İç Anadolu Bölgesi‟ndeki Bilim ve Sanat Merkezleri‟nde görev yapmakta olan piyano eğitimcilerine ulaşılacak, yarı yapılandırılmış görüşme formu uygulanarak sonuçlar yorumlanacaktır.

Anahtar Kelimeler

Müzik Eğitimi, Çalgı Eğitimi, Piyano Eğitimi, Üstün Yetenekliler

Kaynakça

• Ataman, A.(2003) Özel Eğitime Giriş, Gündüz Eğitim ve Yayıncılık, Ankara. Çağlak, T. (2015) Müzik Öğretmenliği Programı Piyano Derslerinde Tek El Piyano Eserlerinin Kullanılabilirliği. YayınlanmıĢ Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Eisenhardt, K.M. (1989). Building Theories From Case Study Research Academy of Management. The Academy of Management Review, 14-4, 534. Eripek, S. (2005) Zeka geriliği. Ankara: Kök Yayıncılık. ERĠPEK, S. (2012) Zihin Yetersizliği Olan Bireyler ve Eğitimleri, Eğiten Kitap, Ankara. Ersoy, Ö.& Avcı, N. (2004) Üstün zekâlı ve üstün yetenekliler. 1. Türkiye Üstün Yetenekli Çocuklar Kongresi – SeçilmiĢ Makaleler, İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları, Karakoç, E. (2016) Bilim ve Sanat Merkezleri, Müzik Biriminin Genel Durumu, Sorunları ve Çözüm Önerileri. Müzed Uluslar arası 2. İpekyolu Müzik Konferansı. Bolu, Türkiye. MALKOÇ, T. (2004) Üstün Yetenekli Çocuklar ve Müzik Eğitimi “I. Türkiye Üstün Yetenekli Çocuklar Kongresi”. İstanbul, Türkiye SAK, U. (2014) Üstün Zekalılar, Vize Yayıncılık, Ankara. Say, A. (2012) Müzik tarihi. Ankara: Müzik Ansiklopedisi. Yağlı, ġ. (2011) Yönetici ve öğretmen görüşleri çerçevesinde bilim ve sanat merkezlerinin yapısı ve yeniden yapılanması: İstanbul bilsem örneği. Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Yıldırım, A., Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (10.Baskı). Ankara: Seçkin. İnternet Kaynakları MEB (2006) Bilim ve Sanat Merkezleri Yönergesi, http://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2015_09/18101802_bilimvesanatmerkezleri ynergesi.pdf sayfasından 10 Mart 2016 tarihinde erişilmiştir. MEB (2007). Çocuk Gelişimi ve Eğitimi, http://hbogm.meb.gov.tr/modulerprogramlar/kursprogramlari/cocukgelisim/moduller/z ihinselengelliler.pdf sayfasından 18.03.2016‟ da erişilmiştir. Çoban, S. (2011). Müzik öğretmeni adaylarının bireysel çalgı eğitimi dersi dönem sonu sınavları ile ilgili düşünceleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 31, 115-127. 11 Mart 2016 tarihinde http://www.befjournal.com.tr/index.php/dergi/article/view/487/pdf_136 sayfasından erişilmiştir.