Giriş: Çalışmamızda, Adli Tıp Kurumu Adli Tıp İkinci Üst Kurulunda ve Adli Tıp Genel Kurulunda karara bağlanan iş kazaları dışındaki olaylara bağlı meydana gelen travma sonrası stres bozukluğu tanılı vakalar ele alınmıştır. Bu vakaların yaşı, cinsiyeti, travma ve yaralanma tipi, tanı süreçleri, psikiyatrik takip-tedavileri, işlevsellik düzeyleri, üst birime gönderilme nedenleri ile kurul kararları eşliğinde meslekte kazanma gücü kaybı açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışmamızda, 01/01/2014-31/12/2018 tarihleri arasında Adli Tıp Kurumu Adli Tıp İkinci Üst Kurulunda ve Adli Tıp Genel Kurulunda maluliyet açısından karara bağlanmış, en az bir kez Adli Tıp Kurumu bünyesinde psikiyatri muayenesi yapılmış travma sonrası stres bozukluğu tanılı 110 vaka retrospektif incelenmiştir.
Bulgular: Toplam 110 vakanın 67’si (%60,9) erkektir ve yaşlarının ortalaması 32,59±15,07’dir. Olayların %82,8’i trafik kazasına bağlı yaralanma niteliğinde olup çoğunluğunu (%46,4) birden fazla branşın ilgilendirdiği görülmüştür. 67 vakanın özgeçmişinde (%60,9) psikiyatrik hastalık tanısı bulunmamaktadır. Vakaların olay sonrası %79,1’inde psikiyatri takibi yapılmışken %72,7’sinde psikiyatrik tedavi uygulanmıştır. Muayenede vakaların %34,5’inde hafif işlevsellik kaybı saptanmıştır. 64 vakada (%58,2) dosyaların gönderilme sebebi dış merkez ile ilgili adli tıp ihtisas kurulu kararları arasında bulunan çelişkidir. Adli Tıp İkinci Üst Kurulunda ve Adli Tıp Genel Kurulunda, 45 vakanın (%40,9) travma sonrası stres bozukluğu tanısına bağlı maluliyet oranı hesaplanmışken 14 vakada (%12,7) 1/5 oranında takdir uygulanmıştır. Adli Tıp İkinci Üst Kurulu ve Adli Tıp Genel Kurulu ile ilgili adli tıp ihtisas kurulunun travma sonrası stres bozukluğu tanısına bağlı maluliyet yönünden kararları karşılaştırıldığında 100 vakada (%90,9) kararın değişmediği görülmektedir.
Sonuç: Travma sonrası stres bozukluğu tanısına bağlı maluliyet değerlendirilmesinde ilgili yönetmeliğin güncellenmesi, tıbbi belgelere ulaşımın kolaylaştırılması, psikiyatri muayenelerinde standardizasyonun sağlanması, psikiyatriste başvurmada toplumsal farkındalığı artırıcı çalışmaların yapılması gerektiği düşüncesine varılmıştır.
Introduction: In this study, the cases diagnosed with post-traumatic stress disorder that occurred due to events other than occupational accidents decided by the Forensic Medicine Institute Forensic Medicine Second Supreme Council and General Council of Forensic Medicine were discussed. It was aimed to evaluate these cases in terms of age, gender, trauma and injury type, diagnosis processes, psychiatric follow-up and treatment, functionality levels, reasons for being sent to the higher unit, and loss of earning power in the profession.
Method: In this study, 110 cases diagnosed with post-traumatic stress disorder, who had been diagnosed with disability in the Forensic Medicine Institute Forensic Medicine Second Supreme Council and General Council of Forensic Medicine between 01/01/2014 and 31/12/2018, who had psychiatric examination at least once within the Forensic Medicine Institute, were analyzed retrospectively.
Results: Of the 110 cases, 67 (60,9%) were men and their mean age was 32.59±15.07 years. 82,8% of the incidents were caused by injuries due to traffic accidents. The majority of these injuries (46,4%) were related to many branches. There was no history of psychiatric illness in the background of 67 cases (60,9%). After the incident psychiatry clinic follow-up was performed in 79,1% of the cases, and treatment was initiated in 72,7% of them. In the examination, 34,5% of the cases had mild loss of functionality. The reason for sending the files in 64 cases (58,2%) was the contradiction between the decisions of the specialized board of forensic medicine regarding the outer center. Disability rate was calculated depending on the diagnosis of post-traumatic stress disorder in 45 cases (40,9%) at Forensic Medicine Second Supreme Council and General Council of Forensic Medicine. 1/5 discretion was applied in 14 cases (12,7%) at Forensic Medicine Second Supreme Council and General Council of Forensic Medicine. When the decisions of Forensic Medicine Second Supreme Council and General Council of Forensic Medicine regarding disability due to the diagnosis of post-traumatic stress disorder were compared, it was seen that the decision is the same in 100 cases (90,9%).
Conclusion: Consequently, it is necessary to update the relevant regulation in the assessment of disability due to the diagnosis of post-traumatic stress disorder, to facilitate access to medical documents, to provide standardization in psychiatric examinations, and to increase social awareness in applying to a psychiatrist.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Adli Tıp |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 15 Aralık 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 18 Aralık 2023 |
Gönderilme Tarihi | 8 Mart 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 |