KÜLTÜREL KİMLİĞİN GÖRSEL TEMSİLİ: 13. ABU TV ŞARKI FESTİVALİ ÜZERİNDEN BİR ANLATI İNCELEMESİ

Yıl 2025, Cilt: 1 Sayı: 1, 65 - 82, 30.09.2025

Bilgin Turan , Ziyad Guliyev

Öz

Bu makale, televizyon estetiği ile kültürel temsilin kesişiminde yer alan müzik eğlence programlarının anlatı potansiyelini incelemektedir. Araştırmanın odak noktasını, 13. ABU TV Şarkı Festivali’nin açılış performansının görsel ve anlatısal yapısı oluşturmaktadır. Çalışma, anlatının yalnızca sözlü ya da yazılı metinlerle sınırlı olmadığını; görsel, işitsel ve sahnelemeye dayalı unsurlar yoluyla da üretilebileceği fikrine dayanmaktadır. Bu bağlamda, sahne tasarımı, kamera hareketleri, dijital efektler, karakter temsilleri ve sunucu anlatısı gibi unsurlar anlatıbilimsel çözümleme yöntemiyle değerlendirilmiştir. Nitel araştırma yöntemi ile yürütülen çalışmada, görsel hikâye analizi tekniği kullanılmış; Mieke Bal’ın anlatı düzlemleri kuramı, Genette’in anlatı zamanı ve fokalizasyon kavramları ile Roland Barthes’ın göstergebilimsel yaklaşımı kuramsal zemin olarak yapılandırılmıştır. Bulgular, televizyon programlarında kullanılan görsel dilin yalnızca teknik değil, aynı zamanda kültürel temsiliyet taşıyan bir yapıya sahip olduğunu göstermektedir. Açılış performansında yer alan tarihsel anlatı blokları, görsel motifler ve dijital teknolojiler aracılığıyla ulusal kimliğin çok katmanlı biçimde sahnelendiği saptanmıştır. Sonuç olarak, televizyon programlarının anlatı mimarisi açısından değerlendirilebilecek yapılar olduğu ve bu tür analizlerin görsel kültür, medya estetiği ve kültürel temsil alanlarına katkı sunduğu ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Anlatıbilim , Televizyon anlatısı , Müzik festivali anlatısı , Görsel anlatı

VİSUAL REPRESENTATİON OF CULTURAL IDENTİTY: A NARRATİVE ANALYSİS THROUGH THE 13TH ABU TV SONG FESTİVAL

Öz

This article explores the narrative potential of music entertainment programs situated at the intersection of television aesthetics and cultural representation. The study focuses on the opening performance of the 13th ABU TV Song Festival, analyzing it not merely as a visual spectacle but as a narrative space where historical, cultural, and ideological meanings are layered and staged. Based on the assumption that narratives are not confined to verbal or written texts, the research considers how visual, auditory, and performative elements construct meaning. Within this framework, stage design, camera movements, digital effects, character representations, and presenter discourse are examined through a narratological lens. Conducted using a qualitative research approach, the study employs visual storytelling analysis, grounded in Mieke Bal’s theory of narrative levels, Gérard Genette’s concepts of narrative time and focalization, and Roland Barthes’ semiotic analysis. The findings reveal that visual language, character construction, and stage aesthetics in television performances function not only as technical elements but also as vehicles of cultural representation. The sequential narrative blocks, visual motifs, and use of digital technologies in the opening act contribute to the construction of a meaningful national identity through a universal audiovisual language. Ultimately, the study demonstrates that entertainment programs can be evaluated through their narrative architecture, offering significant contributions to the fields of visual culture studies, media aesthetics, and cultural representation.

Anahtar Kelimeler

Narratology , Television narrative , Music festival narrative , Visual narrative

Kaynakça

• Arslan, A. D. (2017). Haldun Taner’in “Karşılıklı” adlı öyküsünün Seymour Chatman’ın anlatı diyagramı bağlamında analizi. TÜRÜK Uluslararası Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, 5(10), 111-122.
• Attali, J. (2017). Gürültüden müziğe (G. G. Türkmen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Bal, M. (2024). Anlatıbilim: Anlatı kuramına giriş (U. Gezen, Çev.). İstanbul: Albaraka Yayınları.
• Barthes, R. (1979). Göstergebilim ilkeleri. (B. Vardar ve M. Rifat, Çev.). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Barthes, R. (1981). An introduction to the structural analysis of narrative. (L. Duisit, Çev.). New Literary History, 6(2), 237-272.
• Barthes, R. (1981). Camera lucida: Reflections on photography (R. Howard, Çev.). New York: Hill and Wang.
• Barthes, R. (1993). Göstergebilimsel serüven (M. Rifat ve S. Rifat, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları
• Bathes, R. (2023). Göstergebilimsel serüven. (M. Rifat ve S. Rifat Çev.). İstanbul: Y.K.Y.
• Bay Gülveren, Ö. (2024). Metinlerarası ilişkiler bağlamında bir yenidenyazma örneği: Rapunzel masalı. Söylem Filoloji Dergisi, (Edebiyat Kuramları ve Eleştiri Özel Sayısı), 224-238. https://doi.org/10.29110/soylemdergi.1557036
• Fulford, R. (2024). Anlatının gücü: Kitle kültürü çağında hikâyecilik (E. Kardelen, Çev.). İstanbul: Kolektif Kitap Yayınları.
• Genette, G. (1969). Figures II. Paris: Seuil.
• Genette, G. (1997). Paratexts: Thresholds of interpretation (J. E. Lewin, Çev.). Cambridge University Press.
• Genette, G. (2011). Anlatının söylemi: Yöntem hakkında bir deneme (F. B. Aydar, Çev.). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi
• Genette, G. (2020). Anlatının söylemi: Yöntem hakkında bir deneme (F. B. Aydar, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Güner, Ş. (2021). Parasosyal etkileşim kuramı çerçevesinde medya karakterleriyle etkileşime yönelik bir inceleme. Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul
• Işık, M. (2023). Fotoğrafın icadından beri resim sanatı ile etkileşimi. International Social Sciences Studies Journal, 9(117), 9360–9368. https://doi.org/10.29228/sssj.7350
• Jahn, M. (2020). Anlatıbilim: Anlatı teorisi el kitabı (B. Dervişcemaloğlu, Çev.). İstanbul: Dergah Yayınları.
• Köprü, S. (2023). Anlatı (Narrative). İletişim Ansiklopedisi. https://iletisimansiklopedisi.com/2023/08/08/anlati-narrative/
• Lull, J. (2000). Popüler müzik ve iletişim (T. İblağ, Çev.). İstanbul: Çivi Yazıları.
• Sivri, M., Tüfekçi, Ş. (2017). Etkileşimli dijital anlatı ve anlatının yeni bileşenleri: Yazınsal ve dijital arasında çatışma. Researcher, 5(2), 201–217
• Onega, S. ve García Landa, J. Á. (2002). Anlatıbilime giriş (Y. Salman ve D. Hakyemez, Çev.). İstanbul: Adam Yayınları.
• Önal, E. (2021). Anlatının gelişimiyle birlikte sinemada karakter: Aki Kaurismäki ve uyarlama karakterler. Yüksek lisans tezi, Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli
• RTÜK. (2014). Yayınlarda program türleri kod, tanım ve sembolleri. Ankara: RTÜK Yayınları.
• Sümer, B., İlaslan, S. (2021). Televizyon programlarının uluslararası dolaşımı bağlamında Türkiye’de yabancı programlar ve ulusal kültür tartışmaları. Kültür ve İletişim, 24(1), 93-124.